LAMPIRAN 1

KBK 3073 : MURID-MURID BERKEPERLUAN KHAS

TAJUK TUGASAN 1 DAN 2

KUMPULAN

EL – A04

DISEDIAKAN OLEH

NAMA NO ID NO TELEFONROZIHAN BT ISMAIL FATHI D2011049501 014-2396421

NAMA TUTOR E – LEARNING : DR. ABDUL RAHIM BIN RAZALI

TARIKH SERAH : 19.11.2012

TUGASAN 1 :

SECARA TERPERINCI HURAIKAN PUNCA-PUNCA KECACATAN, CIRI-CIRI PERKEMBANGAN FIZIKAL DAN SOSIAL KATEGORI:

a) BERMASALAH PENDENGARANb) ADHDc) BERMASALAH PENGLIHATANd) BERMASALAH FIZIKAL

TUGASAN 2:

BINCANGKAN STRATEGI DAN KAEDAH MEMBANTU MURID PENDIDIKAN KHAS MENGIKUT MODEL SOSIAL(social model) dan MODEL PERUBATAN (medical model)

PEMARKAHAN

2. ESEI:

(a)

(b)

3. FORUM

JUMLAH

ISI KANDUNGAN

Halaman

1.0 Pendahuluan 1

2.0 Murid –murid Berkeperluan Khas

2.1 Punca – punca Kecacatan

2.2 Ciri – ciri Perkembangan Fizikal dan Sosial

3.0 Kanak-kanak Bermasalah Pendengaran 2

4.0 Kanak-kanak ADHD 6

5.0 Kanak-kanak Bermasalah Penglihatan 10

6.0 Kanak-kanak Bermasalah Fizikal

FORUM E-LEARNING

1 Tajuk Forum 1

2 Tajuk Forum 2

3 Tajuk Forum 3

4 Tajuk Forum 4

PENGENALAN

1.0 Kanak-kanak BermasalahPendengaran

Pendidikan Khas Malaysia juga mengkategorikan kanak-kanak bermasalah pendengaran

sebagai masalah bagi kanak-kanak berkeperluan khas. Menurut Jamila Mohamed (2006),

kecacatan di bahagian telinga ini terjadi akibat daripada kerosakan pada telinga dalam.

Bunyi-bunyi yang masuk melalui salur auditori ke gegendang telinga yang kemudiannya

menyebabkan tiga tulang kecil dalam telinga bergetar dan menghantar bunyi ke telinga

dalam mungkin terganggu akibat wax iaitu tahi telinga atau sebarang kecacatan yang

menyebabkan berlaku gangguan. Gegendang telinga yang pecah, luka ataupun berlubang

juga menyebabkan berlakunya masalah pekak. Pekak jenis ini biasanya dapat dibantu

dengan alat bantu pendengaran.

Menurut Chua (1996) pula menyatakan masalah pembelajaran kanak-kanak bermasalah

pendengaran bergantung kepada cara mereka mendapat kecacatan dan juga kepada faktor

umur dan tahap kehilangan masalah pendengaran yang mereka alami, hal ini akan

menyebabkan perkembangan pertuturan dan bahasanya terganggu ataupun lambat.

Kelambatan ini mempengaruhi juga perkembangan mentalnya. Oleh kerana kanak-kanak

bermasalah pendengaran ini tidak dapat mendengar, mereka juga tidak dapat berfikir seperti

kanak-kanak normal yang lain.

Keadaan ini berlaku kerana mereka tidak mendapat maklumat yang sepenuhnya ketika

disampaikan. Sering tertanya-tanya dengan setiap pertanyaan dan perbincangan yang

dihadiri dan akhirnya kanak-kanak ini merasa bosan untuk memikirkan apa yang mereka

kurang faham kerana kekurangan info tentang sesuatu perkara.Pendengaran merupakan

saluran yang paling penting bagi manusia untuk menerima pelbagai ilmu dan

pemberitahuan.

Menurut Lindblack dan Macdonel (1995), ketidakupayaan mendengar pertuturan, bahasa,

muzik dan bunyi-bunyi alam sekeliling adalah berkaitan dengan masalah psiko-sosial yang

memberi kesan terhadap fungsi dan kualiti kehidupan seharian.Orang yang bermasalah

pendengaran sering disalah anggap oleh masyarakat sekeliling yang normal kerana

kecacatan mereka tidak ketara seperti mereka yang mengalami kecacatan penglihatan atau

terencat akal yang begitu jelas fizikalnya. Mereka juga kurang mendapat simpati kerana

kelihatan normal seperti orang normal yang lain. Masalah pendengaran adalah disebabkan

oleh beberapa punca yang berlainan.

(1)

1.1 Punca Masalah Pendengaran

1.1.1 Kerosakan Bahagian Telinga Luar

Walaupun kerosakan dibahagian telinga luar tidak begitu serius tetapi ia juga boleh

menyebabkan seseorang mengalami masalah pendengaran Sebagai contoh , setengah

kanak-kanak mempunyai fizikal cuping telinga yang tidak sempurna (atresia),boleh

menghadapi masalah ini. Selain itu , jangkitan terhadap saluran luar telinga boleh

menyebabkan pendengaran kanak-kanak terjejas. Tumor atau ketumbuhan juga boleh

menyebabkan seseorang itu mengalami masalah pendengaran.

1.1.2 Kerosakan Bahagian Telinga Tengah

Kehilangan pendengaran berpunca dari kerosakan telingan tengah adalah disebabkan

tindakan mekanikal tulang-tulang osikel. Kerosakan bahagian ini boleh dirawat melalui

perubatan atau pembedahan. Masalah ini adalah otitis media iaitu jangkitan di ruang telinga

tengah disebabkan oleh jangkitan. Otitis media sering dihadapi oleh kanak-kanak Sindrom

Down atau kanak-kanak sumbing kerana ketidaksemputnaan tiub eustachio. Jangkitan salau

ini menyebabkan nanah-nanah terkumpul dalam rongga telinga tengah dan menyebabkan

sakit telinga yang teruk.

