Politik Amerika

8/10/2019 Politik Amerika

1/16

POLITIK AMERIKA : KEWUJUDAN AMERIKA SYARIKAT SEBAGAI KUASA UNIPOLAR MENJAMIN

KESTABILAN DAN KEAMANAN DUNIA. BAHASKAN

http://halimunanman.blogspot.com/2012/01/politik-amerika-kewujudan-amerika.html

1.0 PENDAHULUAN

Amerika Syarikat telah memperolehi kemerdekaannya daripada British pada 4 Julai 1776 melalui satu

revolusi yang besar. Revolusi yang bermula pada tahun 1773 itu memberi impak besar terhadap

landskap politik negara tersebut. Ini adalah kerana ia dianggap sebagai satu proses penting dalam

pembentukan Amerika Syarikat sebagai sebuah negara yang mengamalkan sistem demokrasi-liberal.

Para sarjana sejarah berselisih pendapat mengenai faktor-faktor meletusnya Revolusi Amerika. Ada

yang berpendapat ia berlaku akibat daripada persaingan kepentingan ekonomi di antara pedagang

Amerika dan British hingga mencetuskan bahang revolusi. Selain daripada itu, terdapat pandangan

mengatakan bahawa ia merupakan kesan kemarahan orang-orang Amerika terhadap pelbagai cukai

baru yang dikenakan terhadap mereka tanpa sebarang perbincangan. Beberapa cukai baru seperti Akta

Gula dianggap tidak logik dan begitu menekan hingga menimbulkan perasaan tidak puashati di kalangan

orang-orang Amerika yang seterusnya sepakat melancarkan revolusi. Faktor kemunculan semangat

nasionalisme di kalangan orang-orang Amerika yang membawa kepada kesedaran untuk berkerajaan

sendiri juga dianggap penyebab berlakunya revolusi berkenaan.

Dari sudut geografi, Amerika Syarikat menguasai lebih daripada separuh kawasan benua Amerika Utara

dan merupakan negara keempat terbesar di dunia selepas Russia yang merangkumi keluasan 3.79 batu

persegi. Namun begitu, satu fakta penting mengenai sejarah penduduk Amerika Syarikat ialah

sebahagian besar daripada rakyatnya adalah terdiri daripada kumpulan imigran dan hanya lebih kurang

2.6 peratus sahaja penduduknya adalah kaum peribumi. Ini dijelaskan oleh Almond & Powell Jr.

(1996)[1] yang menyatakan bahawa kebanyakan penduduk Amerika Syarikat adalah berasal daripada

negara Eropah dan Scandinavia iaitu lebih kurang 76.2 peratus, diikuti oleh Afrika 8.4 peratus, Eropah

Timur 5.8 peratus, Asia 1,4 peratus dan Asia Barat 0.3 peratus. Menurut beliau lagi sehingga kini

Amerika Syarikat masih terus menerima kehadiran pelbagai imigran daripada pelbagai negara-negaraluar. Kepelbagaian ras dan etnik yang mendiami Amerika Syarikat telah memberikan implikasi besar

terhadap politik negara itu dan disifatkan sebagai pelbagai (diversity) serta majmuk (plural).
http://halimunanman.blogspot.com/2012/01/politik-amerika-kewujudan-amerika.htmlhttp://halimunanman.blogspot.com/2012/01/politik-amerika-kewujudan-amerika.htmlhttp://halimunanman.blogspot.com/2012/01/politik-amerika-kewujudan-amerika.html


2/16

2.0 PRINSIP DAN DASAR LUAR AMERIKA SYARIKAT

Perbincangan mengenai politik Amerika Syarikat dianggap tidak lengkap tanpa memahami dasar

luar negara berkenaan. Ini adalah kerana dasar luar Amerika Syarikat bukan hanya saling berkait dengan

perkembangan politik domestik malahan juga mempengaruhi perkembangan politik antarabangsa.

Sejarah menunjukkan bahawa bahwa terdapat dua bentuk dasar luar yang pernah diamalkan oleh

Amerika Syarikat iaitu dasar isolasi (pengasingan) dan dasar campurtangan. Jika dilihat kepada polisi

atau dasar luar Amerika Syarikat pada peringkat awalnya, ia lebih kepada pengecualian kuasa di mana

ketika itu mereka lebih menumpukan perhatian dalam perkara-perkara yang berhubung dengan hal-hal

dalam negeri (Donalson : 2003).[2] Secara umum, dasar isolasi yang diamalkan oleh Amerika Syarikat ini

merujuk kepada satu polisi untuk tidak campurtangan atau terlibat secara aktif dalam hal ehwal dunia.

Ini adalah selaras dengan kandungan Doktrin Monroe yang diisytiharkan oleh Presiden James Monroe

dan ia dianggap sebagai asas kepada polisi luar Amerika ketika itu. Antara kandungan doktrin tersebut

ialah :

i) Hemisfera Barat tidak terbuka untuk dijajah oleh mana-mana kuasa Eropah;

ii) Sebarang percubaan mana-mana negara Eropah untuk menubuhkan koloni-koloni baru atau

mengawal negara Amerika akan dianggap sebagai tindakan tidak bersahabat dengan Amerika;

iii) Amerika tidak boleh campur tangan dalam urusan-urusan Eropah atau dalam sebarang

urusan koloni-koloni yang telah sedia bebas;

iv) Pada masa yang sama, Eropah juga tidak boleh mengganggu status politik mana-mana

negara yang bebas di Hemisfera Barat.

Hanya selepas Perang Dunia Kedua meletus pada tahun 1939, barulah Amerika Syarikat

mengubah dasar luarnya kepada satu dasar campur tangan yang aktif dalam hal ehwal dunia sehingga

ke hari ini. Polisi ini semakin jelas terserlah pada pasca Perang Dingin susulan daripada keruntuhan blok

komunis dan menjadikan Amerika Syarikat muncul sebagai satu-satunya kuasa besar yang homogen di

dunia. Menurut Berman & Murphy (1996), secara asasnya terdapat lima matlamat utama dasar luar

Amerika Syarikat iaitu:[3]


3/16

i) Memelihara keselamatan negara daripada tindakan keganasan dan

subversif;

ii) Meningkatkan kekayaan dalaman;

iii) Memelihara nilai-nilai kebebasan dan demokrasi dalaman dan luar negara;

iv) Bertindak secara konsisten mengikut nilai-nilai kemanusiaan negara;

v) Memerangi sebarang tindakan yang mencabul ketertinggian undang-undang dan kestabilan

domestik terutamanya dalam soal keganasan dan penyeludupan dadah.

