Bahagian b

1 | M e n g h u r a i d a n m e n g a n a l i s i s k o n s e p d a n k e s a l a h a n t a t a b a h a s a

SEMESTER 2 KOHORT 3

SESI 2012/2013

KRB3033 : PENGANTAR BAHASA MELAYU

TAJUK ESEI ILMIAH:

KUMPULAN

_____EL W01 (A112 PJJ )____

DISEDIAKAN OLEH :

NAMA NO. ID NO. TELEFON

SUHAILA BT OMAR D20112053883 013- 2276747

NAMA TUTOR E-LEARNING: DR . RASHID

TARIKH SERAH: 25 NOVEMBER 2012

Dua bidang utama yang wujud daripada tatabahasa ialah morfologi dan sintaksis. Permasalahanmasih wujud tentang kesalahan penggunaan tatabahasa oleh murid di dalam bilik darjah, samaada dalam lisan mahupun penulisan.

Daripada pernyataan di atas, anda dikehendaki:

i. menghuraikan konsep tatabahasa; dan

ii. menganalisis empat kesalahan penggunaan tatabahasa oleh murid di dalam bilik darjah.


ISI KANDUNGAN MUKA SURAT

1.0 Pendahuluan 3

2.0 Konsep Tatabahasa

2.0.1 Konsep Umum.

2.0.2 Konsep Mofalogi

2.0.3 Konsep Santaksis

3.0 Menganalisis Kesalahan Tatabahasa

3.01 Pendahuluan

3.1 Subjek – Predikat

3.1.1 Pengenalan

3.1.2 Contoh Kesalahan Subjek – Predikat

3.1.3 Analisa Kesalahan

3.2 Kata Kerja Transitif - Intransitif

3.2.1 Pengenalan

3.2.2 Contoh – contoh Kesalahan


3.3 Imbuhan

3.3.1 Pengenalan

3.3.2 Contoh – contoh kesalahan


3.4 Penggunaan Kata Sendi

3.4.1 Pengenalan

3.4.2 Contoh Kesalahan

3.4.3 Analisa kesalahan

4.0 Penutup

5.0 Bibliografi

4

5

6

9

13

15

18


1.0 Pendahuluan

Tatabahasa merupakan aturan sesuatu bahasa. Aturan – aturan ini hadir dalam semua

kemahiran bahasa iaitu merangkumi kemahiran mendengar, bertutur, membaca dan menulis.

Oleh itu, di dalam ujian bahasa, kepentingan tatabahasa tidak dinafikan penggunaan.

Lofgren (1969), menganggap aspek tatabahasa merupakan pusat dalam ayat dan rangkai

kata. Smith dan Berger ( 1968 ) juga menganggap bahawa semua kemahiran bahasa

berasaskan kepada teras bahasa iaitu struktur, morfologi dan perbendaharaan kata. Burt dan

Dulay (1978) pula berpendapat bahawa struktur bahasa adalah merupakan tulang belakang

dalam sesuatu bahasa.

Struktur tatabahasa yang berdasarkan huraian – huraian tentang struktur satu – satu

bahsa itu tidak dapat menghasilkan suatu nebtuk bahasa Melayu yang moden. Perkataan

moden membawa maksud berkemampuan atau berkeupayaan , menjadi alat komunikasi

sesebuah masyarat yang sudah maju dalam segala gaya hidup. Bahasa Melayu sewaktu

zaman Tanah Melayu berkembang dalam zaman penjajah sejak ia mula mengambil alih

tugas – tugas pentadbiran kerajaan dan ia mengalami beberapa ‘ kekurangan ‘. Oleh yang

demikian, usaha untuk merapatkan jurang yang membezakan bahasa dan masyrakat telah

dirapatkan dengan menjadikan tatabahasa sesuatu yang penting dilaksanakan.

2.0 Konsep Tatabahasa

2.0.1 Konsep Umum.

Secara umumnya, tatabahasa Melayu merangkumi dua bidang kajian iaitu;

a) Mofalogi yang boleh ditakrifkan sebagai satu bidang yang mengkaji struktur,

pembentukan kata dan golongan kata.

b) Sintaksis pula merupakan satu cabang ilmu bahasa yang mengkaji bentuk,

struktur, dan binaan atau konstruksi ayat.


