Assignment BBUN2103BLAW

FAKULTI PENGURUSAN DAN PERNIAGAAN

BBUN2103

BUSINESS LAW

NAMA : AHMAD ZAMILI BIN MOHD

NO. MATRIKULASI : 720320115081001

NO. KAD PENGNEALAN : 720320-11-5081

NO. TELEFON : 019-9813978

E-MEL : [email protected] /

[email protected]

NAMA TUTOR : AMINUDDIN BIN MUSTAFFA

PUSAT PEMBELAJARAN : KUALA TERENGGANU

SEMESTER JANUARI 2012

BBUN2103

mailto:[email protected]

ISI KANDUNGAN

BAB MUKASURAT

1.0 PENDAHULUAN 3

2.0 ELEMEN-ELEMEN KONTRAK 4

2.1 Tawaran 4

2.2 Penerimaan 5

2.3 Balasan 9

2.4 Niat 10

2.5 Ketentuan 11

2.6 Keupayaan Berkontrak 11

3.0 KERELAAN BEBAS 12

3.1 Paksaan 13

3.2 Pengaruh Tak Berpatutan 15

3.3 Froud/ Tipuan 17

4.0 CADANGAN PINDAAN 24

5.0 KESIMPULAN 26

6.0 RUJUKAN 27

BBUN2103

1.0 PENDAHULUAN

Boleh dikatakan kontrak sentiasa berada di sekeliling kita samada disedari atau tidak disedari.

Terbentuk dalam dua (2) cara iaitu kontrak bertulis/nyata dan kontrak lisan/ tersirat. Kontrak

boleh berlaku apabila satu pihak berjanji untuk berbuat sesuatu sebagai balasan kepada janji

pihak yang lain untuk berbuat sesuatu . Kontrak ialah sesuatu perjanjian untuk melakukan

sesuatu perbuatan atau kerja atau tidak melakukan yang boleh dikuatkuasakan di sisi undang-

undang. Maksub boleh dikuatkuasakan oleh undang-undang ialah perjanjian yang dibuat

mengikat di antara pihak-pihak yang berkontrak dan boleh diambil tindakan mahkamah. Setiap

kontrak setidak-tidaknya melibatkan dua pihak , yang menawarkan (offeror) adalah pihak yang

mengajukan penawaran untuk membuat sesuatu kontrak. Pihak yang ditawari (offeree) adalah

pihak terhadap siapa kontrak tadi ditawarkan. Di dalam mengajukan penawaran, pihak yang

menawarkan berjanji untuk melakukan sesuatu. Pihak yang ditawarkan (offeree) kemudian

memiliki kekuasaan untuk menciptakan kontrak, dengan menerima penawaran dari yang

menawarkan. Kontrak tercipta apabila penawaran (offer) tadi diterima. Tidak akan tercipta suatu

kontrak apabila penawarannya tidak diterima. Di Malaysia undang-undang kontrak

dikuatkuasakan oleh Akta Kontrak 1950 yang dipadankan daripada Indian Contracts Act

1872. Kedua-dua undang-undang ini ditadbir oleh undang-undang Inggeris yang mengikut

sistem common law. Oleh sebab itu, Akta Kontrak 1950 negara kita Malaysia adalah

berdasarkan kepada common law. Akta Kontrak 1950 ini terpakai di seluruh Semenanjung,

Sabah dan Sarawak.

Di Negara kita Malaysia, Seksyen 2(h) Akta Kontrak 1950 menyatakan bahawa kontrak adalah

“ sesuatu perjanjian yang boleh dikuatkuasakan oleh undang-undang”. Ini bermaksub semua

perjanjian yang tidak boleh dikuatkuasakan oleh undang-undang bukanlah kontrak. Seksyen 10

(1) Akta Kontrak 1950 telah memperuntukan bahawa “ Semua perjanjian adalah kontrak jika

dibuat atas kerelaan bebas pihak-pihak yang layak membuat kontrak, untuk sesuatu balasan yang

sah dan dengan sesuatu tujuan yang sah”. Seksyen ini menunjukkan bahawa sesuatu perjanjian

itu ialah kontrak yang boleh dikuatkuasakan oleh undang-undang jika dibuat oleh pihak-pihak

yang layak untuk berkontrak, dengan kerelaan yang diberikan secara bebas dan balasan serta

tujuan perjanjian itu mestilah sah di sisi undang-undang.

BBUN2103

2.0 ELEMEN-ELEMEN ASAS KONTRAK

Semua kontrak adalah perjanjian tetapi bukan semua perjanjian adalah kontrak. Bagi

membolehkan sesuatu perjanjian menjadi kontrak (sah dan boleh dikuatkuaskan di sisi undang-

undang) sesuatu kontrak perlu mempunyai beberapa unsur atau elemen penting iaitu tawaran

(cadangan) yang dibuat oleh satu pihak, penerimaan cadangan oleh pihak satu lagi, balasan

oleh kedua-dua pihak, niat untuk mengujudkan hubungan di sisi undang-undang, ketentuan dan

keupayaan. Sekiranya salah satu daripada elemen-elemen ini tidak wujud, kontrak adalah tidak

sah dan tidak boleh dikuatkuasakan oleh undang-undang dan perjanjian tersebut mungkin akan

terbatal dan sebelum sesuatu kontrak itu boleh dikuatkuasakan dan di katakan sah ia mesti

mempunyai elemen-elemen seperti diatas yang akan dibincangkan dengan lebih mendalam

selepas ini.

2.1 TAWARAN

Definisi : Merujuk kepada Seksyen 2 (a) Akta Kontrak 1950 “ Apabila seseorang

menyatakan kesediaannya kepada seseorang yang lain untuk melakukan / menahan diri dari

melakukan sesuatu, dengan maksub untuk memperoleh persetujuan orang itu untuk berbuat

sesuatu atau menahan diri dari melakukan sesuatu, maka boleh dikatakan bahawa orang itu

membuat cadangan”. Seksyen ini menggunakan perkataan cadangan yang mempunyai maksub

yang sama dengan perkataan tawaran. Daripada seksyen ini dapatlah disimpulkan bahawa

tawaran atau cadangan merupakan satu aku janji oleh satu pihak kepada satu pihak yang lain

bahawa ia akan melakukan sesuatu atau menahan diri dari melakukan sesuatu jika pihak yang

lain itu bersedia menerima atau mematuhi segala syarat yang disebutkan oleh pihak pembuat

tawaran. Apakah yang dimaksubkan dengan menahan diri daripada melakukan sesuatu.

Contohnya, Si A dan Si B memasuki sesuatu perjanjian. Si A berjanji akan menyewakan

rumahnya kepada B dengan bayaran RM400.00 sebulan dan berjanji tidak akan

menyewakannya kepada orang lain (menahan diri dari melakukan sesuatu). Boleh

dikatakan juga tawaran atau cadangan merupakan satu janji yang telah dibuat oleh pembuat

tawaran kepada penerima tawaran dengan niat bahawa tawaran itu akan mewujudkan hubungan

yang mengikat di sisi undang-undang apabila janji itu diterima oleh penerima tawaran atau

cadangan tersebut. Dengan kata lain tawaran atau cadangan ialah apabila satu pihak membuat

tawaran yang ditujukan kepada pihak yang lain ataupun masyarakat ramai.

BBUN2103

2.1.1 Elemen-Elemen Penting Tawaran

2.1.1.1 Tawaran berbentuk nyata dan tersirat

Tawaran berbentuk nyata itu dibuat secara lisan atau bertulis manakala tawaran

berbentuk tersirat pula membawa maksub tawaran yang dianggap atau disifatkan ada

dari tingkah seseorang itu. Merujuk kepada Seksyen 2(c) Akta Kontrak 1950, “Orang

yang membuat cadangan disebut “Pembuat Janji” dan orang yang menerima cadangan

disebut “Penerima Janji”. Seksyen 2 (b) Akta Kontrak 1950, “ Apabila penerima janji

menyatakan persetujuannya kepada pembuat janji, maka dikatakan cadangan itu diterima,

sesuatu cadangan apabila diterima akan menjadi janji”.