1.1.3 Kerosakan Bahagian Telingan Dalam

Kehilangan pendengaran melibatkan kerosakan telingan dalam boleh mempengaruhi

keseimbangan badan serta mengakibatkan keadaan vertigo (pening, mual dan muntah).Ada

kalanya , kanak-kanak yang mengalami kerosakan telingan dalam sering mendengar bunyi

berdesing dan bising. Ada kes kepekakan di kalangan kanak-kanak berpunca daripada

keturunan (Schildroth, Rawlings & Allen, 1989).

1.1.4 Jangkitan dan Faktor-faktor Lain

Kerosakan ini boleh dibahagikan kepada tiga bahagian iaitu sebelum kelahiran,

semasa kelahiran dan selepas kelahiran. Sebelum kelahiran antara punca masalah

pendengaran ialah disebabkan oleh gen, jangkitan semasa hamil terutama oleh virus seperti

rubella, demam glanduhar dan juga selsema. Ibu yang mengalami penyakit seperti biri-biri

atau kencing manis ketika hamil atau pengambilan dadah dan bahan kimia serta masalah

kerap hamil menyumbang kepada masalah pendengaran ini. Semasa kelahiran pula, situasi

(2)

semasa kelahiran yang terlalu lama ataupun kesukaran ketika bersalin yang menyebabkan

tekanan yang kuat pada bahagian telinga, kelahiran tidak cukup bulan.

Berlaku kecederaan ketika dilahirkan terutama pada bahagian telinga akan

menyebabkan bayi mengalami masalah pendengaran. Penyakit hemolisis selalunya yang

disebabkan oleh faktor Rh. Manakala selepas kelahiran, kemungkinan mendapat kecacatan

pendengaran juga boleh dikesan dengan punca-punca yang tersendiri. Antaranya kanak-

kanak yang mengidap penyakit berjangkit yang disebabkan oleh bakteria dan virus seperti

beguk dan demam campak. Penyakit ini akan mengganggu sistem pendengaran dan tidak

mustahil boleh kehilangan pendengaran.

1.1.5 Punca Kemalangan

Terlibat dalam kemalangan juga boleh terjadi kehilangan pendengaran, jika kecederaan

yang teruk berlaku di bahagian telinga. Pengambilan antibiotik seperti streptomycin yang

berlebihan atau dalam jangka masa yang panjang boleh menyebabkan pemakannya

mengidap pekak. Begitu juga jika kita selalu terdedah dengan bunyi yang sangat kuat dalam

jangkamasa yang lama. Kehilangan pendengaran terbahagi kepada beberapa tahap. Iaitu

tahap kurang pendengaran dan tahap pekak. Tahap kurang pendengaran terbahagi kepada

tiga iaitu tahap ringan merangkumi tahap kehilangan pendengaran antara 27 hingga 40 dB.

Pada tahap ini, individu masih memahami perbualan tetapi mengalami kesulitan mendengar

bunyi – bunyi yang perlahan dan jauh. Untuk mengatasinya kanak-kanak istimewa ini

memerlukan terapi pertuturan.

Pada peringkat sederhana kehilangan pendengaran tahap kehilangan antara 42 hingga 55

dB. Peringkat ini kanak-kanak boleh mendengar bunyi antara 1 hingga 1.5 meter. Namun

pada tahap ini, kanak-kanak ini masih memahami perbualan. Walau bagaimanapun kanak-

kanak ini agak sukar untuk melibatkan diri dalam perbincangan kelas.Pada tahap ini kanak-

kanak boleh menggunakan alat bantu pendengaran. Terapi pertuturan juga disaran turut

boleh digunakan untuk memperbaiki pertuturan.

Peringkat yang ketiga dalam kehilangan pendengaran ialah tahap sederhana teruk, di

mana kehilangan pendengaran antara 56 hingga 70 hB. Pada tahap ini kanak-kanak

memerlukan alat bantu pendengaran dan turut menghadirkan diri dalam latihan dalam

(3)

kategori ini mungkin tidak sempurna kerana pengalaman pendengaran yang terhad.

Pengalaman pendengaran yang tiada menjadikan kanak-kanak ini pasif dan tidak aktif dalam

mengeluarkan idea bersama-sama kawan kerana tidak dengar dan tidak faham.

Selain kehilangan pendengaran, pekak dianggap tahap yang seterusnya: terbahagi

kepada dua iaitu teruk, di mana kehilangan pendengaran antara 71 hingga 90dB. Seseorang

itu dapat mendengar bunyi yang kuat pada jarak antara sifar hingga 30.5 sentimeter

daripadanya. Pada tahap ini, kanak-kanak hanya dapat membezakan sesetengah bunyi

sahaja. Kanak-kanak pada tahap ini menghadapi masalah pada pertuturan dan memerlukan

alat bantu dengar dan latihan pertuturan dan komunikasi seterusnya memerlukan kelas

Pendidikan Khas.

Tahap pekak yang serius adalah kategori sangat teruk di mana kehilangan pendengaran

lebih daripada 90dB. Pada tahap ini kanak-kanak sukar untuk mendengar walaupun bunyi

yang kuat. Mereka memerlukan alat bantu pendengaran dan terapi pertuturan. Kanak-kanak

yang kehilangan pendengaran sebelum memperoleh kemahiran bertutur dan berbahasa

adalah dalam kategori pekak pralingual yang biasanya menyebabkan masalah dalam

pembelajaran.

Manakala kehilangan pendengaran selepas dapat meguasai kemahiran bertutur dan

berbahsa diistilahkan sebagai pekak pascalingual. Kehilangan pendengaran dapat

ditentukan melalui ujian pendengaran dengan menggunakan audiometer.Terdapat dua jenis

kehilangan pendengaran utama iaitu kehilangan pendengaran konduktif atau bahagian

penerimaan. Kecacatan ini terjadi kerana kerosakan pada telinga luar atau telinga tengah

yang menyebabkan kekurangan intensiti bunyi sampai ke telinga dalam. Bunyi-bunyi yang

masuk melalui salur auditori ke gegendang telinga yang kemudiannya menyebabkan tiga

tulang kecil dalam telinga tengah bergetar dan menghantar bunyi ke telinga dalam mungkin

terganggu akibat wax atau kecacatan.