2.1 Konsep Mofalogi

Dalam morfologi, unit terkecil yang mempunyai makna dan tugas nahu ialah

morfem. Morfem ialah unit terkecil yang menjadi unsur perkataan. Morfem

dikategorikan kepada:

i) Morfem Bebas, perkataan yang berdiri sendiri dan mempunyai maksud

sendiri. Contoh seperti main, jalan, makan, dan sebagainya

ii) Morfem Terikat / Berimbuhan, tidak mempunyai makna tetapi mempunyai

fungsi tatabahasa dan nahu. Morfem terikat / berimbuhan boleh mengubah

makna kata atau fungsi sesuatu ayat.

2.2 Konsep Santaksis

Sintaksis merupakan kajian proses pembinaan ayat tetapi ia juga hukum-hukum yang

menentukan penususnan perkataan dalam ayat. Malah sintaksis merupakan cabang

ilmu bahasa yang digunakan mengkaji bentuk, struktur, dan binaan atau konstruksi

ayat. Sintaksis bukan sahaja mengkaji proses pembinaan ayat tetapi juga hukum-

hukum yang menentukan bagaimana perkataan disusun dalam ayat.

2.2.1 Ayat

Ayat merupakan satu binaan yang terdiri daripada unsur ayat, iaitu unit-unit

perkataan yang membentuk sebuah ayat.

Contohnya: Ali sedang melintas jalan

Contoh ayat di atas terdiri daripada dua bahagian iaitu

(i) Ali sedang dan bahagian

(ii) melintas jalan.

Bahagian subjek dan predikat pula merupakan bahagian utama yang akan

membentuk klausa atau ayat bahasa Melayu. Subjek dan prediket pula

mempunyai unsur-unsur, iaitu sama ada frasa nama (FN), frasa kerja (FK),

frasa adjektif (FA) dan frasa sendi nama (FS).


2.2.2 Frasa

Frasa pula merupakan satu binaan atau unsur ayat yang terdiri daripada

sekurang-kurangnya dua perkataan atau jika terdiri daripada satu perkataan,

kerana ia berpotensi untuk diperluaskan menjadi dua perkataan atau lebih.

Frasa tidak boleh dipecahkan kepada subjek dan predikat.

Seperti yang diterangkan di atas, terdapat empat jenis frasa iaitu FN,

FK, FA dan FS. Menurut binaannya, frasa dapat dibahagikan kepada dua

jenis iaitu frasa endosentrik dan frasa eksosentrik.

2.2.2.1 Binaan Ayat

Bahagian subjek dan bahagian predikat merupakan

bahagian utama yang membentuk klausa atau ayat dalam

Bahasa Melayu. Subjek dan predikat mempunyai unsur-unsur

seperti berikut :

(i) Ah Tian merupakan seorang guru senaman

(ii) Tipah membeli gula di Kedai Pak Dollah

(iii) Suara ketua pengawas itu serak-serak basah ketika

menyampaikan ucapan.

(iv) Munainady menoreh getah di kebun getah bapanya

3.0 Menganalisis Kesalahan Tatabahasa

3.01 Pendahuluan

BENARKAH Bahasa Melayu tercemar ? Mengapakah Bahasa Melayu tercemar?

Apakah aspek Bahasa melayu yang tercemar? Demikianlah persoalan yang sering

timbul tentang pencemaran bahasa yang kian hari kian menjadi perhatian, baik

daripada ahli bahasa, masyarakat umum dan bahkan pemerintah.


Agak banyak juga tafsiran orang tentang makna pencemaran bahasa. Sekurang –

kurangnya pada masa sekarang terdapat dua pendapat yangjelas bertentangan tentang

hubungan pencemaran bahasa. Segolongan orang berpendapat bahawa dengan jlas

gejalan pencemaran ini akan berlaku secara terus menerus, selagi bahasa itu

berkembang. Pendapat segolongan lagi menyatakan selagi ada campur aduk dari

bahasa asing maka pencemaran in akan berlaku

Tulisan A.L. Becker dan Umar Wirasno yang berjudul “ perubahan Sintaksis dalam

Bahasa Indonesia’ dalam Dewan Bahasa, Oktober 1978, telah menarik minat

menarik minat Awang Sariyan untuk melanjutkan tentang kupasan mengenai

pencemaran bahasa yang diperkatan. Persoalan yang akan dihuraikan kali ini

berdasarkan analisa terhadap data yang realistik. Data yang telah dikumpul sendiri

