TOPIC 5 - FIXED INCOME SECURITIES AND THEIR VALUATION

PENGENALANDi samping mengeluarkan saham kepada orang awam, sebuah syarikat senaraian awam boleh menaikkan modal yang diperlukan untuk perniagaan melalui terbitan bon dan stok pilihan. Bon dan stok preffered menyediakan peluang-peluang pelaburan tambahan kepada pelabur. Bon dianggap sebagai hutang jangka panjang dan dikategorikan sebagai jaminan pendapatan tetap. Topik ini akan menghuraikan ciri-ciri bon dan membincangkan kebaikan dan keburukan bon untuk kedua-dua firma mengeluarkan dan pelabur. Ini akan diikuti dengan penjelasan mengenai risiko yang dikaitkan dengan melabur dalam bon, bagaimana untuk menilai risiko faedah menggunakan teknik Duration. Satu perbincangan mengenai saham-saham pilihan juga termasuk dalam topik ini kerana pembayaran dividen bagi saham pilihan tetap. Perbincangan akan meliputi ciri-ciri kebaikan dan keburukan dan penilaian saham pilihan.

5.1 BOND AND ITS CHARACTERISTICSBon adalah hutang jangka panjang dan dikategorikan sebagai jaminan pendapatan tetap. Firma mengeluarkan janji-janji untuk membayar kadar faedah tetap pada tempoh tertentu, (sekali atau dua kali setahun) bergantung kepada terma-terma yang dinyatakan dalam pasaran bon) dan membayar balik jumlah prinsipal (nilai par) pada akhir tempoh matang.Pelabur yang membeli bon dianggap sebagai pemiutang kerana firma yang mengeluarkan bon adalah dikehendaki untuk membayar faedah dan membayar balik jumlah prinsipal bon pada akhir tempoh matang. Kegagalan untuk memenuhi bayaran ini boleh membawa kepada saman kebankrapan oleh pemegang bon.

5.1.1 Jenis BonTerdapat beberapa jenis bon dan ini adalah dikategorikan mengikut sama ada bon bercagar atau tidak bercagar.

(A) Bon BercagarBon bercagar adalah bon yang dijamin oleh aset tertentu firma mengeluarkan. Jenis bon ini dipanggil bon gadai janji.

(B) Bon Tidak BercagarBon tidak bercagar adalah bon yang tidak dijamin oleh mana-mana aset firma yang mengeluarkan.Oleh itu, risiko yang dihadapi oleh pelabur-pelabur bon tidak bercagar adalah lebih tinggi daripada bon bercagar. Risiko yang lebih tinggi ini biasanya pampasan oleh kadar pulangan yang lebih tinggi. Jenis bon tidak bercagar dipanggil debentur. Sama ada debentur itu akan dapat menarik pelabur atau tidak bergantung kepada sebahagian besarnya kedudukan kewangan firma. Debentur boleh dibahagikan kepada dua kategori: subordinat dan unsubordinated. Debentur subordinat ranking yang lebih rendah sejak pemegang debentur hanya boleh meletakkan tuntutan ke atas aset firma mengeluarkan selepas semua tuntutan telah dibuat oleh bank-bank dan pemegang debentur unsubordinated.5.2 TERMS ASSOCIATED WITH BONDS

Untuk memahami ciri-ciri bon, ia adalah penting untuk membiasakan diri dengan terma-terma/syarat-syarat yang dikaitkan dengan bon kerana ia berkaitan dengan ciri-ciri bon.

(a) Indenture Sejak bon adalah serupa dengan nota janji hutang di mana firma mengeluarkan janji-janji untuk membayar faedah pada tempoh tertentu dan membayar balik jumlah pokok pada akhir tempoh matang, kontrak adalah diperlukan antara kedua-dua pihak: firma yang mengeluarkan dan pelabur. Kontrak sedemikian dikenali sebagai indeture. Antara butir-butir yang dimasukkan dalam perjanjian rangkap dua adalah seperti berikut:(i) jenis bon;(ii) kadar faedah atau kadar kupon bon;(iii) tempoh matang dan pembayaran balik wang pokok;(iv) Sekatan yang diletakkan ke atas firma yang mengeluarkan.