2.1.1.2 Tawaran mestilah jelas, lengkap dan muktamad

Terma-terma dan kepada siapa tawaran ditujukan hendaklah jelas dan sahih. Tawaran

yang kabur dan tergantung maksubnya tidak akan menjadikan tawaran itu mengikat di

sisi undang-undang dan pernyataan yang tidak mempunyai kehendak bukannya tawaran.

Rujuk kes Guthing lwn. Lynn (1831) : Lynn telah membeli seekor kuda daripada Guthing

atas terma-terma bahawa “jika kuda itu memberi nasib baik kepadanya ia akan

memberi lima paun lagi’. Diputuskan : terlalu kabur untuk menjadi kontrak yang

mengikat.

2.1.1.3 Penerima tawaran harus ditentukan

Tawaran yang dibuat kepada orang tertentu atau khusus merupakan satu tawaran kepada

individu yang dipilih oleh pembuat tawaran. Orang selain dari mereka tidak boleh

menerima tawaran tersebut. Sekiranya pihak lain menerima tawaran tersebut maka

penerimaan tersebut adalah tidak sah. Tawaran kepada sekumpulan orang adalah satu

tawaran yang berbentuk umum dan ini bermakna penerimaan boleh dibuat oleh sesiapa

sahaja yang mengetahui tentang tawaran tersebut.

2.1.1.4 Tawaran adalah berbeza dari pelawaan tawaran

Pelawaan tawaran bukanlah tawaran dan tawaran haruslah dibezakan daripada pelawaan

untuk tawaran. Pelawaan untuk tawaran adalah merupakan langkah pertama dalam

BBUN2103

rundingan-rundingan yang mungkin, atau tidak mungkin berakhir dengan tawaran yang

muktamad oleh sesuatu pihak. Selalunya ia berbentuk pelawaan untuk membuat tawaran.

Hayati. A. et al. (2010) mengatakan “ Pelawaan tawaran ialah suatu penyataan bahawa

seseorang itu hanya ingin melakukan perundingan, tetapi tidak berkehendak untuk terikat

dengan syarat atau terma-terma dalam perundingan tersebut. Pelawaan tawaran akan

membuka peluang kepada pihak yang lain untuk membuat tawaran dan seterusnya

tertakluk kepadanya samada menerima atau menolak tawaran tersebut”. Salah satu

contoh pelawaan tawaran adalah seperti lelongan : Menurut seksyen 10 Enakmen

Jualan Lelong, Bab 81 bagi bagi Negeri-Negeri Melayu Bersekutu : “Jualan secara

lelong awam akan sempurna apabila pelelong mengumumkan penyempurnaannya

dengan menjatuhkan tukul kayunya”. Manakala di bawah seksyen 57 Akta Jualan

Barang 1979, pelelong membuat tawaran dan apabila orang yang hadir itu membuat

tawaran, terserahlah kepada pelelong berkenaan untuk menentukan samada mahu

menerima tawaran itu atau tidak. Rujuk contoh kes Harris lwn. Nickerson (1873) : N

seorang pelelong, telah mengiklankan bahawa ia akan menjual barangan tertentu,

termasuk perhiasan pejabat pada suatu tarikh tertentu. H hadir pada hari jualan itu dengan

niat hendak membeli beberapa perhiasan pejabat itu daripada jualan. N memaklumkan

kepadanya bahawa alatan pejabat tidak dilelong. H mendakwa N dengan menuntut

gantirugi tambang kerana perlanggaran kontrak dengan menghujahkan bahawa iklan itu

merupakan tawaran yang mana dia telah menerimanya dengan menghadiri jualan itu.

Isunya di sini adakah iklan lelongan merupakan satu tawaran atau pelawaan tawaran?.

Mahkamah memutuskan bahawa iklan pelelong mengenai jualan barang-barang tertentu

pada tarikh tertentu tidak mengikat pelelong untuk menjual barang-barang tersebut dan

dia juga tidak bertanggungjawab untuk membayar gantirugi kepada mereka yang telah

mengeluarkan belanja untuk menghadiri jualan lelong tersebut. Diantara contoh-contoh

lain pelawaan tawaran adalah seperti pameran barang di kedai layan diri, iklan tender,

sebutharga, edaran dan pengiklanan, jualan melalui catalog atau circular.

BBUN2103

2.2 PENERIMAAN

Definisi : Menurut Seksyen 2 (b) Akta Kontrak 1950 mentakrifkan penerimaan seperti

berikut : “Apabila orang kepada siapa cadangan itu dibuat menyatakan persetujuan dengan

cadangan itu, maka bolehlah dikatakan bahawa cadangan itu diterima: sesuatu cadangan

apabila diterima, adalah menjadi janji” . Penerimaan merupakan elemen kedua terpenting

selepas tawaran kerana jika tawaran yang dibuat tidak diterima maka tidak akan wujud kontrak

yang sah dan penerimaan mesti dibuat sementara tawaran yang telah dibuat masih terbuka.

Terdapat lima (5) elemen penting penerimaan iaitu :-

2.2.1 Penerimaan mesti jelas, mutlak dan tidak bersyarat

Merujuk kepada Seksyen 7 (a) Akta Kontrak 1950 memperuntukkan bahawa “ Untuk

menjadikan sesuatu cadangan itu sebagai janji, maka penerimaan mestilah mutlak dan

tidak bersyarat”. Penerimaan mestilah tanpa syarat dan mestilah selaras dengan terma-

terma tawaran. Walaupun tidak semua urusniaga mudah dianalisiskan kepada ‘tawaran’

dan ‘penerimaan’, namun pihak mahkamah akan selalu menyelidik komunikasi-

komunikasi antara pihak-pihak yang berkenaan bagi mengetahui samada, pada sebarang

masa, satu pihak boleh dianggap sebagai telah bersetuju terhadap kesemua terma-terma,

nyata dan tersirat, tentang tawaran muktamad oleh pihak yang satu lagi. Rujuk kes

Brogden lwn. Metropolitan Rail Co. (1877). Suatu persetujuan yang bersyarat dalam

sebarang cara tidak akan berkuatkuasa sebagai penerimaan. Sebagai contoh, Si A

memberi cadangan kepada Si B untuk menjual rumahnya secara tunai. Si B menerima

tawaran Si A tetapi bayarannya adalah secara ansuran. Persetujuan yang dibuat oleh Si B

beserta dengan janji untuk membayar secara ansuran bukanlah suatu penerimaan.

2.2.2 Penerimaan mestlah dibuat secara biasa dan munasabah melainkan

jika tawaran menetapkan cara penerimaannya

Merujuk kepada Seksyen 7 (b) Akta Kontrak 1950 : “ Untuk mejadikan sesuatu

cadangan itu sebagai suatu janji maka penerimaan itu mestilah dinyatakan secara biasa

dan munasabah, melainkan jika tawaran itu menetapkan cara penerimaan..”. Jika penawar

BBUN2103

menetapkan cara penerimaan, penerima harus mematuhinya. Jika penerima

mematuhinya, maka dalam tempoh waktu yang munasabah selepas penerimaan

disampaikan kepada penawar, penawar boleh menegaskan sekali lagi kepada penerima

bahawa penerimaan hendaklah dibuat mengikut cara yang ditetapkan dan sekiranya

penawar tidak member amaran, dia dianggap telah bersetuju dengan cara penerimaan

tersebut. Sebagai contoh : “ Si A memberi tawaran secara lisan kepada Si B untuk

menjual tanahnya kepada Si B. Si A telah memberi syarat bahawa penerimaan Si B

hendaklah dibuat secara hitam putih (bertulis), tetapi Si B telah member persetujuannya

secara lisan. Di sini Si A, harus memperingatkan kepada Si B tentang cara

penerimaannya yang telah ditetapkan. Sekiranya Si A hanya berdiam diri untuk tempoh

tertentu maka undang-undang menganggap bahawa Si A telah bersetuju dengan cara

penerimaan Si B. Kontrak sah wujud di sini dengan merujuk kepada fakta kes Eliason

lwn Henshaw .

