1. SEJARAH KESULTANAN MELAYU MELAKA

Sejarah kesultanan Melaka bermula dengan kedatangan Parameswara, seorang raja Srivijaya

dari Palembang, yang memerintah pada tahun 1400 hingga 1424. Nama Melaka diambil

sempena nama pohon tempat Parameswara berteduh. Pada ketika itu, satu perkara aneh

berlaku di mana seekor kancil putih telah menendang anjing-anjing raja. Melihatkan kejadian

itu Parameswara berasa kagum dan memerintahkan agar kawasan tersebut dibuka dan

dinamakan sebagai Negeri Melaka. Kesultanan ini memerintah Melaka selama 110 tahun

sehingga ditewas oleh pihak Portugis pada tahun 1511.

Empayar Melaka mencapai kemuncak kuasanya semasa pemerintahan Sultan Mansur Shah,

dan terdiri daripada Tanah Melayu, (kini Semenanjung Malaysia), Singapura, dan sebahagian

besar Sumatera. Pesaing utama Melaka ialah Siam di utara dan Majapahit di selatan (pulau

Jawa). Semasa zaman kegemilangan Kesultanan Melaka, lahirlah nama-nama besar seperti

Tun Perak, Hang Tuah lima bersaudara yang merupakan pahlawan besar ketika itu.

Sultan Mahmud Shah, sultan terakhir Kesultanan Melaka, merupakan mangsa keadaan

disebabkan Portugal pada awal abad ke-16 sedang meluaskan kuasanya ke luar negara bagi

merealisasikan impiannya iaitu 3K (Keagamaan, Kekuasaan, Kekayaan).

Kerajaan Melayu Melaka mempunya wilayah lingkungan pengaruh yang luas. Sempadannya

tidak ditetapkan seperti sempadan moden. Kedaulatan merupakan kuasa tertinggi terhadap

rakyat sesebuah wilayah. Kedaulatan merujuk kekuasaan yang dimiliki oleh pemerintah atau

raja

1

Rakyat bertanggungjawab mentaati raja yang memerintah.Bukti ketaatan kepada raja, rakyat

mempertahankan negara. Sultan merupakan pemerintah tertinggi dibantu oleh Bendahara,

Penghulu Bendahari, Temenggung, Laksamana yang menjadi tonggak institusi kerajaan

2. KEDUDUKAN GEOPOLITIK MEMPENGARUHI SOSIO-EKONOMI

RAKYAT PADA ERA KESULTANAN MELAYU MELAKA.

faktor-faktor kemajuan perdagangan di Melaka

Dari segi geografi, Melaka terletak di kawasan strategik di muara sungai di Selat Melaka yang

menjadi tempat pertemuan semula jadi kapal-kapal perdagangan antara Arab-India dan China-

Jepun. Melaka menjadi tempat persinggahan utama pertukaran monsun Timur Laut yang

bertiup pada bulan November hingga April dan angin monsun Barat Daya bertiup pada bulan

Mei hingga Oktober. Melaka yang dilindungi oleh Banjaran Titiwangsa dan Pulau Sumatera

menjadikan laut Selat Melaka tidak bergelora. Pesisiran pantai ditumbuhi pokok bakau api-api

mengelak hakisan dan perairan yang dalam sesuai dijadikan pelabuhan.

Melaka terletak berhampiran pusat pengeluaran rempah, bijih timah, emas dan pelbagai hasil

hutan di kawasan pedalaman. Semenanjung Tanah Melayu, Sumatera, Pulau Jawa dan

Kepulauan Melayu yang lain mempunyai pelbagai hasil yang telah lama diperdagangkan.

Barang-barang ini amat diperlukan sebagai barang dagangan Arab, Parsi, India dan China

untuk dijual kepada pedagang-pedagang asing di tempat lain.

Pemerintah Melaka menyusun Sistem Syahbandar atau Pegawai Pelabuhan untuk menjaga

kebajikan, keselamatan dan pengurusan perdagangan. Empat orang Syahbandar dilantik untuk

2

urusan perdagangan yang berlainan, iaitu setiap seorang mengendalikan saudagar Gujerat,

saudagar Benggala, Pegu dan Sumatera Utara, saudagar Kepulauan Melayu dan saudagar

negeri China, Indo-China dan Luzon. Kerajaan Melaka menyediakan kemudahan membaiki

kapal, tempat penginapan para pedagang, bekalan makanan dan air bersih serta gudang

penyimpanan barang yang selamat.