(B) Nilai ParNilai par bon itu adalah nilai yang dinyatakan di atas bon dan ini adalah jumlah prinsipal yang dibayar balik kepada pemegang bon pada akhir tempoh matang.

(C) Kadar KuponKadar kupon adalah bersamaan dengan kadar faedah bon dan kadar ini biasanya ditetapkan pada penerbitan bon. Jumlah yang dibayar sebagai faedah kepada pemegang bon dipanggil pembayaran kupon.

(D) Maturity Tempoh MatangTempoh matang adalah tempoh masa yang bon itu dikeluarkan, ia mungkin 5 tahun, 10 tahun dan sebagainya. Pada akhir tempoh matang, firma mengeluarkan dikehendaki untuk membayar balik jumlah prinsipal bon kepada pemegang bon.

(E) Call Feature - Ciri-ciri PanggilanSatu ciri panggilan yang dimasukkan dalam perjanjian rangkap dua bon membolehkan firma mengeluarkan 'call' atau menebus bon sebelum tarikh matang pada harga tertentu yang dikenali sebagai 'harga panggilan'. Firma mengeluarkan termasuk ciri panggilan ini kerana fleksibiliti untuk menebus bon sebelum tempoh matang untuk mengambil kesempatan daripada pasaran kadar faedah yang rendah. Untuk menggalakkan pemegang bon untuk menerima ciri panggil, firma mengeluarkan perlu untuk memberi pampasan kepada mereka dengan membayar harga panggilan yang lebih tinggi daripada nilai par bon. Kebezaan ini dipanggil sebagai 'premium panggilan'.

(F) Bond refunding - PengembalianSeperti yang dinyatakan sebelum ini, bon adalah sekuriti pendapatan tetap kerana kadar kupon tetap pada penerbitan bon. Oleh itu, apabila kadar faedah pasaran jatuh, firma yang mengeluarkan mungkin mendapati bahawa bon yang sedia ada tidak begitu menarik dan mungkin sedikit satu mahal. Jika firma mengeluarkan mempunyai ciri-ciri panggilan dalam perjanjian rangkap dua, ia boleh mempertimbangkan untuk menebus terbitan bon yang sedia ada dan menggantikannya dengan isu baru pada kadar kupon yang lebih rendah. Senaman jenis ini dikenali sebagai bond refunding.

(G) Sinking Fund

Daripada menebus semua bon pada akhir tempoh matang, sebuah firma yang mengeluarkan boleh memilih untuk mengurangkan secara beransur-ansur baki belum jelas daripada terbitan bon dengan mengetepikan sejumlah wang setiap tahun untuk penebusan bon atau membeli balik tertentu peratusan bon di pasaran terbuka setiap tahun. Dana yang diketepikan bagi maksud ini adalah dipanggil tenggelam dana.5.3 ADVANTAGES AND DISADVANTAGES OF BONDS TO ISSUING FIRM (KEBAIKAN & KEBURUKAN BON KEPADA FIRMA YG MENERBITKANNYA)

5.3.1 KELEBIHAN

(a) Potongan cukai ke atas bayaran faedahPembayaran kupon atau bayaran faedah kepada pemegang bon boleh ditolak cukai bagi firma yang mengeluarkan. Ini menyebabkan kos pembiayaan yang lebih rendah bagi firma itu.(b) Peningkatan dalam pendapatan sesahamSejak bon jaminan pendapatan tetap, pendapatan lebihan yang disediakan kepada para pemegang saham selepas ditolak pembayaran faedah kepada pemegang bon pada masa yang baik akan lebih tinggi. Ini akan menghasilkan pendapatan yang lebih tinggi sesaham.(c) Mengekalkan kawalan firmaSejak pemegang bon adalah pemiutang firma itu, mereka tidak mempunyai hak-hak mengawal alih pengurusan firma itu seperti dalam kes para pemegang saham. Oleh itu, pemegang saham atau pemilik firma masih mengekalkan kawalan dan menjalankan firma itu.