2.2.3 Penerimaan mestilah dikomunikasikan

Menurut kaedah Am penerimaan mestilah dikomunikasikan kepada pembuat tawaran.

Penerimaan bermula daripada saat ia dikomunikasikan. Pembuat tawaran mestilah

diberitahu samada tawarannya diterima atau tidak. Penerima tawaran mestilah membuat

sesuatu perbuataan penerimaan yang positif dan sekadar mendiamkan diri adalah tidak

mencukupi. Isunya sekarang adakah berdiam diri menunjukkan ada penerimaan?. Rujuk

kes Felthouse lwn. Bindley (1862) : “F membuat tawaran untuk membeli kuda daripada

anak saudaranya melalui surat : Kalau saya tidak mendengar apa-apa, maka kuda itu

menjadi hak saya. Anak saudaranya memaklumkan kepada B (Pelelong) agar tidak

menjual kuda tersebut, tetapi B telah terjual kuda yang dimaksubkan. F mendakwa B

kerana melakukan penyelewengan. Isunya adakah berdiam diri merupakan tanda

setuju?. Mahkamah memberi keputusan bahawa anak saudara F tidak memberitahu

niatnya untuk menjual kuda kepada F. Maka kontrak tidak wujud dan kuda bukan milik

F”. Oleh itu, berdiam diri bukan tanda penerimaan. Namun begitu ada kes yang

mempunyai isu yang sama dengan kes ini tetapi keputusan Mahkamahnya adalah berbeza

(rujuk kes Weatherby lwn. Banham (1832).

BBUN2103

2.2.4 Penerimaan hendaklah dibuat di dalan jangka masa yang munasabah

Merujuk kepada Seksyen 6 (b) Akta Kontrak 1950 memperuntukkan bahawa : “Sesuatu

tawaran akan luput jika penerimaan tidak dikomunikasikan dalam masa yang

munasabah atau dalam tempoh yang ditetapkan dalam cadangan (tawaran)”. Ini

bermakna sesuatu tawaran tidak akan terbuka untuk selama-lamanya.

2.2.5 Penerimaan adalah lengkap sebaik sahaja pembuat tawaran

mengetahui dan menerimanya.

Merujuk kepada Seksyen 4 (1) Akta Kontrak 1950 menyatakan bahawa “Komunikasi

tawaran adalah lengkap apabila tawaran itu sampai kepada pengetahuan pihak kepada

siapa tawaran itu dibuat”. Walaubagaimanapun, terdapat beberapa pengecualian kepada

kaedah di atas yang bermaksub, dalam keadaan-keadaan ini penerimaan tidak perlu untuk

dikomunikasikan kepada pembuat tawaran. Diantara jenis-jenis penerimaan tersebut

adalah seperti ‘Penerimaan dengan penunaian syarat’, ‘Kaedah pos terpakai’ dan ‘Jualan

lelong

2.3 BALASAN

Definisi : Merujuk kepada Seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950 menyatakan seperti berikut

: “menurut kehendak pembuat janji atau siapa sahaja yang telah membuat atau telah menahan

diri dari membuat sesuatu, maka perbuatan atau penahanan diri atau janji itu adalah balasan

untuk janji itu”. Sesuatu kontrak mestilah disokong oleh unsur balasan dan untuk menjadikan

sesuatu perjanjian itu sah dari segi balasan, maka sudah mencukupi jika kedua-dua pihak saling

berjanji (Rujuk kes K.Murugesu lwn. Nadrajah (1980). Contohnya, Si A berjanji untuk menjual

rumah kepada Si B dan Si B berjanji untuk membayar harga yang dipersetujui. Terdapat

beberapa elemen penting balasan iaitu :-

2.3.1 Balasan mestilah mempunyai unsur timbal balik

Pembuat tawaran mestilah mempunyai balasan masing-masing terhadap setiap tawaran

yang diberikan olehnya kepada sesiapa.

2.3.2 Balasan tidak semestinya dari penerima janji

BBUN2103

Merujuk kepada Seksyen 2(d) Akta Kontrak 1950, sesiapa sahaja boleh memberi

balasan walaupun dia bukanlah merupakan pihak yang berkontrak. Namun begitu,

keadaan ini berbeza dengan prinsip balasan di bawah undang-undang Inggeris di mana ia

menghendaki balasan itu datangnya daripada penerima janji itu sendiri.

2.3.3 Balasan lampau adalah sah di sisi undang-undang

Merupakan satu janji yang dibuat bagi membalas sesuatu perbuatan yang telah dilakukan

sebelum ini. Namun begitu undang-undang Inggeris tidak mengiktiraf prinsip balasan

lampau ini.

2.3.4 Balasan itu tidak semestinya berpadanan

Sesuatu balasan yang diberikan oleh penerima janji tidak semestinya berharga dan

mempunyai nilai yang berpadanan dengan sesuatu yang diberikan oleh pembuat janji.

2.3.5 Balasan mestilah sesuatu yang sah di sisi undang-undang

Balasan yang diberi mestilah tidak bertentangan dan menyalahi undang-undang .

2.3.6 Perjanjian tanpa balasan

Perjanjian tanpa balasan adalah batal di mana perjanjian itu tidak mengikat di bawah

Akta Kontrak 1950. Namun begitu terdapat beberapa pengecualian di dalam peruntukkan

Seksyen 26 Akta Kontrak 1950, antaranya ialah perjanjian yang dibuat berdasarkan atas

kasih sayang semulajadi antara pihak-pihak yang ada hubungan karib. Perjanjian ini

walaupun tidak mempunyai balasan namun ianya tetap sah dengan syarat perjanjian

mestilah dinyatakan secara bertulis. Perjanjian mestilah didaftarkan jika ada undang-

undang yang mengkehendakinya sedemikian atau dibuat berdasarkan atas kasih saying

semulajadi antara pihak-pihak yang ada hubungan karib antara satu sama lain.

2.4 NIAT

Sesebuah perjanjian antara dua (2) pihak menjadi satu kontrak yang sah apabila dapat

membuktikan bahawa wujudnya niat untuk mengadakan hubungan yang mengikat di sisi

undang-undang. Tiada peruntukkan undang-undang secara nyata dinyatakan di dalam Akta

BBUN2103

Kontrak 1950 mengenai perkara atau isu ini. Maka dengan itu di Negara Malaysia, sebarang

pertikaian atau masalah berhubung dengan perkara ini akan dirujuk kepada ‘common law’.

2.5 KETENTUAN

Sesuatu kontrak yang sah perlu mengandungi peruntukkan yang nyata dan dan

berketentuan (tidak samar-samar). Merujuk kepada Seksyen 30 Akta Kontrak 1950

menyatakan “Perjanjian-perjanjian, yang mana maknanya tidak tentu atau tidak boleh ditentukan

adalah batal. Ketidaktentuan yang dimaksubkan adalah seperti bahasa yang digunakan adalah

kabur, kegagalan untuk mencapai perjanjian terhadap perkara pokok atau syarat utama

perjanjian. Walaupun balasan dan niat mengadakan hubungan mengikut undang-undang telah

dipenuhi, perjanjian masih mengalami kecacatan jika tidak wujud unsur ketentuan bagi syarat-

syarat sebenar yang dimaksubkan oleh kedua-dua pihak yang berkontrak.