Walau bagaimanapun, William Blum (2007) di dalam buku bertajuk Rogue State ( Negara

Samseng ) menyatakan bahawa kajian mengenai campurtangan terhadap beberapa negara jelas

menunjukkan jentera dasar luar Amerika bukanlah dimarakkan oleh apa-apa sikap untuk menghargaikemanusiaan.[4] Sebaliknya ia didorong oleh keperluan berkhidmat kepada tuan lain yang boleh

dibahagikan kepada empat keutamaan seperti berikut:

i) Menjadikan dunia ini terbuka dan selesamengikut peristilahan semasauntuk globalisasi,

khususnya syarikat transnasional yang berpengkalan di Amerika;

ii) Memperkukuhkan penyata kewangan kontraktor pertahanan di dalam negara yang

bermurah hati memberi sumbangan kepada ahli Kongres dan penghuni Rumah Putih;

iii) Mencegah kebangkitan mana-mana masyarakat yang boleh menjadi contoh alternatif yang

berjaya daripada model kapitalis;

iv) Memperluaskan sebanyak mungkin hegemoni politik dan ketenteraan terhadap mana-mana

bahagian di dunia demi untuk menghalang kebangkitan sebarang kuasa serantau yang mampu

mencabar keagungan Amerika, dan mewujudkan orde baru dunia mengikut acuan mereka selaras

dengan kehendak satu-satunya sahaja kuasa besar dunia.

Jelasnya, idea isolasi dianggap sebagai persediaan kebangsaan atau pengecualian daripada

sesetengah kuasa politik. Ia merupakan satu percubaan untuk mengasingkan negara daripada

cengkaman mana-mana kuasa luar. Melalui dasar pemencilan kuasa ini, Amerika mampu membina


4/16

negaranya melalui Doktrin Monroe. Doktrin Monroe dilihat oleh Amerika dapat menghalang kuasa

Eropah daripada campurtangan dalam urusan negara Amerika Latin yang ketika itu di bawah

dominasinya. Namun begitu, dasar tersebut telah berubah pada tahun 1941 apabila Perang Dunia

bermula. Transformasi daripada dasar isolasi telah berubah kepada campurtangan dan peranan

Amerika ini telah dilihat sebagai untuk mendominasi negara-negara lain yang terlibat. Dasar perluasan

kuasa ini telah membuktikan bahawa Amerika berjaya dalam misi ` Colonialisme ` malah ia kekal

hingga kini hingga digelar sebagai `` super power `` yang tiada tolok bandingannya. Selain daripada itu,

dasar luar Amerika juga berubah melangkaui misi ` Colonialisme ` selepas peristiwa 11 September 2001

dengan menjadikan agenda memerangi terrorisme sebagai satu keutamaan.

3.0 KONSEP KUASA

3.1 Definisi Kuasa

Menurut K.J. Holsti (1977), dalam konteks hubungan antarabangsa kuasa merupakan kapasiti

umum sebuah negara dalam mengawal tindakan-tindakan negara lain. Sebagai contoh, negara A cuba

untuk mempengaruhi B kerana A tidak akan dapat mencapai objektif-objektifnya sekiranya B tidak

melakukan X. Sekiranya ini merupakan asas kepada semua proses-proses politik antarabangsa, kapasiti

untuk mengawal tingkahlaku boleh dilihat dalam beberapa cara seperti:

3.1.1 Pengaruh

Iaitu penggunaan beberapa bentuk kapabiliti sebagai instrumen pendorong, pemujukan,

penghargaan, ancaman atau hukuman;

3.1.2 Proses

Merujuk kepada proses yang menunjukkan bahawa terdapatnya perhubungan di antara A dan B;

3.1.3 Kuasa


5/16

Kuasa dianggap sebagai kuantiti atau boleh diukur yang akan memaksa B untuk akur kepada A.

Walau bagaimanapun, kuasa sebgai satu kuantiti hanya akan bermakna apabila ia dibandingkan dengan

kuasa aktor-aktor lain.

4.0 AMERIKA SYARIKAT DAN KUASA UNIPOLAR

Samuel P. Huntington (1999) di dalam buku bertajuk `` The Lonely Superpower `` mendefinisikan

kuasa unipolar sebagai A system would have one superpower, no significant major powers and many

minor powers.[5] Sehubungan dengan itu, beliau menjelaskan dengan kedudukan yang ada mereka

dapat menyelesaikan beberapa isu antarabangsa secara efektif dengan bersendirian. Keruntuhan

Soviet Union dan perpecahan Eropah Timur sebagai kuasa paksi komunisme serta kebungkaman

kepimpinan Asia Barat dan dunia Islam pada tahun 1991, telah menobatkan Amerika Syarikat sama ada

secara langsung atau tidak langsung, sebagai sebuah kuasa besar dunia yang tunggal. Transformasi yang

berlaku dalam politik antarabangsa ini telah membawa kita kepada era unipolar. Fenomena ini

ditambah lagi dengan proses pensejagatan dalam bidang demokrasi liberal dan perdagangan bebas.

Faktor keseimbangan kuasa yang selam ini melingkungi era Perang Dingin telah mengalami kemusnahan

dan menandakan sejarah permusuhan di antara dua kuasa besar iaitu Amerika Syarikat dan Soviet Union

telah berakhir. Apa yang nyata, selepas tahun 1990-an, dunia hanya mempunyai satu superpower yang

tiada tolok bandingannya iaitu Amerika Syarikat.

