Respon Masyarakat Cina Terhadap Persekutuan Tanah Melayu 1957

8/8/2019 Respon Masyarakat Cina Terhadap Persekutuan Tanah Melayu 1957

1/16

4.4 RESPON MASYARAKAT CINA TERHADAP PERSEKUTUAN TANAH

MELAYU 1957

KEHADIRAN PARTI-PARTI POLITIK ORENTASI CINA

Pendahuluan

Penyertaan MCA dalam Parti Perikatan dilihat mampu melindungi kepentingan masyarakat Cina

di Tanah Melayu dan pada masa yang sama memberi peluang kepada masyarakat Cina untuk

meneruskan penguasaan ekonomi mereka di negara ini. Di mana menerusi perlantikan pemimpin

MCA dalam kabinet maka kepentingan serta suara masyarakat berkenaan akan terus diberi

perhatian serta pertimbangan yang sewajarnya oleh kerajaan. Namun begitu, MCA sering berada

di dalam dilema semasa memperjuangkan kepentingan masyarakat Cina. Ia berada dalam situasi

yang cukup sukar dalam menangani tuntutan serta desakan daripada komuniti Cina dan pada

masa yang sama perlu menjaga perasaan rakan-rakan yang lain dalam Perikatan. Lantaran itu,

MCA terpaksa mengorbankan banyak tuntutan masyarakat Cina khususnya dalam aspek

pendidikan mahupun bahasa yang dilihat sebagai tunjang kekuatan bagi kebudayaan orang Cina.

Di mana menurut Cynthia H. Enloe ( 1970 ), The MCA risks uncle Tom-ism where in

exchange for acess, the MCA has to compromise, make concessions that sacrifice for interests of

its own ethnic group. It must support federal policies which aim at promoting the Malay

community.

Dalam usaha untuk menyakinkan masyarakat Cina, pemimpin MCA menegaskan

bahawa orang Cina yang berstatuskan pendatang merupakan golongan minoriti di Tanah Melayu.

Oleh yang demikian mereka perlu banyak sabar dan terpaksa menerima tuntutan daripada orang

Melayu yang merupakan penduduk asal.1 Sikap mengalah dan bertoleransi tersebut penting bagi

menjamin kelangsungan masyarakat Cina. Ini kerana sekiranya masyarakat Cina terus memberi

tekanan terhadap pucukan kepimpinan UMNO yang sedia ada maka ia akan membuka ruang

kepada golongan ekstrim dalam parti tersebut untuk mengambil alih pucuk kepimpinan UMNO.

1Enloe, Cynthia H., Multi-Ethnic Politics : The Case of Malaysia, University of California, Berkerly, 1970,

hlm. 127-128.


2/16

Akhirnya MCA akan semakin tertekan dan peluang untuknya untuk terus tawar-menawar dalam

Perikatan akan tertutup.2 Lantaran itu, MCA kerap menghadapi kekangan daripada UMNO yang

mendesak agar parti tersebut memperkukuhkan diri dan berusaha untuk mendapatkan sokongan

daripada orang Cina sebelum bertindak sebagai juara bagi komuniti tersebut. Menurut Vasil

( 1980 ):

Whenever MCA was to make demands on behalf of the Chinese community the usual

UMNO response was: How can you make demand on behalf of the Chinese when you arenot able to get their support? Deliver the Chinese vote first for the Alliance and then

make demand on their behalf.

Oleh itu, MCA dilihat semakin lemah dan gagal dalam memperjuangkan kepentingan

masyarakat Cina. Di mana semakin ia mengalah terhadap UMNO maka MCA akan semakin

dijauhi oleh masyarakat Cina. Senario tersebut jelas mengundang kekecewaan masyarakat Cinayang beranggapan MCA tidak memainkan peranan sebenarnya sebaliknya bersikap pengecut

demi menjaga kepentingan diri dan terlalu mengikut kehendak UMNO. Masyarakat CIna terkilan

dengan sikap pemimpin MCA yang dikatakan tidak berusaha dengan bersungguh-sungguh bagi

memperjuangkan kepentingan masyarakat Cina sebaliknya mengenepikan tuntutan komuniti