2.6 KEUPAYAAN BERKONTRAK

Selain dari elemen-elemen penting kontrak seperti tawaran, penerimaan, balasan serta

niat untuk mewujudkan perhubungan di sisi undang-undang, pihak-pihak yang berkontrak

mestilah mempunyai keupayaan berkontrak. Menurut Seksyen 11 Akta Kontrak 1950,

seseorang yang layak berkontrak mestilah dewasa, berakal sempurna dan tidak hilang kelayakan

untuk berkontrak. Daripada Seksyen 11 Akta Kontrak 1950 ini dapatlah disimpulkan bahawa

untuk memastikan seseorang itu layak atau berkeupayaan berkontrak, seseorang itu mestilah

memenuhi syarat-syarat di atas iaitu Dewasa (Merujuk kepada Akta Umur 1971) takrifan dewasa

di Malaysia ialah apabila mencapai umur 18 tahun), berakal sempurna iaitu tidak gila, tidak

terencat akal dan sebagainya serta tidak hilang kelayakan (muflis dan sebagainya).

Berdasarkan Seksyen 11 Akta Kontrak 1950, kontrak yang dibuat oleh kanak-kanak adalah

batal kerana tidak mempunyai keupayaan untuk berkontrak.

Walaupun terdapat sekatan ke atas kanak-kanak dari berkontrak, namun dalam beberapa keadaan

tertentu, kanak-kanak dibenarkan membuat kontrak , contohnya seperti kontrak perkahwinan,

kontrak keperluan hidup (Rujuk Seksyen 69 AK 1950), kontrak biasiswa (Rujuk Seksyen 4 (a)

AK (pindaan) 1976) dan kontrak insuran (Rujuk Akta Insuran 1963). Merujuk kepada

BBUN2103

keupayaan berakal sempurna pula, Seksyen 12(1) Akta Kontrak 1950 menyatakan “ seseorang

adalah dikatakan berakal sempurna untuk berkontrak jika pada masa ia membuat kontrak itu, ia

berupaya memahami kontrak yang diperbuatnya dan berkeupayaan membuat pertimbangan

yang rasional terhadap kesan atas kepentingannya”. Seksyen 12(2) Akta Kontrak 1950 pula

ialah berkaitan dengan kebenaran ke atas seseorang yang tidak berakal sempurna boleh membuat

kontrak pada masa beliau sempurna manakala Seksyen 12(3) pula berkaitan dengan larangan ke

atas orang yang lazimnya berakal sempurna untuk membuat kontrak pada masa ia tidak berakal

sempurna.

Berpandukan kepada prinsip am, semua kontrak yang dibuat oleh orang yang tidak sempurna

akal boleh dibatalkan atas opsyen orang itu sendiri dengan syarat pihak yang satu lagi

mengetahui tentang keadaan ketidaksempurnaan akalnya.

3.0 KERELAAN BEBAS

Menurut kaedah am , sesuatu kontrak hanya akan menjadi sah sekiranya ia dibuat atas kerelaan

bebas pihak-pihak yang berkontrak. Maka dengan itu, untuk menjadikan sesuatu kontrak itu

mengikat pihak-pihak yang berkontrak, ia hendaklah dibuat dengan persetujuan ikhlas dan bebas

daripada pihak-pihak yang terlibat. Seksyen 10(1) Akta Kontrak 1950 menyatakan bahawa

“semua perjanjian adalah kontrak jika dibuat atas kerelaan bebas pihak-pihak yang layak

membuat kontrak, untuk sesuatu balasan yang sah dan dengan tujuan yang sah dan tidak

ditetapkan dengan nyata di bawah peruntukkan akta ini bahawa ianya batal’.

Merujuk kepada takrifan kerelaan , Seksyen 13 Akta Kontrak 1950 mentakrifkan kerelaan

sebagai “dua atau lebih pihak dikatakan sebagai berkerelaan apabila bersetuju mengenai

perkara yang sama dalam pengertian yang sama”. Contohnya, Asyraf bersetuju untuk

membekalkan gandum sebanyak 100 kg pada harga 60 sen sekilogram kepada Zahir. Zahir juga

bersetuju untuk membeli gandum sebanyak 100 kg pada harga 60 sen sekilogram (mutual

understanding).

BBUN2103

Kerelaan bebas dikatakan wujud apabila tidak terdapatnya unsur-unsur seperti yang dinyatakan

dalam Seksyen 14 Akta Kontrak 1950 yang menyatakan “kerelaan dikatakan bebas apabila

ianya tidak disebabkan oleh-

(a) paksaan, sebagaimana yang ditakrifkan dalam Seksyen 15 Ordinan ini; atau

(b) pengaruh tak berpatutan sebagaimana yang ditakrifkan dalam Seksyen 16 Ordinan ini;

atau

(c) Tipuan (fraud), sebagaimana yang ditakrifkan dalam Seksyen 17 Ordinan ini; atau

(d) salah nyata, sebagaimana yang ditakrifkan dalam Seksyen 18 Ordinan ini; atau

(e) khilaf, tertakluk kepada peruntukkan-peruntukkan Seksyen-Seksyen 21,22 dan 23

Ordinan ini.

Di dalam kertas kerja ini kita akan memperbincangkan tiga (3) unsur daripada lima (5) unsur di

atas dengan lebih terperinci dan mendalam iaitu “Paksaan, Pengaruh Tak Berpatutan dan

Fraud”.

3.1 PAKSAAN

Paksaan adalah merujuk kepada sebarang bentuk kekerasan atau ancaman untuk

melakukan kekerasan atau perbuatan lain yang dilarang oleh kanun keseksaan terhadap diri satu

pihak, keluarga atau hartanya, dengan tujuan memaksa pihak itu membuat kontrak. Seksyen 15

Akta Kontrak 1950 mentakrifkan bahawa ‘paksaan’ ialah “melakukan apa-apa perbuatan atau

mengancam untuk malakukan apa-apa perbuatan yang di larang oleh kanun keseksaan, atau

menahan secara tidak sah atau mengancam untuk menahan, apa-apa harta, dengan

memudaratkan sesiapa jua, dengan niat menyebabkan seseorang itu meembuat suatu

perjanjian”.

3.1.1 Ciri-Ciri Dalam Paksaan

Terdapat beberapa ciri yang boleh dikenalpasti untuk memahami konsep paksaan ini iaitu :-

1. Kekerasan atau ancaman untuk melakukan kekerasan

Perbuatan kekerasan atau ancaman untuk menggunakan kekerasan yang

dimaksubkan dibawah paksaan adalah apa-apa perbuatan jenayah yang bertentangan dengan

BBUN2103

Kanun Keseksaan sahaja. Kanun Keseksaan adalah undang-undang bertulis yang mengawal

undang-undang jenayah di Malaysia. Jika sesuatu perbuatan itu bertentangan dengan undang-

undang selain daripada kanun keseksaan, maka perbuatan ancaman tersebut tidak tertakluk

kepada paksaan bagi maksub Seksyen 15 Akta Kontrak 1950. Rujuk contoh kes, “A di atas

kapal Inggeris di lautan lepas, menyebabkan B untuk membuat suatu perjanjian, dengan

menakutkan B secara jenayah menurut Kanun Keseksaan. Kemudian A mendakwa B di Taiping

kerana pecah kontrak. A telah melakukan paksaan, meskipun perbuatan yang dilakukannya

bukanlah suatu kesalahan menurut undang-undang Inggeris, dan meskipun Seksyen 506 Kanun

Keseksaan tidak berkuatkuasa pada masa atau tempat perbuatan itu dilakukan.