oleh beliua, akan dihuraikan ini mengikut kekerapan dan sering dilakukan oleh

masyarakat umum, terutamanya murid – murid di peringkat sekolah. Terdapat

beberapa kesalahan tatabahasa yang sering dilakukan oleh pengguna bahasa itu

sendiri, samada dari peringkat pengajar atau murid – murid itu sendiri.

3.1 Subjek – Predikat

3.1.1 Pengenalan

Dalam konteks sintaksis, hubungan di antara subjek dan predikat amat

penting, biar bagaimanapun cara hubungan itu dihuraikan. Za’ba selaku ahli

bahasa tradisional menegaskan bahawa ‘ tiap – tiap kumpulan perkataan

sempurna maksudnya demikian itu tetaplah tak dapat tidak ia mencakapkan

dari hal sesuatu benda dan menyatakan apa halnya benda itu’.

Za’ba menggunakan istilah benda bagi subjek dan cerita bagi

predikat. Menurut Za’ba lagi, ‘ ikatan perkataan yang ada ‘benda’ dan ada

‘cerita’ demikian ini ialah dinamakan “ayat” ’. Prof. Slametmuljana pula

tidak menggunakan istilah subjek – predikat , sebaliknya menggunakan getra

pangkal dan gatra sebutan. Namun kedua – dua istilah itu dengan jelas

menunjukkan hubungan yang sama.


3.12 Contoh Kesalahan Subjek – Predikat

( 1 ) Kerana hanya manusia saja yang berkebudayaan

( 2 ) Sanggup berkorban apa sahaja demi keamanan Negara

( 3 ) Pengajaran bahasa adalah astu ‘ expertise’ dan perlu diberi latihan

yang mendalam lagi sistematik


Terdapat beberapa kesalahan subjek – predikat yang dapat kita lihat

berdasarkan ayat – ayat di atas.

i. Kesalahan pertama ialah ayat yang tidak mengandungi subjek.

Kesalahan tersebut terdapat pada ayat ( 1 ) dan ( 2 ). Dalam ayat

( 1 ) yang ada hanyalah predikat tambahan yang merupakan

keterangan sebab, sedang subjek dan predikat utamanya tiada. Ayat

itu akan menjadi lebih sempurna sekirana ia ditulis :

“ Cara hidup binatang tertentu tidak boleh dianggap kebudayaan bagi

binatang itu, kerana hanya manusia saja yang berkebudayaan”.

Dan dengan demikianlah, ayat tersebut lengkap dengan subjek dan

predikat, dimana cara hidup binatang tertentu tidak boleh dianggap

kebudayaan bagi binatang itu ia sebut sebagai subjek manakala

kerana hanya manusia saja yang berkebudayaan dikumpulankan

sebagai predikat tambahan ( keterangan ).

Ayat ( 2 ) pula hanya mengandungi predikat sedang subjeknya tiada.

Ayat tersebut akan lebih sempurna jika ditulis :


“ Orang Melayu sanggup berkorban apa saja demi menjaga keamanan

Negara”.

Oleh yang demikian, perkataan Orang Melayu menjadi subjeknya.

Bagaimanakah seumpama ini berlaku? Biasanya si penulis yang

melakukan kesalahan beanggapan bahawa tidaklah salah memnggal

predikat tambahan daripada ayat seluruhnya. Hal ini biasanya terjadi

pada ayat sturkturnya ayat seperti ( 1 ). Bagi ayat yang strukturnya

seperi ayat ( 2 ) pula, biasanya ada predikat yang lebih daripada satu

lalu diasingkan predikat kedua atau ketiga dalam ayat lain dengan

tidak mengulang subjeknya lagi.

ii. Kesalahan kedua tentang subjek – predikat ialah kegagalan

mewujudkan hubungan logika di antara subjek dan predikat,

khususnya apabila ada dua predikat utama dalam satu ayat..Kesalahan

ini jelas terlihat pada ayat ( 3 ) di atas. Ayat tersebut dapat di

pecahkan menjadi dua ayat seperti berikut:

( 5a ) Pengajaran bahasa adalah satu ‘ expertise’

( 5b ) * Pengajaran bahasa perlu diberi latihan yang mendalam

lagi sistematik

Ayat ( 5a ) ternyata gramatis kerana hubungan logika di antara Pengajaran

bahasa sebagai subjek dan adalah satu ‘expertise’ merupakan predikat.