berkenaan demi menjaga kepentingan serta kestabilan perniagaan serta kekayaan diri. Ini

mengakibatkan MCA dilihat sebagai sebuah parti elit yang juga dikenali sebagai parti towkay

yang dipimpin oleh golongan saudagar Cina yang kaya dan hanya mementingkan perniagaan

masing-masing serta menafikan kepentingan kebudayaan, pendidikan serta bahasa.3

Kegagalan MCA memainkan peranannya dengan berkesan mengakibatkan pengunduran

ramai pemimpinnya malah ada yang bertindak menubuhkan parti baru sebagai alternatif kepada

masyarakat Cina. Kehadiran parti-parti politik berorentasikan Cina begitu ketara menjelang

tahun 50an apabila pilihan raya diperkenalkan. Parti-parti tersebut bergerak atas landasan bukan

perkauman dan perjuangkan persamaan hak bagi semua kaum di Tanah Melayu. Parti-parti ini

bergerak cergas di kawasan bandar-bandar besar seperti George Town, Ipoh, Seremban, Kuala

Lumpur serta Johor Bharu yang didominasi oleh masyarakat bukan Melayu. Walaupun dipimpin

oleh pemimpin yang pelbagai bangsa namun parti-parti tersebut sering dikuasai oleh golongan

2Ibid, hlm. 128.

3Temubual dengan Lok Swee Chin pada 24 September 2003. Beliau merupakan bekas Ketua Wanita DAP

Perak dan juga ADUN bagi kawasan Falim bagi dua penggal (1986-1990 ).


3/16

bukan Melayu . Lantaran itu, ia kerap dilabelkan sebagai parti perkauman bukan Melayu yang

bertujuan mencabar ketuanan serta hak orang Melayu. Antara parti-parti politik orentasi Cina

yang muncul di era sebelum dan awal kemerdekaan adalah seperti Parti Buruh, Parti Progresif

Rakyat ( PPP ), United Democratic Party ( UDP ), Parti Tindakan Demokratik ( DAP) dan Parti

Gerakan Rakyat Malaysia ( PGRM ). Parti-parti telah berjaya memainkan peranan penting dalam

pertahankan kepentingan orang Cina serta menyumbang ke arah pembentukan negara bangsa

Malaysia yang lebih utuh.

Parti Buruh

Parti Buruh merupakan parti pertama yang bersifat bukan komunalisme di Tanah Melayu. Ia

bermula dengan penubuhan Parti Buruh Pulau Pinang pada 15 Mei 1951 diikuti dengan

pembentukan parti-parti buruh peringkat negeri di Perak, Melaka, Selangor dan Negeri

Sembilan.4

Gabungan parti-parti buruh peringkat negeri ini kemudiannya telah membawa

kepada tertubuhnya Pan-Malayan Labour Party pada 26 Jun 1952. Namun begitu, di persidangan

perwakilannya pada Oktober 1955, namanya telah ditukar kepada Parti Buruh Tanah Melayu.5

Pada peringkat awal penubuhannya, Parti Buruh merupakan sebuah parti fahaman sosialis yang

dianggotai oleh pelbagai kaum. Ia dipimpin oleh golongan pemimpin yang mendapat pendidikan

Inggeris serta berfahaman sederhana. Parti Buruh dilihat mempunyai hubungan yang rapat

dengan Malaya Trade Union Council dan ia menyeru ke arah pemilikan harta awam,

memperluaskan rancangan kebajikan kerajaan dan menubuhkan syraikat kerjasama.6

Dalam pilihan raya 1955, Parti Buruh telah memberi penekanan kepada 10 perkara dalam

manifestonya. Ia turut memperjuangkan kemerdekaan Tanah Melayu dan penggabungan Tanah

Melayu dengan Singapura. Dalam usaha untuk mendapat sokongan daripada segenap lapisan

masyarakat, Parti Buruh telah mengelakkan diri daripada menggunakan isu-isu perkauman yang

dianggap merbahayakan keamanan negara. Sebaliknya, ia cenderung menyalahkan dasar pecah

4R.K. Vasil, Ethnic Politics in Malaysia, hlm. 122.