2. Perbuatan Memaksa

Perbuatan memaksa mengandungi dua (2) elemen yang perlu dibuktikan. Elemen

pertama (1) ialah menggunakan tekanan atau paksaan untuk mempengaruhi kemahuan

seseorang itu sehingga menjadikan kerelaannya tidak bebas. Elemen kedua (2) ialah tekanan atau

paksaan tersebut hendaklah bertentangan dengan undang-undang.

Rujuk contoh kes 1 : Kesarmal Letchumaran lwn Valiappa Chettiar (1954). Fakta kesnya ialah

semasa Negara di bawah pemerintahan tentera Jepun, satu pindah milik harta telah dibuat atas

perintah Sultan, di mana perintah itu sendiri dibuat atas paksaan dua (2) orang pegawai tentera

Jepun. Mahkamah memutuskan bahawa perintah yang dikeluarkan oleh Sultan adalah tidak sah

secara sukarela. Oleh itu, pindah milik harta yang dibuat adalah tidak sah dan batal.

Rujuk contoh kes 2 : Kaufman lwn. Gerson (1904), telah menyalahgunakan wang yang telah

diamanahkan kepadanya oleh Kaufman. Kaufman mengancam akan menjalankan tindakan

undang-undang terhadap Gerson melainkan isteri Gerson sanggup membayar balik wang yang

hilang. Untuk melindungi nama baik suaminya, isteri Gerson berjanji berbuat demikian.

Mahkamah memutuskan bahawa kontrak yang dibuat oleh isteri Gerson dengan Kaufman tidak

boleh dikuatkuasakan, atau tidak mengikat isteri Gerson kerana terdapat unsure paksaan dalam

perjanjian tersebut.

BBUN2103

3.1.1 Kesan Dan Akibat ‘Paksaan’

Kesan sesuatu kontrak yang mengandungi unsur paksaan ialah, kontrak itu boleh dibatalkan atas

pilihan atau kehendak pihak yang dipaksa untuk memasuki kontrak tersebut. Menurut Sesyen 19

Akta Kontrak 1950, “Jika berlaku paksaan ke atas sesuatu perjanjian, maka perjanjian itu

merupakan kontrak yang boleh dibatalkan atas pilihan yang dipaksa”. Oleh yang demikian,

unsur paksaan boleh wujud dalam sesuatu kontrak di mana satu pihak telah dipaksa untuk

memasuki perjanjian tanpa persetujuan bebas. Pihak yang dipaksa berhak di sisi-sisi undang-

undang untuk memohon kepada mahkamah bagi membatalkan kontrak yang dimasukinya atas

alasan wujudnya paksaan, dan kontrak tersebut tidak sah dan batal.

3.2 PENGARUH TAK BERPATUTAN

Seseorang boleh mengenepikan sesuatu urusan atau transaksi di atas alasan bahawa

beliau telah melakukan urusan transaksi tersebut kerana dipengaruhi oleh seseorang lain ke

atasnya. Merujuk kepada Seksyen 16 Akta Kontrak 1950 menyatakan bahawa, sesuatu kontrak

yang telah dibuat, dikatakan telah didorong oleh pengaruh tak berpatutan jika wujud pertalian di

antara kedua-dua belah pihak yang membuat kontrak tersebut di mana satu pihak berkeupayaan

untuk menguasai kemahuan pihak lain dan menggunakan kedudukan itu untuk memperolehi

kelebihan tak saksama (tak adil) ke atas pihak yang lain atau mempunyai autoriti yang

membolehkan dia mengambil keuntungan daripada orang lain.

Seseorang itu boleh dianggap berada di dalam keadaaan menguasai kemahuan seseorang yang

lain apabila :-

a) Dia memegang kuasa benar atau kuasa zahir ke atas orang lain itu, atau di mana ia

berada dalam perkaitan amanah dengan orang lain. Di sini adalah contoh bagi

menerangkan maksub “memegang kuasa benar atau kuasa zahir” . A telah

meminjamkan wang kepada anaknya B semasa anaknya masih remaja, dan

kemudiannya apabila B dewasa, A telah menyalahgunakan pengaruhnya sebagai

ibubapa dengan memperolehi satu bon daripada B untuk jumlah yang lebih besar

BBUN2103

daripada wang yang harus dibayar atas pinjaman itu, maka A dianggap telah

menggunakan pengaruhnya dengan tak berpatutan.

b) Apabila satu pihak ada kaitan amanah dengan orang lain adalah seperti peguamcara

dengan anakguamnya, pemegang amanah dengan benefisiari, penasihat agama

dengan pengikut dan lain-lain lagi.

c) Apabila dia membuat kontrak dengan orang yang cacat atau terjejas akal, samada

disebabkan factor usia, penyakit, penderitaan akal atau jasmani yang kekal atau

sementara. Sebagai contoh, A seorang yang lemah akibat sakit atau lanjut umur dan

didorong oleh B, pembantu perubatannya supaya bersetuju membayar kepada B

sejumlah wang yang tak munasabah bagi perkhidmatannya. B dianggap telah

menggunakan ‘Pengaruh Tak Berpatutan’.

Di dalam undang-undang, kewujudan pengaruh sahaja adalah tidak memadai untuk membatalkan

sesuatu perjanjian. Kewujudan sesuatu pengaruh tak berpatutan yang telah dilakukan oleh orang

yang mempunyai kuasa tersebut perlu dibuktikan. Dalam keadaan-keadaan di mana

tanggungjawab untuk membuktikan ketiadaan pengaruh tak berpatutan terletak ke atas orang

yang berkedudukan dapat menguasai kemahun orang lain itu. Sebagai contoh kepada Seskyen 16

Akta Kontrak 1950, seorang banker member pinjaman kepada pelanggannya dengan kadar

bunga yang luar biasa tinggi. Pada zahirnya, kedudukannya dapat menguasai kemahuan

pelanggan-pelanggan dan urusan itu nampak tak berpatutan. Tanggungjawab di dalam

membuktikan ketiadaan pengaruh tak berpatutan adalah terletak pada banker tersebut. Dia

mungkin boleh berbuat demikian dengan membuktikan bahawa pada masa pinjaman diberi,

keadaan di pasaran wang adalah tegang dan kadar bunganya tinggi.

Rujuk contoh kes 1 : Salwath Haneem lwn Hadjee Abdullah, suami Plaintif telah melaksanakan

pemindahan hak harta kepunyaannya dan Plaintif kepada saudara lelakinya, B dan C, Plaintif

bersetuju dengan pemindahan hak itu. Tetapi setelah suaminya meninggal, Plaintif membuat

tindakan menuntut supaya diketepikan perjanjian dan pemindahan hak tersebut. Dalam kes ini

mahkamah memutuskan bahawa perkaitan amanah telah wujud antara plaintif dengan B dan C.

Oleh itu beban pembuktian terletak kepada B dan C yang mesti menunjukkan bahawa Plaintif

BBUN2103

memahami urusan tersebut sepenuhnya dan telah melaksanakan pemindahan hak itu dengan

sukarela tanpa dikenakan pengaruh tak berpatutan. Oleh kerana B dan C tidak memenuhi beban

tersebut maka urusan itu diketepikan oleh Mahkamah.

Rujuk contoh kes 2 : Chait Singh lwn Budin Bin Abdullah, kes ini adalah mengenai pengaruh tak

berpatutan atas alasan urusan tak patut telah dapat ditegakkan/ dibuktikan apabila seorang

pemberi pinjaman wang telah menuntut pinjaman pada kadar bunga sebanyak 36 peratus

daripada peminjam. Peminjam tersebut adalah seorang yang buta huruf.