Sistem cukai yang teratur dan adil memberi faedah besar kepada pedagang asing dan

tempatan. Kemudahan lain turut digunakan seperti piawai timbangan. Pegawai penguatkuasa

dilantik oleh kerajaan Melaka bagi pemantauan undang-undang pelabuhan dijalankan secara

adil dan saksama bagi mengelakkan penipuan, penindasan serta diskrimansi. Pedagang-

pedagang dengan rela hati datang ke Melaka tanpa perlu dipaksa seperti berlaku semasa

pemerintahan Srivijaya.

Kestabilan politik, pengurusan pelabuhan sistematik dan jaminan keselamatan menyebabkan

saudagar-saudagar asing optimis dengan keuntungan perdagangan yang mereka perolehi

dengan membuat pelaburan di Melaka. Saudagar-saudagar yang kaya dari Arab, Parsi, India

dan China telah mendirikan pusat perdagangan mereka di Melaka dan menjalankan

perdagangan pemborong. The Suma Oriental menyebut, pada  tiap-tiap tahun, berpuluh-puluh

buah jong pedagang Cina berniaga di pelabuhan Melaka.

3. KEDATANGAN PENJAJAH KE TANAH MELAYU TELAH MEMBERI IMPAK

KEPADA SOSIO-EKONOMI PENDUDUK MASA ITU.

3.1 Penjajahan Inggeris

Campur tangan British dalam hal ehwal negeri-negeri Melayu telah membawa kepada

pemindahan kuasa pentadbiran daripada raja-raja Melayu kepada pegawai-pegawai yang

dilantik oleh pihak British untuk mentadbir dan menguruskan semua aspek pentadbiran

negeri-negeri Melayu kecuali pengurusan agama Islam dan juga adat resam orang-orang

Melayu.

Campur tangan ini kemudiannya membawa kepada penjajahan sepenuhnya negeri-negeri

Melayu di bawah penguasaan British. Penyerahan kuasa ini dibuat secara rela oleh raja-raja

Melayu dengan hanya mendapat janji-janji palsu dan pemberian pencen kecil yang diberikan

oleh kerajaan British.

3

3.1.1 Punca-punca Kedatangan Inggeris

punca-punca campur tangan Inggeris di Tanah Melayu.

3.1.2 Impak kedatangan penjajah kepada sosio-ekonomi Tanah Melayu

Penjajahan British merubah landskap ekonomiTanah Melayu dari pertanian sara diri kepada

ekonomi komersil. Perkembangan ekonomi dunia yang memerlukan kepada bahan mentah

mempengaruhi ekonomi Tanah Melayu. Kedudukan Tanah Melayu yang kaya dengan bahan

mentah menarik minat kuasa besar untuk menjajah dan membuka lombong bijih timah dan

ladang getah.

kesan sosio-ekonomi daripada penjajahan Inggeris di Tanah Melayu.

4

Kesan utama ialah kewujudan masyarakat majmuk di Tanah Melayu yang terdiri daripada tiga

kaum utama iaitu Melayu, Cina dan India. Orang Melayu merupakan pribumi Tanah Melayu

yang bergerak dari sekitar Kepulauan Melayu termasuk Indonesia, Selatan Thailand, Indo-

China, dan Mindanao.

Orang-orang Melayu bergerak aktif di dalam Kepulauan Melayu semenjak beribu-ribu tahun

dahulu terutama selepas pengasasan Kesultanan Melayu Melaka. Mereka terdiri daripada suku

Bugis dar Sulawesi, Minangkabau dari Sumatera, dan Jawa dan Pulau Jawa. Mereka terlibat

dalam perdagangan, pertanian dan pentadbiran.

Selepas penjajahan Inggeris, pada abad ke-19, penghijrahan masuk orang Melayu dari

Indonesia semakin meningkat. Mereka diperlukan untuk bekerja di sektor pertanian padi,

kopi, bijih timah dan getah, tetapi tidak kekal kerana dasar diskriminasi penjajah Inggeris.