Sebaliknya ayat ( 5b ) tidak gramatis kerana tiada hubungan logika diantara

Pengajaran bahasa sebagai subjek dan perlu diberi latihan yang mendalam

lagi sistematik sebagai predikat. Ayat tersebut nyata menimbulkan makna

bahawa pengajaran bahasa perlu diberi latihan yang mendalam lagi

sistematik, kerana tiada faedahnya memberikan latihan yang mendalam


kepada pengajaran bahasa. Sebaliknya memberikan latihan yang mendalam

kepada murid – murid atau pelajar atau calon pekerja.

3.2 Kata Kerja Transitif - Intransitif

3.2.1 Pengenalan

Za’ba menggunakan istilah perbuatan melampau untuk kata kerja transitif

manakala perbuatan tidak melampau untuk kata kerja intransitif. Dalam

Bahasa Malayu wujudnya kata kerja transitif dan kata kerja intransitif sengat

jelas.

Setiap kata kerja transitif mesti berawalan meN, kecuali kata kerja

transitif makan dan minum. Misalnya mencari, mengambil , memukul,

membesarkan, mengecilkan, menyetujui dan sebagainya. Setiap kata kerja

transitif mesti diikuti oleh objek ( Za’ba : penyambut ). Yang dapat

menjadi objek hanyalah frasa / gatra nama dan bukan frasa – frasa lain.

Kata kerja trasitif yang tidak disertai objek dalam sesuatu ayat menyebabkan

ayat tersebut tidak gramatis : Misalnya :

( 4 ) Mereka membeuru di hutan

Seharusnya ditulis :

( 5 ) Mereka memburu binatang di hutan .

Dengan binatang menjadi objek bagi kata kerja transitif memburu

Walaupun ayat di atas tadi memperkatakan bahawa setiap kata kerja transitif

mesti berawalan meN, namun bukanlah setiap kata kerja yang berawalan

meN merupakan kata kerja transitif belaka. Misalnya menari, menyanyi,

mengalir, melimpah dan sebagainya merupakan kata kerja intrasitif. Ini


adalah ke semua kata kerja tersebut tidak memerlukan objek.maka dengan

itu, ia boleh di tulis :

( 6 ) Para tetamu sedang asyik menari.

( 7 ) Air mengalir.

ternyata tiada objek yang diperlukan sesudah kata kerja menari dan mengalir.

Kata kerja yang tidak memerlukan objek dibelakanya di sebut kata kerja

intrasitif. Selain kata kerja intransitive yang berawalan meN, ada tiga bentuk

kata kerja kata kerja intrasitif yang lain. Contohnya :

i. yang berbentuk kata dasar : tidur, naik , turun duduk.

ii. yang berawalan meN : menari, menyanyi, mengalir, menyusup,

melangkah, melompat

iii. yang berawalan beR : berjalan, bermain, bercukur, bersandar

iv. yang berawalan teR : termenung, terkejut

Keempat – empat kata kerja intransitif tersebut tidak memerlukan objek.

Tetapi biasanya kita akan menemui kata kerja intransitif yang diikuti dengan

kata nama, misalnya naik haji, tidur ayam, naik darah, turun pangkat,

berjalan kaki dan bermain bola.

Dalam konteks kata kerja, objek hanya perlu ada sesudah kata kerja transitif

sahaja. Dengan demikian, kata nama ya ng terdapat sesudah kata kerja

intransitive bukanlah objek tetapi merupakan pelengkap. Apakah perbezaan

antara pelengkap dan objek. Perbezaannya terletak diantara boleh atau

tidaknya objek dan pelengkap diperluaskan oleh penentu ( determiner ). Kata

nama yang dapat diperluas atau ditambahi penentu lalu menjadi frasa / grata

nama di sebut objek sedangkan pelengkap terdiri daripada kata nama sahaja.