Justeru, pada masa kini Amerika Syarikat sedang menandai hegemoni dunia dalam kebanyakan

bidang terutamanya politik, ekonomi, kebudayaan, sosial dan ketenteraan. Menurut G. John Ikenberry,

Michael Mastanduno dan William C. Wohlforth (2009), dominasi tersebut tidak pernah dialami oleh

dunia sebelum ini di mana sebuah kuasa besar itu menikmati kelebihan yang terbesar dalam keupayaan

material seperti pertahanan, ekonomi, teknologi dan geografi.[6] Justeru dengan kekuatan dan

keupayaan Amerika Syarikat terutamanya dalam bidang ketenteraan telah menjadikan kuasa negara itu

berada di dalam kelasnya yang tersendiri. Kenyataan ini disokong oleh laporan Stockholm International

Peace Research Institue pada tahun 2006 yang mencatatkan bahawa perbelanjaan ketenteraan Amerika

Syarikat mewakili 46 peratus daripada perbelanjaan ketenteraan dunia dan 65.6 peratus daripada

perbelanjaan ketenteraan kuasa-kuasa besar. Laporan yang sama turut mendedahkan betapa tiadakuasa-kuasa besar lain berani membelanjakan sekitar 4 peratus daripada KDNK masing-masing untuk

tujuan ketenteraan kecuali Russia. Namun begitu, dari segi jumlah matawang perbelanjaan ketenteraan

Russia hanyalah berjumlah US$34.7 billion berbanding Amerika Syarikat sebanyak US$528,8 billion.


6/16

5.0 KUASA UNIPOLAR AMERIKA SYARIKAT DAN KEAMANAN DUNIA

5.1 Latarbelakang

Mantan Presiden Amerika Syarikat, George H. Bush ketika berucap dalam persidangan Kongres

pada 11 September 1990 menyatakan bahawa dunia hari ini sedang bergelut dengan penghidupan baru,

satu dunia yang mana negara-negara mengenalpasti tanggungjawab bersama untuk memupuk

kebebasan dan keadilan serta negara yang kuat menghormati hak-hak negara yang lemah ( Mohd

Azizuddin : 2003 ). Justeru, beliau telah menggariskan secara objektif mengenai pembentukan dan

kewujudan oder baru dunia yang bebas daripada ancaman keganasan, kuat mempertahankan keadilan

dan lebih menjamin kepada kewujudan keamanan dunia. Menurut Mittleman (1997), jika berdasarkan

intipati ucapan tersebut adalah wajar agar semua pihak mengalu-alukannya atas dasar keamanan,

keharmonian dan kemakmuran. Ini adalah disebabkan semua perkara tersebut merupakan suatutuntutan serta keperluan untuk memenuhi cita-cita dan falsafah globalisasi.

Walau bagaimanapun, berdasarkan perkembangan politik dunia hari ini ternyata itu hanyalah

retorik semata-mata dan Amerika Syarikat jelas gagal dalam usaha untuk menjamin keamanan dunia.

Beberapa tindakan negara kuasa besar tunggal ini dalam kebanyakan isu antarabangsa yang cuba

ditanganai bukan sekadar menimbulkan kontroversi malahan semakin merumitkan lagi konflik yang

telah sedia ada. Ternyata pembentukan dunia unipolar dan tindakan unilateral pada masa kini telah

membolehkan Amerika Syarikat bertindak bermaharajalela tanpa sebarang kawalan. Pada masa yang

sama negara-negara yang tidak bersekutu dengannya akan diberi pelbagai label seperti paksi kejahatan

dan berbagai gelaran yang tidak sepatutnya. Keadaan seperti ini tidak sepatutnya terjadi kerana dalam

konteks hubungan antarabangsa ada tatacara antara satu Negara dengan Negara Jiran yang perlu diikuti

dan disanjung tinggi. Ini meliputi perasaan saling menghormati dan pada masa yang sama tidak

mencampuri hal ehwal domestik negara-negara lain selagi tidak menyentuh kepentingan jiran.

5.2 Dasar Kolonialisme dan Imperialisme Amerika Syarikat Di Negara-negara Dunia Ketiga

Perspektif sejarah sering menekankan betapa setiap peristiwa itu sering berulang walaupun

dalam keadaan dan suasana berbeza. Sehubungan dengan itu, proses penguasaan, pendominasian dan

pensejagatan yang merupakan antara ciri-ciri sistem unipolar adalah suatu agenda kesinambungan


7/16

daripada proses kolonialisme serta imperialisme. Menurut Panikkar K.M. (1993) di dalam buku Asia and

Western Dominance, ia telah berlaku sejak sekian lama terutamanya terhadap Negara-negara Dunia

Ketiga.[7] Walau bagaimanapun, segala bentuk pendominasian baru ini muncul dalam bentuk yang

lebih strategik termasuklah melalui proses ` pentamadunan` . Pihak barat terutama Amerika Syarikat

sering mencanangkan di peringkat antarabangsa bahawa ia merupakan sesuatu yang baik dan betul.

Antara instrumen serta mekanisme telah digunakan dalam proses penajajahan semula ini seperti idea

liberalisasi perdagangan, soal hak asasi manusia, kebebasan akhbar, campurtangan dalam hal ehwal

dalaman negara-negara tertentu atas alasan melaksanakan misi kemanusiaan dan yang terakhir ini isu

keganasan antarabangsa.

Beberapa peristiwa yang berlaku di benua Afrika seperti konflik Darfur contohnya dapat

membuktikan hakikat tersebut. Konflik yang berpunca akibat beberapa faktor seperti bencana alam,

oportunis politik, masalah politik serantau, pembangunan tidak seimbang di antara pusat bandar di

sekitar Sungai Nil dan wilayah pinggiran seperti Darfur sebenarnya tidak kena mengena dengan Amerika

Syarikat. Sebaliknya Amerika Syarikat sendiri yang beriya-iya untuk campurtangan dalam konflik

tersebut untuk mengalihkan pandangan dunia terhadap pencerobohan mereka di Iraq yang mendapat

kecaman pelbagai pihak. Tindakan tersebut juga merupakan satu tekanan terhadap Kerajaan Sudan

dan ia menjadi lebih buruk selepas tragedi 11 September 2001. Peristiwa itu telah mencetuskan

fenomena Islamiphobia apabila Amerika Syarikat bersama sekutu rapatnya Britain mensasarkan

kemarahan mereka terhadap pemerintahan pro Islam seperti Sudan. Akibatnya regim Sudan secara

tiba-tiba telah menduduki antara senarai teratas yang menjadi musuh Amerika Syarikat.