Orang Melayu amat berpegang teguh dengan ajaran Islam dan setiap pertempatan atau

kampung mereka mesti terdapat surau atau masjid. Malangnya, orang Melayu tersisih dari

arus pembangunan perdana kerana pertempatan mereka yang di pinggiran, tiada infrastruktur

moden, tiada pertanian komersil, hidup sara diri, dan tidak berpendapatan tetap.

Penghijrahan masuk Orang Cina secara beramai-ramai bermula pada abad ke-19, terutama ke

negeri-negeri Selat iaitu Pulau Pinang, Melaka dan Singapura. Mereka datang dari wilayah-

wilayah selatan China seperti Hainan, Kwangsi, Kwangtung, dan Fukien. Di negara China

terdapat kebuluran, politik tidak stabil, perang saudara, kemiskinan, kebuluran dan pelbagai

masalah. Mereka datang melalui sistem tiket kredit, persendirian dan Sistem Kangchu.

Pada abad ke-19, imigran Cina amat diperlukan di sektor perlombongan bijih timah di Perak,

Selangor dan Negeri Sembilan. Pada abad ke-20 mereka diperlukan diperusahaan getah, lada

hitam dan lombong bijih timah. Kemasukan imigran Cina semakin bertambah akibat dasar

imigran yang longgar oleh pentadbiran Britih sehingga tahun 1929.

Pada tahun 1941 orang Cina di Tanah Melayu ialah 43% manakala orang Melayu hanay 41%.

Semasa Perang Dunia Kedua orang Cina ramai pulang ke negara China kerana menganggap

Tanah Melayu hanya tempat mencari kekayaan dan bukan negara tetap yang perlu

dipertahankan dari serangan Jepun.

Orang Cina sangat bertuah kerana ditempatkan di sektor yang amat menguntungkan iaitu di

perlombongan bijih timah dan perladangan komersil lain yang bertaraf antarabangsa.

5

Pertempatan orang Cina di Tanah Melayu banyak berubah menjadi bandar-bandar baru seperti

Pulau Pinang, Taiping, Ipoh, Kuala Lumpur, Klang, Seremban dan Johor Bharu. Mereka

menikmati pelbagai kemudahan infrastruktur, perumahan, dan pendapatan paling tinggi.

Mereka menjadi anak emas kepada penjajah Inggeris.

Orang India berhijrah masuk secara beramai-ramai pada abad ke-19 dan 20. Kebanyakan

mereka dari wilayah Madras (Tamil Nadu) dan India Utara terutama Punjab. Mereka

menghadapi pelbagai masalah di India termasuk kemiskinan, kebuluran, bencana alam,

kemarau dan pemberontakan.

Kemasukan orang India melalui sistem buruh kontrak dan siatem Kangani. Sebahagian

mereka merupakan banduan dan penjenayah yang dibawa oleh British untuk bekerja membina

bangunan awan, jalan raya dan keretapi. Orang India agak beruntung kerana ditempatkan di

kawasan yang disediakan pelbagai kemudahan infrastruktur asas seperti rumah pekerja, jalan

raya, bekalan elektrik, air bersih dan berpendapatan tetap.

Penjajah Inggeris lebih mengutamakan penubuhan sekolah-sekolah Inggeris yang diterajui

oleh paderi Kristian. Kebanyakan sekolah Inggeris dibina di Bandar-bandar. Penjajah Inggeris

masih mengekalkan sekolah rendah berdasarkan pengantar bahasa ibunda yang digelar

sekolah venakular. Di peringkat menengah persekolahan Inggeris lebih terjamin

kesinambungannya. Sekolah Cina juga boleh melanjutkan pelajaran ke luar negara dan lebih

berasaskan keperluan kaum Cina tempatan dan antarabangsa. Sekolah Melayu sekadar untuk

menjadi petani dan nelayan kecil-kecilan.

3.2 Penjajahan Jepun

Penjajahan Jepun di Tanah Melayu merupakan satu turutan pertempuran yang singkat tetapi

sengit dan merupakan satu detik perubahan antara pemerintahan daripada British kepada

pemerintah Jepun. Ini merupakan konsep baru yang tidak pernah terlintas dalam pemikiran

orang-orang Melayu umum iaitu pemerintahan oleh bangsa lain selain daripada mereka yang

berkulit putih (British) sebelum ini. Pertempuran ini membabitkan tentera negara-negara

Komanwel, terdiri daripada British, India, Australia dan penduduk Melayu dari pasukan

Negeri-negeri Melayu Bersekutu, dengan Tentera Empayar Jepun bermula dari 8 Disember

1941 sehingga 31 Januari 1942 semasa Perang Dunia II.