5R.S Milne dan Diane K Mauzy,Politik dan Kerajaan di Malaysia, Terj. Abd. Rauf Mohd Napis dan

Ramlah Muhamad, hlm. 188.6 Gordon P. Means, Malaysian Politics, University of London Press Ltd, London, 1970, hlm. 238.


4/16

dan perintah British yang dilihat sebagai faktor utama memecah belahkan masyarakat.7

Pilihan

raya 1955 menyaksikan Parti Buruh mempertaruhkan 4 calon, masing-masing dua calon Cina

dan India. Parti Buruh telah bertanding di negeri yang mempunyai penduduk bukan Melayu yang

ramai iaitu di Pulau Pinang, Perak dan Selangor. Ia meletakkan seorang calonnya di Pulau

Pinang dan 3 lagi di Perak dan Selangor. Walaupun gagal memenangi sebarang kerusi, namun

calonnya di Pulau Pinang berjaya mendapat undian yang agak memberangsangkan iaitu kira-kira

26.7% undi.8

Secara keseluruhannya, Parti Buruh hanya meraih undi sebanyak 4786 atau 0.4%

daripada keseluruhan undi.9

Dalam usaha untuk memperkukuhkan dirinya serta memperjuangkan kerjasama antara

kaum, Parti Buruh dan Parti Rakyat telah bekerjasama dan seterusnya membawa kepada

pembentukan Parti Barisan Sosialis Rakyat Tanah Melayu yang lebih dikenali sebagai Socialist

Front ( SF ). Ia ditubuhkan pada 31 Ogos 1957 dan pengabungan kedua-dua parti itu disahkan

dalam kongres pertama Socialist Front pada Oktober 1958.10

Ahmad Boestamam telah dilantik

sebagai Presidennya manakala D.S. Ramanathan pula sebagai timbalannya. Sebagai sebuah parti

fahaman sosialis dan bersifat non-komunal, SF telah menyifatkan dirinya anti-kolonial dan

mengamalkan pendekatan nasionalis. Ia mengkritik dasar luar Persekutuan Tanah Melayu yang

menandatangani Perjanjian Pertahanan dengan Britian. Pada masa yang sama, SF turut mengesa

agar kerajaan Komunis di China diperakui dan menjalin hubungan yang akrab dengan negara-

negara Afro-Asian.11

Socialist Front menolak sebarang isu yang bersifat perkauman dalam

usahanya untuk mendapat sokongan daripada segenap lapisan masyarakat. Ia berpendapat isu-isu

yang bersifat perkauman bakal mencetuskan ketegangan dan membahayakan negara. Oleh yang

demikian, Parti Buruh telah menperakui hak serta ketuanan Melayu dan pada masa yang sama

menerima Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi. Manakala Parti Rakyat pula berikrar untuk

memberi layanan yang sama kepada semua rakyat tanpa mengira kaum. Dalam memorandum

bersama pula, kedua-dua parti bersetuju untuk menyokong dasar pendidikan sekolah kebangsaan

di samping sekolah-sekolah jenis kebangsaan.

7Ibid.8

Gordon P. Means, Malaysian Politics, hlm. 238.9

K.J Ratnam, Communalism and the Political Process in Malaya, hlm 196.10 Gordon P. Means, Malaysian Politics, hlm. 189.11Ibid, hlm. 243.


5/16

Socialist Front telah bertanding buat kali pertamanya dalam Pilihan Raya Umum 1959.

Sebelum pilihan raya 1959, Socialist Front telah pun berjaya bertapak dengan kukuh di negeri-

negeri yang mempunyai penduduk bukan Melayu yang ramai seperti Pulau Pinang, Johor,

Selangor dan Negeri Sembilan . Ia memiliki rekod yang cemerlang dalam pilihan raya majlis

bandaran terutamanya di Pulau Pinang. Kejayaan moral pertama parti itu dicapai pada tahun

1957 di mana Sosialis Front berjaya menguasai Majlis Bandaran George Town.12

Rekod

cemerlang Socialist Front diteruskan dalam pilihan raya Bandaran George Town pada tahun

1961 apabila ia memenangi 14 daripada 15 kerusi yang dipertandingkan. Ia mencapai kejayaan

yang memberangsangkan dalam Pilihan Raya Umum 1959 dengan memenangi 8 kerusi parlimen

dari dua buah negeri iaitu kubu kuatnya Pulau Pinang dan Selangor.