Bekas Menteri Luar Negeri Sudan, Muhammad Najib El Khair pernah mengatakan bahawakeadaan di Darfur bukan satu pembersihan etnik atau pembunuhan beramai-ramai yang memerlukan

campurtangan asing, sebaliknya ia semata-mata berpunca daripada perebutan hasil bumi

(http://ms.wikipedia.org/wiki/Konflik_Darfur)[8]. Ia bermula dengan puak-puak tertentu di Sudan

berebut sumber asli dan akhirnya berubah menjadi isu politik apabila kerajaan dan media barat mula

campur tangan. Keadaan ini diburuk lagi dengan penemuan minyak di Chad yang bersempadan dengan

Sudan dan eksploitasi minyak di selatan Darfur menambahkan lagi ketegangan tersebut. Laman web

http://ms.wikipedia.org/wiki/Konflik_Darfur turut mengemukakan beberapa hujah yang menunjukkan

wujudnya campurtangan Amerika Syarikat selaku negara kuasa besar dalam kekacauan di Darfur:

5.2.1 Lokasi Darfur yang terletak di wilayah barat Sudan adalah kaya dengan hasil bumi seperti

uranium, gas asli dan emas. Menurut bekas Menteri Luar Sudan Muhammad Najib El Khair, Amerika

Syarikat telah menemui sumber minyak di wilayah tersebut, namun Sudan telah memberi kepercayaan

kepada syarikat-syarikat yang berpengkalan di Asia untuk menjalankan operasi carigali. Justeru, adalah

tidak mustahil bagi Amerika Syarikat masuk ke dalam wilayah Darfur untuk menguasai kepentingan

hasil-hasil bumi itu terutamanya uranium;


8/16

5.2.2 Darfur adalah merupakan pusat kegiatan Islam di Sudan dan wilayah tersebut mempunyai

peranan penting di dalam menyatukan Sudan dengan umat Islam di negara-negara Afrika yang lain.

Pada masa yang sama umat Islam Darfur begitu komited untuk melaksanakan sistem Islam secara

menyeluruh dan ini tentunya tidak disenangi oleh Amerika Syarikat. Walaupun konflik di Darfur telahbermula sejak tahun 1970-an lagi, namun ia menjadi memuncak hanya setelah tragedi 11 September

2001 dan semakin tidak terkawal apabila ada pihak luar yang turut campurtangan;

5.2.3 Selaku negara yang bersifat unipolar Amerika Syarikat telah menggunakan sepenuh kuasa

yang ada untuk melaksanakan dasar campurtangan menerusi pertubuhan agensi PBB seperti UNCHR

dan Amnesti International. Mereka berusaha memaksa puak-puak yang bertelagah di Darfur agar

menerima kehadiran pasukan PBB atas alasan untuk memelihara kepentingan orang awam dan pelarian.

Ini jelas daripada kenyataan oleh Nancy Pelosi ( US House Democratic Minority Leader ), Carlifornia yang

mengatakan bahawa : Kita mesti bertindak sekarang untuk mengelakkan lebih banyak pembunuhan

jika tidak mahu melihat tragedi Rwanda berulang semula. Ini adalah situasi kecemasan dan kita

mempunyai kewajiban yang sah untuk bertindak di bawah undang-undang antarabangsa . Selain

daripada itu, seorang wakil parti Demokrat dari New Jersey iaitu Donald Payne pula berkata : Kita

menggesa Setiausaha Pertahanan Colin Powell untuk menyokong campurtangan segea bagi

menghentikan pembunuhan-pembunuhan itu, jika tidak berjuta-juta orang akan terbunuh pada akhir

tahun nanti .

5.2.4 Kuasa Amerika Syarikat sebenarnya telah pun bertapak di wilayah selatan Sudan apabilamereka terbukti membekalkan senjata dan dana kepada kumpulan South People Liberation Army

(SPLPA) pimpinan John Garang di dalam menjalankan misi keganasannya. Pada tahun 1999, wakil

Amerika Syarikat iaitu Madeline Albright telah menemui John Garang kononnya untuk membincangkan

misi kemanusiaan. Walau bagaimanapun, pertemuan tersebut telah menimbulkan kontroversi kerana

perbincangan tersebut sepatutnya diadakan di peringkat pemerintah Sudan bukannya dengan pemimpin

sebuah kumpulan yang telibat dalam pertelingkahan.

Justeru, walau atas apa sahaja alasan yang dikemukakan adalah jelas bahawa kekacauan di

Darfur (barat Sudan) sebenarnya merupakan batu loncatan kepada Amerika Syarikat untuk masuk kewilayah tersebut demi meraih potensi kekayaan alam di situ. Di samping itu, ia dapat mengekalkan

pengaruhnya secara berterusan di wilayah Sudan dengan bertopengkan misi kemanusiaan dan

keamanan. Apa yang nyata campurtangan Amerika dengan kuasa unipolar yang dimiliki hanya

menambahkan kecelaruan kepada konflik yang sedia ada. Misi rundingan damai yang diatur oleh

beberapa buah pertubuhan seperti Pertubuhan Islam Antarabangsa (OIC) dan Kesatuan Afrika

sebenarnya lebih baik daripada pendekatan perang yang ditaja oleh Amerika Syarikat dengan sokongan


9/16

Britain. Ini terbukti apabila Perjanjian Damai Darfur telah ditandatangani pada bulan Mei 2005 di Abuja,

Nigeria oleh kerajaan Sudan dengan puak-puak yang bertelingkah. Sehubungan dengan itu, Presiden

Sudan iaitu Omer Hassan Ahmed Al-Bashir mahu semua pihak dipujuk agar menerima pelan damai

tersebut. Seruan beliau telah memberi impak besar apabila ia telah diterima secara terbuka oleh

majoroti puak yang terlibat dalam pertelingkahan itu.

5.3 Amerika Syarikat Mencetuskan Fenomena Islamophobia

Menurut Kassim Thukiman dan Dr. Durrishah Idrus (2003), selepas keruntuhan ideologi

komunis dan kejatuhan Soviet Union serta Eropah Timur pada tahun 1991, Islam jelas menjadi sasaran

Barat yang menjadi tumpuan dunia sejak sekian lama.[9] Sehubungan dengan itu, Islam telah menjadi

suatu ` ideologi ` yang perlu ditangani dan dibanteras untuk membolehkan Amerika Syarikat

dinobatkan sebagai kuasa besar tunggal secara mutlak. Keadaan ini berlaku kerana di negara-negarabarat, proses modenisasi dalam kehidupan masyarakat sering didewa-dewakan sebagai pencapaian

tamadun tertinggi. Namun begitu, hakikat yang sebenarnya ialah mereka telah semakin jauh

meninggalkan kepercayaan beragama dalam kehidupan masyarakatnya. Keadaan sebaliknya berlaku

dalam kehidupan masyarakat Islam yang berteraskan konsep ad-din iaitu mengintegrasikan antara

kehidupan insaniah duniawi dengan aspek ketuhanan. Pertembungan budaya seperti inilah yang telah

menyebabkan pihak barat terus berusaha memecahbelahkan perpaduan di kalangan umat dan negara

Islam.