6

Pendudukan Jepun selama 31/2 tahun telah meninggalkan kesan amat mendalam kepada

masyarakat di Tanah Melayu dari segi politik, ekonomi dan sosial.

3.2.1 Kesan Ekonomi semasa penjajahan Jepun

Keadaan ekonomi Tanah Melayu amat merosot dan rakyat berada dalam kemiskinan serta

penderitaan:

i. Akibat tindakan tentera British melancarkan taktik ‘Bumi Hangus’,

menyebabkan berjuta-juta gelen petrol dan minyak bahan bakar

dimusnahkan; infrastuktur seperti limbungan, jambatan, jalan raya, kapal

korek, setor getah dibinasakan; dan, bahan makanan dibiarkan busuk.

Tujuannya supaya tidak terlepas ke tangan tentera Jepun yang mengusasi

Tanah Melayu.

ii. Ekonomi antarabangsa terputus dan tiada aktiviti import dan eksport secara

meluas. Pasaran bijih timah, getah, dan keluaran lain terjejas kerana

pengangkutan sukar didapati. Barang-barang dari Jepun amat terhad dan

terlebih dahulu digunakan untuk keperluan tentera Jepun. Keperluan rakyat

diketepikan.

iii. Kapal tentera Amerika Syarikat dan British sering mengganggu kapal dagang

Jepun. Ini menyebabkan perdagangan di Tanah Melayu semakin terjejas.

Bekalan beras dari Burma terputus kerana British menyekatnya. Akibatnya,

segala bekalan makanan amat berkurangan. Orang ramai memakai pakaian

diperbuat daripada guni jut, kain guni gandum atau benang daun nanas.

iv. Keadaan ini menyebabkan rakyat menderita dalam serba kekurangan.

Penduduk terpaksa makan nasi bercampur ubi kayu, keledek dan pisang

sebagai makanan ruji. Penduduk awam Tanah Melayu diancam kebuluran

dan kesengsaraan.

v. Barang-barang amat mahal, inflasi mendadak naik, kerana pemerintahan

Jepun mengeluarkan wang sendiri dan terlampau banyak di pasaran, iaitu

daripada $200 juta di sebelum peperangan kepada $4,000 juta di akhir

peperangan. Barang keperluan dijual di pasar-pasar gelap menyebabkan

harga naik berlipat ganda.

7

vi. Syarikat-syarikat dari Jepun masuk ke Tanah Melayu seperti Mitsui dan

Mitsubishi. Turut menyertai ialah syarikat kecil seperti Kaisya dan Kumiai.

Bank-bank Jepun ditubuhkan seperti Bank Specie Yokohama Berhad.

3.2.2 Kesan sosial

Perpindahan orang Cina ke kawasan pinggir hutan untuk mengelak kekejaman tentera Jepun.

Permusuhan semakin menebal antara orang Melayu dengan orang Cina yang mencetuskan

pergaduhan kaum.Orang Cina yang anti-Jepun menubuhkan MPAJA dan bekerjasama dengan

Force 136 yang memberi bekalan senjata dan latihan ketenteraan.

Selain itu, tahap kesihatan rakyat merosot dan terdedah kepada wabak penyakit. Banyak

nyawa terkorban akibat penyakit malaria,beri-beri, taun dan kudis. Pembinaan jalan keretapi

maut mengorbankan banyak nyawa. Dasar niponisasi Jepun memaksa rakyat Tanah Melayu

menerima nilai-nilai bahasa dan kebudayaan Jepun telah mengancam adat istiadat dan

kebudayaan orang Melayu.

4. PERKEMBANGAN SOSIO-EKONOMI PADA ERA SELEPAS MERDEKA

HINGGA KINI

Tanah Melayu telah mencapai kemerdekaan daripada Inggeris pada tanggal 31 Ogos 1957.

Ketika itu bermulalah pemerintahan sendiri kerajaan Tanah Melayu. Banyak perubahan dan

perkembangan yang berlaku terutamanya dari aspek sosio-ekonomi.