Pekak jenis ini biasanya boleh dibantu dengan penggunaan alat bantu

pendengaran.Kehilangan pendengaran utama yang seterusnya ialah kehilangan

pendengaran sensori-neural atau dibahagian tanggapan. Kecacatan ini terjadi akibat

kerosakan pada telinga dalam atau saraf auditori yang membawa impuls iaitu getaran ke

otak.

(4)

2.0 Ciri-ciri Perkembangan Fizikal dan Sosial

Kanak-kanak bermasalah pendengaran dapat dikesan dengan tanda-tanda yang

terdapat daripadanya. Kanak-kanak bermasalah pendengaran ini kurang memberikan

perhatian di dalam kelas. Mereka kelihatan selalu berkhayal dan mempunyai butir

percakapan yang tidak jelas dan janggal.

Kanak-kanak ini sering terkejut jika dihampiri dari arah belakang. Ianya juga sering tidak

memahami dan mengikut arahan yang diberikan. Murid ini juga mengelak dari meyertai

aktiviti yang memerlukan kemahiram bertutur. Sering bertanya tugasan yang diberikan

walaupun telah dijelaskan dan mendapat pencapaian yang lemah terutama yang berkaitan

dengan bahasa.

Kanak-kanak bermasalah pendengaran ini, juga mempunyai masalah sampingan di

mana selalunya mereka akan mempunyai masalah dalam pembelajaran. Terdapat banyak

kesan jika keadaan telinga tegak terhad perkembangannya. Kanak-kanak akan mempunyai

masalah berkomunikasi dan berkemahiran lisan dalam membaca dan menulis. Malah

memberi kesan juga kepada perkembangan yang lebih luas seperti penyesuaian.sosial dan

kematangan emosi.Bahasa memainkan peranan yang penting dalam kehidupan kita. Pekak

bukan sahaja memberi kesan kekurangan dalam input sensori tetapi juga gangguan

gangguan dalam interaksi serta hubungan antara orang dewasa dan kanak-kanak.

PENGENALAN

2. KANAK-KANAK DENGAN ATTENTION DEFICIT-HIPERACTIVITY DISODER(ADHD).

Kanak-kanak Attention Deficit-Hiperactivity Disoder (ADHD) adalah satu daripada

kategori kanak-kanak hiperaktif yang mengalami maslaah pembelajaran. Kanak-kanak

ADHD ini bertingkah laku terlampau aktif dan selalu menimbulkan kekecohan dan

memeningkan kepala ibu bapa dan pengasuh akibat tingkah laku mereka yang tersangat

aktif dan sukar diramal. Di sekolah mereka ditempatkan di dalam kelas Program Khas

Masalah Pembelajaran (PKBP). Guru terpaksa memberikan perhatian yang lebih kepada

mereka kerana mereka sukar menumpukan perhatian pada pengajaran guru dan sentiasa

bergerak di dalam kelas.

(5)

2.0 DEFINISI ADHD

Persatuan Psikologi Amerika (APA) telah mendefinisikan ADHDadalah kecelaruan

psikologi . Kanak-kanak ADHD dapat dikesan sebelum umur tujuh tahun. ADHD merupakan

tingkahlaku ayng tidak dapat memberi perhatian , impulsif, dan /atau hiperaktiviti-impulsif

yang lebih kerap dan teruk berbanding kanak-kanak biasa yang dapat dilihat pada individu

pada tahap perkembangannya. Menurut MarilynFriend (2005), terdapat tiga kategori definisi

ADHD iaitu:

a) ADHD – Kurang Tumpuan

Kanak-kanak yang tidak dapat memberi tumpuan dalam sesuautu perkara. Mereka

mungkin meninggalkan bahagian mustahak tugasan yang diberikan, selalu

mengelamun di dalam kelas, bersikap tidak teratur atau cuai dan selalu terlupa.

b) ADHD – Hiperaktif –impulsif

ADHD jenis ini , petunjuk utamanya adalah gabungan antara hiperaktif iaitu jumlah

pergerakkan yang sangat aktif dan impulsif iaitu melakukan sesuatu tanpa berfikir.

Kanak-kanak jenis ini selalu berkelakuan mengetuk-ngetuk meja dan menggoyang-

goyangkan kerusi, berlari-lari dan banyak bercakap.

c) ADHD – Gabungan

Kanak-kanak ini mempunyai petunjuk kepada kedua-dua ciri di atas yang merupakan

sebahagian daripada kecelaruan yang dihadapi, iaitu tidak ada tumpuan dan

hiperaktif-impulsif.

2.1 PUNCA KEJADIAN ADHD

Ada pendapat menyatakan ADHA adalah berpunca daripada sikap ibu bapa

kanak-kanak tersebut yang terlalu memanjakan anak mereka sehingga tidak ada batasan

dalam tingkah laku mereka . Ada pula berpendapat ADHD berpunca daripada amalan

pemakanan, alahan makanan tertentu, atau mengambil terlalu banyak makanan bergula .

Menurut Marilyn Friend pula punca ADHD terbahagi kepada dua faktor iaitu a) faktor

fisikologi, b) faktor persekitaran.

2.1.1 Faktor Fisiologikal

Ahli psikologi dan para pendidik telah menkaji ADHD adalah berpunca dari

fisiologikal. Di antara punca ADHD yang dikenal pasti adlah :

(6)

a) Faktor Keturunan

Individu dengan ADHD berkemungkinan besar mempunyai corak ADHD dalam

keluarganya. Sekiranya ibu dan bapanya mengalami ADHD maka berkemungkinan

anaknya tiga kali ganda mempunyai ADHD.

b) Perbezaan Fungsi Otak

Ahli sains mendapati tiga bahagaian otak iaitu prefrontal cortex, basal gangila, dan

serebelum kerap berfungsi secara berbeza-beza pada individu dengan ADHD

berbanding individu lain. Bagi kanak-kanak dan orang dewasa yang mengalami

ADHD, terdapat kurang aktiviti elektrikal dan kurang tindak balas terhadap

rangsangan bagi bahagian-bahagian tersebut.

c) Faktor Biokimia

Terdapat bahan kimia dalam otak yang dikenali sebagai nuerotransmitter yang

memancarkan malkumat daripada salah satu daripada tiga bahagian di atas kepada

bahagian yang lain, tidak dipecahkan dan diserapkan semula dengan baik dalam

otak individu dengan ADHD.