Justeru itu, beberapa tindakan telah dilaksanakan demi untuk membolehkan gerombolan

sekutu barat yang diketuai oleh Amerika Syarikat melaksanakan dasar unipolar dan tindakan unilateral

bagi memusnahkan seterusnya menghancurkan apa sahaja elemen yang dikaitkan dengan institusi,

umat serta negara Islam. Mereka sering mengaitkan Islam dengan unsur-unsur negatif seperti militan,

keganasan dan kekerasan hingga memberi impak buruk terhadap umat Islam terutamanya yang menjadi

penduduk minoriti di beberapa buah negara seperti Australia, Canada serta Peranchis. Sebagai contoh,

pada 25 Januari 2010 Peranchis telah menguatkuasakan larangan pemakaian jilbab (penutup muka) oleh

umat Islam wanita di tempat awam. Selain daripada itu, menurut laman web http://remajaislam.com

satu kajian telah dijalankan di Peranchis menunjukkan peluang mendapatkan pekerjaan di kalangan

umat Islam negara itu hanya 2.5% berbanding dengan orang-orang beragama Kristian walaupun

mempunyai kelulusan yang sama. Jelas, islamophobia yang ditaja oleh Amerika Syarikat dan dipatuhi

oleh negara sekutunya hanya menimbulkan suasana tegang di kalangan penduduk dunia terutama

dalam konteks perhubungan di antara negara barat dan dunia Islam.

5.4 Amerika Syarikat dan Isu Keganasan Antarabangsa.


10/16

Isu keganasan antarabangsa begitu banyak dibicarakan terutamanya selepas peristiwa

pengeboman ke atas bangunan berkembar Pusat Dagangan Dunia di Manhattan, New York pada 11

September 2001. Peristiwa tersebut dianggap sebagai titik tolak kepada beberapa siri kegananasan lain

yang dikatakan mempunyai hubungkait dengan Islam semata-mata. Malahan, semua elemen yangberkaitan dengan Islam dianggap negatif daripada kacamata negara-negara barat. Senario ini telah

mengubah lanskap politik antarabangsa apabila pihak Barat diketuai oleh Amerika Syarikat melancarkan

dasar agresif terhadap negara-negara dan pertubuhan Islam yang dikaitkan dengan jenama pengganas

untuk menghalalkan cara dan tindakannya (Kassim Thukiman dan Dr. Durrishah Idrus : 2003). Walau

bagaimanapun, tuduhan barat bahawa Islam menaja keganasan adalah tidak tepat kerana unsur

tersebut sebenarnya terdapat juga di kalangan bangasa serta agama lain yang merasa diri mereka

ditindas. Sehubungan dengan itu, Tun Dr Mahathir Mohammad pernah mencadangkan agar

mentakrifkan semula istilah terrorism` secara universal yang sepatutnya diformulakan secara

sistematik agar dapat diterima oleh semua pihak.

Sehubungan dengan itu, sebarang perbincangan mengenai isu keganasan perlu keluar

daripada ruang lingkup mana-mana agama, bangsa dan fahaman politik. Justeru, mengaitkan Islam

dengan pengganas adalah merupakan sesuatu yang ` completely unjustified `. Pendekatan ini penting

untuk melandasi perbincangan secara intelektual dan tidak menyebelahi mana-mana pihak. Jika hanya

pihak Barat sahaja yang dibenarkan mendefinisikannya sudah pasti ia tidak adil dan bersifat berat

sebelah. Ini adalah kerana aktiviti pengganas tidak hanya terhad ke atas negara-negara Islam tetapi

boleh berlaku di mana-mana sahaja. Sejarah juga telah menunjukkan dan membuktikan fenomena

tersebut turut pernah berlaku di bumi Amerika Syarikat, Amerika Selatan, Asia Timur dan benua Eropah.

Namun begitu, agak menghairankan dalam menangani isu keganasan antarabangsa ini Amerika Syarikat

kelihatan seperti hilang punca dan ketiadaan pemikiran rasional untuk melihat semula atau merenung

jauh ke dalam seterusnya mencari punca boleh berlaku fenomena tersebut.

Walaupun memegang status selaku kuasa besar tunggal di dunia dan memiliki daya

keintelektualan yang selama ini disanjung tinggi oleh masyarakat dunia, mereka tiba-tiba bertindak di

luar pemikiran rasional. Selain daripada itu, kecanggihan teknologi yang dimiliki hanya dijadikan alat

untuk menindas golongan lemah. Justeru tanpa sebarang penyelidikan dan penelitian apatah lagi bukti

yang sahih, Amerika Syarikat lantas menuduh bahawa Osama bin Laden adalah ketua pengganas danmerupakan individu yang bertanggungjawab terhadap tragedi 11 September 2011. Pada masa

yang sama mereka terus mengaitkannya dengan pertubuhan Al-Qaeda yang selama ini bersikap anti-

Amerika Syarikat. Kemudiannya kerajaan Afghanistan yang dipimpin oleh kumpulan Taliban pula telah

menjadi sasaran mereka. Tindakan tidak rasional ini walaupun dilakukan atas nama menentang

keganasan, ia menimbulkan ketegangan antarabangsa dan telah dikecam oleh para pencinta keamanan

dunia. Sebenarnya, tidak gopoh seumpama ini bukan pertama kali dilakukan oleh Amerika Syarikat.


11/16

Sejarah menunjukkan ketika berlakunya peristiwa pengeboman bangunan perdagangan di Oklahoma, ia

terus dikaitkan dengan elemen Islam, sedangkan hasil penyiasatan membuktikan bahawa perbuatan

tersebut dilakukan oleh rakyat mereka sendiri.

Ternyata selepas tragedi 11 September 2011, Amerika Syarikat telah mengorak langkah

dengan melaksanakan dasar luar yang agresif dengan menggunakan pendekatan militari. Ini terbukti

apabila pada tahun 2002, pasukan tentera Bersekutu yang diketuai oleh Ameria Syarikat telah

menyerang dan menjajah Afghanistan seterusnya berjaya menumbangkan kerajaan Islam Afghanistan.