5.3.2 KELEMAHAN/KEBURUKAN(a) Peningkatan risiko kerana memanfaatkan kewanganBon dikategorikan sebagai hutang jangka panjang dan pengeluaran apa-apa jaminan akan meningkatkan leveraj kewangan firma. Pembayaran faedah akan dibuat kepada pemegang bon tanpa mengira sama ada firma pendapatan keuntungan atau menanggung kerugian. Kos faedah mungkin menjadi beban kepada syarikat terutama semasa kegawatan ekonomi. Sekiranya tidak membayar kepentingan, pemegang bon mempunyai hak untuk menyaman firma itu. Ini mungkin membawa kepada kebankrapan firma itu, sekali gus meningkatkan risiko firma terutama pada masa yang sukar apabila pendapatan firma adalah rendah.(b) Sekatan ke atas firma mengeluarkanUntuk melindungi diri mereka sendiri, pemegang bon boleh meletakkan sekatan-sekatan tertentu atau waad pada firma yang mengeluarkan untuk mencegah dari yang ingkar pada obligasinya. Apa-apa sekatan yang boleh menghalang fleksibiliti pengurusan dan mempunyai kesan negatif terhadap pengurusan firma itu.

5.4 KEBAIKAN DAN KEBURUKAN BON KEPADA PELABUR5.4.1 KELEBIHAN/KEBAIKAN(A) pulangan tetapBon sekuriti pendapatan tetap dan pelabur yang membeli bon boleh mengharapkan pulangan yang stabil sejak pembayaran faedah tetap dan jaminan tanpa mengira sama ada firma mengeluarkan pendapatan keuntungan atau mengalami kerugian.(B) Risiko RendahSejak pemegang bon dikategorikan sebagai pemiutang, mereka akan mampu untuk mempunyai tuntutan ke atas aset firma terlebih dahulu sebelum pemegang saham sekiranya pembubaran firma yang mengeluarkan. Oleh itu, risiko yang dihadapi oleh pemegang bon adalah lebih rendah berbanding dengan pemegang saham.

5.4.2 KELEMAHAN/KEBURUKAN(A) pembayaran faedah tetapJika firma mengeluarkan mempunyai pendapatan yang baik, pemegang bon tidak dapat menikmati pendapatan tambahan kerana mereka dianggap sebagai pemiutang dan tidak pemegang saham firma itu.(B) Tolak dalam pembayaran faedah sebenarSejak pemegang bon mendapat bayaran faedah tetap, mereka boleh kehilangan semasa inflasi yang tinggi kerana pembayaran faedah nominal boleh dihakis oleh inflasi.

5.5 PENILAIAN BONUntuk memutuskan sama ada seseorang itu perlu membeli atau menjual bon tertentu, seseorang itu mesti tahu bagaimana untuk menentukan nilai atau harga bon. Dengan ini nilai bon yang dikira atau harga, seseorang boleh bandingkan nilai ini dengan harga pasaran semasa bon untuk memutuskan sama ada bon itu adalah di bawah harga atau terlalu mahal. Untuk mengira nilai apa-apa aset, untuk mengambil kira aliran tunai yang dijangka yang boleh diperolehi daripada memegang aset. Sejak pembayaran kupon dibayar pada masa hadapan, seseorang itu untuk mengira nilai semasa aliran tunai ini untuk mendapatkan nilai bon. Pengiraan nilai bon bergantung pada sama ada bon yang mempunyai tempoh matang terhingga atau kekal.