2.1.2 Faktor Persekitaran

a) Persekitaran

Selain daripada faktor fisiologi , faktor persekitaran menyumbang kepada keterukan

ADHD yang dialami oleh kanak-kanak tersebut. Sebagai contoh kanak-kanak yang dididik

dalam keluarga yang teratur dan mempunyai peraturan hidup yang seimbang

berkemungkinan besar menunjukkan ciri-ciri ADHD yang ringan.

b) Kecederaan Otak

Kecederaan otak mungkin berlaku semasa tempoh prenatal kerana penggunaan dadah ,

merokok atau pengambilan al-kohol yang berlebihan bagi diri si ibu. Semasa proses

kelahiran, kecederaan otak mungkin berlaku akibat kekurangan oksigen . Selain daripada itu

antara faktor penyebabnya adalah kecederaan otak akibat demam panas yang teruk, atau

kemalangan yang melibatkan kecederaan otak.

(7)

2.3 Ciri-ciri Perkembangan Fizikal dan Sosial

2.3.1 Ciri-ciri Fizikal

Kalau dilihat dari segi fizikalnya kanak-kanak ADHD ini tidak ada apa perbezaan

dengan kanak-kanak normal yang lain kerana keadaan fizikal mereka sempurna, tetapi

kelakuan dan pemikiran mereka yang berbeza. Kanak-kanak ini menghadapi masalah

dalam aktiviti mental mereka. Mereka berkemungkinan tidak dapat mengingati tugasan atau

arahan yang diberi oleh guru. Aktiviti mental ini juga melibatkan keupayaan mengasingkan

kekecewaan dan masalah emosi lain dalam menyiapkan tugasan. Ada pelajar yang tidak

dapat mengawal emosi mereka kerana tidak dapat melaksanakan tugasan-tugasan yang

berat sehingga mereka bertindak berlari keluar kelas atau menjadi temper-tantrum.

Masalah tingkah laku pelajar ADHD menunjukkan perbezaan yang besar. Misalnya

pelajar ADHD hiperaktif-impulsif atau ADHD jenis gabungan , biasanya mempunyai masalah

tingkah laku yang dapat dilihat dengan jelas oleh guru daripada pelajar ADHDbyang kurang

tumpuan. Pelajar ADHD hiperaktif-impulsif bersifat lebih agresif, seperti mereka selalu

memulakan pergaduhan atau pertengkaran.

2.3.2 Ciri-ciri Sosial

Ciri-ciri sosial dan emosi lebih tertumpu kepada penghargaan kendiri dan kefungsian

sosial secara menyeluruh. Kanak-kanak ADHD didapati lebih cenderung untuk mengalami

kemurungan. Sekiranya seseorang itu mempunyai penghargaan kendiri yang tinggi, maka

dia akan menganggap dirinya seorang yang kuat, dan begitulah sebaliknya. Dari segi

sosialnya pula kanak-kanak ADHD menghadapi masalah dalam menyesuaikan diri dengan

rakan dan masyarakat.

(10)

PENGENALAN

3. KANAK-KANAK MASALAH PENGLIHATAN

Masalah penglihatan adalah ketidakupayaan untuk melihat. Menurut Heward

(1996),seseorang yang mempunyai ketajaman penglihatan 20/200 atau kurang daripada

mata yang sihat dengan pembetulan(kaca mata) atau mempunyai medan penglihatan yang

sempit kurang daripada 20 darjah.

Menurut Hallahan &Kauffman (2002), kehilangan daya penglihatan terhadap cahaya

(kemampuan menyatakan kewujudan pencahayaan dari kawasan gelap)mahupun unjuran

cahaya(kebolehan untuk mengenalpasti punca arah cahaya.

Menurut National Society For Prevention of Blindness(1990),ketepatan penglihatan 20/200

atau kurang daripada mata yang terbaik setelah dilakukan pembetulan atau mempunyai

ruang penglihatan melebihi 20/200 tetapi tidak melebihi 20/70 pada mata yang terbaik

setelah dijalankan pembetulan.

3.0 DEFINISI

Masalah penglihatan terbahagi kepada dua iaitu rabun dan buta. Rabun atau kurang nampak

ialah mereka yang masih boleh membaca dan melihat dengan pandangan yang kabur.

Ketajaman penglihatan orang yang mengalami masalah penglihatan hanya boleh melihat

sesuatu objek dalam lingkungan jarak 20 kaki dan lapangan penglihatan mereka pula tidak

lebih dari 20 darjah pada keluasan diameter. Menurut Sara Begum (2003) , pelaajar yang

mengalami masalah penglihatan juga dikategori mengikut peringkatnya iaitu Astigmatisme

(rabun), glaukoma (tekanan biji mata yang merosakkan saraf urat mata), Srabismus (juling),

Ambiplia (mata malas), Diplopia (nampak dua), Albinisme (sensitif pada cahaya), Myopia

(rabun jauh), dan Hyperopia (rabun dekat).

3.1 PUNCA MASALAH PENGLIHATAN

Punca terjadinya kecacatan ini adalah faktor komplikasi semasa hamil dan selepas

lahir,rubella,sifilis,kecederaan dan juga penyakit. Menurut Hewett Fan Forness(1974),49%

kecacatan disebabkan oleh kesalahan pada mata iaitu hiperopia,myopia,astigmatisme, 47%

disebabkan jangkitan selepas lahir,33% akibat peracunan,7% - 8% akibat penyakit dan 2%

disebabkan kemalangan.

(11)

Menurut Menon(1981),diantara sebab-sebab menjadi buta adalah katarak iaitu 66% cacar

variola,kurang zat pemakanan,kemalangan dan glaucoma masing-masing sebanyak 25%,

manakala 15% disebabkan jangkitan dan 5% disebabkan trokoma. Tidak dinafikan

juga,masalah ini boleh berlaku disebabkan oleh faktor baka.