Tindakan ini diambil kerana kerajaan Afghanistan didakwa mempunyai hubungan rapat dengan

pertubuhan al-Qaeda pimpinan Osama bin Laden. Selain daripada itu untuk menghalalkan segala

tindakannya itu, Amerika Syarikat juga telah menuduh kerajaan Afghanistan melanggar hak asasi

manusia berkaitan dengan hak-hak wanita dan kebebasan agama kerana meruntuhkan patung-patung

penganut Buddha. Selepas penaklukan itu, negara tersebut telah ditadbir oleh Hamid Karzai yang

merupakan peminpin boneka tajaan pihak barat. Pada masa yang sama, nama Osama bin Laden tiba-

tiba hilang daripada perhatian pihak Amerika Syarikat. Apa yang pasti nama Osama hanya sekadar alat

untuk menghalalkan tindakan penjajahan Amerika Syarikat di Afghanistan.

Walau bagaimanapun, fenomena ini sebenarnya begitu mudah difahami kerana menunjukkan

bahawa pihak barat memang tidak selesa dan senang andainya pembentukan kerajaan sesebuah negara

itu dikaitkan dengan pemerintahan Islam (Kassim Thukiman dan Dr. Durrishah Idrus : 2003). Selain

daripada itu, pihak Washington juga sebenarnya secara sinis ingin menunjukkan kepada Moscow

bahawa mereka juga boleh mengalahkan Afghanistan yang diterajui oleh kepimpinan mujahidin Islam.

Pada masa yang sama, rakyat Afghanistan telah mulai sedar betapa mereka perlu bersatu memerangipihak barat. Ini adalah kerana segala janji yang ditaburkan oleh pihak Amerika Syarikat sedikit masa

dahulu untuk memperbaiki pembangunan ekonomi dan sosial rakyat Afghanistan ternyata tidak menjadi

kenyataan. Apa yang nyata kehidupan majoroti rakyat Afghanistan masih berada dalam kedaifan dan

kesusahan, terutamanya yang tinggal di khemah-khemah pelarian. Pemerintahan boneka barat yang

dilantik hanya menberi fokus untuk terus memerangi saki baki kumpulan Taliban dan puak mujahidin

yang lain. Keadaan ini bertambah buruk dengan penangkapan Khalid Shaikh Mohammed yang

merupakan pemimpin ketiga tertinggi dalam pertubuhan al-Qaeda di Rawalpindi pada bula Mac 2003.

Penangkapan ini telah memberikan banyak maklumat perisikan mengenai aktiviti militan di

Afghanistan kepada pihak Amerika Syarikat. Selain daripada itu, menurut Far Eastern EconomicReview (

FEER ) bertarikh 11 September 2003 Amerika Syarikat semakin mendapat banyak kelebihan untuk

membanteras gerakan militan apabila Presiden Pakistan Pervez Musharaf menyokong tindakan

ketenteraan mereka di Afghanistan. Pakistan diketahui umum merupakan sekutu rapat Amerika

Syarikat dalam usaha kedua-dua buah negara menentang aktivit pengganas di negara tersebut dan

Afghanistan. Walau bagaimanapun, dalam kes serbuan pasukan komando Amerika Syarikat terhadap


12/16

tempat persembunyian Osama bin Laden di Abbotabbad yang membawa kepada kematian pemimpin al-

Qaeda itu ternyata mereka bertindak sendirian. Ini berdasarkan kepada kenyataan jurucakap tentera

Pakistan, Mejar Jeneral Athar Abbas yang kesal kerana serbuan pada bulan Mei lalu itu dibuat tanpa

pengetahuan pihaknya walaupun tempat berkenaan hanya 50 kilometer ke timur laut ibu negara,

Islamabad ( Berita Harian, 29 Oktober 2011). [10]

Apa yang nyata, sikap Amerika Syarikat tidak mempedulikan negara sekutu atas kepentingan

sendiri hanya menjejaskan usaha jangka panjang kedua pihak untuk menentang pengganas di Pakistan

dan Afghanistan. Ini dijelaskan oleh Jeneral Athar Abbas yang merujuk kepada tindakan komando

Amerika Syarikat membunuh pemimpin al-Qaeda, Osama bin Laden serta operasi pesawat kawalan jauh

di wilayah Pakistan. Pada masa yang sama beliau turut membuat kenyataan sinis kepada pihak

Washington dengan mengatakan bahawa ` jihad tidak berpunca dari Pakistan tetapi Amerika ` ( Berita

Harian, 29 Oktober 2011). Selain daripada itu, beliau turut menjelaskan betapa `` tindakan ketenteraan

sahaja buka cara terbaik menangani keganasan. Maksud saya, apabila anda hanya tahu guna penukul,

anda akan hanya nampak paku`` ( Berita Harian, 29 Oktober 2011). Dasar Amerika Syarikat yang terus

menggunakan taktik pesawat kawalan jauh untuk menyasarkan militan di kawasan sempadan Pakistan

Afghanistan hanya mendatangkan kesan lebih buruk. Tindakan itu selain mencabul kedaulatan wilayah

Pakistan turut memberi sebab lebih kuat untuk penduduk tempatan membenci Amerika Syarikat dan

pada masa yang sama menghasilkan lebih ramai militan.

5.5 Pengaruh Globalisasi dan Agenda Peperangan Moden

Amerika Syarikat.

Globalisasi atau juga disebut sebagai ` Golden Age ` merujuk kepada satu proses untuk

meletakkan dunia di bawah satu unit yang sama tanpa dibatasi oleh sempadan dan kedudukan geografi

sesebuah negara. Dalam sistem globalisasi, sebagai sebuah negara unipolar dan mengamalkan

pendirian realis dalam konteks hubungan antarabangsa, Amerika Syarikat ternyata mementingkan kuasa

dalam setiap tindak tanduk mereka. Justeru, negara tersebut sentiasa melihat kuasa sebagai satu

motivasi utama dalam semua kehidupan politik untuk meneruskan kesinambungan mereka di peringkat

antarabangsa. Pada masa yang sama mereka mengandaikan bahawa kemananan itu boleh dicapai

melalaui kuasa dan ia amat jelas dalam beberapa tindakan negara itu terhadap beberapa buah negara.Sebagai contoh kempen peperangan oleh Amerika Syarikat di bawah Presiden George W. Bush dan

Britain pimpinan Tony Blair terhadap Iraq. Ia dianggap sebagai satu bentuk peperangan moden yang

berlaku disebabkan oleh dakwaan Amerika Syarikat bahwa Iraq memiliki senjata pemusnah besar-

besaran WMD ( Weapon of Mass Destructions) dan mampu mengancam keselamatan dunia.