Pihak kerajaan berusaha mempelbagaikan asas ekonomi dengan memperkenalkan komoditi

seperti kelapa sawit, koko, lada hitam, kayu balak serta penumpuan kepada eksport barang

seperti barang pembuatan, tekstil, dan getah. Pada peringkat awal pembangunan ekonomi

ditumpukan kepada peningkatan infrastruktur ekonomi, pembangunan pertanian dan industri

gantian-import. Pada akhir tahun 1960an, pembangunan ekonomi diasaskan kepada

pembangunan teknologi dan peralihan dari industri gantian import kepada industri

berorientasikan eksport.

4.1 Perancangan Ekonomi Jangka Panjang

8

Rancangan Malaysia merupakan rancangan lima tahun pembangunan kerajaan Malaysia.

Rancangan lima tahun ini merupakan kesan peninggalan daripada zaman pemerintah British

di Tanah Melayu selepas Perang Dunia Kedua. Rancangan lima tahun bermula dengan

Rancangan Malaya Pertama, iaitu, dari tahun 1956 hingga 1960. Selepas itu disambung

dengan Rancangan Malaya Kedua dari tahun 1961 hingga 1965.

Setelah penubuhan Malaysia pada tahun 1963, rancangan lima tahun ini telah ditukar kepada

Rancangan Malaysia (RM) dengan Rancangan Malaysia Pertama bermula pada tahun 1966

hingga 1970. Bezanya ialah perancangan ekonomi sebelumn tertubuhnya Malaysia, tumpuan

untuk kali ini dan seterusnya adalah untuk seluruh Malaysia termasuk Sabah dan Sarawak.

rangka rancangan pembangunan lima tahun

4.2 Dasar Ekonomi Baru (DEB)

Dasar Ekonomi Baru (DEB) merupakan satu program sosioekonomi di Malaysia yang

diperkenalkan pada tahun 1971 oleh Perdana Menteri Tun Abdul Razak Dato' Hussein.

Matlamat tersurat DEB adalah untuk mencapai perpaduan negara dan integrasi nasional dan ia

telah digubal dalam konteks strategi serampang dua mata untuk:

mengurangkan dan akhirnya membasmi kemiskinan dengan meningkatkan pendapatan

dan menambah peluang-peluang pekerjaan untuk semua rakyat Malaysia tanpa

mengira kaum; dan

9

mempercepatkan proses penyusunan semula masyarakat Malaysia untuk

memperbetulkan ketidak seimbangan ekonomi supaya dapat mengurang dan

seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi ekonomi.

Dasar ini telah digantikan dengan Dasar Pembangunan Nasional (DPN) pada 1991. Walaupun

begitu elemen-elemen dasar ini masih lagi wujud dan akan diganti secara beransur-ansur

apabila bumiputera sudah mempunyai keyakinan diri.

4.3 Penyusunan Semula Masyarakat

Sebelum DEB dilaksanakan, didapati bahawa orang Cina menduduki dan menguasai kawasan

perlombongan, bandar besar, perniagaan, perdagangan dan perladangan dengan pelbagai

kemudahan moden termasuk peringkat antarabangsa. Orang India di sektor perladangan dan

pembinaan kerja raya dengan pendapatan tetap dan mendapat kemudahan penempatan dengan

kemudahan asas yang cukup. Tetapi kaum bumiputera tinggal di luar bandar terus tersisih dari

pembangunan moden dan tidak mempunyai kemudahan infrastruktur sempurna bahkan

sebahagiannya tanpa kemudahan asas langsung.

Kerajaan telah mengambil pelbagai langkah dan perancangan untuk mengatasi masalah ini

dengan menuyusun semula struktur masyarakat.

a. Kerajaan melaksanakan pemodenan kehidupan di luar bandar dengan meningkatkan

kemudahan asas seperti memperbaiki jalan raya, menyediakan bekalan elektrik,

membekalkan air bersih terutama di kawasan luar bandar. Proses urbanisasi atau

pembandaran ini dapat memberi pelbagai kemudahan dan kemajuan terhadap

penduduk luar bandar terutama bumiputera yang dianak tirikan oleh penjajah.

b. Pihak kerajaan mengambil langkah menggalakkan pelaburan asing masuk dalam

membangunkan sektor pertanian secara besar-besaran terutama yang telah

dimajukan oleh penjajah. Sektor pertanian ladang seperti getah, kelapa sawit, koko

dan kelapa merupakan tanaman komersil yang mendapat pasaran antarabangsa.