3.3 CIRI-CIRI PERKEMBANGAN FIZIKAL

Tanda-tanda fizikal yang ada pada mereka yang mempunyai masalah penglihatan adalah

bebola mata yang selalu berputar, matanya sensitive terhadap cahaya,bahagian tepi mata

kelhatan merah,kelopak mata bengkak,mata selalu berair,juling dan terdapat bintik-bintik

ditengah mata. Mereka juga sering mengadu tidak dapat melihat dengan jelas, sakit kepala

apabila membuat sesuatu kerja,pandangan kabur dan kadangkala objek yang dilihat menjadi

dua imej.

Masalah kerosakan penglihatan juga membawa kepada masalah tahap kesihatan

seseorang. Sebagai contoh mereka yang menghidap penyakit mata yang kronik akan

mengakibatkan lumpuh sementaraa waktu dan boleh menyebabkan serangan

jantung.Tingkah laku mereka pula selalu memusingkan kepala pada sebelah arah iaitu

semasa melihat objek. Individu nyang mengalami maslah mata juling akan selalu mengerut

atau mengecilkan mata dan mata kerap berkedip. Mereka selalu terlanggar objek,dengan itu

mereka memerlukan seseorang atau tongkat untuk membantu mereka semasa bergerak.

Mereka akan selalu menutup sebelah mata dan menundukkan kepala ke tepi atau ke depan

apabila melihat sesuatu atau bergerak. Jika mereka separa buta mereka akan menonton

televisyen dan membaca buku pada jarak yang sangat dekat dan memegang kepala dengan

cara luar biasa.

3.4 CIRI – CIRI PERKEMBANGAN SOSIAL

Disebabkan kekurangan yang mereka ada,timbul perasaan kurang keyakinan diri dan sering

menyisihkan diri tetapi ianya boleh diatasi dengan memberi layanan yang baik kepada

mereka(bukan bermaksud layanan yang istimewa sehingga mereka rasa berbeza dengan

orang normal). Menurut Julia et al (2009) kanak-kanak yang mempunyai masalah

penglihatan memerlukan perhatian yang lebih dari keluarga dan juga guru. Mereka yang

mempunayai masalah penglihatan menpunyai tingkah laku yang ganas, sifat terlalu

bergantung kepada orang lain, suka menentang , tidak mahu menurut kata, sikap suka

mengelak dari melakukan sesuatu kerja dan tingkah laku yang pasif.

(12)

Mereka bertindak begitu kerana mempunyai ketidakseimbangan bahan kimia di dalam otak

dan juga kekurangan fungsi luar kawal otak. Mereka juga menghadapi masalah dalam

menyesuaikan diri dalam komunikasi dan kemahiran dalam mengawal emosi dan sosial.

Kanak-kanak ini suka pada permainan tertentu sahaja. Suak bersendirian dan sukar bergaul

dengan orang lain. Mereka sangat sensitif dan tidak sensitif pada kesakitan dan sukar

merasa takut kepada situasi bahaya. Mereka sukar meluahkan keinginan sendiri dan lebih

abnyak menggunakan bahasa badan daripada perkataan lisan. Selain itu mereka turut

mengalami masalah dalam aktiviti motor dan fizikal seperti terlalu aktif atau terlalu lembab

dan boleh menyebabkan kemusnahan kepada persekitaran.

PENGENALAN

4. KANAK-KANAK BERMASALAH FIZIKAL.

‘CELEBRAL’ bermaksud OTAK. Manakala ‘PALSY’ membawa erti KURANG atau TIDAK

BERUPAYA MENGAWAL PERGERAKAN OTAK’. Definisi palsi selebral adalah kecacatan

anggota disebabkan oleh kecacatan hubungan saraf di antara bahagian otak dengan

bahagian badan semasa dilahirkan atau pada awal usia. Kanak-kanak palsi selebral

sebahagian besarnya mengalami kerosakan pada kawasan motor dalam otak yang

mengakibatkan kurang upayaan untuk melakukan pergerakan otot-otot dan tegak badan.

Kecacatan otak dan saraf ini lazimnya berlaku sebelum,semasa dan di peringkat awal bayi

iaitu ketika bahagian otak kanak-kanak pesat berkembang.

Terdapat 4 kategori palsi selebral iaitu Palsi Selebral spastik, palsi selebral athetiod, palsi

selebral ataxia dan palsi serebral gabungan. Ciri-ciri fizikal pada kanak-kanak palsi selebral

spastic ialah masalah ketegangan pada otot-otot tertentu seperti tangan dan kaki.

Ketegangan otot ini akan menyebabkan pergerakan otot tersebut menjadi terhad atau tidak

berkodinasi. Contohnya jika ketegangan otot berlaku pada kaki, pergerakan permulaan

berjalan seakan tersekat-sekat dan diikuti dengan satu lonjakan tenaga menyebabkan

pergerakannya kurang terkawal.

Bagi palsio selebral athetiod pula, mereka mempunyai anggota yang lebih meliuk dan tidak

terkawal. Manakala bagi palsi serebral ataxia pula, imbangan badan mereka adalah tidak

baik di samping pergerakan badan yang tidak berkodinasi.Palsi serebral gabungan pula

adalah mereka yang mengalami lebih daripada satu jenis palsi selebral pada satu-satu

masa. Masalah yang dihadpi olehnya adalah otot-ototnya kejang, tidak berkodinasi dan juga

meliuk. (13)

4.1 PUNCA BERMASALAH FIZIKAL

Muscular Dystrophy(MD) merupakan suatu penyakit genetik. Menurut Mayo Clinic Staff,

(2009), ada dua jenis MD berpunca dari genetik iaitu Duchenne dan Becker Muscular

Dystrophy. Kedua-dua kecacatan ini adalah berpunca daripada genetik ibu iaitu kromosom X

yang mana hanya berlaku kepada anak lelaki sahaja. Jenis genetik ini dibawa oleh ibu

sebagai X-linked recessive inheritance. Anak lelaki mewarisi kromosom X daripada ibu dan

Y daripada ayah mereka, apabila kromosom X dan Y bercantum keadaan ini akan

menjadikan anak lelaki mereka yang mewarisi penyakit tersebut. Manakala dua kromosom X

yang diwarisi oleh anak perempuan mereka pula akan menjadikan mereka sebagai

pembawa.