13/16

Walau bagaimanapun, kecenderungan dakwaan itu sebenarnya disebabkan Iraq pernah

terlibat dalam beberapa peperangan di Timur Tengah seperti Perang Iran-Iraq (1980-1988) dan Perang

Teluk (1990-1991) di antara Iraq dan Kuwait. Malahan ketika Perang Teluk berlaku, dikatakan terdapat

penggunaan senjata kimia terlarang seperti pendedahan kepada uranium dan kecenderungan vaksin

antraks. Justeru, senjata-senjata ini telah menjadi pertikaian kerana ia merupakan satu ancaman

terhadap Amerika Syarikat dan sekutu-sekutunya serta kepentingan-kepentintang mereka yang lain.

Sehubungan dengan itu, dalam satu ucapan bertajuk 2003 State of The Union Adress Presiden George

W. Bush telah merangka undang-undang untuk pencerobohan terhadap Iraq. Kebimbangan ini

ditambah lagi dengan personaliti Saddam Hussein yang bersifat autokratik dan berkemungkinan untuk

berlakunya serangan Iraq terhadap kerajaan Amerika Syarikat serta dunia adalah tinggi. Menurut

beberapa laporan daripada agensi pemeriksaan PBB, United nation Special Commission (UNSCOM), Iraq

menghasilkan 600 tan metrik agen-agen kimia seperti gas mustard, VX dan sarin. Selain daripada itu

mereka juga mendakwa bahawa Iraq mempunyai hampir 25,000 buah roket dan 15,000 buah meriam

dengan agen kimia yang masih tidak dapat dikesan. Walau bagaimanapun pada bulan Januari 2003

pemeriksa senjata PBB melaporkan mereka tidak menemui tanda-tanda senjata nuklear yang begitu

aktif di Iraq seperti didakwa. Sehubungan dengan itu, beberapa orang bekas anggaota UNSCOM dan

pemeriksa-pemeriksa senjata PBB sendiri tidak bersetuju dengan dakwaan. Ini adalah kerana Amerika

Syarikat tidak berupaya menunjukkan bukti bahawa Iraq mempunyau simpanan uranuim atau

plutonium untuk membolehkan negara tersebut menghasilkan senjata nuklear.

Walaupun gagal membuktikan dakwaan tersebut, Majlis Keselamatan PBB diketuai oleh

Amerika Syaikat telah membuat ketetapan bahawa biarpun tiada sebarang senjata ditemui tetapi Iraq

mempunyai kebolehan serta berpotensi dalam bidang itu yang mampu mengancam keselamatan dunia.

Justeru itu, Amerika Syarikat yang bertindak atas alasan mengekalkan keamanan dunia telahmemberikan Saddam Hussein tempoh 48 jam untuk meletakkan jawatan dan seterusnya meninggalkan

bumi Iraq ataupun menghadapi serangan tentera pihak bersekutu. Seperti yang diduga, Saddam

Hussein enggan berbuat demikian dan setelah berpuashati bahawa rancangan mereka untuk

mewujudkan peperangan berjalan lancar maka pencerobohan terhadap Iraq bermula pada 20 Mac

2003. Ia bermula apabila satu pasukan yang sebahagian besarnya terdiri daripada tentera Amerika

Syarikat dan British serta disokong pasukan kecil daripada Australia, Denmark dan Poland menyerang

Iraq. Walaupun cuba bertahan, ternyata pasukan Saddam Hussein gagal untuk menahan asakan

daripada tentera pihak bersekutu yang dibekalkan dengan pelbagai peralatan perang canggih.

Pencerobohan Amerika Syarikat dan sekutunya telah membawa kepada kekalahan dan

kemusnahan terhadap kerajaan Iraq pimpinan Saddam Hussien. Amerika Syarikat yang mengetuai

gabungan untuk menduduki Iraq dan cuba untuk menubuhkan sebuah keraajaan demokratik yang baru,

ternyata gagal berbuat demikian walaupun setelah bejaya menguasai hampir keseluruhan negara

berkenaan. Kegagalan itu hanya menimbulkan kegelisahan di kalangan peduduk tempatan kerana pihak

Amerika Syarikat ternyata tidak mampu memenuhi janji mereka untuk menyediakan persekitaran yang


14/16

lebih baik berbanding ketika di bawah Saddam Hussein. Kegagalan itu telah menimbulkan sentimen

membenci pihak Amerika Syarikat kerana mereka berpendapat tidak ada bezanya rejim Saddah Hussein

dengan pemerintahan yang ada sekarang. Malahan ada yang berpendapat era Saddam Hussein adalah

lebih baik kerana penduduk dapat keluar dengan aman menjalankan aktiviti harian berbanding suasana

sekarang yang penuh pergolakan.

Kenyataan tersebut mungkin ada benarnya kerana selain daripada menghadapi sentimen anti

Amerika, mereka juga terpaksa menghadapi peperangan kecil dengan kumpulan pemberontak yang

terdiri daripada penduduk tempatan. Keadaan ini diburukkan lagi dengan perang saudara yang berlaku

di antara kumpulan Sunni dengan rakyat Iraqshia serta beberapa siri serangan terhadap tentera Amerika

Syarikat oleh pihak Al-Qaeda di Iraq. Hasilnya telah membawa kepada kegagalan untuk memulihkan

pemerintahan di Iraq menyebabkan sebahagian besar negara-negara gabungan telah menarik balik

pasukan tentera masing-masing. Selepas pencerobohan itu, ternyata tiada sebarang senjata nuklear

dijumpai seperti yang didakwa oleh Amerika Syarikat. Jelasnya, Amerika Syarikat telah menggunakan

pengaruh sebagai kuasa besar terhadap Majlis Keselamatan PBB untuk meluluskan pencerobohan

terhadap Iraq. Apa yang nyata, pencerobohan terhadap Iraq bukanlah atas tujuan menghapuskan

senjata pemusnah yangdidakwa dimiliki oleh negara itu dan menjatuhkan rejim Saddam Hussein, tetapi

sebaliknya untuk membolehkan Amerika Syarikat bertapak di Timur Tengah. Kejatuhan Saddaam

Hussein sebenarnya memberi peluang kepada Amerika Syarikat untuk melebarkan pengaruh mereka di

kawasan tersebut seperti mana yang dilakukan terhadap beberapa buah negara seperti Arab Saudi,

Kuwait, Sudan dan Syria. Selain daripada itu, menurut Sity Daud dan Zarina Othman (2005) ketiadaan

penentang di Timur Tengah seperti Iraq telah menyebabkan penguasaan ekonomi terutamanya

petroleum dapat dikuasai walaupun tidak secara keseluruhan tetapi ia sudah cukup bagi Amerika

Syarikat untuk menjaga kepentingan negaranya. [11]

5.6 Dasar Amerika Syarikat Terhadap Isu Palestin dan

Keganasan Israel.