Kerajaan menggalakkan bumiputera untuk menjadi sebahagian pekerja di sektor

perladangan tersebut terutama alam bahagian pengurusan.

c. Di samping itu, kerajaan khususnya di bawah agensi tertentu terutama MARA

menyediakan perkhidmatan pengangkutan yang menjalinkan kawasan luar bandar

dengan bandar. Langkah ini dapat mendedahkan penduduk luar bandar dengan

10

pembangunan di tempat lain, interaksi yang lebih terbuka, pergerakan meluas dan

membawa barang perniagaan ke bandar-bandar.

d. Menggalakkan bumiputera dalam perdagangan di bandar bersama-sama kaum lain.

Perbadanan Pembangunan Bandar (UDA- Urban Development Authority) telah

membina kedai perniagaan, perumahan, dan membangunkan kawasan bandar.

Kerajaan menggalakkan bumiputera untuk mencari peluang pekerjaan di bandar dan

membina penempatan di bandar-bandar baru yang dibangunkan oleh pihak kerajaan

dan pembangunan ekonomi negeri.

e. Dalam memajukan pertanian sawah padi, kerajaan telah membina projek pengairan

besar-besaran seperti Projek Pengairan Sungai Muda di Kedah, Projek Kemubu di

Kelantan dan Projek Krian – Sungai Manik di Perak. Pengairan yang cukup ini

membolehkan petani menanam padi dua kali setahun. Petani mendapat harga yang

berpatutan melalui penubuhan Lembaga Padi dan Beras Negara (LPN).

f. Negara mengubah strategi lebih drastik dalam pembangunan mula tahun 1980-an di

bawah kepimpinan Dato’ Seri Dr. Mahathir Mohamad. Pembangunan negara lebih

berorientasikan ’perindustrian’ termasuk sektor pertanian. Pada tahun 1982,

dilancarkan Dasar Pertanian Negara bertujuan meningkatkan kepentingan sektor

pertanian dari segi sumbangannya kepada ekonomi negara. Dasar ini diharapkan

dapat meningkatkan pendapatan daripada kegiatan pertanian, perikanan dan

ternakan.

g. Pihak kerajaan melancarkan projek Mini Estet iaitu penggabungan kawasan kecil di

bawah satu penyeleggaraan dan pemantauan seseorang pegawai sebagai penasihat di

bawah agensi kerajaan seperti Jabatan Pertanian, RISDA, dan MARDI. Tumpuan

adalah di kawasan luar bandar dan pekebun kecil terutam tanaman getah, kelapa,

koko dan kelapa sawit.

h. Kerajaan menubuhkan kawasan perindustrian moden bertaraf antarabangsa termasuk

Kawasan Perdagangan Bebas seperti Bayan Lepas Pulau Pinang. Barang-barang

yang keluarkan di kawasan ini tidak dikenakan cukai. Tetapi barang keluarannya

hanya dipasarkan di luar negara sahaja.

i. Bagi menjayakan rancangan industri berat, pada tahun 1980, kerajaan telah

menubuhkan Perbadanan Industri Berat Malaysia Berhad (HICOM). Di antara

projek HICOM ialah industri membuat simen dikendalikan oleh Kedah Cement

Sendirian Berhad.

11

j. Kerajaan menubuhkan Syarikat Perusahaan Otomobil Nasional Berhad (PROTON)

untuk mengeluarkan kereta nasional pertama yang terletak di kawasan perindustrian

Batu Tiga, Selangor. Pelbagai model dikeluarkan dan mendapat pasaran yang amat

menggalakkan dalam dan luar negara. Kejayaan pertama ini telah merintis kepada

penubuhan Kilang Kereta Kedua, iaitu PERODUA terletak di Rawang Selangor.

k. Bagi mengagihkan modal yang seimbang antara sektor perniagaan dan

perindustrian, kerajaan telah menubuhkan Yayasan Pelaburan Bumiputera yang

kemudiannya dikenali sebagai Permodalan Nasional Berhad (PNB). Demi

mempercepatkan pencapaian kerajaaan menubuhkan Amanah Saham Nasional

(ASN) pada tahun 1981. Skim saham ini bertujuan untuk memberi peluang kepada

bumiputera mendapatkan pemilikan sebahagian daripada saham terkemuka dalam

mencapai pengagihan yang adil tanpa mengambil hak kaum bukan bumiputera.

