Kerja Kursus Pendek an Kanak

KERJA KURSUS PENDEK PERKEMBANGAN KANAK-KANAK PISMP SEM 1

2010

Disediakan Oleh :

Muhammad Ridhuan Bin Hanafi

(2010211310030)

PISMP Mathematics Cohort 5 IPG KBA

1.0 KONSEP PERKEMBANGAN KANAK-KANAK

Manusia adalah merupakan makhluk yang diciptakan oleh Allah dengan

sebaik-baik kejadian. Manusia pertama yang hidup di muka bumi ini adalah Nabi

Adam dan Hawa. Secara realiti dan hakikinya, setiap manusia pasti akan

mengalami perubahan diri dan cara hidup dengan melalui proses pertumbuhan

dan perkembangan mereka. Sifat perubahan ini tidak dapat diukur, tetapi jelas

kelihatan berubah mengikut peredaran masa. Perkembangan berlaku daripada

peringkat permulaan percambahan sel sehingga akhir hayat organisma.

Menurut Shaffer (1999) seperti yang ditulis oleh Kamarulzaman

Kamaruddin(2009) dalam buku bertajuk Psikologi Perkembangan : Panduan

Untuk Guru, perkembangan merupakan satu proses perubahan yang berlaku

secara kompleks. Menurut beliau, perubahan secara kuantitatif adalah

perubahan yang dapat diukur secara konkrit seperti pertambahan saiz, tinggi dan

berat. Perubahan ini adalah perubahan kuantiti kerana ia dapat ditentukan

dengan ukuran pada satu peringkat ke satu peringkat yang lain.

Santrock (2008) mentafsirkan perkembangan sebagai perubahan dalam

corak biologi, kognitif dan sosioemosi individu yang bermula daripada peringkat

percambahan sehingga ke akhir hayat.

Menurut Crow dan Crow (1980), perkembangan merupakan perubahan

secara ‘kualitatif’ serta cenderung ke arah yang lebih baik dari segi pemikiran,

rohani, moral dan sosial. Pandangan ini turut disokong oleh Atan Long (1980).

Menurut Karl E. Garrison pula, perkembangan terhasil daripada tindakan

yang saling berkait antara perkembangan jasmani dan pembelajaran. Semua

perkembangan itu sama ada berbentuk struktur, kemahiran tingkah laku ataupun

sahsiah, adalah mengikut beberapa aturan semula jadi dan bersifat sejagat.

Selain itu, Paul Eggan dan Don Kauchak pula berpendapat

perkembangan adalah perubahan yang berurutan dan kekal dalam diri

seseorang hasil daripada pembelajaran, pengalaman dan kematangan.

Secara ringkasnya, Mok Soon Sang(2008) menjelaskan bahawa

perkembangan ialah perubahan kualitatif yang tidak dapat diukur secara

kuantitatif tetapi dapat dilihat daripada sifat baru yang berlainan daripada

peringkat lebih awal.

1.1 PRINSIP PERKEMBANGAN KANAK-KANAK

Menurut Mok Soon Sang(2009), pertumbuhan dikatakan berlaku dalam dua

arah iaitu dari atas ke bawah dan dari tengah ke tepi. Misalnya, perkembangan

dari arah kepala ke kaki (cephalocaudal), iaitu mengikut struktur dan fungsi

(kepala dahulu sebelum badan dan kaki) dan dari arah tengah ke tepi

(proximodistal), iaitu dari tengah menghala ke tepi anggota badan (tangan

bergerak dahulu sebelum jari tangan bergerak).

Seterusnya, Mok Soon Sang menjelaskan bahawa perkembangan dan

pertumbuhan boleh dibahagikan kepada beberapa peringkat iaitu peringkat

pralahir (prenatal) iaitu ketika dalam kandungan selama 9 bulan, peringkat bayi

iaitu ketika berumur 0 hingga 2 tahun, peringkat awal kanak-kanak ketika

berumur 2 hingga 3 tahun, peringkat pertengahan iaitu ketika kanak-kanak

berumur 6 hingga 9 tahun, peringkat akhir kanak-kanak iaitu ketika berumur 9

hingga 11 tahun, peringkat awal remaja ketika berumur 11 hingga15 tahun,

peringkat pertengahan remaja iaitu ketika berumur 16 hingga18 tahun, peringkat

akhir remaja ketika berumur 18 hingga 21 tahun, peringkat dewasa ketika

berumur 21 hingga 60 dan peringkat tua selepas berumur 60 tahun keatas.

Perubahan dari segi bentuk fizikal dan tingkah laku saling berkait dengan proses

perkembangan. Ini bermakna, perubahan ini melibatkan perubahan jasmani,

emosi, mental dan sosial dari segi kuantiti serta kualiti.

Menurut Haliza Hamzah, Joy N. Samuel dan Rafidah Kastawi (2008),

terdapat lima prinsip perkembangan kanak-kanak. Prinsip pertama, proses

perkembangan berlaku mengikut aturan. Misalnya seseorang bayi pada

peringkat awal boleh duduk dengan bantuan, kemudian merangkak diikuti

dengan kebolehan berdiri dan seterusnya berjalan. Proses perkembangan bayi

adalah sama dalam semua peringkat melainkan bayi yang lahir awal, mungkin

akan lambat dalam beberapa aspek. Perkembangan juga bermula daripada

konkrit kepada abstrak terutamanya dalam perkembangan kognitif dan bahasa.

Prinsip kedua, perubahan dalam pertumbuhan dan perkembangan beransur

daripada keadaan umum kepada yang lebih spesifik. Contohnya, seorang bayi

boleh menggenggam objek dengan tangan sebelum belajar menggunakan jari

tangan. Pertumbuhan berlaku dengan otot-otot kasar terlebih dahulu sebelum

beransur ke otot-otot halus.

Seterusnya, mereka menyatakan bahawa pertumbuhan dan perkembangan

adalah satu proses yang berlaku secara berterusan. Dengan kata lain,

pertumbuhan dan perkembangan kanak-kanak berlaku secara berterusan

daripada lahir sehingga mati. Dalam proses perkembangan, seorang kanak-

kanak akan menambah kemahiran sedia ada. Pada setiap peringkat, kanak-

kanak akan mendapat kemahiran yang tertentu. Kemahiran yang ada padanya

sekarang juga merupakan asas untuk mencapai kemahiran-kemahiran baru

kelak.

Prinsip yang keempat pula ialah corak dan aturan perkembangan adalah

hampir sama tetapi kadar perkembangan manusia berbeza untuk setiap individu.

Sebagai contoh, sesetengah kanak-kanak dapat berjalan pada umur 10 bulan

manakala ada yang hanya boleh berjalan pada 18 bulan. Ini akan menjejaskan

perkembangan emosi dan sosial kanak- kanak tersebut. Perkara ini adalah salah

satu faktor yang membawa kepada perbezaan antara manusia seperti yang kita

dapat lihat di dalam sebuah bilik darjah.

Prinsip perkembangan yang seterusnya adalah perkembangan adalah hasil

interaksi di antara kematangan dan pembelajaran. Kematangan adalah

kemunculan potensi yang sedia ada dalam seseorang individu, misalnya

merangkak, duduk, berjalan dan kemudian berlari. Ia dipengaruhi oleh faktor-

faktor genetik. Pembelajaran adalah hasil daripada latihan, proses peniruan atau

identifikasi dan memerlukan usaha.

Selain itu, mereka menyatakan bahawa proses pembelajaran membantu

seseorang individu memperkembangan potensi yang sedia ada dalam dirinya.

Misalnya perkembangan otot dan saraf anggota badan yang sempurna

memungkinkan seseorang itu berenang tetapi dia hanya boleh berenang jika

berlatih atau meniru cara-cara berenang.

2.0 FAKTOR YANG MEMPENGARUHI PERKEMBANGAN KANAK-KANAK

Mengikut kajian ahli psikologi, perkembangan kanak-kanak dipecahkan

kepada lima aspek iaitu aspek jasmani, kognitif, emosi, sosial dan rohani.

Kelima-lima aspek ini pula adalah berasaskan kepada dua faktor yang utama

iaitu dipengaruhi oleh faktor baka dan faktor persekitaran. Ahli psikologi juga

telah berpendapat bahawa tiada individu di dunia ini yang mempunya kadar

perkembangan yang sama dan menjadikan faktor baka(nature) dan faktor

persekitaran(nurture) sebagai penyebab utama ketidaksamaan kadar

perkembangan seseorang individu.

Pengaruh genetik atau baka keatas pertumbuhan dan perkembangan

manusia ini sebenarnya dipelopori oleh Johann Gregor Mendel(1822-1889) di

Austri. Menurut Haliza Hamzah, Joy N. Samuel dan Rafidah Kastawi (2008)

dalam buku ‘Perkembangan Kanak-kanak untuk Program Perguruan Pendidikan

Rendah Pengajian Empat Tahun”, baka merujuk kepada ciri-ciri biologi, atau

gen-gen yang diperturunkan melalui ibu bapa kepada anak- anak mereka seperti

yang dikatakan oleh R. Hilgard. Amran Schienfed mengatakan bahawa baka

menentukan persamaan antara ibu bapa dengan anak-anaknya, di kalangan ahli

dalam satu kumpulan keluarga dari segi sifat-sifat seperti kebolehan , minat dan

kawalan emosi.

Gen-gen yang terkandung di dalam kromosom ini menguasai

perkembangan manusia dan akan memberikan sifat unik bagi setiap individu.

Baka ini boleh menguasai penyuburan fizikal dan mental. Baka juga menetapkan

had keupayaan, kemampuan mental kita sama ada pandai atau tidak pandai.

Oleh sebab itu, menurut hasil kajian ahli-ahli psikologi Galton (1865), Goddard

(1890), Newman (1937) dan Shieldo (1962) setiap individu mempunyai

kecerdasan dan kebolehan intelek yang berbeza.