5.5.1 Bonds with a Finite Maturity Period (Calculation refer to the module)5.5.2 Perpetual Bonds (Calculation refer to the module)Bon kekal merujuk kepada bon yang tidak mempunyai tarikh matang. Pembayaran kupon dibuat bagi tempoh yang tidak ditentukan kerana tidak ada fasal yang menghendaki firma mengeluarkan untuk membayar balik jumlah prinsipal bon. Oleh sebab tidak ada pembayaran balik amaun prinsipal, tidak perlu untuk mengira nilai semasa bagi jumlah prinsipal dalam hal bon yang mempunyai tempoh matang terhingga. 5.6 YIELD TO MATURITYSebaliknya menggunakan nilai bon, seseorang itu juga boleh menggunakan hasil bon untuk membuat keputusan pelaburan. Untuk pendekatan ini, seseorang boleh membandingkan hasil hingga matang bon dengan kadar yang dikehendaki pulangan. Jika hasil yang lebih tinggi daripada kadar pulangan yang diperlukan, maka ia adalah berbaloi untuk membeli bon. Yield to maturity merujuk kepada kadar diskaun yang menyamakan nilai semasa pembayaran kupon bon dicampurkan dengan nilai kini jumlah ibu kepada harga jualan semasa bon. Ia ditentukan dengan menggunakan formula berikut: (Calculation refer to the module)

5.6.1 Pasaran Kadar Faedah dan Harga BonHarga bon dan kadar faedah pasaran mempunyai hubungan yang songsang. Apabila kadar faedah pasaran naik, harga bon akan merosot. Jika penurunan kadar faedah pasaran, harga bon akan naik. Walau bagaimanapun, tahap perubahan akan bergantung kepada ciri-ciri bon: kadar kupon dan masa untuk matang.

5.6.2 Coupon Rate and Bond Prices -Kadar Kupon dan Harga Bon (Calculation refer to the module)Perkara lain tetap sama (tempoh matang yang sama), bon pergerakan harga atau turun naik dan kadar kupon mereka negatif yang berkaitan. Ini bermakna bahawa jika terdapat perubahan dalam kadar faedah pasaran, kesan ke atas harga bon akan lebih besar ke atas bon dengan kadar kupon yang lebih rendah. Dalam erti kata lain, lebih rendah kadar kupon, lebih sensitif harga bon akan berbanding dengan bon dengan kadar kupon yang lebih tinggi.contoh: (Refer to the module)

5.6.3 Jangka Matang dan harga bon (Calculation & Example refer to the module)Perkara-perkara lain adalah sama, bon dengan jangka masa panjang sehingga matang adalah lebih sensitif kepada perubahan kadar faedah pasaran berbanding bon jangka pendek sehingga matang.

5.7 BON DURATION (Calculation refer to the module)Untuk membandingkan bon dengan kadar kupon yang berbeza dan terma yang matang, seseorang itu akan memerlukan satu langkah yang dapat menggabungkan kupon serta jangka kesan matang pada harga. Dalam hubungan ini, kita boleh menggunakan tempoh bon untuk berbuat demikian. Ia adalah dikira seperti berikut:5.8 CHARACTERISTICS OF PREFERRED STOCKS -CIRI-CIRI SAHAM PILIHANSaham yang dipilih adalah 'hibrid' keselamatan kerana ia mempunyai ciri-ciri yang sama seperti bon dan juga ciri-ciri yang serupa kepada saham biasa. Pemegang saham yang dipilih menerima bayaran dividen yang ditentukan pada terbitan saham. Oleh itu, jenis bahagian ini adalah dianggap sebagai keselamatan pendapatan tetap seperti dalam kes bon. Walau bagaimanapun, adalah berbeza daripada bon yang pembayaran dividen tidak sah di sisi undang-undang. Jika bayaran faedah ke atas bon tidak dibuat, pemegang bon mempunyai hak untuk menyaman syarikat itu.Walau bagaimanapun, dalam kes stok pilihan, ia tidak wajib bagi syarikat itu untuk membayar dividen. Jika prestasi firma itu adalah miskin dalam tahun tertentu, ia tidak boleh membayar dividen kepada pemegang saham pilihan.Tidak seperti bayaran faedah ke atas bon yang boleh ditolak cukai pembayaran dividen, saham pilihan yang tidak boleh ditolak untuk tujuan cukai. Saham yang dipilih adalah serupa dengan saham biasa yang mereka membentuk sebahagian daripada ekuiti pemegang saham syarikat dan pemegang saham pilihan menerima pulangan dalam bentuk dividen. Tetapi tidak seperti pemegang saham biasa, yang dividen kadar tidak tetap, pemegang saham pilihan biasanya menerima kadar dividen tetap dan mereka diberikan keutamaan daripada pemegang saham biasa dalam pembayaran dividen.Walau bagaimanapun, pemegang saham pilihan tidak mempunyai hak mengundi dalam syarikat itu. Sekiranya pembubaran firma itu, pemiutang akan mempunyai tuntutan keutamaan ke atas aset firma itu, diikuti oleh pemegang saham pilihan yang mempunyai tuntutan terlebih dahulu sebelum pemegang saham biasa.