Bezakan antara membaca buku atau mengambil buku dengan berjalan kaki

atau naik haji. Buku dalam dua contoh pertama dapat diperluaskan menjadi

buku itu atau sebuah buku sedangkan kaki dan haji dalam dua contoh terakhir

tidak boleh mungkin ditambah menjadi dua batang kaki atau kaki itu atau

sebuah haji atau haji itu.

3.2.2 Contoh – contoh Kesalahan

( 8 ) Hampir semua novel menceritakan tentang kehidupan manusia

( 9 ) Semua murid perlu menyemak semula karangan yang ditulis

( 10 ) Dalam bulan puasa, allah menegah makan dan minum pada siang

hari.


Boleh dikatakan bahawa kesalahan menggunakan kata kerja intransitif agak

kurang jika dibandingkan dengan kesalahan menggunakan kata kerja

transitif. Oleh yang demikian, kesalahan menggunakan kata kerja transitif

saja yang dititik beratkan.

Secara umum, kesalahan menggunakan kata kerja transitif berpunca

daripada kurangnya pengetahuan tentang pentingnya objek dan juga

hubungan di antara kata kerja transitif dengan objek.

Dalam ayat ( 8 ) kata kerja transitif menceritakan ternyata tidak mempunyai

objek. Hal ini adalah kerana kata tersebut diikuti oleh frasa / grata sendi

tentang kehidupan manusia. Ayat tersebuat akan menjadi gramatis sekiranya

perkataan tentang digugurkan menjadi :

( 8a ) Hampir semua novel menceritakan kehidupan manusia.


Dengan menggugurkan kata sendi tentang, kehidupan manusia sebagai frasa /

grata nama dapat menjdi objek.

Dalam ayat ( 9 ), kata keterangan semula yang terletak di antara kata kerja

transitif menyemak menyebabkan ayat tersebut tidak gramatis . hokum

penggunaan kata kerja transitif menetapkan bahawa kata kerja transitif

haruslah terus diikuti objek antara kedua – duanya dan tidak boleh disisipkan

dengan kata atau kata- kata lain. Oleh yang demikian, kata keterangan semula

harus diletakkan sesudah objek karangan yang ditulis, lalu menjadi :

( 9a ) Semua murid perlu menyemak karangan yang telah ditulis semula

Dengan itu, kata kerja transitif menyemak diikuti oleh objek karangan yang

ditulis. Demikianlah bentuk ayat gramtis.

Ayat ( 10 ) pula tidak mempunyai objek sama sekali. Kata kerja transitif

menegah diikuti oleh kata kerja transitif makan atau minum yang jelas tidak

dapat menjadi objek. Dari sudut makna pula, tentulah yang jelas tidak dapat

menjadi objek dan bukan makan dan minum yang ditegah oleh Allah tetapi

pastilah manusia dan dalam konteks ayat tersebut umat Islam. Jadi ayat ( 10 )

akan menjadi lebih gramatis jika ditulis :

( 10a ) Dalam bulan puasa, Allah menegah umat Islam makan atau minum di

siang hari.

dengan umat Islam merupakan objek bagi kata kerja transitif menegah.


3.3 Imbuhan

3.3.1 Pengenalan

Kesalahan yang berhubung dengan imbuhan dapat dibahagikan kepada ( a )

pengabaian terhadap penggunaan imbuhan meN pada kata kerja transitif; ( b )

pengguguran akhiran kan daripada kata kerja yang diikuti oleh satu kata kerja

yang setara; ( c ) penggunaan kan dan i yang salah; ( d ) gagal membezakan

akhiran an daripada akhiran kan .

3.3.2 Contoh – contoh kesalahan

( 11 ) Kita wajub tegakkan kebenaran walaupun terpaksa mengalami

tentangan

( 12 ) Nabi sendiri menjalankan kehidupan sebagai manusia biasa

( 13 ) Allah mengurniakan kita rahmat yang amat banyak.


Struktur ayat ( 11 ) ternyata sturktur ayat aktif dengan kata kerja transitif.