Kajian ahli-ahli psikologi telah membuktikan bahawa tidak ada dua orang

individu mempunyai kadar perkembangan yang sama. Mereka berpendapat baka

dan persekitaran adalah faktor-faktor yang menyebabkan perbezaan kadar

perkembangan manusia.

Pengaruh genetik atau faktor baka kini dikenali sebagai gen yang terdiri

daripada nukleoprotein yang menentukan baka atau ciri keturunan. Ia terletak di

lokus tertentu pada kromosom, iaitu sejenis benda seni berbentuk panjang yang

didapati dalam nukleus sel sperma (jantan) dan juga sel ovum (betina). Mengikut

kajian, kromosom mengandungi bahan DNA dan RNA dan masing-masing

membawa gen-gen yang mengandungi sifat-sifat baka. Individu yang normal

biasanya mempunyai 23 pasangan kromosom. Semasa proses persenyawaan,

iaitu percantuman sel sperma (gamet jantan) dengan sel ovum (gamet betina)

dengan membentuk zigot yang mula mendapat 23 kromosom daripada ibu bapa

masing-masing. Seterusnya, proses pertukaran di antara kromosom daripada ibu

dan bapanya berlaku dan menjadi ciri-ciri baka tersendiri, kemudian diwarisi oleh

bayi yang akan dilahirkan nanti.

Perbezaan kecerdasan di antara individu boleh diperhatikan daripada

prestasi pelajar dalam sesuatu kelas. Kajian ahli-ahli psikologi sering mengaitkan

perbezaan kecerdasan individu dengan kecerdasan ibu bapa mereka. Biasanya,

ibu bapa yang bijak pandai akan melahirkan anak-anak yang juga bijak pandai.

Emosi seseorang juga diwarisi daripada baka ibu bapa. Misalnya, ibu bapa yang

mempunyai emosi yang kurang stabil dan bersifat pemarah akan melahirkan

anak yang agresif dan autokratik. Latar belakang keluarga yang porak peranda

akibat perceraian, kematian, perpisahan akan memberi kesan buruk kepada

emosi kanak-kanak seterusnya kepada perkembangan personaliti mereka.

Faktor baka juga mempengaruhi sahsiah individu secara langsung.

Sebagai contoh, individu yang mempunyai saiz badan yang agak besar akan

berasa malu untuk bersosial dengan orang lain kerana banyak aktiviti yang boleh

dilakukannya adalah terbatas. Saiz badan akan menentukan sama ada individu

sesuai melakukan suatu aktiviti ataupun tidak. Kebolehan melakukan suatu

aktiviti akan meningkatkan nilai prestij yang tinggi untuk dirinya. Hal ini

menyebabkan individu tersebut akan diminati oleh rakan-rakannya dan

seterusnya meningkatkan harga dirinya sekaligus akan membentuk sahsiah

sihat.

Contoh seterusnya ialah individu yang berasal daripada keturunan yang

berpenyakit. Individu tersebut besar kemungkinan akan mewarisi penyakit,

seperti lelah dan kencing manis melalui baka. Jadi, kanak-kanak tersebut sukar

menyertai aktiviti sosial dan menyebabkan perkembangan sosialnya terganggu.

Justeru, hubungan kanak-kanak tersebut dengan rakan-rakan menjadi

berkurangan. Kemudian, dia akan merasa sedih dan sunyi. Impaknya, proses

perkembangan sahsiahnya menjadi tidak sihat kerana perkembangan sosial dan

emosi terjejas.

Faktor kedua yang mempengaruhi perkembangan kanak-kanak ialah

persekitaran. Faktor ini merujuk kepada keadaan semasa proses perkembangan

kanak-kanak. Ini termasuklah pengalaman sebelum dan selepas lahir.

Pengalaman sebelum lahir merangkumi pemakanan dan kesihatan ibu, gaya

hidup ibu, rawatan yang diterima ibu, usia dan keadaan emosi ibu. Faktor-faktor

selepas kelahiran pula adalah dipengaruhi oleh cara pemakanan, sosio ekonomi,

tahap pendidikan keluarga, rakan-rakan, sekolah, masyarakat, tempat ibadat,

media dan persekitaran dunia. Semua perkara ini akan mempengaruhi

perkembangan seseorang manusia.

Mengikut penulis Haliza Hamzah, Joy N. Samuel dan Rafidah Kastawi,

dalam buku ‘Perkembangan Kanak-kanak untuk Program Perguruan Pendidikan

Rendah Pengajian Empat Tahun”, apabila kesihatan bayi selepas lahir dijaga, ini

akan mempercepatkan pertumbuhan gigi susu pada gusi bawah ketika bayi

berumur antara enam hingga lapan bulan.

Seterusnya, khasiat yang diberikan seperti susu ibu amat baik dalam

mempengaruhi perkembangan fizikal dan mental bayi tersebut. Pada tahap ini,

perkembangan motor yang merangkumi kemahiran- kemahiran kordinasi otot

telah mula meningkat. Antara kemahiran motor yang disebut ialah memegang,

menyedut, menghisap, duduk, merangkak, berjalan, berlari dan sebagainya.

Selain itu, keluarga, rakan sebaya, status sosio-ekonomi, kebudayaan dan

kepercayaan masyarakat, sumber teknologi, guru dan sekolah turut menjadi

faktor perkembangan kanak- kanak. Perbezaaan gaya hidup sesebuah institusi

keluarga seperti suasana rumah, makanan, asuhan dan status sosio-ekonomi

keluarga akan melahirkan individu yang mengikut perbezaan kadar

perkembangannya.

Keluarga yang mempunyai status sosio-ekonomi yang baik akan

membantu perkembangan intelek dan fizikal kanak-kanak ke tahap optimum

kerana keluarga ini berupaya memberi makanan yang berzat dan seimbang

serta kemudahan pendidikan yang sempurna kepadaanak-anak.

Ibu bapa perlu memastikan keperluan kasih sayang anak- anak dipenuhi

dengan baik. Gaya hidup yang sihat yang diamalkan oleh setiap ahli keluarga

seperti sentiasa menjaga kesihatan, bersenam, tidak merokok akan membentuk

sebuah keluarga yang proaktif dan sempurna.

Selain itu, faktor pemakanan juga turut mempengaruhi perkembangan

kanak-kanak. Perkembangan ini meliputi fizikal, mental dan kerohanian kanak-

kanak. Pemakanan yang diambil kanak- kanak haruslah berzat, bersih dan

seimbang. Makanan yang boleh menjejaskan kesihatan mental, emosi dan fizikal

perlu dijauhi supaya tidak membantutkan perkembangan mereka. Oleh itu, ibu

bapa perlu mendidik anak supaya kenal makanan yang baik dan mengamalkan

kesederhanaan ketika makan dan minum. Penyusuan susu ibu adalah lebih baik

kerana susu ibu bebas dari jangkitan. Ketika sudah mencecah umur 4 tahun,

kanak-kanak haruslah disajikan dengan makanan yang mempunyai banyak

kandungan tenaga kerana pada masa ini kanak-kanak adalah sangat aktif.

Teori Ekologi Bronfenbrenner (1979,1989), menjelaskan bahawa

perkembangan kanak-kanak merangkumi lima jenis sistem ekologi iaitu

mikrosistem, mesosistem, ekosistem, makrosistem, dan kronosistem. Menurut

Bronfenbrenner, kelima-lima sistem ekologi ini adalah mempengaruhi

perkembangan kanak-kanak.

Mikrosistem merujuk kepada persekitaran terdekat dimana kanak-kanak

lebih banyak menghabiskan masa dan interaksi secara langsung di dalam

persekitaran itu. Sebagai contoh hubungan interaksi secara langsung antara

kanak-kanak dengan ibu bapa, guru dan rakan-rakan. Orang-orang dalam

mikrosistem ini memainkan peranan yang tidak kurang penting di dalam

perkembangan kanak-kanak.

Mesosistem pula merujuk kepada kaitan antara perhubungan dengan 2

mikrosistem. Hal ini bermaksud satu mikrosistem boleh mempengaruhi interaksi

dengan mikrosistem yang lain. Misalnya keadaan yang berlaku di rumah boleh

mempengaruhi sikap atau tingkah-laku di sekolah dan sebaliknya. Mengikut

Bronfenbenner juga, kanak-kanak yang diberikan galakan untuk berinteraksi dan

berkomunikasi dalam mesosistem ini menunjukkan prestasi yang lebih baik

daripada kanak-kanak yang kekurangan peluang.

Ekosistem merupakan pengalaman dengan persekitaran yang tidak

melibatkan kanak-kanak secara langsung tetapi keputusan yang diambil dalam

persekitaran tersebut memberi kesan kepada kanak-kanak tersebut. Misalnya

sekolah dengan pasar raya. Kaedah pengurusan, kemudahan dan peraturan-

peraturan yang dikuatkuasa oleh tempat membeli belah secara tidak langsung

mempengaruhi perkembangan sosial kanak-kanak tersebut.

Makrosistem pula adalah perkembangan individu yang melibatkan norma-

norma, nilai dan amalan masyarakat itu sendiri. Misalnya dalam sesetengah

masyarakat, peranan jantina dititikberatkan (Santrock,2008). Di sesetengah

negara, kaum lelaki diberi peranan yang lebih dominan dimana mereka diberi

peluang pelajaran dan pekerjaan-pekerjaan yang penting.

Kronosistem pula melibatkan perubahan perkembangan dalam suatu

tempoh masa. Sebagai contoh situasi kanak-kanak hari ini lebih berfokus kepada

permainan-permainan komputer jika dibanding dengan kanak-kanak pada zaman

dahulu kala yang lebih gemar bermain di persekitaran rumah.

Secara keseluruhannya, kelima-lima aspek ini adalah saling berinteraksi

antara satu sama lain. Setiap unsur-unsur ini mempengaruhi perkembangan

individu, maka setiap individu memang tidak dapat dinafikan mempunyai tahap

perkembangan yang berbeza-beza.