3.2.1 Kesan Dan Akibat ‘Pengaruh Tak Berpatutan’

Kesan daripada pengaruh tak berpatutan merujuk kepada Seskyen 20 Akta Kontrak

1950, mana-mana perjanjian yang dilaksanakan atas pengaruh tak berpatutan, akan menjadikan

perjanjian tersebut boleh batal mengikut kehendak pihak yang telah dipengaruhi. Orang yang

‘terpengaruh’ boleh mendapat kehilangannya kembali merujuk kepada Seksyen 66 Akta

Kontrak 1950, yang memerlukan seseorang yang telah menerima sebarang faedah daripada

kontrak itu, sebelum dibatalkan memulangkannya dan memberi pampasan kepada orang yang

diterimanya faedah itu. Tetapi jika pihak yang membatalkannya telah mendapat sebarang faedah

daripada pihak lain dalam kontrak itu, dia pun berkewajipan memulangkan faedah tersebut “pada

syarat-syarat dan keadaan sebagaimana difikirkan patut oleh pihak Mahkamah. contoh kes :

Chait Singh lwn Budin Bin Abdullah, pihak Mahkamah memutuskan keputusan menyokong

kepada si pemberi pinjam, tapi mengurangkan kadar bunga kepada 18 peratus daripada 36

peratus yang mula-mulanya dituntut. Rujuk contoh Seksyen 20(b) Akta Kontrak 1950 : A

seorang peminjam yang meminjamkan wang $100 kepada B, dan dengan pengaruh tak

berpatutan mendorong B supaya melaksanakan bon $200 dengan kadar bunga 6 peratus

sebulan. Pihak Mahkamah boleh membatalkan bon itu serta memerintahkan B supaya membayar

$100 itu balik dengan bunga yang difikirkan patut oleh pihak Mahkamah.

3.3 FROD/TIPUAN

Ditakrifkan dalam Sekyen 17 Akta kontrak 1950 sebagai “apa-apa perbuatan yang dilakukan

dengan niat untuk memperdaya atau mendorong pihak-pihak yang lain atau ejen-ejen mereka

BBUN2103

untuk memasuki kontrak”. Seksyen 17 A.K 1950 secara jelas telah menggariskan beberapa

perbuatan tertentu yang termasuk di dalam kategori froud seperti :

a) Menyarankan sesuatu fakta yang tidak benar oleh seseorang yang tidak

mempercayai sesuatu itu sebagai benar;

b) Seseorang yang aktif atau bersungguh-sungguh menyembunyikan fakta

daripada seseorang yang lain;

c) Membuat janji tanpa sebarang niat untuk menepati janji itu;

d) Melakukan mana-mana perbuatan lain untuk memperdaya dengan tujuan

menipu dan difikirkan oleh Mahkamah sebagai sesuai untuk diisytiharkan

sebagai tipuan;

e) Melakukan mana-mana kesalahan atau ketinggalan salah yang memang

jelas ditetapkan oleh undang-undang sebagai tipuan.

Menurut Seksyen 17 Akta Kontrak 1950, seseorang itu dikatakan menipu pihak lain apabila dia

melakukan suatu tindakan dengan niat untuk mendorong orang lain membuat kontrak

dengannya. Perkata penting yang perlu diingat ialah, untuk menentukan samada kontrak itu

mengandungi unsur frod atau tipu, niat seseorang itu untuk memperdayakan pihak lain agar

memasuki kontrak tersebut hendaklah diambil kira. Sesuatu perjanjian boleh batal atas pilihan

orang yang telah ditipu sekiranya dapat dibuktikan wujudnya frod.

3.3.1 Perbezaan Antara ‘Salah Nyata’ Secara Tipu Muslihat Dan ‘Frod’

i) Apabila seseorang membuat kenyataan dan fakta dalam

kenyataanya itu salah, maka dia telah melakukan satu salahnyataan.

ii) Apabila sesuatu kontrak mempunyai unsure salahnyataan, ia akan

menjadi kontrak boleh batal.

iii) Di dalam undang-undang Inggeris, salahnyataan terbahagi kepada

dua (2) iaitu salahnyataan berunsur tipu muslihat dan salahnyataan

BBUN2103

ikhlas. Manakala, Akta Kontrak 1950 Malaysia mentakrifkan

salahnyataan secara tipu muslihat sebagai frod atau tipuan merujuk

kepada Seksyen 17 Akta Kontrak 1950, dan salahnyataan ikhlas

sebagai salahnyataan dalam Seksyen 18 Akta Kontrak 1950.

iv) Merujuk kepada undang-undang Inggeris, untuk membuktikan

salahnyataan secara tipu muslihat perkara yang diambilkira ialah

samada ‘pembuat kenyataan’ ada pengetahuan bahawa kenyataan itu

benar atau salah. Sekiranya dia tahu bahawa kenyataannya itu salah,

ini bermaksub ia telah melakukan satu salahnyataan secara tipu

muslihat.

v) Jika sebaliknya ia benar-benar percaya dengan kenyataan yang

dibuatnya itu benar padahal fakta dalam kenyataanya itu salah, maka

ia dikatakan melakukan salahnyataan ikhlas.

vi) Akta Kontrak 1950 juga telah menunjukkan keadaan-keadaan yang

boleh dikategorikan sebagai frod di mana ia merangkumi

salahnyataan secara tipu muslihat di bawah undang-undang Inggeris.

Kategori frod di bawah Akta Kontrak 1950 adalah lebih luas

berbanding dengan undang-undang Inggeris.

vii) Diantara perkara yang perlu diberi ialah di mana di bawah undang-

undang Inggeris, untuk membuktikan salahnyataan secara tipu

muslihat, pengetahuan tentang kebenaran sesuatu kenyataan

hendaklah dikenalpasti. Manakala, Akta Kontrak 1950 meletakkan

niat untuk menipu sebagai factor penting yang mesti dibuktikan

dalam kes frod atau tipuan.

3.3.2 Kategori-Kategori Frod Merujuk Kepada Contoh Kes

Seksyen 17 Akta Kontrak 1950 menyatakan beberapa jenis perbuatan yang boleh

disifatkan sebagai frod. Rujuk Seskyen 17(a) Akta Kontrak 1950, “menyarankan sesuatu yang

tidak benar oleh seseorang yang tidak mempercayai sesuatu itu sebagai benar”. Contohnya, A

dengan niat menipu B menyatakan bahawa setiap tahun 500 gantang nila telah dibuat oleh kilang

BBUN2103

A. Kenyataan A itu mendorong B membeli kilang itu. A telah melakukan tipuan terhadap B, dan

B boleh mengambil pilihan untuk membatalkan kontrak antara mereka.

Contoh kes 1 : Senanyake lwn. Annie Yeo (1965) : Defendan telah menyalahnyatakan

kedudukan kewangan dan masa depan firma defendan dalam urusniaga saham sehingga

menyebabkan plaintif membayar $20,000 untuk membeli lima saham milik defendan.

Kedudukan kewangan dan masa depan syarikat ternyata tidak seperti dinyatakan oleh defendan,

dan plaintif mengambil tindakan untuk menuntut kembali wangnya. Dalam kes ini Mahkamah

memutuskan bahawa plaintif berhak mendapat kembali wangnya kerana kontrak yang dimasuki

bersama defendan telah dibuat atas ‘frod’ yang dilakukan oleh defendan terhadap plaintif.