Selepas kelahiran , bayi akan menunjukkan keadaan normal, namun tulang-tulang otot akan

menjadi lemah ketika umur kanak-kanak itu berumur di antara dua dan enam tahun. Semasa

kanak-kanak , pesakit akan menghadapi masalah(lemah) untuk berjalan, tatapi apabila

meningkat dewasa pesakit tersebut akan tidak mampu lagi untuk berjalan. Kelemahan otat

mereka biasanya bermula dari bahu dan pangkal paha kemuadian merebak kebahagian lain

termasuk saraf hati dan mungkin memberi kesan kepada paru-paru. Kedua ia memberi

kesan kepada otat betis dan jantung serta fungsi pernafasan.

4.2 CIRI-CIRI PERKEMBANGAN FIZIKAL

Menurut Giuliani dan Pierangelo (2007), ciri-ciri perkembangan kecacatan fizikal yang

dialami oleh kanak-kanak Muscular Dsytrophy antaranya kelemahan otot, gelaja

perkembangan otot , lambat dalam perkembangan kemahiran menggunakan otot-otot motor,

tulang belakang yang bengkok, gaya berjalan terhuyung-hayang , kesukaran menggunakan

kemahiran motor seperti melompat dan berlari, kesukaran berjalan atau kehilangan

keupayaan untuk berjalan, kepenatan , kecacatan otot hingga menyebabakan pesakit

terpaksa menggunakan kerusi roda dan pengawalan otot hingga menyebabakan

penggunaan jari ayng terhad dan kehilangankeupayaan pergerakan kepala.

Menurut Taylor et al. (2009) kecacatan fizikal Duchenne Muscular Dystrophy dilihat mengikut

tahap umur. Menurut Best et al (2005) pula, kelemahan otot-otot biasanya bermula pada

lower leg dan otot pelcvic girdle. Gejala lower leg berlaku apabila tisu-tisu otot digantikan

dengan lemak dan otot pelvic girdle menjadi lemah membuatkan mereka terpaksa

menggunakan tangan untuk bangun.

(14)

Bagi kanak-kanak spastik pulamengalami otot-otot yang tegang daan kecut. Pergerakan

mereka adalah tersekat-sekat dan kurang berkoordinasi sehingga mereka mungkin tidak

dapat menggenggam benda dengan jari. Mereka mungkin tidak dapat mengawal otot-ototo

bibir , lidah dan kerongkong menyebabkan lidah mereka akan terjulur dan air liur meleleh.

4.3 CIRI-CIRI PERKEMBANGAN SOSIAL

Kanak-kanak yang mengalami kecacatan fizikal ini akan mengalami kesihatan yang

semakin teruk Ini akan meningkatkan kadar kebergantungan mereka pada orang sekeliling.

Maka itu menyebabkan mereka suka menyisihkan diri dari persekitaran sosial dan

perubahan tubuh badan menyebabkan mereka menjadi kemurungan(Polakoff et al., 1998).

Pergerakan psikomotor kanak-kanak ini adalah terbatas. Masalah sosial yang dihadapi oleh

golongan ini adalah dalam menyesuaikan diri di dalam masyarakat. Disebabkan mereka

tidak dapat bertutur dengan baik,mereka berasa rendah diri dan ini akan menjejaskan

hubungan mereka dengan persekitaran. Sebab lain yang menyebabkan kanak-kanak ini

rendah diri adalah sikap ibu bapa yang terlalu member perhatian dan perlindungan yang

melampau menyebabkan kanak-kanak ini langsung tidak diberi peluang untuk mempelajari

kemahiran asas bagi penjagaan diri sendiri.

TUGASAN 2

1.0 PENGENALAN

Pendidikan di Malaysia berusaha ke arah memperkembangkan lagi potensi individu

secara menyeluruh dan bersepadu untuk mewujudkan individu yang seimbang dan harmonis

dari segi intelek, rohani, emosi dan jasmani berdasarkan kepercayaan kepada Tuhan.

Falsafah Pendidikan Khas di Malaysia juga adalah usaha yang berterusan untuk melahirkan

insan yang berkemahiran, berhaluan, berupaya, beriman, berdikari, mampu merancang dan

menguruskan individu dan ahli masyarakat yang seimbang dan produktif selaras dengan

Falsafaah Pendidikan Negara.

Perhubungan antara bidang pembelajaran, pendekatan pengajaran dan pembelajaran

dan penilaian adalah bersifat interaktif. Untuk memenuhi keperluan individu, interaksi antara

kesemua aspek di atas boleh berlaku dalam keadaan fleksibel.Semua proses ini adalah

untuk keperluan murid. Pelajar-pelajar pendidikan khas adalah pelajar yang mempunyai

kekurangan dari segi fizikal, pendengaran, penglihatan dan percakapan. Walaupun begitu,

mereka tetap bersekolah kerana mereka juga ingin menjadi manusia yang berguna dan ingin

mempunyai pekerjaan. Dalam melaksanankan pengajaran dan pembelajaran dalam

pendidikan khas terdapat dua model utama dan pengendalian murid berkeperluan khas iaitu

Model Social dan Model Perunbatan.

1.1 MODEL SOSIAL (SOCIAL MODEL)

Bagi menjayakan model ini prinsip kolaborasi dan penglibatan pelbagai pihak amat

diutamakan . Antara pihak-pihak yang boleh bekerjasama adalah penglibatan ibu bapa,

sekolah dan masyarakat kepada program pendidikan khas yang dijalankan. Tujuan

kolaberasi ini adalah untuk bekerjasama menyelasaikan sesuatu masalah atau untuk

mencari sesuatu matlamat. Ianya perlua dilakukan dengan sukarela. Sukarelawan dari

masyarakat luar juga digalakkan. Menurut Golin dan Ducanis (1981), kumpulan pelbagai

disiplin memainkan peranan penting, mereka terdiri daripada pelbagai individu yang

mempunyai kemahiran atau kepakaran dalam bidang tertentu. Kumpulan ini bergabung

tenaga untuk menyediakan perkhidmatan kepada kanak-kanak khas.