3.0 PERKEMBANGAN FIZIKAL KANAK-KANAK

Mengikut Woofolk& Margetts (2007), perkembangan fizikal adalah

merujuk kepada perubahan saiz fizikal, kadar pertumbuhan bahagian-bahagian

badan, fungsi anggota-anggota badan dan perawakan manusia. Semasa

pembesaran, kanak-kanak akan mengalami perubahan dari segi ketinggian,

berat badan, kekuatan dan keupayaan untuk melibatkan diri dalam kegiatan

fizikal yang lebih kompleks.

Perkembangan fizikal ialah perkembangan motor yang merangkumi

kemahiran-kemahiran koordinasi otot untuk menjalankan aktiviti-aktiviti fizikal.

Contohnya ialah seperti berjalan, berlari, memanipulasi objek, duduk, melompat

dan sebagainya.

Selain itu, perkembangan fizikal juga merangkumi perkembangan sensori,

khasnya penglihatan dan pendengaran. Semasa perkembangan, kanak-kanak

akan mengalami perubahan dari segi ketinggian, berat badan, menjadi lebih kuat

dan dapat melibatkan diri dalam kegiatan fizikal yang lebih kompleks yang lain.

Pada peringkat kanak-kanak, kadar pertumbuhan dan perkembangan

pada peringkat ini adalah lebih stabil dan tidak begitu pesat jika dibandingkan

dengan peringkat-peringkat sebelum ini. Selain itu juga, pertumbuhan dan

perkembangan pada peringkat ini lebih kepada bercorakkan penambahbaikan

kemahiran-kemahiran psikomotor yang sedia ada.

Pada peringkat umur 6 hingga 8 tahun iaitu ketika pertengahan kanak-

kanak, dapat dilihat beberapa perkembangan fizikal berlaku iaitu ketinggian dan

berat badan meningkat secara perlahan hinggalah keperingkat remaja. Gigi susu

juga perlahan-lahan diganti dengan gigi kekal dan penulisan kanak-kanak ketika

ini menjadi lebih kecil dan baik. Pada ketika ini juga, kanak-kanak mampu

menghasilkan lukisan yang diorganisasi secara terperinci dan dalam permainan

pula, mereka akan menambah permainan yang mengikut peraturan dengan

aktiviti-aktiviti yang lebih kasar.

Perkembangan fizikal akhir kanak-kanak pula iaitu ketika berumur 9

hingga 11 tahun semakin berkembang. Pada ketika ini, kemahiran motor seperti

berlari, melompat, melontar, menyepak, menangkap, menggelecek diuruskan

dengan lebih cepat dan dikoordinasi dengan lebih baik. Selain itu, masa tindak

balas bertambah baik dan membantu perkembangan kemahiran motor.

Kemahiran dalam penulisan juga semakin berkembang. Peralihan akhir kanak-

kanak kepada awal remaja adalah didahului oleh individu perempuan 2 tahun

lebih awal.

Ketika umur meningkat kepada 11 hingga 14 tahun iaitu zaman awal

remaja, pertumbuhan paling ketara sekali ialah melibatkan perkembangan organ

seks. Bagi remaja perempuan, pada ketika ini akan berlaku penambahan lemak

pada bahagian tertentu badan dan pada ketika ini, biasanya remaja perempuan

akan mengalami kematangan lebih awal berbanding lelaki. Remaja perempuan

mula keluar haid dan mencapai klimaks kepada pertumbuhan badan. Bagi

remaja lelaki, pada ketika inilah pertumbuhan mula memuncak dan kesedaran

orientasi seksual mula wujud.

3.1 TEORI PERKEMBANGAN FIZIKAL KANAK-KANAK

Robert Havighurst berpendapat perkembangan kanak-kanak amat

dipengaruhi oleh persekitarannya. Institusi keluarga amat mempengaruhi

personaliti kanak-kanak.

Beliau menghuraikan perkembangan utama manusia sebagai satu-satu

tugas seperti berjalan, berlari atau melompat, yang dilahirkan di dalam

kehidupan individu pada sesuatu peringkat yang tertentu akan membawa

kepuasan serta mendorongkannya mengulangi tugas tersebut. Manakala

kegagalan melaksanakan tugas kali pertama akan membawa perasaan kecewa

serta menghindarkannya meneruskan tugas itu. Beliau juga menegaskan

bahawa perkembangan personaliti seseorang dipengaruhi oleh nilai-nilai, norma-

norma dan budaya masyarakat. R. Havighurst menyenaraikan tugas-tugas

perkembangan kanak-kanak iaitu pada peringkat kanak-kanak (6-12 tahun).

Antara tugas-tugas perkembangan kanak-kanak pada peringkat ini ialah

membentuk fizikal untuk permainan. Ketika ini, kanak-kanak lebih cenderung

untuk bermain atau melakukan sesuatu aktiviti yang lebih menggunakan tenaga

kerana kanak-kanak pada ketika ini amat aktif. Oleh sebab itu, kanak-kanak

memerlukan fizikal yang lebih kuat untuk melakukan aktiviti-aktiviti dan

permainan yang lasak.

Selain itu,kanak-kanak ini juga mula membentuk konsep diri yang sihat.

Hal ini kerana badan yang aktif akan menjadikan tubah badan kanak-kanak lebih

sihat dan cergas. Pada peringkat ini juga, kanak-kanak telah menguasai konsep-

konsep moral, nilai dan kemahiran hidup. Selain itu, kanak-kanak yang mula

berkomunikasi bersama-sama rakan-rakan baru sudah mula membentuk

kemahiran sosial dan mula membentuk kebebasan peribadinya.

Kanak-kanak mula memperoleh kemahiran membaca, menulis dan

mengira yang biasanya diasah dan diajar oleh guru-guru ketika belajar di

sekolah. Pelbagai kebolehan yang mula dikuasai oleh kanak-kanak menjadikan

mereka mula belajar berdikari seperti mahu pergi ke sekolah tanpa dihantar ibu

bapa, mahu membeli barang-barang mereka sendiri dan sebagainya. Ketika ini

jugalah kanak-kanak mula untuk belajar membezakan peranan lelaki dan

perempuan. Perasaan ingin tahu kanak-kanak pada ketika ini biasanya mula

berkembang dan perkembangan yang positif membantu kanak-kanak lebih yakin

dalam menhadapi dunia sebenar.

3.2 DATA DAN PERBINCANGAN

3.2.1 UJIAN PERKEMBANGAN FIZIKAL KANAK-KANAK BERUMUR 7

TAHUN

JADUAL 1 : UJIAN PERKEMBANGAN FIZIKAL BAGI MURID TAHUN 1

BIL NAMA

TINGGI(CM

)

BERAT(KG

)

SAIZ

KEPALA(CM

)

SAIZ

BADA

N

1 AHMAD SYAZWAN BIN ZAKARIA 125.0 31.6 51 S

2 MOHD FAIZ BIN MOHD NOR 125.1 29.4 50.4 S

3 FIQREE BIN MOHAMED YUSOF 128.4 32.2 50.8 S

PURATA 126.2 31.1 50.7 S

Jadual 1 di atas menunjukan data ujian perkembangan fizikal murid tahun

1 yang merangkumi tinggi, berat, saiz kepala dan saiz badan. Murid yang terlibat

dalam ujian ini adalah Ahmad Syazwan bin Zakaria, Mohd Faiz bin Mohd Nor

dan Fiqree bin Mohamed Yusof . Ketiga-tiga murid ini diambil daripada kelas

yang berlainan. Ahmad Syazwan merupakan murid kelas 1A, Mohd Faiz dan

Fiqree pula merupakan murid kelas 1B. Daripada jadual di atas, jelas

menunjukkan bahawa terdapat perbezaan bagi ketiga-tiga murid tersebut dari

segi tinggi, berat,saiz kepala dan saiz badan.

Dari segi ketinggian, Ahmad Syazwan dan Mohd Faiz mempunyai

ketinggian yang hampir sama iaitu 125 cm dan 125.1 cm manakala Fiqree

mempunyai ketinggian 128.4cm. Ini menjadikan purata ketinggian murid tahun 1

adalah 126.2cm.

Dari segi berat badan pula, Fiqree lebih berat berbanding Ahmad

Syazwan dan Mohd Faiz. Fiqree mencatakan berat sebanyak 32.2kg, Ahmad

syazwan 31.6kg dan Mohd Faiz 29.4kg. Ini menjadikan purata berat badan

mereka sebanyak 31.1 kg.

Ketinggian dan berat badan Fiqree adalah lebih berbanding Ahmad

syazwan dan Mohd Faiz adalah disebabkan oleh faktor genetik dan faktor

pemakanan murid tersebut. Ibu bapa yang tinggi dan besar akan menghasilkan

anak-anak yang tinggi dan besar. Sebaliknya, ibu bapa yang rendah dan kecil

akan menghasilkan anak-anak yang rendah dan kecil. Dari segi pemakanan

pula, kanak-kanak yang mendapat nutrien yang mencukupi akan kelihatan lebih

tinggi dan sihat berbanding dengan kanak-kanak yang kurang mendapat nutrien.

Dari aspek saiz badan pula, ketiga-tiga responden mempunyai saiz badan

‘S’ iaitu kecil. Kanak-kanak pada usia 7 tahun kelihatan kecil kerana dalam

lingkungan usia ini mereka sangat aktif bergerak dan bermain. Walau

bagaimanapun, faktor pemakanan memainkan peranan penting dalam

menentukan saiz badan kanak-kanak. Kanak-kanak yang mengambil makanan

yang mempunyai banyak lemak dan karbohidrat berkemungkinan besar untuk

menjadi obesiti dan gemuk. Sebaliknya, kanak-kanak yang menjaga pemakanan

mereka dengan mengamalkan makanan seimbang akan menjadikan saiz badan

mereka ideal.

Jika dikira Body Mass Index(BMI) ketiga-tiga responden ini, ternyata

mereka mempunyai BMI yang normal iaitu dalam lingkungan 18.5 hingga 23.5.