l. Kesungguhan kerajaan dalam melibatkan perancangan pembangunan ekonomi

negara bertaraf antarabangsa ialah dengan penubuhan Perbadanan Petroleum

Nasional (PETRONAS). Perbadanan ini mendapat hak asas untuk mencarigali

petroleum di Malaysia bersama syarikat minyak antarabangsa lain di dalam dan luar

negara. Pada masa ini PETRONAS telah terlibat dengan perancangan dan kegiatan

carigali minyak di Afrika, Timur Tenga, China dan negara-negara Balkan

berhampiran Russia.

m. Dasar Persyarikatan Malaysia atau Malaysia Incorporated ditubuhkan untuk

mewujudkan kerjasama antara kerajaan dan swasta terutama dalam pembangunan

sektor perindustrian dan perkhidmatan mega. Dalam dasar ini, negara Malaysia

dianggap sebagai sebuah syarikat. Kerajaan dan swasta menjadi pemilik bersama.

Rakyat sebagai kakitangan kerajaan dan swasta merupakan pemilik dan pekerja

dalam Syarikat Malaysia. Perkembangan ekonomi yang dibangunkan bersama akan

memberi keuntungan kepada semua pihak iaitu kerajaan, swasta dan rakyat.

n. Dasar Penswastaan Negara dilancarkan bertujuan untuk memindahkan perkhidmatan

dan perusahaan kerajaan kepada pihak swasta. Di antaranya ialah penswastaan

Telekom Malaysia kepada Syarikat Telekom Malaysia Berhad – STMB, Lembaga

Letrik Negara (LLN) kepada Tenaga Elektrik Negara Malaysia Berhad (TNB),

Penyiaran TV3, Kontena Pelabuhan Klang, dan Jabatan Perkhidmatan Pos.

o. Di samping itu, agensi kerajaan negeri-negeri mempelbagaikan perancangan dan

kegiatan ekonomi seperti membangunkan kawasan perindustrian di setiap negeri,

pembinaan bandar baru, membina semula bandar lama, dan memajukan sektor

12

pembinaan. Kerajaan negeri juga melaksanakan pelbagai projek pembangunan

ekonomi kecil dan sederhana termasuk yang berpotensi pasaran luar negara.

p. Pihak kerajaan menggiatkan pembangunan infrstruktur seperti lebuhraya Utara

Selatan menghubungkan Bukit Kayu Hitam di Kedah dengan Johor Bharu,

lebuhraya Timur Barat menghubungkan Grik di Perak dengan Jeli di Kelantan,

lebuhraya Pantai Timur menghubungkan Gombak dengan Kuantan, dan lebuhraya

di Malaysia Timur iaitu Sabah dan Sarawak. Dibina juga lebuhraya jarak sederhana

dan jarak dekat terutama di kawasan bandar utama, laluan perdagangan dan kawasan

perindustrian. Ini temasuklah Lebuhraya Persekutuan menghubungkan Kuala

Lumpur dan Klang, Lebuhraya Shapadu menghubungkan Kuala Lumpur-Shah Alam

dan Pelabuhan Klang Utara, dan Lebuhraya KLIA menghubungkan Kuala Lumpur

dan KLIA Sepang.

q. Demi memastikan kepesatan negara berterusan, perkhidmatan cekap dan rangkaian

komunikasi menyeluruh, pihak kerajaan turut mengistiharkan budaya Teknologi

Maklumat. Pelabagai usaha dilaksanakan terutama penubuhan Multimedia Super

Corridor (MSC) bertujuan menghubung dan mengaitkan negara dan rakyat negara

ini dengan rangkaian era globalisasi negara maju dan negara membangun.

5. KESIMPULAN

Negara Malaysia telah melalui pelbagai proses untuk berada pada tahap sekarang. Bermula

dengan Kerajaan Kesultanan Melayu Melaka, penjajahan Inggeris dan Jepun dan kini

kemerdekaan. Justeru itu, banyak kesan dan perubahan yang berlaku kepada Malaysia

terutamanya daripada aspek ekonomi dan sosial rakyatnya. Menjadi harapan seluruh rakyat

Malaysia supaya beroleh pencapaian yang lebih gemilang pada masa akan datang.

13