5.9 TERMS ASSOCIATED WITH PREFERRED STOCKS

(A) Nilai ParNilai tara harga jualan atau harga terbitan sesaham saham pilihan apabila ia mula-mula dijual kepada orang ramai.(b) Cumulative Feature

Ciri-ciri kumulatif yang disertakan dengan saham-saham pilihan membayangkan bahawa jika firma itu tidak dapat membayar dividen kepada pemegang saham pilihan pada tahun tertentu, dividen ini akan terkumpul untuk tahun berikutnya. Dividen kumulatif perlu dibuat kepada pemegang saham pilihan yang terkumpul sebelum apa-apa bayaran dividen boleh dibuat kepada pemegang saham biasa. Ciri terkumpul termasuk membuat saham pilihan yang lebih menarik kepada pelabur.(C) Ciri-ciri PanggilanSatu ciri panggilan yang dimasukkan ke dalam terbitan saham pilihan membolehkan firma mengeluarkan 'call' atau menebus saham pilihan pada harga tertentu. Serupa dengan ciri panggilan bon, ciri panggilan yang disertakan dengan saham-saham pilihan memberikan firma fleksibiliti untuk menebus saham pilihan untuk mengambil kesempatan daripada pasaran kadar faedah yang rendah. Walau bagaimanapun, ini ciri panggilan akan menjadi satu kekurangan kepada pemegang saham pilihan. Oleh itu, dalam usaha untuk memberi pampasan kepada mereka, firma terpaksa membayar 'premium panggilan' di mana harga panggilan akan menjadi lebih tinggi daripada harga jualan saham.

5.10 KEBAIKAN DAN KEBURUKAN SAHAM PILIHAN/ PREFERRED STOCKS 5.10.1 KELEBIHAN(A) Pembayaran dividen tidak sah di sisi undang-undangJika firma itu menanggung kerugian, ia tidak diperlukan untuk membayar dividen kepada pemegang saham pilihan. Dalam kes bon bayaran faedah adalah wajib tanpa mengira sama ada firma itu memperoleh keuntungan atau menanggung kerugian. Firma itu tidak akan didakwa atas tidak membayar dividen kepada pemegang saham pilihan.(B) Peningkatan dalam pendapatan sesahamSejak dividen bagi saham pilihan biasanya ditetapkan pada terbitan saham, pendapatan selepas ditolak dividen saham pilihan akan dianggap sebagai pendapatan kepada para pemegang saham. Oleh itu, pada masa yang baik apabila pendapatan yang tinggi, firma itu akan dapat mencatatkan peningkatan dalam perolehan sesaham dengan itu meningkatkan prestasinya.

5.10.2 KELEMAHAN/KEBURUKAN(A) Tinggi selepas cukai kos berbanding dengan keselamatan hutangPembayaran faedah ke atas sekuriti hutang boleh ditolak cukai manakala pembayaran dividen atas saham pilihan tidak. Hasilnya, kos selepas cukai menggunakan saham pilihan boleh lebih tinggi daripada kos hutang selepas cukai kepada firma.

5.11 VALUATION OF PREFERRED STOCK (Calculation refer to the module)Untuk mengira nilai apa-apa aset, untuk mengambil kira aliran tunai yang dijangka yang boleh diperolehi daripada memegang aset. Sejak saham pilihan biasanya membayar dividen tetap yang tetap dan tidak mempunyai tarikh matang, nilainya boleh dikira berdasarkan kepada konsep-lamanya.