BMI yang normal menunjukkan kanak-kanak mempunyai berat badan dan tinggi

yang seimbang dan mempunyai saiz badan yang ideal.

Dari segi saiz kepala, Ahmad syazwan, Mohd Faiz dan Fiqree masing-

masing mencatatkan saiz kepala 51cm, 50.4cm, 50.8cm dan menjadikan purata

saiz kepala bagi ketiga-tiga responden adalah 50.7cm. Jadi, saya dapat

simpulkan bahawa, dalam lingkungan kanak-kanak 7 tahun, perkembangan saiz

kepala adalah hampir sama.

Kesimpulannya, perkembangan fizikal kanak-kanak 7 tahun adalah

hampir sama tetapi faktor genetik dan faktor pemakanan yang membezakan

perkembangan mereka.


TAHUN


BIL NAMA TINGGI(CM BERAT(KG SAIZ SAIZ

) ) KEPALA(CM) BADAN

1 MUHD SYAFIQ BIN KAMARUDDIN 131.4 34.8 52.5 S

2 MOHD IZZAT BIN MAZLAN 131.6 34.5 53.5 S

3 AZIZOL BIN MOHAMED DERAMAN 128.7 32.1 52.3 S

PURATA 130.6 33.8 52.8 S



dalam ujian ini adalah Muhd Syafiq bin Kamaruddin, Mohd Izzat bin Mazlan dan

Azizol bin Mohamed Deraman . Ketiga-tiga murid ini diambil daripada kelas yang

sama iaitu kelas 4A. Daripada jadual di atas, jelas menunjukkan bahawa

terdapat perbezaan bagi ketiga-tiga murid tersebut dari segi tinggi, berat,saiz

kepala dan saiz badan.

Dari segi ketinggian, Muhd Syafiq dan Mohd Izzat mempunyai ketinggian

yang hampir sama iaitu 131.4 cm dan 131.6 cm manakala Azizol mempunyai

ketinggian 128.7cm. Ini menjadikan purata ketinggian mereka adalah 130.6cm.

Ini menunjukkan pada tahap ini, kanak-kanak lebih tinggi berbanding kanak-

kanak 7 tahun.

Dari segi berat badan pula, Muhd Syafiq dan Mohd Izzat mempunyai berat

badan yang hampir sama iaitu masing-masing mencatatkan berat badan 34.8kg

dan 34.5kg. Berat badan Azizol pula adalah 32.1kg. Ini menjadikan purata berat

badan mereka sebanyak 33.8 kg. Ini menunjukkan berat badan kanak-kanak 10

tahun adalah lebih banyak berbanding kanak-kanak 7 tahun.

Perbezaan ketinggian dan berat badan ketiga-tiga responden adalah tidak

ketara. Hal ini demikian kerana ketiga-tiga responden mengamalkan pemakanan

yang sihat.

Dari aspek saiz badan pula, ketiga-tiga responden mempunyai saiz badan

‘S’. Pada tahap ini, kanak-kanak sangat aktif bergerak dan bermain, jadi saiz

badan mereka tidak mengalami masalah obesiti sekiranya mereka menjaga

pemakanan merekaa.

Jika dikira Body Mass Index(BMI) ketiga-tiga responden ini, ternyata

mereka mempunyai BMI yang normal iaitu dalam lingkungan 18.5 hingga 23.5.

BMI yang normal menunjukkan kanak-kanak mempunyai berat badan dan tinggi

yang seimbang dan mempunyai saiz badan yang ideal.

Dari segi saiz kepala, Muhd Syafiq, Mohd Izzat dan Azizol masing-masing

mencatatkan saiz kepala 52.5cm, 53.5cm, 52.3cm dan menjadikan purata saiz

kepala bagi ketiga-tiga responden adalah 52.8cm. Ini menunjukkan saiz kepala

kanak-kanak 10 tahun adalah lebih besar berbanding kanak-kanak 7 tahun.

Kesimpulannya, perkembangan kanak-kanak terus berlaku dari semasa

ke semasa. Perkembangan kanak-kanak pada tahap ini juga hampir sama bagi

ketiga-tiga responden.


TAHUN


BIL NAMA

TINGGI(CM

)

BERAT(KG

)

SAIZ

KEPALA(CM)

SAIZ

BADAN

1 BADRUL HISYAM BIN ISHAK 143.4 44.5 52.9 M

2

KHAIRUL AMIN BIN MOHD

NOR 131.4 36.7 53.6 M

3 MOHD HAFIZUL BIN AHMAD 144.1 49.3 55.0 L

PURATA 139.6 43.5 53.8



dalam ujian ini adalah Badrul Hisyam bin Ishak, Khairul Amin bin Mohd Nor dan

Mohd Hafizul bin Ahmad. Ketiga-tiga murid ini diambil daripada kelas yang sama

iaitu kelas 6A. Daripada jadual di atas, jelas menunjukkan bahawa terdapat

perbezaan bagi ketiga-tiga murid tersebut dari segi tinggi, berat,saiz kepala dan

saiz badan.

Dari segi ketinggian, Badrul dan Hafizul mempunyai ketinggian yang

hampir sama iaitu 143.4 cm dan 144.1 cm manakala ketinggian Amin adalah

lebih rendah iaitu 131.4. Ini menjadikan purata ketinggian mereka adalah

139.6cm. Ini menunjukkan pada tahap ini, kanak-kanak lebih tinggi berbanding

kanak-kanak 7 tahun dan 10 tahun.

Dari segi berat badan pula, Hafizul mempunyai berat badan yang lebih

berbanding Badrul dan Amin. Berat badan Hafizul ialah 49.5kg, Badrul 44.5kg

dan Amin 36.7kg. Ini menjadikan purata berat badan mereka sebanyak 33.8 kg.

Ini menunjukkan berat badan kanak-kanak 10 tahun adalah lebih berbanding

kanak-kanak 7 tahun dan 10 tahun.

Dari aspek saiz badan pula, Badrul dan Amin mempunyai saiz badan

yang sederhana iaitu ‘M’ manakala Hafizul mempunyai saiz badan yang agak

besar iaitu ‘L’. Saiz badan hafizul adalah lebih berbanding Badrul dan Amin

kerana kanak-kanak ini berasal daripada keluarga yang mempunyai saiz badan

yang besar. Hafizul mengamalkan pemakanan yang tidak sihat kerana dia suka

makan coklat. Hasil soal selidik, dia juga menyatakan bahawa dia suka makan

setengah jam sebelum tidur. Dari segi pemakanan yang tidak sihat, akan

menjadikan saiz badan kanak-kanak lebih besar.

Jika dikira Body Mass Index (BMI) ketiga-tiga responden ini, Badrul dan

Amin mempunyai BMI yang normal iaitu dalam lingkungan 18.5 hingga 23.5.

Namun, bagi Hafizul, dia mempunyai BMI yang tidak normal kerana mencatatkan

BMI sebanyak 23.8. Ini menunjukkan dia mempunyai berat badan yang

berlebihan. Sekiranya, dia tidak menjaga pemakanan kemungkinan besar dia

akan mengalami masalah obesiti.

Dari segi saiz kepala, Badrul,Amin dan Hafizul masing-masing

mencatatkan saiz kepala 52.9cm, 53.6cm dan 55.0cm dan menjadikan purata

saiz kepala bagi ketiga-tiga responden adalah 53.8cm. Saiz kepala Hafizul lebih

besar disebabkan badannya yang besar. Ini menunjukkan saiz kepala kanak-

kanak 12 tahun adalah lebih besar berbanding kanak-kanak 7 tahun dan 10

tahun.

Kesimpulannya, perkembangan kanak-kanak pada tahap ini mengalami

proses perkembangan fizikal secara berbeza-beza disebabkan oleh faktor baka

dan persekitaran.

4.0 PERKEMBANGAN KOGNITIF KANAK-KANAK

Menurut Nani,M. dan Rohani,A. (2007), dalam bukunya Panduan Kognitif

Kanak-kanak Prasekolah(cetakan ketiga), kognitif merujuk kepada intelek atau

pemikiran ( Spodek dan rakan-rakan 1987). Perkembangan kognitif

memfokuskan kepada cara kanak-kanak belajar dan memproses maklumat.

Dengan kata lain ia adalah suatu proses memperkembangkan daya fikir atau

membina pengetahuan kanak-kanak.

Maksud kognitif adalah berkait rapat dengan kognisi, iaitu aktiviti atau

proses memperolehi ilmu secara taakulan atau pemikiran melalui deria. Maka

perkembangan kognitf kanak-kanak adalah berkait rapat dengan perkembangan

otak mereka serta interaksi sosial, khasnya dengan rakan sebaya yang lebih

berpengalaman. Hal ini bermaksud, perkembangan kognitif kanak-kanak adalah

bergantung kepada perkembangan otak dan sensori motor(fizikal) serta interaksi

dengan orang yang lebih berpengalaman, iaitu perkembanagn sosial.

Perkembangan kognitif juga merujuk kepada kebolehan individu untuk

berfikir, memberi pendapat, memahami serta mengungati perkara-perkara yang

berlaku di persekitaran masing-masing.

Perkembangan kognitif kanak-kanak memberi penekanan terhadap

pembinaan pemikiran kanak-kanak. Ia berpusat kepada perubahan pemikiran

kanak-kanak yang berlaku dalam satu peringkat perkembangan kepada yang

seterusnya.

Secara holistiknya, perkembangan kognitif boleh ditakrifkan sebagai

proses peningkatan keupayaan fikiran, pengetahuan dan keintelektualan

seorang kanak-kanak dan kemampuan menjana akal budi dalam pelbagai aktiviti

penyelasaian masalah, memahami, menganalisa dan membentuk pengetahuan

serta pemahaman baru terhadap pengalaman baru yang dilaluinya.