Sebagaimana ditegaskan, kata kerja transitif mesti berawalan meN. Dengan

demikian kata kerja tegakkan perlu diberi awalan meN. Ayat yang gramatis

seharusnya :

( 11a ) Kita wajib menegakkan kebenaran walaupun terpaksa menghadapi

tentangan.

atau ia juga boleh ditulis demikian :

( 11b ) Wajib kita tegakkan kebenaran walaupun terpaksa menghadapi

tentangan.


Tetapi strukturnya bukan lagi struktur ayat aktif melainkan struktur ayat pasif

songsang pula. Sehubungan dengan ini, terbukti pentingnya kita menguasai

tatabahasa. Jika tidak, bahgaimanakah kita akan dapat membezakan ayat di

bawah:

( 11c ) Akan saya selesaikan masalah itu. ( ayat sonsang )

Ayat gramatis daripada ayat itu :

( 11d ) Saya akan selesaikan masalah itu.

Kata kerja mengamalkan dan menyampaikan masing – masing daripada

morfem terikat meN dan kan morfem bebas amal dan sampai. Tegasnya, kata

kerja mengamalkan dan menyampaikan merupakan proses morfologi. Dengan

itu menggunakan kata penghubung dan, terhasilah proses sintaksis. Dengan

demikian, akhiran kanpada kata menyampaikan tidaklah dapat dianggap

sebagai mewakili atau merangkumi akhiran kan bagi kata mengamalkan

Dalam ayat ( 12 ), terjadi kekeliruan dalam penggunaan akharan kan dan i.

akhiran betul ialah i. Dengan demikian, ayat yang gramatis seharusnya :

( 12a ) Nabi sendiri menjalani kehidupan sebagai manusia biasa.

Untuk memahami perbezaan implikasi akhiran kan dengan i lebih lanjut,

perhatikan dua ayat di bawah

( 12b ) Guru – guru menjalani kursus.

(12c ) Petani – petani menjalankan jentera.


Akhir sekali, ayat ( 13 ) dengan jelas membayangkan bagaiman akhiran kan

dan i kerap digunaka sewenang – wenangnya saja. Ayat yang gramatis bagi

ayat ( 13 ) ialah :

( 13a ) Allah mengurniai kita rahmat yang amat banyak.

Atau :

( 13b ) Allah mengurniakan rahmat yang amat banyak kepada kita.

Dalam ayat ( 13 ), yang menjadi objek adalah kita, sedang dalam ayat

( 13b ), yang menjadi objek ialah rahmat yang amat banyak.

3.4 Penggunaan Kata Sendi

3.4.1 Pengenalan

Golongan kata sendi adalah golongan kata yang digunakan untuk

menyambungkan frasa nama dengan kata atau frasa-frasa dalam ayat. Kata

sendi menunjukkan perkaitan antara satu perkataan/frasa dengan

perkataan/frasa yang lain.

Kesalahan umum penggunaan kata sendi terbahagi kepada dua iaitu :

( a ) kesalahan menggunakankata sendi

( b ) kesalahan penggunaan kata sendi

Kata sendi dari digunakan untuk tempat dan waktu, semnetara kata

sendi daripada digunakan untuk hal – hal lebih umum, seperti untuk

orang, perbandingan, asal kejadian dan sebagainya (Za’ba, 1965:182).


3.4.2 Contoh Kesalahan

( 14 ) Saudara datang daripada mana ?

( 15 ) Daripada saat ini, ubahlah sikapmu.

( 16 ) Sel terdiri dari beberapa bahagian.

Kata sendi di digunakan untuk tempat, sementara kata sendi pada untuk masa,

orang, binatang dan benda abstrak.

( 17 ) di zaman ini

( 18 ) di Hari Raya

( 19 ) buku itu ada dengan Ali

Kata sendi ke digunakan untuk tempat dan benda konkrit tak bernyawa dan

kepada digunakan untuk benda bernyawa dan benda abstrak, kecuali masa.

Contoh kesalahan

( 20 ) Ali masih bercakap hingga kepada hari ini

( 21 ) Batu itu dilemparkan ke Ali

3.4.3 Analisa kesalahan

Tentang ( a ), kata sendi yang sering digunakan dengan salah ialah dari dan

daripada; di dan pada ; ke dan kepada .