Prestasi Sosialis Front di Selangor agak menonjol dan ia berjaya memenangi 5 buah

kerusi parlimen. Presidennya Ahmad Boestamam berjaya memenangi kerusi parlimen Setapak

manakala V. David pula memenangi kerusi Bangsar. Kawasan-kawasan lain yang berjaya

dimenangi oleh calon Socialist Front termasuklah Damansara, Rawang dan Batu. Di Pulau

Pinang pula, ia memperolehi 3 kerusi parlimen dengan didahului oleh V. Veerapan yang

memenangi kerusi Seberang Selatan dan diikuti oleh Liew Kean Siew di Dato Keramat dan Tan

Pock Kin di Tanjong. Di peringkat dewan undangan negeri, Socialist Front berjaya memperolehi

16 kerusi dari 4 buah negeri. Di Pulau Pinang, ia mendapat 7 kerusi dan menguasai kawasan

Tanjong dengan menyapu bersih keempat-empat kerusi yang dipertandingkan termasuklah

Tanjung Utara, Tanjung Selatan, Tanjung Barat dan Tanjung Tengah. Kejayaan Sosialis Front

lebih bermakna dengan kejayaan Presiden Parti Buruh, D.S Ramanathan memenangi kerusi

undangan negeri kawasan Sungai Penang dengan undian sebanyak 1289.13 Selain itu, Sosialis

Front turut memenangi kerusi Jeluntong dan Kota yang didominasi oleh pengundi Cina.

Di Selangor pula, Socialist Front mendapat memperolehi 3 kerusi undangan negeri. Ia

mencapai kejayaan berganda menerusi dua calonnya iaitu V. David dan K. Karam Singh. V.

David telah memenangi kerusi DUN Pantai setelah menguasai kerusi parlimen Bangsar. K.

12Ia memenangi 8 daripada 15 kerusi yang dipertandingkan seterusnya berjaya menewaskan Perikatan

yang hanya mendapat 5 kerusi manakala 2 lagi dimenangi calon bebas.13 Report on the Parliamentary and State Legislative Assembly General Elections, 1964 of the state of

Malaya, Jabatan Chetakan Kerajaan, Kuala Lumpur, 1965, hlm. 91.


6/16

Karam Singh pula merupakan pemenang bagi kerusi parlimen Damansara di samping

memenangi kerusi DUN Serdang. Satu lagi kerusi undangan negeri diperolehi daripada Nazar

Yong yang menguasai kerusi Sentul walaupun hanya dengan majoriti undi sebanyak 552 sahaja.

Socialist Front turut berjaya menembusi kubu Parti Perikatan di Negeri Sembilan dan Johor. Di

Negeri Sembilan, ia memenangi kerusi DUN bagi Rantau, Rompin, dan Labu. Di Johor pula,

kerusi DUN Gunong Lambak, Senai-Kulai dan Tanjong Perti berjaya dikuasai menerusi calon-

calon dari Parti Buruh. Secara keseluruhannya dalam pilihan raya 1959, Socialist Front meraih

12.9% undi bagi kawasan parlimen dan 9.7% bagi kerusi undangan negeri.14

People Progressive Party ( PPP )

Perak Progressive Party ( PPP ) ditubuhkan di Ipoh oleh dua beradik yang berketurunan Tamil