4.1 TEORI PERKEMBANGAN KOGNITIF KANAK-KANAK

Mengikut teori perkembangan Jean Piaget dalam buku Mok Soon

Sang(2009), perkembangan kognitif kanak-kanak terbahagi kepada empat

peringkat iaitu Peringkat Deria Motor (0-2 tahun), Peringkat Pra-Operasi (2-7

tahun), Peringkat Konkrit (7-12 tahun) dan akhir sekali ialah Peringkat Operasi

Formal (selepas 12 tahun).

Bagi kanak-kanak berumur 6-12 tahun, mereka berada pada tahap ketiga

berdasarkan teori Piaget yang dikenali sebagai tahap operasi konkrit iaitu

berlaku semasa kanak-kanak berusia 7 hingga 11 tahun. Pada tahap ini, kanak-

kanak tidak lagi berfikir secara egosentrik seperti yang berlaku pada tahap

praoperasi.

Pada ketika ini, sikap mementingkan diri sendiri dan tidak mengendahkan

keperluan orang lain akan beransur hilang kerana pada peringkat ini kanak-

kanak akan bersifat lebih matang dan terbuka serta bakal menempuhi peringkat

seterusnya iaitu awal remaja. Selain itu, Jean Piaget berpendapat bahawa

kanak-kanak akan mengalami pemusatan perhatian terhadap satu-satu perkara,

mereka mula memperoleh konsep transformasi, menguasai proses kebalikan

dan akhirnya mengamati proses songsang. Pada peringkat ini, perasaan ingin

tahu kanak-kanak mula meningkat dan gemar bertanyakan sesuatu yang

menarik minat mereka kepada orang yang lebih dewasa. Berkembangnya

semangat inkuiri ini seterusnya menyebabkan mereka mula menerima pendapat

orang lain.

Mengikut Jean Piaget dalam buku Mok Soon Sang(2009), kanak-kanak

akan mula belajar bermain dan bergaul dengan rakan-rakan yang sebaya kerana

pada tahap ini mereka akan mula memasuki zaman persekolahan. Satu lagi

perubahan yang dapat dilihat ialah mereka sedikit demi sedikit sudah mula

memahami unsur-unsur pemikiran logik. Mereka faham akan konsep-konsep

nombor, berat, susunan dan padanan. Mereka juga faham akan konsep

pengekalan sesuatu benda atau objek. Walaubagaimanapun, kanak-kanak pada

umur sebegini masih belum memahami atau menaakul tentang perkara-perkara

yang abstrak seperti konsep kenegaraan, ketuhanan, makna hidup dan

sebagainya. Mereka hanya memahami konsep-konsep yang konkrit atau objektif

seperti mengenali haiwan, tumbuhan dan sebagainya. Dengan itu, Inhelder dan

Piaget (1958) menegaskan bahawa kanak-kanak pada tahap ini boleh

melaksanakan sesetengah operasi ke atas objek lain tetapi tidak boleh

beroperasi ke atas operasi atau proses pemikirannya sendiri.

Di dalam Teori Pembelajaran Kognitif Piaget (1970), terkandung lima

konsep yang asas, iaitu skema, adaptasi, keseimbangan, asimilasi dan

akomodasi yang berkait rapat dengan pembelajaran kognitif seseorang individu.

Skema merujuk kepada kebolehan atau pengalaman individu yang

dipelajari dan diperolehi berdasarkan syarat-syarat yang diwarisi untuk

melakukan sesuatu dengan cara tertentu. Contohnya, sewaktu dilahirkan, bayi

telah dilengkapkan dengan beberapa gerakan pantulan yang dikenali sebagai

skema seperti gerakan menghisap, memandang, mencapai, merasa,

memegang, serta menggerakkan tangan dan kaki. Bagi gerakan memegang,

kandungan skemanya adalah memegang benda yang tidak menyakitkan. Oleh

itu, bayi juga akan cenderung memegang benda-benda yang tidak menyakitkan

seperti contoh, jari ibu. Skema yang ada pada bayi akan menentukan bagaimana

bayi bertindakbalas dengan persekitarannya.

Adaptasi pula merupakan satu keadaan di mana wujud keseimbangan di

antara akomodasi dan asimilasi untuk disesuaikan dengan persekitaran.

Keadaan keseimbangan akan wujud apabila kanak-kanak mempunyai

kecenderungan semulajadi untuk mencipta hubungan apa yang dipelajari

dengan kehendak persekitaran.

Jean Piaget mendapati kemampuan mental manusia muncul di tahap

tertentu dalam proses perkembangan yang dilalui. Menurut beliau, perubahan

daripada satu peringkat ke satu peringkat seterusnya hanya akan berlaku

apabila kanak-kanak mencapai tahap kematangan yang sesuai dan terdedah

kepada pengalaman yang relevan.

Asimilasi merupakan satu proses penyesuaian antara objek yang baru

diperolehi dengan skema yang sedia ada. Proses asimilasi yang berlaku

membolehkan manusia mengikuti sesuatu modifikasi skema hasil daripada

pengalaman yang baru diperolehi. Contohnya, seorang kanak-kanak yang baru

pertama kali melihat sebiji epal. Oleh itu, kanak-kanak tersebut akan

menggunakan skema memegang (skema yang sedia ada) dan sekaligus

merasanya. Melaluinya, kanak-kanak tersebut akan mendapat pengetahuan

yang baru baginya berkenaan "sebiji epal".

Akomodasi merupakan suatu proses di mana struktur kognitif mengalami

perubahan. Akomodasi berfungsi apabila skema tidak dapat menyesuaikan

persekitaran baru yang belum lagi berada dalam perolehan kognitif kanak-kanak.

Jean Piaget menganggap perubahan ini sebagai suatu proses pembelajaran.

Contohnya, kanak-kanak yang berumur dua tahun yang tidak ditunjukkan

magnet akan menyatukan objek baru ke dalam skemanya dan mewujudkan

penyesuaian konsep terhadap magnet itu.

Menurut Nani,M. dan Rohani,A. (2007), terdapat beberapa faktor yang

mempengaruhi perkembangan kognitif kanak-kanak. Pertama, faktor

persekitaran fizikal. Kewujudan alat permainan binaan seperti blok dan lego akan

menggalakkan mereka berfikir secara kreatif dan inovatif. Faktor kedua ialah

persekitaran emosi. Persekitaran emosi negatif dapat mengganggu

perkembangan kognitif kanak-kaak. Faktor ketiga pula ialah persekitaran

komunikasi. Persekitaran komunikasi amat penting dalam menggalakkan

keupayaan berfikir secara logikal dan kreatif.

4.2 DATA DAN PERBINCANGAN

4.2.1 UJIAN KOGNITIF BAGI MURID BERUMUR 7 TAHUN

JADUAL 4.1 :

UJIAN KUANTITI AIR BAGI MURID TAHUN 1 SEBELUM SELEPAS

BIL NAMA SAMA

TIDAK

SAMA SAMA

TIDAK

SAMA

1 AHMAD SYAZWAN BIN ZAKARIA

2 MOHD FAIZ BIN MOHD NOR

3 FIQREE BIN MOHAMED YUSOF

Jadual 4.1 menunjukan butiran mengenai ujian kuantiti air yang telah

dijalankan ke atas murid tahun 1 ataupun murid yang berumur 7 tahun. Dalam

ujian ini, pada mulanya, kuantiti air yang sama dimasukkan ke dalam dua bekas

yang sama. Murid tersebut perlu menyatakan adakah kedua-dua bekas air

tersebut mempunyai kuantiti air yang sama ataupun tidak. Ketiga-tiga responden

menyatakan bahawa kuantiti air dalam bekas tersebut adalah sama.

Kemudian, salah satu air dalam bekas itu dimasukkan ke dalam bekas lain

yang mempunyai saiz yang berbeza. Responden dikehendaki menentukan sama

ada kuantiti air dalam kedua-dua bekas itu adalah sama ataupun tidak. Dalam

ujian ini, seorang daripada responden, Ahmad Syazwan telah menyatakan

kuantiti air dalam kedua-dua bekas tersebut adalah sama manakala dua orang

responden lagi, Mohd Faiz dan Fiqree menyatakan bahawa kuantiti air adalah

tidak sama.

Dalam hal ini, Ahmad Syazwan berjaya menjawab soalan tersebut dengan

tepat manakala dua orang lagi tidak dapat menjawab dengan betul. Ini

menunjukkan Ahmad Syazwan sudah menguasai prinsip identiti manakala Mohd

Faiz dan Fiqree masih tidak dapat menguasai prinsip identiti. Dalam prinsip

identiti, kanak-kanak sudah boleh mengetahui bahawa sekiranya tiada kuatiti

yang ditambah atau dikurangkan , maka kuatiti air tersebut tetap sama walaupun

dimasukkan di dalam bekas yang berbeza saiznya.

Menurut Jean Piaget, kanak-kanak pada peringkat Operasi Konkrit ( 7-11

tahun ) sepatutnya sudah dapat menyatakan kuantiti air itu tetap sama walaupun

kelihatan paras air berbeza disebabakan air tersebut dimasukkan ke dalam

bekas yang berbeza saiznya.

JADUAL 4.2 :

UJIAN PANJANG TALI BAGI MURID TAHUN 1 SEBELUM SELEPAS

BIL NAMA SAMA

TIDAK

SAMA SAMA

TIDAK

SAMA




Jadual 4.2 menunjukan butiran mengenai ujian panjang tali yang

dijalankan ke atas murid yang berumur 7 tahun. Dalam ujian ini, dua utas tali

yang sama panjang telah digunakan. Dua utas tali tersebut disusun dalam dua

baris yang sama tersebut akan ditunjukan kepada responden. Responden akan

menentukan sama ada dua utas tali tersebut adalah sama panjang ataupun

tidak. Daripada ujian yang dijalankan ke atas ketiga-tiga responden, mereka

menjawab bahawa dua utas tali yang disusun dalam dua baris yang sama,

adalah sama panjang seperti yang direkodkan dalam jadual diatas.