Contoh kes 2 : Kheng Chwee Lian lwn Wong Tak Thong (1983) : Z telah didorong untuk

memasuki kontrak kedua, apabila S menyatakan bahawa saiz tanah yang hendak dijual itu sama

besar dengan tanah yang telah dipersetujui oleh Z dalam kontrak pertama. Z memohon untuk

membatalkan kontrak kedua atas alasan frod. Mahkamah memutuskan bahawa tindakan Z untuk

membatalkan kontrak kedua adalah sah dan mengikat kedua-dua pihak .

Merujuk kepada kedua-dua kes di atas dapatlah disimpulkan bahawa ia menunjukkan bagaimana

pihak yang melakukan frod itu tidak percaya bahawa kenyataan yang mereka buat adalah tidak

benar dan ini merujuk kepada Seksyen 17(b) Akta Kontrak 1950, “ menyembunyikan secara

aktif sesuatu fakta oleh seseorang yang mengetahui atau mempercayai fakta itu”.

Merujuk kepada Sesyen 17(c) Akta Kontrak 1950, “seseorang membuat janji tanpa apa-apa

niat untuk menepati janji itu”.

Rujuk contoh kes 1 : Letchemy Arumugam lwn Annamalay (1982) : Plaintif adalah seorang

penoreh getah yang buta huruf telah didorong secara tipu oleh defendan seorang pemaju

perumahan untuk memasuki perjanjian jualbeli . Defendan menipu plaintif dengan menyatakan

bahawa dokumen-dokumen yang hendak ditandatangani itu adalah untuk pinjaman wang dan

untuk melepaskan tanahnya daripada gadaian. Tetapi dokumen-dokumen tersebut adalah

perjanjian jualbeli tanah plaintif, borang pindah milik tanah plaintif, dan perjanjian plaintif untuk

BBUN2103

membeli tiga (3) lot tanah di atas tanahnya sendiri. Berdasarkan fakta kes Mahakamah yang

mulia telah memutuskan bahawa kontrak itu boleh dibatalkan atas opsyen plaintif.

Contoh 2 : A pemilik rumah berjanji dengan B, penyewa rumah untuk membayar semua kos

pembaikan bumbung rumah apabila kerja-kerja pembaikan itu siap sepenuhnya. A telah mungkir

janji dan tidak mahu membayar apa-apa wang kepada B. A boleh dikenakan tanggungan kerana

mungkir janji.

Menurut kaedah Am, “semata-mata membisu bukanlah frod”. Merujuk kepada Seksyen 17

Akta Kontrak 1950 “semata-mata membisu terhadap fakta-fakta yang dikemukakan kepada

seseorang yang mungkin mempengaruhi kesediaan orang itu untuk membuat kontrak tidak

menjadikannya tipu”. Contohnya adalah seperti A menjual kuda kepada B, A tahu bahawa

kudanya itu berpenyakit. Andainya kedua-dua pihak tidak berkata walau sepatah perkataan pun

semasa urusan jualbeli, ini tidak bermakna A telah melakukan penipuan terhadap B. Tetapi jika

semasa B memeriksa kuda tersebut, B berkata kepada A, “kuda ini nampaknya berkeadaan baik

dan tidak berpenyakit, betul begitu Mr A? dan A membisu, perbuatan A yang membisu

sedemikian menjadikannya satu penipuan.

Rujuk contoh kes : Vyramutu lwn State Of Pahang : Defendan telah menjual tanah secara lelong

kepada plaintif dan defendan menyangkakan bahawa tanah itu belum dimajukan, dan harganya

jauh lebih rendah daripada harga yang sepatutnya. Sebenarnya tanah tersebut telah dimajukan,

dan nilainya juga telah meningkat. Apabila defendan mengetahui kesilapan tersebut, ia enggan

meneruskan transaksi jualbeli itu, dan mendakwa plaintif gagal memberitahu maklumat tersebut

kepadanya. Mahkamah membuat keputusan bahawa plaintif tidak terikat untuk memberitahu

defendan tentang tanah itu, dan berhak mendapat gantirugi kerana ia mengalami kerugian di atas

keengganan defendan untuk meneruskan jualbeli tersebut.

Pengecualian : Membisu adalah frod

Berdasarkan kepada kaedah am, diam atau membisu itu bukanlah frod tetapi terdapat

pengecualian kepada kaedah am ini. Adalah menjadi kewajipan bagi sesuatu pihak untuk

BBUN2103

menyatakan semua fakta yang benar. Merujuk kepada Seksyen 17 Akta Kontrak 1950

menyatakan, “…melainkan jika kedudukan perkara itu adalah sedemikian hingga, jika

kedudukan perkara itu dipertimbangkan, adalah jadi kewajipan bagi orang yang membisu itu

untuk berkata-kata”.

Daripada huraian di atas dapatlah difahamkan bahawa setelah dipertimbangkan oleh Mahkamah,

orang yang membisu itu wajib memberitahu atau bersuara, dan menyatakan yang benar

melainkan jika perbuatan membisu itu adalah sama seperti bersuara. Terdapat dua (2) keadaan

utama dalam Seksyen 17 Akta Kontrak 1950 di mana membisu adalah merupakan satu frod atau

penipuan iaitu :-

i. Mewajibkan berkata-kata dalam keadaan tertentu yang merangkumi :

a. Nyataan terdahulu yang kemudian menjadi tidak benar.

Keadaan ini boleh berlaku semasa diadakan rundingan yang membincangkan fakta-

fakta perjanjian yang hendak dimeterai. Contohnya seperti Codong telah membuat

tawaran untuk menjual jamnya kepada Milydungun bahawa jam itu masih dalam

keadaan baik. Tidak pernah jatuh dan rosak. Kenyataan ini benar tetapi hari selepas

itu, jamnya telah terjatuh dan rosak. Codong telah memperbaikinya tetapi tidak

memberitahu Milydungun tentang kerosakan itu. Milydungun telah bersetuju

membelinya pada harga RM150.00. Beberapa hari kemudian, barulah Milydungun

tahu tentang apa yang terjadi dan ingin membatalkan perjanjian jualbeli tersebut.

Merujuk kepada contoh atau kes di atas, pembisuan Codong tentang kerosakan jam adalah

merupakan frod kerana dia wajib memberitahu Milydungun bahawa jamnya telah terjatuh dan

rosak sebelum Milydungun membelinya. Milydungun berhak membatalkan perjanjian atau

kontrak tersebut.

b. Wujudnya Perkaitan Amanah Antara Pihak-Pihak Yang Berkontrak

Apabila wujud pertalian amanah antara pihak-pihak yang berkontrak, maka pihak

yang memegang amanah adalah dianggap mempunyai pengaruh ke atas pihak yang

satu lagi. Dalam hal sebegini, satu pihak tidak boleh mengikat pihak yang lain

BBUN2103

melainkan dapat membuktikan kontrak itu mendatangkan faedah dan segala fakta

penting tentang kontrak itu telah diberitahu.

Seperti contoh, Zana ingin menjual seekor kuda kepada Aqilah . Aqilah ialah anak kepada Zana

yang telah dewasa. Hubungan Zana dan Aqilah mewajibkan Zana untuk memberitahu Aqilah

jika kuda itu tidak sihat.

c. Kontrak Uberimae Fidei (Paling Suci Hati)

Di dalam kontrak ini, seseorang itu hendaklah memberitahu semua fakta penting yang

diperlukan oleh kontrak. Contoh kontrak uberimae fidei ialah kontrak insurans dan

kontrak membeli saham.