Sri Lanka iaitu Dr. Sennivasagam dan SP Sennivasagam pada tahun 195315

. Adik beradik

Seenivasagam merupakan dua tokoh politik Kinta yang disanjung tinggi oleh penduduk daerah

itu. Dr. Seenivasagam dan SP Sennivasagam merupakan pemimpin yang sentiasa prihatin

dengan keperluan penduduk Kinta tanpa mengambil kira etnik dan kelas sosial. Justeru itu,

walaupun berketurunan Tamil Sri Lanka tetapi mereka tetap mendapat sokongan komuniti Cina

yang menjadi dominasi daerah Kinta. Mereka merupakan peguam yang cekap dan sering terlibat

dalam memberi bantuan guaman secara percuma kepada penduduk Ipoh yang tidak

berkemampuan. Di samping itu, mereka turut membantu penduduk miskin dari segi bantuan

yuran sekolah, perbelanjaan pengkebumian, buku dan sebagainya. Bantuan kebajikan serta sosial

yang sering dihulurkan oleh Dr. Seenivasagam dan SP Seenivasagam sama ada dari aspek

bantuan material atau guaman menjadikan mereka sebagai tokoh pilihan di Kinta dan secara

tidak langsung ia membantu melonjakkan parti PPP.

14 Gordon P. Means, Malaysian Politics, hlm. 253.15 R. K. Vasil, Ethnic Politics in Malaysia, hlm. 131.


7/16

Parti ini memperjuangkan nasib kaum pekerja berasaskan fahaman sosialis di samping

hak kesamarataan bagi semua kaum. Ia menuntut agar hak keistimewaan orang Melayu

dihapuskan, layanan yang sama dalam mendapat pekerjaan serta penghapusan kelas-kelas sosial

dalam masyarakat16. PPP turut mendesak agar bahasa Cina dan India turut diberikan kedudukan

sebagai bahasa rasmi di samping bahasa Melayu17. Matlamat perjuangan parti itu terkandung

dalam manifesto PPP dalam Pilihan raya Umum 1959 yang menyatakan bahawa:

Every citizen of this land should have equal rights and privileges in return for equalobligations which he owes to King and country. This is a fundamental principle of

democratic socialism and to obtain this equality the People Progressive Party of Malayawill strive to amend the Constitution. Any semblance of special treatment to any one race

will inevitably lead to frustration and the establishment of a true Malayan nation will beretarded.

18

Justeru itu, PPP menggesa agar beberapa perkara dalam perlembagaan dipinda. Antaranya ia

mengiktiraf kedudukan Bahasa Cina danTamil sebagai bahasa rasmi dan pemberian taraf

kerakyatan berasaskan prinsip jus soli. Ia turut mencadangkan agar pindaan dilakukan ke atas

akta imigresen dan juga pendidikan agar rakyat Tanah Melayu yang berbilang kaum akan

menikmati hak yang sama.

PPP telah menjadi anggota dalam Perikatan UMNO-MCA-PPP pada 8 Disember 1953.19

Dr Sennivasagam telah bertanding dalam Pilihan raya Majlis Bandaran Ipoh dan berjaya

memenangi kerusi tersebut. Ia menandakan bermulanya karier Dr. Sennivasagam dan PPP dalam

arena politik di Kinta. Namun begitu, perikatan itu gagal bertahan lama apabila PPP menarik diri

daripada Parti Perikatan menjelang Pilihan Raya Umum 1955 kerana berasa kecewa dengan

keputusan Parti Perikatan yang tidak memperuntukkan sebarang kerusi kepada PPP. Lantaran

itu, PPP telah bertanding bersendirian dalam Pilihan Raya Umum 1955 dengan meletakkan dua

calon tetapi kedua-duanya kalah dan kehilangan wang depositnya. Dalam usaha untuk

melebarkan sayapnya, Perak Progressive Party telah menukar namanya kepada People

16 Ting Chew Peh, The Chinese in Penisular Malaysia: A Study Of Race Relations In A Plural Society,

University Of Warwick, Coventry, 1976, hlm. 179.

17Ibid

18 R. K. Vasil, Ethnic Politics in Malaysia, hlm. 13519 Ibid, hlm. 32.


8/16

Progressive Party pada tahun 1956.20

People Progressive Party mencapai kemenangan moralnya

yang pertama dalam pilihan raya semula kerusi Ipoh-Menglembu pada tahun 1957 apabila

penyadangnya Leong Yew Koh dilantik sebagai Yang Di Pertua Melaka yang pertama. Dr.