Seterusnya, seutas tali dialihkan ke tepi sedikit dan kemudiannya

responden diminta untuk menentukan sama ada kedua-dua utas tali itu adalah

sama panjang atau tidak. Hasilnya, Ahmad Syazwan menyatakan bahawa

kedua-dua utas tali tersebut tetap sama panjang manakala dua orang lagi

menyatakan tali yang dialihkan tersebut lebih panjang.

Menurut Jean Piaget, kanak-kanak Peringkat Operasi Konkrit ( 7-11 tahun

) mampu menentukan bahawa panjang kedua-dua utas tali tersebut adalah sama

walaupun kedudukannya telah diubah.

Daripada ujian panjang tali ini, didapati bahawa hanya Ahmad Syazwan

yang boleh menguasai prinsip identiti manakala Mohd Faiz dan Fiqree masih

gagal untuk menguasai prinsip identiti seperti yang terkandung dalam konsep

pemuliharaan.

JADUAL 4.3 :

UJIAN BILANGAN BOLA BAGI MURID TAHUN

1 SEBELUM SELEPAS

BI

L NAMA

SAM

A

TIDA

K

SAM

A

SAM

A

TIDA

K

SAM

A




Jadual 4.3 menunjukan butiran mengenai ujian bilangan bola yang

dijalankan ke atas responden tahun 1. Dalam ujian ini responden dikehendaki

menyatakan sama ada bilangan bola yang disusun dalam dua baris yang

berbeza adalah sama ataupun tidak. Pada mulanya, bola disusun secara selari

dengan kadar jarak yang sama. Kemudian, salah satu baris duit syiling itu akan

dipanjangkan jaraknya. Soalan yang sama ditanya sekali lagi kepada responden.

Jawapan responden terhadap bilangan kedua-dua baris duit syiling tersebut

akan direkodkan.

Daripada jadual 4.3 ini, untuk soalan pertama, ketiga-tiga responden

menyatakan bilangan bola adalah sama. Selepas susunan bola diubah, hanya

Ahmad Syazwan yang berjaya menyatakan bilangan bola bagi kedua-dua baris

adalah sama. Bagi, Mohd Faiz dan Fiqree, mereka menyatakan bahawa

bilangan bola yang diubah susunannya adalah lagi banyak.

Menurut Jean Piaget, kanak-kanak dalam peringkat Operasi Konkrit( 7-11

tahun), sudah boleh menyatakan bilangan bola adalah sama walaupun baris

kedua dipanjangkan. Beliau menyatakan bahawa, kanak-kanak dalam peringkat

Operasi Konkrit ini sudah boleh menguasai konsep pemuliharaan

( conservation ).

Daripada ujian ini, hanya Ahmad Syazwan telah mencapai peringkat

Operasi Konkrit dan telah menguasai prinsip identiti seperti yang terkandung

dalam konsep pemuliharaan ( conservation ). Ini juga mungkin kerana Ahmad

Syazwan lebih bijak daripada Mohd Faiz dan Fiqree kerana dia berada dalam

kelas 1A. Mohd Faiz dan Fiqree pula masih tidak dapat menguasai prinsip

identiti. Dalam prinsip identiti, kanak-kanak tahu sekiranya tiada bilangan yang

ditambah atau dikurangkan, bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun

bentuknya atau susunannya berubah.


JADUAL 5.1 :


BIL NAMA SAMA TIDAK SAMA TIDAK

SAMA SAMA

1 MUHD SYAFIQ BIN KAMARUDDIN

2 MOHD IZZAT BIN MAZLAN

3 AZIZOL BIN MOHAMED DERAMAN

Jadual 5.1 menunjukan butiran mengenai ujian kuantiti air yang dijalankan

ke atas responden tahun 4. Dalam ujian ini, dua bekas air yang sama dan satu

bekas air yang berbeza digunakan. Pada mulanya, kuantiti air yang sama

dimasukkan ke dalam dua bekas yang sama saiz. Responden dikehendaki

menentukan sama ada kuantiti air tersebut adalah sama ataupun tidak. Hasilnya,

ketiga-tiga responden iaitu Syafiq, Izzat dan Azizol menyatakan bahawa kuantiti

air dalam kedua-dua bekas tersebut adalah sama. Jawapan responden

direkodkan seperti dalam jadual.

Kemudian, salah satu bekas yang berisi air tadi dituangkan ke dalam

bekas yang mempunyai saiz yang berlainan. Responden dikehendaki

menentukan sama ada kuantiti air dalam kedua-dua bekas itu adalah sama

ataupun tidak. Dalam ujian ini, ketiga-tiga responden tahun 4 ini menyatakan

bahawa kuantiti air dalam kedua-dua bekas tersebut adalah sama. Mereka

menyatakan demikian kerana kuantiti air yang sama tetap sama apabila

dimasukkan ke dalam mana-mana bekas sekalipun.


tahun ) sudah dapat menyatakan kuantiti air itu tetap sama walaupun

dimasukkan ke dalam bekas yang mempunyai saiz yang berbeza jika tiada

penambahan kuantiti kepada air tersebut.

Dalam ujian ini, jelas membuktikan bahawa ketiga-tiga responden telah

pun menguasai prinsip identiti. Dalam prinsip identiti, kanak-kanak sudah boleh

mengetahui bahawa sekiranya tiada bilangan yang ditambah atau dikurangkan,

bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun bentuknya berubah.

JADUAL 5.2 :


BI

L NAMA

SAM

A

TIDA

K

SAM

A

SAM

A

TIDA

K

SAM

A





dijalankan ke atas responden tahun 4. Dalam ujian ini, dua utas tali yang sama

panjang telah digunakan. Pada mulanya, dua utas tali disusun dalam dua baris

yang sama dan kemudiannya responden akan menentukan sama ada dua utas

tali tersebut adalah sama panjang ataupun tidak. Jawapan yang diberikan oleh

responden akan direkodkan. Daripada ujian yang dijalankan keatas ketiga-tiga

responden ini, mereka menjawab bahawa utas tali ini adalah sama panjang.

Seterusnya, seutas tali tadi akan dialihkan sedikit kedudukannya.

Responden diminta untuk menentukan sama ada kedua-dua utas tali itu adalah

sama panjang atau tidak. Didapati bahawa, ketiga-tiga responden menyatakan

bahawa panjang tali yang dialihkan kedudukannya itu adalah sama dengan

panjang asal.



walaupun kedudukannya diubah.

Daripada ujian panjang tali ini, terbukti bahawa ketiga-tiga responden ini

telah menguasai prinsip identiti seperti yang terkandung dalam konsep

pemuliharaan. Dalam prinsip identiti,kanak-kanak sudah boleh menyatakan

bahawa sekirannya tiada bilangan yang ditambah atau dikurangkan, bilangan

atau amaun objek adalah sama walaupun bentuk diubah.

JADUAL 5.3 :

UJIAN BILANGAN BOLA BAGI MURID TAHUN

4 SEBELUM SELEPAS

BI

L NAMA

SAM

A

TIDA

K

SAM

A

SAM

A

TIDA

K

SAM

A











akan direkodkan.


menyatakan bilangan bola adalah sama. Selepas susunan bola diubah, ketiga-

tiga responden menyatakan bahawa bilangan bola bagi kedua-dua baris adalah

sama.





( conservation ).

Daripada ujian ini, saya dapat simpulkan bahawa ketiga-tiga responden

telah mencapai peringkat Operasi Konkrit dan telah menguasai prinsip identiti

seperti yang terkandung dalam konsep pemuliharaan ( conservation ). Dalam

prinsip identiti, kanak-kanak tahu sekiranya tiada bilangan yang ditambah atau

dikurangkan, bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun bentuknya atau

susunannya berubah.


JADUAL 6.1 :


BIL NAMA SAMA

TIDAK

SAMA SAMA

TIDAK

SAMA

1 BADRUL HISYAM BIN ISHAK

2 KHAIRUL AMIN BIN MOHD NOR

3 MOHD HAFIZUL BIN AHMAD

Jadual 6.1 menunjukan butiran mengenai ujian kuantiti air yang dijalankan

ke atas responden tahun 6. Dalam ujian ini, dua bekas air yang sama dan satu

bekas air yang berbeza digunakan. Pada mulanya, kuantiti air yang sama

dimasukkan ke dalam dua bekas yang sama saiz. Responden dikehendaki

menentukan sama ada kuantiti air tersebut adalah sama ataupun tidak. Hasilnya,

ketiga-tiga responden iaitu Badrul,Amin dan Hafizul menyatakan bahawa kuantiti

air dalam kedua-dua bekas tersebut adalah sama. Jawapan responden

direkodkan seperti dalam jadual.

Kemudian, salah satu bekas yang berisi air tadi dituangkan ke dalam

bekas yang mempunyai saiz yang berlainan. Responden dikehendaki

menentukan sama ada kuantiti air dalam kedua-dua bekas itu adalah sama

ataupun tidak. Dalam ujian ini, ketiga-tiga responden tahun 6 ini menyatakan

bahawa kuantiti air dalam kedua-dua bekas tersebut adalah sama. Mereka

menyatakan demikian kerana kuantiti air yang sama tetap sama apabila

dimasukkan ke dalam mana-mana bekas sekalipun.


tahun ) sudah dapat menyatakan kuantiti air itu tetap sama walaupun

dimasukkan ke dalam bekas yang mempunyai saiz yang berbeza jika tiada

penambahan kuantiti kepada air tersebut.

Dalam ujian ini, jelas membuktikan bahawa ketiga-tiga responden telah

pun menguasai prinsip identiti. Dalam prinsip identiti, kanak-kanak sudah boleh

mengetahui bahawa sekiranya tiada bilangan yang ditambah atau dikurangkan,

bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun bentuknya berubah.