Seperti contoh, kontrak insurans nyawa di mana orang yang hendak membeli insurans nyawa

hendaklah memberitahu semua fakta penting seperti sejarah kesihatannya. Jika gagal

memenuhinya, maka kontrak itu boleh batal atas pilihan syarikat insurans. Dalam hal ini ,

pembeli insurans wajib menyatakan dengan bersungguh-sungguh, diamnya atau membisu boleh

menyebabkan ia dikatakan melakukan frod.

ii. Pembisuan sama dengan berkata

Di bawah satu (1) contoh : Afiqah menjual kudanya kepada Faizah. Faizah berkata kepada Afiqah, “Jika kamu tidak menyangkal, saya menganggap kuda ini sihat”. Faizah membisu. Di sini pembisuan Afiqah adalah sama dengan Afiqah berkata kuda itu sihat. Sebaliknya jika Afiqah menyedari bahawa kuda itu cacat tetapi ia membisu, maka pembisuannya itu boleh dianggap sebagai frod.

Keadaan lain yang boleh dianggap sebagai frod apabila seseorang menyatakan fakta yang separuh benar. Pembisuannya memberikan gambaran yang berbeza daripada apa yang dinyatakan.

Disini dapatlah disimpulkan bahawa apabila sesuatu kontrak itu boleh menjadi batal adalah kerana pihak-pihak yang berkontrak telah gagal memberikan persetujuan bebas @ kerelaan bebas ketika memasuki kontrak atau perjanjian.

BBUN2103

4.0 SARANAN/ CADANGAN UNTUK PINDAAN UNDANG-UNDANG MALAYSIA BERKAITAN KEPADA YANG KONTRAK YANG DIBINCANGKAN

4.1 Keterbatasan Akta Kontrak 1950 Di dalam Urusan Kontrak Pengguna

Akta ini kurang memberi perlindungan kepada pengguna dan agak terbatas. Keadaan ini

bertambah berat dengan kemunculan pelbagai cara berkontrak yang memberi kesan dengan

tersebarnya luasnya penggunaan teknologi dalam urusan kontrak masa kini.

Undang-undang kontrak di Malaysia boleh dikatakan boleh berfungsi sebagai satu lessen bagi

satu-satu pihak untuk mengeksploitasi kelemahan yang lain.

Cadangan agar akta ini dikaji semula terutama mengenai fungsi Akta Kontrak itu sendiri yang

sepatutnya berfungsi sebagai satu platform bagi memperkembangkan hubungan yang dibina atas

dasar kepercayaan dan bukannya mengesahkan keuntungan jangka pendek. Sepatutnya undang-

undang kontak harus memperkukuh dan membayangkan satu etika kerjasama dan bukannya

individualistic seperti diaplikasikan sekarang ini.

4.2 Ciri Akta Kontrak Menunjukkan Skop Yang Tidak Menyeluruh

Perkara ini telah menimbulkan pelbagai persoalan. Kepincangan Akta ini jelas kelihatan dalam

peruntukannya yang tidak menyentuh tentang isi kandungan sesebuah kontrak. Kes ini pernah

dibangkitkan dalam penulisan Visu Sinnadurai (1987).

Akta ini tidak mempunyai atau mengandungi apa-apa peruntukan yang menyatakan secara

khusus tentang isi kandungan sesuatu kontrak. Peruntukkan tidak dibuat mengenai pengkelasan

terma-terma di dalam kontrak.

Akta ini juga membisu tentang samada pihak-pihak adalah secara tegasnya terikat oleh terma

nyata kontrak atau samada terma tertentu boleh disiratkan. Tiada peruntukan khusus yang

mengawal kandungan atau terma kontrak.

BBUN2103

Cadangan agar dipinda dan ditambah satu peruntukan khusus yang mengawal kandungan atau

terma-terma kontrak yang dibuat agar ianya jelas dan memberi keadilan kepada semua pihak

yang sukarela berkontrak.

4.3 TEKANAN OLEH FENOMENA GLOBALISASI

Memang tidak dapat dinafikan undang-undang kontrak Malaysia pada masa kini digugat oleh

tekanan-tekanan globalisasi. Ia memberi implikasi yang besar khususnya dunia perdagangan.

Dizaman yang serba canggih, dengan penaklukan teknologi digital di dunia perdagangan

tempatan dan antarabangsa disertai dengan kecanggihan sistem komputer, telekomunikasi dan

teknologi maklumat, kita melihat satu pasaran elektronik yang baru dan sedang berevolusi di

seluruh dunia.

Undang-undang kontrak amnya, di dalam keadaan sekarang ini, sebenarnya masih belum

bersedia untuk menghadapi pelbagai cabaran yang sedang dan bakal diharungi. Terutamanya di

dalam usaha atau memberikan perlindungan dan menjaga kepentingan pengguna di dalam

kontrak. Penggubalan Akta Perdagangan Elektronik masih belum mencukupi dan tidak dapat

menyelesaikan masalah perlindungan yang diperlukan oleh pengguna di dalam siber.

BBUN2103

5.0 KESIMPULAN

Sepertimana yang telah dibincangkan, undang-undang kontrak di Malaysia adalah berdasarkan

kepada Akta Kontrak 1950 (Akta 136) . Sesuatu kontrak yang sah dan boleh dikuatkuasakan di

sisi undang-undang hanya akan terbentuk apabila ia mengandungi elemen-elemen yang

diperlukan seperti tawaran, penerimaan, balasan, niat, kerelaan, keupayaan dan ketentuan.

Apabila salah satu elemen-elemen ini tidak wujud, kontrak tersebut mungkin hanya akan wujud

sebagai kontrak boleh batal (voidable contract) ataupun perjanjian tersebut terbatal (void

agreement). Seksyen 14 Akta Kontrak 1950 mentakrifkan apa itu “Kerelaan Bebas”. Kerelaan

bebas adalah dikatakan bebas bila tidak disebabkan oleh Paksaan, Pengaruh Tak Berpatutan,

Tipuan, Salahnyata dan khilaf. Untuk penerangan lebih lanjut Seksyen 14 Akta Kontrak 1950

hendaklah dibaca bersama-sama dengan Seksyen 15, 16, 17, 18,19,20,21, 22 dan 23 Akta

Kontrak 1950.

Paksaan adalah merujuk kepada sebarang bentuk kekerasan atau ancaman untuk melakukan

sesuatu kekerasan. Jika sesuatu paksaan berjaya dibuktikan di Mahkamah, maka pihak yang

dipaksa boleh membuat pilihan samada hendak membatalkan kontrak atau tidak.

Pengaruh Tak Berpatutan bermaksub seseorang itu mempunyai kedudukan kuasa yang lebih

untuk membolehkannya menguasai pihak yang lain. Fraud atau tipuan bermaksub satu pihak

telah dengan niat menipu fakta kontrak kepada pihak yang satu lagi. Manakala Salah Nyata pula

merujuk kepada kenyataan yang salah atau tidak benar. Undang-undang kontrak di Malaysia

mempunyai pelbagai kepincangan terutama dalam pemakaian perundangan undang-undang

kontrak dalam konteks pengguna. Ia menjadi bertambah rumit dengan evolusi perdagangan dan

penguasaan teknologi dalam urusan sesuatu kontrak. Dengan itu, keterbatasan skop pemakaian

undang-undang kontrak Malaysia dalam konteks pengguna perlu disemak semula bagi

memastikan wujudnya perlindungan kepada pengguna di dalam urusan kontrak.

(Bilangan Perkataan : 6600)

BBUN2103

6.0 RUJUKAN

1. Akta Kontrak 1950 (Akta 136), Internastional Law Book Services

2. Buang. S & Torji, N (1992) , Undang-Undang Kontrak Di Malaysia

3. Major, W. T. (1997). Undang-undang kontrak, Kuala Lumpur : International Law Book

Services

4. Mohamed A et. al (2009), Business Law, (6th ed.). Selangor : Open University Malaysia

5. Yusoff S.S & Aziz A.A (2003), Mengenali Undang-Undang Kontrak Malaysia

BBUN2103

Assignment BBUN2103BLAW

Documents

Transcript of Assignment BBUN2103BLAW