Seenivasagam telah bertanding atas tiket PPP bagi menentang wakil MCA, Yap Yin Fah berjaya

memenangi kerusi tersebut dan muncul sebagai ahli pembangkang bukan Melayu yang pertama

di parlimen Tanah Melayu. Peoples Progressive Party ( PPP ) berjaya memenangi beberapa

kerusi dalam pilihan raya 1959. Ia yang mempunyai pengaruh yang kuat di Perak terutamanya di

daerah Kinta memenangi 4 daripada 5 kerusi parlimen yang dipertandingkan di daerah berikut. Ia

memenangi kerusi Ipoh dan Mengelembu menerusi dua pemimpin utama iaitu Dharma Raja

Seenivasagam dan Sri Radhmaraja Seenivasagam . Manakala Chan Swee Ho dan Khong Kok

Yat memenangi kerusi Kinta dan Batu Gajah. PPP juga mencatatkan kemenangan gemilang di

kerusi undangan negeri di Kinta apabila menawan 8 daripada 10 kerusi yang dipertandingkan.21

Ia menandakan bermulanya era kegemilangan PPP di daerah Kinta. Penguasaan PPP di negeri

perak terutamanya di daerah Kinta begitu ketara dalam Pilihan Raya Umum 1969 apabila ia

hampir-hampir berjaya menubuhkan kerajaan negeri di Perak.

PPP berjaya memenangi 4 kerusi parlimen dan kesemuanya di perolehi dari negeri Perak.

Ia berjaya memenangi 3 daripada 5 kerusi parlimen di daerah Kinta.22

PPP memenangi kerusi

Ipoh apabila R.C. Mahadeva Rayan menewaskan Toh Seang Eng dari MCA dengan majoriti

undi sebanyak 18,748 undi. Di Menglembu pula, S.P. Seenivasagam berjaya mengekalkan

kerusinya dengan menewaskan Hew Chai Kee. Di Ulu Kinta pula, Chan Yoon Onn berjaya

menewaskan Chin Foo, penyadang kerusi itu pada Pilihan Raya 1964 dengan majoriti sebanyak

3,115 undi. PPP turut berjaya memperolehi 12 kerusi undangan negeri di Perak dan telah

berusaha untuk membentuk kerajaan campuran di Perak dengan bantuan DAP yang mendapat 6

kerusi. Pakatan PPP dan DAP berjaya menguasai 18 daripada 40 kerusi yang dipertandingkan. Ia

hanya memerlukan dua buah lagi kerusi untuk merampas Perak dari Perikatan yang hanya

mempunyai 19 kerusi undanagn negeri sahaja. Peluang PPP dan DAP untuk membentuk

20Gordon P. Means, Malaysian Politics, hlm. 235.

21 PPP memenangi kerusi undangan negeri Pekan Bharu, Pekan Lama, Pasir Puteh, Kuala Pari, Chemor,

Sungei Raja, Pusing dan Gopeng.22

Dua lagi kerusi, Batu Gajah dan Kampar dimenangi oleh parti DAP. Lihat Penyata Pilehanraya UmumDewan Raayat dan Dewan Undangan Negeri bagi Negeri-Negeri Tanah Melayu, Sabah dan Sarawak tahun 1969,

hlm. 58.


9/16

kerajaan campuran begitu cerah berikutan kejayaan 2 calon Gerakan memenangi kerusi

undangan negeri bagi Taiping and Matang menerusi Lim Eng Chuan dan Ang Chin Wah. Pada

masa yang sama, PAS turut berjaya memenangi sebuah kerusi di Kampong Gajah menerusi

Mahmud bin Zainal Abidin.

UNITED DEMOCRATIC PARTY ( UDP )

The United Democratic Party ( UDP ) dibentuk pada April 1962 oleh sekumpulan bekas

pemimpin MCA yang diketuai oleh Dr. Lim Chong Eu, Too Joon Hing, Ng Ek Teong, Chin See

Yin, Tan Suan Kok dan Lawrence H.C. Huang.23

Ia diasaskan atas landasan bukan perkauman.