Walaupun Amerika Syarikat jelas menguasai pentas politik dunia dalam isu memerangi keganasan

terutama yang melibatkan umat Islam. Namun begitu, satu persoalan yang menjadi fokus ialah

mengapa tindakan negara Uncle Sam itu menjajah dan menceroboh beberapa buah negara sepertiNicaragua, Somalia, Sudan, Kuwait, Libya, Vietnam, Iran dan Iraq tidak pula dianggap sebagai pengganas

antarbangsa. Pada masa yang sama, amat jelas betapa organisasi antarabangsa seperti Pertubuhan

Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) yang dikuasai oleh Amerika Syarikat hanya berdiam diri dan tidak

membuat sebarang tindakan tegas untuk menyekat perbuatan ganas Israel terhadap umat Islam Palestin

sejak sekian lama. Dalam isu Israel ini, Amerika Syarikat kelihatan teragak-agak untuk membuat

ketetapan mengecam negara tersebut seperti dalam peristiwa pembunuhan beramai-ramai di kem


15/16

pelarian Sabra dan Shatila. Agensi PBB seperti Suruhanjaya Mengenai Orang Pelarian (UNHCR) ketika itu

seperti membiarkan sahaja tindak-tanduk Israel menzalimi dan membunuh orang-orang Palestin di

bumu mereka sendiri.

Krisis di Palestin ini terus berlarutan dan masyarakat dunia terutama Amerika Syarikat yang

menjadi satu-satunya kuasa besar tidak mampu menghalang pembinaan tembok keselamatan yang

dibina oleh pihak Israel. Pada masa yang sama pembunuhan secara terbuka pihak Israel terhadap

penduduk awam Israel terus berlaku walaupun pelbagai perjanjian damai telah ditandatangani di

seluruh dunia. Sehubungan dengan itu, pihak barat terutamanya Amerika Syarikat tidak wajar

mempersalahkan tindakan kumpulan jihad Islam, Hamas dan Hizbullah untuk bertindakbalas terhadap

militan Israel di atas kezaliman tersebut. Malah bekas pemimpin utama pergerakan Hamas yang

berpangkalan di Bandaraya Gaza iaitu allahyarham Sheikh Ahmad Yassin pernah menyimpulkan bahawa

tindakan Amerika Syarikat melakukan pencerobohan serta peperangan adalah merupaka tindakan

berterusan untuk memusuhi dunia Islam ( TIME, 24 Mac 2003 ).

6.0 KESIMPULAN

Jelas, perkembangan politik dunia pasca Perang Dingin adalah dikuasai oleh Amerika Syarikat

selaku kuasa besar yang tunggal dan dominasi mereka dalam pelbagai isu antarabangsa memang tidak

dapat dinafikan. Malahan, menurut Kassim Thukiman dan Prof. Madya Dr. Durrishah Idrus di dalam

Jurnal Kemanusiaan bertajuk Keganasa Antarabangsa : Suatu Tinjauan Awal berpendapat bahawa pada

masa kini, dunia antarabangsa kelihatan menumpukan secara mutlak apa sahaja dasar yang diputuskan

oleh kepimpinan Rumah Putih dan PENTAGON. Walau bagaimanapun dasar luar Washington yang

agresif dan bersifat militer terutama selepas tragedi 11 September 2011 hanya banyak mengundang

lebih banyak keganasan berleluasa. Misi kemananan yang sering dilaung-laungkan ternyata bersifat

serampang dua mata. Mereka menaja bantuan kemanusiaan tetapi pada masa yang sama cuba

campurtangan dalam pergolakan dalaman negara-negara tertentu dan Justeru bagi sesetengah negara,

rakyatnya merasa berkewajipan untuk mempertahankan kedaulatan dan kemerdekaan negara mereka

lantas bertindak balas terhadap dasar luar tersebut. Keadaan inilah yang menyebabkan misi keamanan

di beberapa buah negara menjadi sebaliknya apabila penduduk tempatan bangun untuk memberontak

menentang dasar campurtangan tersebut.

[1] Almond, Gabriel A & Powell Jr, G. Bingham. 1996. Comparative Politics Today : A World View. Edisi

Keenam. Harper Collins.hal.792


16/16

[2] Donalson G.A. 2003. American Foreign Policy; The Twentieth Century in Documents. New York.

Pearson Education Inc.hal.87

[3] Berman, Larry & Murphy, Barry Allen. 1996. Approaching Democracy. New York. Prentice

Hall.hal.613

[4] William Blum. 2007. Negara Samseng. Kuala Lumpur. Institut Terjemahan Negara Malaysia Berhad..

Hal xIii

[5] Samuel Huntington. 1999. The Lonely Superpower; Foreign Affairs.hal 35

[6] G.John Ikenberry, Michael Mastanduno dan William C, Wohlforth.2009.Unipolarity,State Behavior

and Systemic Consequences. Worl Politics. Hal 1

[7] Panikkar.K.M.1993. Asia and Western Dominance. Kuala Lumpur. The Others Press

[8] Rujuk http://ms.wikipedia.org/wiki/Konflik_Darfur. 20.11.2011

[9] Kassim Thukiman dan Dr. Durrishah Idrus. 2003. Keganasan Antarabangsa; Suatu Tinjauan Awal

dalam Jurnal Kemanusian.

[10] Berita harian. 29 Oktober 2011

[11] Sity Daud dan Zarina Othman. 2005.Politik dan Keselamatan. Bangi. UKM

Politik Amerika

Documents

Transcript of Politik Amerika