JADUAL 6.2 :


BIL NAMA SAMA

TIDAK

SAMA SAMA

TIDAK

SAMA





dijalankan ke atas responden tahun 6. Dalam ujian ini, dua utas tali yang sama

panjang telah digunakan. Pada mulanya, dua utas tali disusun dalam dua baris

yang sama dan kemudiannya responden akan menentukan sama ada dua utas

tali tersebut adalah sama panjang ataupun tidak. Jawapan yang diberikan oleh

responden akan direkodkan. Daripada ujian yang dijalankan keatas ketiga-tiga

responden ini, mereka menjawab bahawa utas tali ini adalah sama panjang.

Seterusnya, seutas tali tadi akan dialihkan sedikit kedudukannya.

Responden diminta untuk menentukan sama ada kedua-dua utas tali itu adalah

sama panjang atau tidak. Didapati bahawa, ketiga-tiga responden menyatakan

bahawa panjang tali yang dialihkan kedudukannya itu adalah sama dengan

panjang asal.



walaupun kedudukannya diubah.

Kesimpulannya, daripada ujian panjang tali ini, terbukti bahawa ketiga-tiga

responden ini telah menguasai prinsip identiti seperti yang terkandung dalam

konsep pemuliharaan. Dalam prinsip identiti,kanak-kanak sudah boleh

menyatakan bahawa sekirannya tiada bilangan yang ditambah atau dikurangkan,

bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun bentuk diubah.

JADUAL 6.3 :

UJIAN BILANGAN BOLA BAGI MURID TAHUN 6 SEBELUM SELEPAS

BIL NAMA SAMA

TIDAK

SAMA SAMA

TIDAK

SAMA











akan direkodkan.


menyatakan bilangan bola adalah sama. Selepas susunan bola diubah, ketiga-

tiga responden juga menyatakan bahawa bilangan bola bagi kedua-dua baris

adalah sama. Mereka berkata demikian kerana mereka mengatakan bahawa

apabila bola yang sama digunakan sudah tentu bilangannya adalah sama

walaupun diubah kedudukannya.





( conservation ).

Daripada ujian ini, saya dapat simpulkan bahawa ketiga-tiga responden

telah mencapai peringkat Operasi Konkrit dan telah menguasai prinsip identiti

seperti yang terkandung dalam konsep pemuliharaan ( conservation ). Dalam

prinsip identiti, kanak-kanak tahu sekiranya tiada bilangan yang ditambah atau

dikurangkan, bilangan atau amaun objek adalah sama walaupun bentuknya atau

susunannya berubah.

5.0 IMPLIKASI PERKEMBANGAN FIZIKAL KANAK-KANAK

Kajian tentang perkembangan kanak-kanak memberikan implikasi

terhadap proses pengajaran dan pembelajaran dalam kelas. Kanak-kanak dalam

peringkat umur 7-12 tahun ini telah mengalami perkembangan otot-otot halus,

koordinasi mata dan tangan dan kanak-kanak dalam lingkungan umur ini juga

kelihatan lebih kuat, cepat dan mempunyai keupayaan untuk fokus kepada

aktiviti atau tugas yang diberikan kepada mereka.

Pada usia lingkungan 7-12 tahun ini, kanak-kanak boleh diajar bermain

alat muzik dan aktiviti-aktiviti seperti melukis dan mewarna kerana mereka sudah

pun mengalami perkembangan otot-otot halus. Perkembangan otot-otot halus ini

membantu mereka untuk menggenggam sesuatu dengan kemas dan kuat.

Selain itu, ibu bapa dan pendidik boleh melibatkan kanak-kanak ini dalam

aktiviti permainan dan latihan-latihan seperti berenang dan gimnastik kerana

aktiviti seperti ini mampu menguatkan otot, daya tahan otot dan membina

pergerakan yang lebih cekap. Pendidik boleh menyediakan aktiviti lasak untuk

kanak-kanak lelaki seperti bermain bola sepak, ragbi dan hoki kerana kanak-

kanak lelaki cenderung untuk melakukan aktiviti lasak. Manakala pendidik juga

perlu menyediakan permainan yang bersesuaian untuk kanak-kanak perempuan

seperti bola jaring dan bola baling.

Selain menyediakan aktiviti fizikal, kanak-kanak juga perlu disajikan

dengan makanan yang seimbang dan bersesuaian dengan tahap umur mereka.

Dalam lingkungan umur ini mereka perlu disajikan dengan makanan yang

mampu memberikan tenaga kepada mereka kerana kanak-kanak di antara 7-12

tahun ini sangat aktif bergerak dan bermain. Jadi, mereka memerlukan tenaga

yang banyak untuk mejalankan aktiviti-aktiviti tersebut.

Menurut Gorbin dan Lindsey ( 1994 ), kecergasan fizikal boleh

dibahagikan kepada dua bahagian, iaitu kecergasan fizikal berlandaskan

kesihatan dan psikomotor. Pada tahap usia ini kemahiran psikomotor halus

menjadi lebih baik dan cekap.

Kebiasaannya, dalam usia kanak-kanak ini, perbezaan saiz, berat badan

dengan rakan sebaya boleh menimbulkan masalah sosial dan masalah

penyesuaian diri seseorang individu. Jika diperhatikan, dalam sebuah kelas akan

terdapat perbezaan yang ketara dari segi ketinggian, berat dan bentuk badan

pelajar. Terdapat murid yang gemuk dan kurus serta murid yang tinggi dan

rendah. Kebiasaanya, sebuah kelas akan mengandungi pelbagai etnik pelajar

yang berbeza dari aspek bentuk fizikal. Jika diperhatikan, kaum cina mempunyai

kulit yang cerah, bermata sepet manakala kaum melayu mempunyai kulit yang

sedikit gelap berbanding kaum cina dan kaum india mempunyai kulit yang gelap.

Namun perbezaan fizikal mengikut kaum merupakan ciri-ciri universal dan

diterima umum. Kanak-kanak tidak merasakan perbezaan kaum menggangu

kehidupan mereka seharian. Sebaliknya, perbezaan fizikal dari segi saiz badan

seperti kanak-kanak yang mempunyai saiz badan yang besar, gemuk, pendek

dan sebagainya.

6.0 IMPLIKASI PERKEMBANGAN KOGNITIF KANAK

Mengikut Teori Pembelajaran Kognitif Piaget, isi pelajaran hendaklah

disusun mengikut peringkat perkembangan kognitif kanak-kanak, iaitu daripada

konkrit kepada abstrak, daripada dekat kepada jauh, daripada pengalaman yang

sedia ada kepada pengalaman baru, dan daripada kasar kepada halus mengikut

perkembangan fizikal individu.

Mengikut Piaget dalam buku Mok Soon Sang(2009), pembelajaran

merupakan perubahan bentuk tingkah laku. Pembelajaran yang baru dan

kompleks hendaklah menggunakan proses akomodasi untuk mengubah struktur

kognitifnya agar mengadaptasikan keperluan situasi pembelajaran yang

dihadapinya. Oleh kerana proses akomodasi bergantung kepada motivasi

intrinsik individu, guru hendaklah menggalakan mereka melibatkan diri secara

aktif dalam aktiviti pembelajaran.

Mengikut Joyce dan Weil, dan Slavin (ahli-ahli mazhab neokognitif:

konstruktivisme) dalam buku Mok Soon Sang(2009) menyarankan dan

mengaturkan langkah-langkah pengajaran yang berdasarkan implikasi Teori

Pembelajaran Kognitif Piaget.

Langkah pertama yang perlu dilakuakn oleh guru berdasarkan kajian

mereka ialah merancang sesuatu situasi pembelajaran yang mencabar untuk

pelajar. Langkah kedua ialah menimbulkan dan menggerakkan tindak balas

pelajar, dan sengaja memberi idea yang bertentangan untuk memerhati tindak

balasnya. Langkah seterusnya ialah dengan memberi kerja tugas yang berkaitan

bagi pemindahan pembelajaran supaya mereka dapat mengaplikasikan apa

yang diajar kedalam penyelesaian masalah. Langkah terakhir ialah dengan

membentuk kumpulan yang mengandungi pelajar yang hampir sama peringkat

perkembangan kognitif mereka, agar membolehkan pelajar yang berada di

peringkat perkembangan kognitif lebih tinggi mengajar pelajar di bawah

perkembangan kognitif yang rendah.

Mengikut implikasi pengajaran dan pembelajaran oleh Jean Piaget pula

guru boleh menggunakan bahan yang konkrit bagi mengilustrasikan konsep yang

lebih kompleks. Penggunaan bahan berbentuk 3D, rajah, carta dan pengalaman

pelajar itu memberi peluang pelajar bersedia ke arah pembelajaran yang lebih

komples.

Aktiviti seperti memberi peluang kepada pelajar mencari alternatif dalam

menyelesaikan masalah dan membuat hipotesis sendiri. Sebagai contoh, dalam

kelas Pendidikan Seni Visual guru boleh memberikan peluang kepada murid

untuk menghasilkan catan dengan menggunakan teknik yang difikir sendiri oleh

murid.

Selain itu, kemukakan konsep yang luas dan tidak hanya terikat kepada

fakta-fakta dengan cara membiarkan murid meneroka dan mengkaji konsep itu

sendiri. Sebagai contoh, murid-murid boleh berfikir mengapa terjadinya siang

dan malam. Melalui cara ini, sistem pembelajaran akan lebih menarik dan pasti

menghiburkan para pelajar.

Kesimpulannya, perkembangan kanak-kanak sangat penting untuk

dipelajari dan di terokai oleh setiap guru dan bakal guru agar mampu menjadikan

pengajaran dan pembelajaran yang lebih menarik dan mudah difahami.

7.0 RUMUSAN DAN CADANGAN

7.1.1 RUMUSAN

Selepas mengkaji dan memahami pelbagai teori serta pandangan ahli-ahli

psikologi terkenal, saya dapat merumuskan bahawa perkembangan individu

adalah bersifat kualitatif tetapi jelas berubah melalui peredaran masa. Perubahan

tingkah laku berlaku dalam keadaan yang berterusan dan melalui peredaran

masa menerusi peringkat-peringkat kematangan tertentu. Peringkat-peringkat

perkembangan membawa perubahan yang menuju kearah tertentu serta

dijangkakan.