Tentang ( b ) pula, penggunaan kata sendi sering diabaikan apabila Predikat

diluaskan dengan menambah keterangan ( adverb ). Hal ini, terjadi dalam ayat

yang Predikatnya mengandungi kata kerja intransitif ( seperti pergi, balik ,

lup, tahu, lalu dan sebagainya ) atau adjektif ( seperti benci, cinta, saying,

suka, takut dan sebagainya).

( 14a ) Saudara datang dari mana ?

( 15a ) Dari saat ini, ubahlah sikapmu.

( 16a ) Sel terdiri daripada beberapa bahagian.

( 17a ) pada zaman ini

( 18a ) pada Hari Raya

( 19a ) buku itu ada pada Ali

( 20a ) Ali masih bercakap hingga ke hari ini.

( 21a ) Batu itu dilemparkan kepada Ali.

Selain itu, ada pula kata kerja intransitif dan adjektif yang digabungkan

dengan akhiran kan. Misalnya kita biasa menemui bentuk seperti ‘ sukakan,

sayangkan, cintakan, bencikan’ ( semunya kata adjektif ) dan ‘lupakan,

ingatkan ( kata kerja intrasitif ). Dalam bahasa Melayu adjektif tidak ditandai

oleh sebarang imbuhan, dan adjektif yang menerima imbuhan dengan

sendirinya berubah kelas atau maksudnya. Misalnya jika kata ‘cinta’ diberi

imbuhan meN dan i , dengan sendirinya kata tersebut menjadi kata kerja

transitif.


4.0 Penutup

Banyak lagi aspek kesalahan penggunaan bahasa yang dapat ditinjau khususnya dalam ayat

– ayat komunikasi am. Apa yang dihuraikan di atas hanyalalh satu cadangan rangka kerja

konsep dan penulisan tatabahasa. Berdasarkan rankakerja konsep ini, barangkali suatu

huraian atau analisa yang lebih rapi boleh dihasilkan.

Oleh yang demikian, perkembangan Bahasa Melayu telah dirancang dengan rapinya

semenjak ianya diangkat sebagai Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Rasmi Negara. Ia juga

merupakan perancangan yang telah dijalankan dengan begitu rapi, walau bagaimanapun ia

memerlukan satu definsi yang tegas. Dalam segi aspek penstandardan dalam perkembangan

bahasa Melayu yang dirancangkan henaklah menuju kea rah menjadikan Bahasa Melayu

sebagai bahasa yang antarterjemah dengan bahasa – bahasa moden di dunia.

5.0 Bibliografi

Awang Sariyan. Jan 1979. Beberapa Aspek Kesalahan Umum Dalam Penggunaan Bahasa

Malaysia : Satu Analisa Dari Sudut Tatabahasa . Dewan Bahasa. Muka surat 18-36.

Awang Sariyan. 1983. Kesalahan Umum Penggunaan Bahasa Malaysia. Penerbitan Sarjana

(M) sdn. bhd . Kuala Lumpur

Awang Sariyan. 1990. Konsep Kesalahan Bahasa dalam Bahasa Melayu. Dewan Bahasa dan

Pustaka, Kuala Lumpur

Prof. Madya Azaman Wan Chik. 1987. Isu – Isu Dalam Pengukuran Dan Penilaian Bahasa

Malaysia. Dewan Bahasa dan Pustaka.

Abdullah Hassan. 1987. Kesalahan Bahasa dalam Bahasa Malaysia. Dewan Bahasa dan

Pustaka, Kuala Lumpur

Koh Boh Boon. Ogos 1985. Analisis atas Kesalahan Ejaan dan Tatabahasa Bahasa

Malaysia. Dewan Bahasa. Muka Surat 618-625.

Raja Haji Mukhtaruddin. Mei 1977. Konsep dan Penulisan Tatabahasa Bahasa Melayu

Moden. Dewan Bahasa. Muka surat 302-318

http://ms.wikipedia.org/wiki/Kesalahan_biasa_tatabahasa_Melayu. Diekstrak pada

10 November 2012

http://tatabahasabm.tripod.com/tata/salahtata.htm. Diektrak pada 12 November 2012

Bahagian b

Documents

Transcript of Bahagian b