(16)

Mereka berfungsi untuk mengatasi masalah pelajar , merancang program pendidikan dan

menilai pekembangaan pelajar untuk memastikan keberkesanan Program Pendidikan

Khas. Kereka juga akan memastikan kanak-kanak khas ini mendapatkan penempatan

yang adil dan sesuai untuk kanak-kanak berkeperluan khas. Kanak-kanak berkeperluan

khas ini memang dilahirkan dengan pelbagai kecacatan namun terdapat pelbagai bakat

dan kemahiran yang tersembunyi dalam diri mereka. Hanya pendidikan dan pengalaman

sahaja yang dapat membentuk murid-murid khas yang memiliki bakat dan kemahiran

yang tinggi. Oleh itu kumpulan pelbagai disiplin ini harus berkolaborasi dan memberi

sumbangan tertentu kepada program pendidikan khas bagi membolehkan kanak-kanak

ini mencapai kejayaan dalam hidup mereka.

1.1.1 IBU BAPA

Peranan ibu bapa adalah sangat penting dalam mengesan kekurangan anak-anak

mereka di peringkat awal. Mereka tidak boleh membiarkan sahaja sekiranya mereka

mengesan sebarang masalah atau kekurangan pada anak mereka. Mereka harus berjumpa

dan berbincang dengan pakar tentang masalah atau kecacatan anak mereka supaya

tindakan selanjutnya dapat diambil untuk membantu anak-anak mereka boleh diambil

dengan segera. Ibu bapa juga harus ada ilmu atau pengetahuan bagaimana untuk menjaga

anak-anak mereka yang memiliki kecacatan dari segi mental, emosi dan fizikal kerana

sebarang kesilapan kecil memungkinkan membawa kepada kesan negatif kepada

perkembangan kanak-kanak tersebut.

Ibu bapa harus bersikap positif dan sentiasa percaya pada diri mereka sendiri bahawa

mereka dapat menangini masalah anak mereka. Ibu bapa tidak harus mengabaikan anak

mereka yang memiliki kekurangan dan kecacatan, sebaliknya memberi sokongan dan

kerjasama yang penuh dengan menghantar anak mereka ke sekolah pendidikan khas.

Mereka juga harus melihat perkembangan anak mereka setelah dihantar ke sekolah.

Penglibatan ibu bapa dalam program pendidikan khas ini adalah penting untuk membina

keyakinan diri kepada anak yang berkeperluan khas. Mereka juga boleh menberi cadangan

yang sesuai bagi melancarkan program pendidikan khas. Mereka harus bekerjasama

dengan guru pendidikan khas dengan menghadirkan diri dalam perjumpaan yang diadakan

di sekolah. Intervensi boleh dilakukan oleh ibu bapa di rumah kerana mereka kerap berada

di sisi anak-anak mereka.

(17)

1.1.2 PIHAK SEKOLAH

Pihak sekolah memainkan peranan penting dalam membantu dan membentuk kanak-

kanak berkeperluan khas supaya mereka boleh berdikari dan menguruskan diri. Pihak

sekolah harus menyediakan satu bangunan atau bilik khas untuk murid-murid berkeperluan

khas. Bangunan itu juga harus dilengkapi dengan infrastruktur yang lengkap bagi

memastikan proses pengajaran dan pembelajaran melalui kaedah-kaedah yang khusus

dapat berjalan dengan lancar. Pengetua atau guru besar harus memberi kerjasama dan

sokongan yang penuh bagi program pendidikan khas.Sekolah yang mempunyai program

integrasi tidak sepatutnya mengasingkan murid-murid berkeperluan khas dengan murid-

murid biasa dengan mengadakan aktiviti yang menggalakkan pergaulan antara murid –murid

khas dengan murid-murid aliran perdana. Ini menggalakkan murid-murid khas berinteraksi

dengan murid normal tanpa mengasingkan diri mereka. Ini merupakan langkah pertama bagi

mereka untuk bergaul dan menghadapi masyarakat luar.

Guru pendidikan khas memainkan peranan yang penting dalam melaksaanakan

progranm pendidikan khas ini. Mreka harus memberikan komitmen yang penuh kepada

murid-murid berkeperluan khas dan program pendidikan khas. Guru-guru ini dilatih dengan

pelbagai kemahiran untuk mengajar dan mendidik murid-murid khas. Mereka harus berfikiran

kreatif, inovatif dan imaginatif supaya dapat menarik minat murid –murid kahas ini untuk

berlajarndan menumpukan perhatian pada mereka. Suasana di dalam kelas juga harus ceria

dan mesra supaya murid –murid ini seronok untuk datang ke sekolah dan belajar. Mereka

harus mengenali anak murid mereka secara terperinci agar memudahkan mereka melayan

murid-murid ini mengikut keperluan tertentu. Guru pendidikan khas ini harus mempunyai

Rancangan Pendidikan Individu mengikut kategori dan kesesuaian murid supaya mereka

dapat menguasai suatu kemahiran dengan baik. Program dan aktiviti itu tidak hanya

tertumpu di sekolah sahaja malah boleh di lakukan di luar sekolah agar murid-murid ini dapat

terdedah kepada masyarakat luar. Perbincangan dan kerjasama dengan pihak ibu bapa

amat digalakkan tentang masalah kesihatan dan tingkah laku anak-anak mereka. Guru

pendidikan khas ini juga boleh mengubah strategi pengajaran mengikut kesesuaian murid.

Guru-guru yang berada di aliran perdana harus juga memberi kerjasama dan dapat

memberi pendapat dengan guru pendidikan khas supaya objektif pendidikan khas dapat

dicapai. Untuk melancarkan perjalanan aktiviti yang dianjurkan untuk murid-murid khas ,

guru-guru di aliran perdana juga boleh mengambil bahagian untuk mereka mengenali

keperluan dan ciri-ciri murid –murid pendidikan khas. Kolaborasi semua staf sekolah kepada

(18)

program pendidikan khas penting untuk merealisasikan aspirasi pendidikan khas.