Perkembangan individu sebenarnya dipengaruhi oleh 2 faktor iaitu faktor

baka dan persekitaran. Baka menentukan had perkembangan manakala

persekitaran akan membantu individu mencapai tahap perkembangan yang

maksimum. Perkembangan adalah satu pertalian saling berhubung dengan

bahagian yang lain iaitu wujud pertalian nyata antara kematangan jasmani dan

kematangan mental. Corak perkembangan berbeza-beza dimana semua kanak-

kanak mencapai titik perkembangan yang sama pada umur yang sama.

Perkembangan berlaku mengikut peringkat iaitu peringkat sebelum

lahir(prenatal), bayi, kanak-kanak, remaja, dewasa dan seterusnya.

Tambahan pula, pengawasan terhadap perkembangan dan pertumbuhan

bayi selepas lahir dari semasa ke semasa adalah penting kerana ini merupakan

satu -satunya cara untuk mengenal pasti sebarang keadaan yang luar dari

kebiasaan Walaupun kerajaan telah menyediakan program - program bagi

mengawasi perkembangan kanak -kanak , usaha -usaha ini tidak akan berjaya

tanpa kesedaran pihak ibu bapa tentang peranan mereka dalam mengawasi

perkembangan dan tumbesaran anak mereka.

Oleh hal yang demikian, setiap pihak perlulah memberi kerjasama dalam

kita mendidik anak bangsa kita yang akan menjadi pelapis kepimpinan negara

kita. Jika dari kecil lagi anak-anak sudah terbiar, sama-sama kita fikir dan

renungkan apakah nasib yang akan menimpa mereka kelak.

7.1.2 CADANGAN

Terdapat pelbagai cara untuk meningkatkan proses perkembangan kanak-

kanak. Setelah menyedari dan mengetahuai faktor baka dan persekitaran adalah

amat penting dalam membentuk fizikal dan mental kanak- kanak yang baik, jadi

pertama sekali, peranan ibu bapa adalah amat penting dalam mendidik dan

melatih anak- anak mereka untuk menjalani gaya hidup yang sihat.

Selain itu, ibu bapa perlu memberikan peluang kepada anak- anak mereka

untuk meningkatkan perkembangan kendiri agar mereka mempunyai kemahiran

yang lebih tentang menguruskan diri sendiri. Komunikasi antara ibu bapa dan

anak- anak harus terjalin agar anak- anak lebih yakin untuk berkomunikasi

dengan orang lain pula.

Di samping itu, kanak-kanak perlu didedahkan untuk bersosial bersama-

sama anak-anak jiran ataupun anak-anak penduduk kawasan perumahan. Ia

bertujuan untuk memberikan pendedahan kepada mereka untuk bergaul dengan

rakan sebaya, mengamalkan gaya hidup yang sihat, sekaligus dapat melatih

komunikasi yang berkesan antara mereka dengan rakan- rakan yang lain.

Dengan cara ini, kanak- kanak akan mempelajari bagaimana untuk bersosial

dengan betul dan sihat.

Aktiviti yang dilakukan oleh kanak- kanak juga perlu mendapat

pengawasan daripada ibu bapa. Ia bukan bererti mengongkong tetapi sebagai

ibu bapa, mereka harus mengambil berat tentang anak- anak mereka.

Untuk mempertingkatkan potensi anak -anak , ibu bapa perlu mempunyai

sikap dan amalan positif serta pengetahuan yang boleh membantu

mempengaruhi perkembangan anak mereka dengan lebih mendalam lagi

terutamanya dari segi kekuatan dan bakat semula jadi yang dimilikinya. Dengan

ini , ciri -ciri positif yang dimiliki oleh anak mereka dapat di pupuk dan dirangsang

untuk mencapai kecemerlangan.

Bukan itu sahaja, langkah lain yang boleh dilakukan untuk membantu

perkembangan kanak- kanak ialah guru haruslah peka dengan kebolehan dan

minat murid- murid. Komunikasi dan interaksi yang baik dengan murid dapat

membantu guru mengetahui kebolehan dan minat mereka. Dengan cara ini,

kendiri positif dapat ditingkatkan dalam diri murid. Apabila mereka menyedari

keupayaan diri mereka, maka keyakinan diri akan meningkat. Ini membolehkan

mereka menjalin persahabatan dengan individu di persekitarannya, berinteraksi

dengan baik, gaya percakapan, cara bertindak dan tingkah laku yang baik.

Guru juga perlu mengetahui perkembangan emosi kanak-kanak supaya

dapat mengenalpasti kebolehan kanak-kanak apabila mengetahui tahap

perkembangan mereka. Guru juga dapat mengenali setiap kanak-kanak dan

menyediakan rangsangan yang sesuai untuk kanak-kanak. Melalui mengetahui

tahap perkembangan kanak-kanak dapat membantu guru untuk

memperkembangkan sosioemosi kanak-kanak dan membawa mereka kearah

kejayaan dan kesejahteraan.

Sebagai seorang pendidik, meneliti perbezaan fizikal murid-murid adalah

sangat penting kerana pendidik perlu melihat potensi dan kekurangan murid dan

dapat melaksanakan proses pengajaran mengikut tahap muridnya. Pengaruh

perbezaan individu dari aspek fizikal mampu mematikan minat dan masa depan

murid-murid (Sheldon, 1992). Dengan mengetahui perbezaan fizikal individu

akan membantu guru mengawal dirinya supaya tidak menyinggung hati dan

perasaan muridnya.

Cadangan seterusnya, guru perlu mempelbagaikan strategi pengajaran

dan pembelajaran. Seperti yang sedia maklum, strategi pengajaran terbahagi

kepada 3 jenis iaitu, pemusatan guru, pemusatan murid, pemusatan bahan dan

latihan. Pemilihan strategi adalah fleksibel dan mengikut kesesuaian dan

keadaan semasa murid. Guru yang pandai memilih strategi pengajaran akan

menjadikan proses P&P menarik dan berkesan.

Seterusnya, guru hendaklah mempelbagaikan kaedah pengajaran. Antara

kaedah mengajar yang biasa diamalkan ialah kaedah kumpulan, kooperatif,

inkuiri, kuliah dan sebagainya. Pemilihan kaedah pengajaran yang tepat akan

menjadikan proses P&P lebih menarik dan berkesan. Hal ini demikian kerana,

murid-murid mempunyai persepsi yang berbeza terhadap kaedah pengajaran

yang digunakan oleh guru mereka. Justeru, guru perlu bijak melihat

kecenderungan murid agar proses pembelajaran sentiasa menjadi sesi yang

menarik.

Selain itu, guru perlu merancang variasi penyampaian. Guru seharusnya

menggunakan segala kebolehan dan bakat yang dikurniakan contohnya bermain

muzik, bercerita dan sebagainya. Selain itu, guru perlu bijak mengawal intonansi

suara agar murid-murid sentiasa terhibur. Satu peringatan kepada guru ialah,

mereka perlu sentiasa memastikan tahap kemampuan pelajar terlebih dahulu

sebelum memulakan pengajaran. Bagi murid yang cerdas, guru perlu

membimbing dalam proses pengkayaan ilmu manakala bagi pelajar yang lembap

guru perlulah sentiasa membimbing dan melakukan aktiviti asas dan mudah

untuk memudahkan mereka memahami pembelajaran yang disampaikan.

Di samping itu, guru perlulah sentiasa merancang objektif pengajaran dan

pembelajaran. Hal ini bertujuan untuk menyelaraskan objektif pengajaran

mengikut tahap kemampuan pelajar. Bagi pelajar yang pintar, objektif

pembelajaran seharusnya lebih tinggi berbanding dengan pelajar yang lemah.

Dengan adanya perancangan dan kajian yang teliti berkenaan dengan tahap

perkembangan fizikal dan kognitif pelajar, maka proses pengajaran dan

pembelajaran akan berjalan dengan baik dan objektif pengajaran dan

pembelajaran akan dapat dicapai dengan jayanya.

Kesimpulannya, semua pihak harus memainkan peranan dalam

membentuk perkembangan kanak- kanak agar mereka dapat menjalani

kehidupan yang stabil dan sempurna dan seterusnya kanak-kanak ini akan

menjadi aset negara yang paling bernilai.

8.0 RUJUKAN

Buku :

Rohani Abdullah, (2001). Perkembangan kanak-kanak : Penilaian Secara

Portfolio, Serdang: Penerbit UPM.

Rohani Abdullah, (2002). Perkembangan kanak-kanak : Penilaian Secara

Portfolio, Serdang: Penerbit UPM.

Haliza Hamzah, Joy N. Samuel, Rafidah Kastawi, (2008). Perkembangan Kanak-

kanak Untuk Program Perguruan Pendidikan Rendah Pengajian Empat Tahun.

Kuala Lumpur: Kumpulan Budiman Sdn. Bhd.

Haliza Hamzah, Joy N. Samuel, (2009). Perkembangan Kanak-kanak Untuk

Program Ijazah Sarjana Muda Perguruan. Kuala Lumpur : Kumpulan Budiman

Sdn. Bhd.

Mok Soon Sang, (2009): Perkembangan Kanak-kanak, Selangor : Multimedia

Sdn. Bhd.

Kamarulzaman Kamaruddin, (2009). Psikologi Perkembangan : Panduan Untuk

Guru. Tanjung Malim : Penerbit UPSI.

Fazli, A.B., ( 2006). Perkembangan Emosi Warisan dan Persekitaran.

http://pismpmathc5ipgkba.blogspot.com/2010/04/kerja-kursus-pendek-

perkembangan-kanak.html

http://pismpmathc5ipgkba.blogspot.com/2010/04/kerja-kursus-pendek-perkembangan-kanak.html

http://pismpmathc5ipgkba.blogspot.com/2010/04/kerja-kursus-pendek-perkembangan-kanak.html

Kerja Kursus Pendek an Kanak

Documents

Transcript of Kerja Kursus Pendek an Kanak