1.1.3 JABATAN KEBAJIKAN MASYARAKAT

Jabatan Kebanjikan Masyarakat juga memainkan peranan yang penting dalam

membantu dan memberi khidmat kepada warga kurang upaya bersesuaian dengan

keperluan serta syarat-syarat yang ditetapkan. Jabatan ini diwujudkan untuk menolong orang

kurang upaya(OKU) supaya mereka boleh berdikari dan menjadikan mereka masyarakat

yang lebih produktif sejajar dengan kebolehan dan keupayaan mereka.Untuk memudahkan

perkhidmatan bagi orang kurang upaya maka kad pengenalan diri khas dikeluarkan bagi

semua OKU yang berdaftar agar mereka boleh mendapat perkhidmatan yang cepat dan

akses kepada kemudahan awam. Mereka juga boleh mendapat pelbagai faedah seperti

rawatan perubatan , khidmat pemulihan , rawatan lanjutan, dan latihan vokasional. Kad ini

juga membolehkan mereka mengikuti program Pemulihan Dalam Komuniti (PDK) dan juga

untuk mendapat peluang pekerjaan di sektor awam dan swasta.

Jabatan Kebajikan Masyarakat juga menyediakan program latihan kemahiran dan

pemulihan diri untuk kanak-kanak kurang upaya di institut-institut di bawah kelolaan

mereka.Tempat pembelajaran yang disediakan adalah seperti Taman Sinar Harapan, dan

Pusat Pemulihan dan Latihan Perindustrian Bangi. Di sini disediakan pelbagai latihan yang

bersesuaian dengan keupayaan murid-murid. Sektor swasta digalakkan menyertainya

dengan memberi sumbangan untuk membantu orang kurang upaya selaras dengan hasrat

kerajan untuk menuju ke arah masyarakat penyayang menghadapi Wawasan 2020 dan

menepati Dasar Kebajikan Masyarakat Negara.

1.2 MODEL PERUBATAN

Pakar perubatan yang mempunyai pelbagai kepakaran dalam bidang perubatan

diperlukan untuk mendiagnostik dan merawat penyakit kanak-kanak dan mengesan punca

masalah kecacatan serta cuba untuk memulihkan kecacatan tersebut. Peranan pakar

perubatan ini boleh dibahagikan kepada beberapa bahagian iaitu:

1.2.1 Pediatrik - bertanggungjawab untuk mendiagnostik dan merawat penyakit kanak-

kanak dan mengesan punca masalah pembelajaran seperti genetic, kewarisan, prenatal dan

postnatal.

(19)

1.2.2 Neurologi – Pakar neorologi diperlukan untuk mendiagnostik dan mengubati penyakit

yang berkaitan dengan neurologikal seperti kecederaan otak. Mereka diperlukan untuk

mengawal hiperaktif dan masalah menumpukan perhatian dengan memberikan kanak-kanak

ini ubat “Ritalin” untuk mengawal keaktifan mereka.

1.2.3 Terapi Pertuturan – Mereka dapat mengesan masalah komunikasi dari segi

pertuturan dan bahasa kanak-kanak. Terapi pertuturan digunakan dengan pelbagai

pendekatan dan teknik untuk membantu kanak-kanak yang gagap, sumbing dan mempunyai

masalah alat artikulasi untuk bertutur.

1.2.4 Terapi Fizikal – Mereka ini bertanggungjawab untuk menaksir fungsi-fungsi motor

halus dan motor kasar kanak-kanak. Mereka juga melatih kanak-kanak dalam kemahiran

hidup dan kemahiran membantu diri.

1.2.5 Audiologi – Untuk mengesan kanak-kanak yang menghadapi masalah pendengaran,

Kanak-kanak ini akan dirujuk kepada bahagian audiologi untuk mengesan fungsi

pendengaran mereka.

1.2.6 Oftomologi – Pakar ini akan menaksir penglihatan kanak-kanak yang menghadapi

masalah penglihatan. Ini adalah kerana kanak-kanak ini memerlukan cara pengajaran yang

khas dan berbeza daripada kanak-kanak biasa.

RUMUSAN

Pendidikan Khas di Malaysia telah memberi peluang yang meluas kepada murid-murid

berkeperluan khas untuk mendapat pendidikan secara formal di sekolah-sekolah pendidikan

khas , program intergrasi dan inklusif. Falsafah Pendidikan Kebangsaan dan Falsafah

Pendidikan Khas mempunyai misi yang sama berlandaskan kepada tiga prinsip utama iaitu

pendidikan menyeluruh dan bersepadu, pembelajaran yang mengembirakan dan bermakna

dan pendidikan sepanjang hayat. Dalam mencapaikan matlamat ini dua model pelaksanaan

pendidikan khas digunakan iaitu Model Sosial dan Model Perubatan yang mengutamakan

kolaborasi pihak ibu bapa, pihak sekolah dan masyarakat serta peranan dan tanggungjawab

pakar-pakar perubatan .

(20)

RUJUKAN

Abdul Rahim Razali et.all. (2011). KBK 3037 Murid-murid Berkeperluan Khas; Pusat

Pengajian Luar , UPSI : Perak.

Baharudin Omar. (2002). Asas Penjagaan Kesihatan Kanak-kanak, Kuala Lumpur :

Dewan Bahasa dan Pustaka.

Julia Jantan, Siti Suhaila Samian. (2007). Perkembangan dan Ciri-ciri Kanak-kanak

Berkeperluan Khas. Kuala Lumpur: Open University Malaysia. Ms. 67-84.

Jamila K. A. Mohamed. 2006. Pendidikan Khas Untuk Kanak-kanak Istimewa. Siri

Pendidikan Khas. Shah Alam: PTS Professional Publishing Sdn. Bhd. Ms. 84.

Mohd Sharani Ahmad, (2009). Mengurus Kanak-kanak Yang Susah Belajar . Kuala

Lumpur PTS Publication.

Prof. Dr. Ansary Ahmed et.all. (2007). Psikologi dan Perkembangan Kanak-kanak

Masalah Pembelajaran. Kuala Lumpur : Open University Malaysia. Ms. 18-22.