Menurut Dr Lim, UDP perjuangkan persamaan hak di kalangan semua rakyat dan ia berusaha

untuk mempromosikan satu bangsa yang berkongsi kekayaan negara tanpa sebarang diskriminasi

terhadap mana-mana kaum. Dalam usaha untuk meningkatkan imejnya sebagai sebuah parti

bukan komunal, UDP telah melantik Dato Zainal Abidin b. Haji Abas sebagai presidennya

namun begitu krisis dalaman parti yang menyaksikan pertembungan golongan fahaman

sederhana dengan golongan haluan kiri dalam UDP mengakibatkan parti tersebut gagal berfungsi

dengan berkesan.

UDP mengalami kekalahan yang teruk dalam Pilihan raya 1964 apabila hanya mampu

memenangi sebuah kerusi parlimen dan empat kerusi undangan negeri. Kesemua kerusi tersebut

terletak di Pulau Pinang yang merupakan kubu kuat UDP. Dr Lim berjaya memenangi kerusi

Parlimen Tanjong manakala empat kerusi DUN yang dimenangi parti tersebut ialah DUN Kota,

Dun Tanjong Utara, DUN Tanjong Tengah dan DUN Tanjong Barat. 24 Manakala di negeri-

negeri lain UDP gagal memenangi sebarang kerusi dan kebanyakan calonnya hilang wang

pertaruhan mereka. Di Perak, UDP hanya berjaya meraih 4.6% undi bagi DUN dan 6.5% undi

bagi kawasan parlimen yang ditandinginya. Manakala di Negeri Sembilan pula, UDP hanya

mendapat 11.5% bagi DUN dan 9.9% bagi parlimen. Situasi yang lebih buruk dialami di Johor

dan apabila ia hanya mendapat masing 3.3% undi bagi DUN dan 3.7% undi untuk parlimen.25

Kegagalan dalam Pilihan Raya Umum 1964 menandakan berkuburnya UDP dan Dr Lim telah

23Gordon P. Means,Malaysian Politics, hlm. 247.

24 Elections In Malaysia: Facts and Figures, Balai Berita, Kuala Lumpur, 1990, hlm. 42-46.25Ibid.


10/16

bekerjasama dengan golongan fahaman sederhana dalam Parti Buruh untuk menubuhkan Parti

Gerakan menjelang Pilihan Raya Umum 1969.

PARTI TINDAKAN DEMOKRATIK RAKYAT ( DAP )

DAP secara rasmi menjadi sebuah parti politik yang sah di Malaysia pada 18 Mac 1966. Ia

diketuai oleh Dr. Chen Man Hin sebagai Pengerusi Protem, Devan Nair sebagai Setiausaha

Agung , Zain Azahari, Goh Hock Guan, D.P. Xavier, Dr. S. Seevaratnam, Chin Chang Sung,

Chan Kot Kit, Michael Khong dan Tan Chong Bee26

. DAP yang dibentuk atas dasar non-

communaldan ia dilihat memperjuangkan konsep negara Malaysia yang bebas, demokratik dan

sosialis berasaskan prinsip kesaksamaan kaum, keadilan sosial dan ekonomi. Dasar

perjuangannya yang melaung-laungkan persamaan hak antara kaum di Malaysia membolehkan

DAP mendapat sokongan padu yang masyarakat bukan Melayu khususnya kaum Cina. Ini

membolehkan DAP bertapak dengan kukuh di dalam arena politik Malaysia sejak awal

penubuhannya. Menurut Tan Chee Khoon ( 1984 ),DAP has three big assets, it has established

itself as a party that is daring, its symbol, the rocket is easily explained to the voters and is easily

recognizable and its willingness to fight for Chinese rights in ths country. Lantaran itu, DAP

yang begitu lantang bersuara dalam melaung-laungkan opersamaan hak menerusi propagandanya

Malaysian-Malaysiamendapat sokongan padu masyarakat Cina terutamanya di bandar-bandar

besar.

Menurut DAP, terdapat beberapa prinsip asas yang harus dicapai bagi pembentukan

sebuah negara bangsa Malaysia yang berjaya dalam negara yang berbilang kaum. Prinsip-prinsip

tersebut ialah :27

i. . Sebagai sebuah negara yang majmuk, DAP menentang sebarang layanan istimewa

kepada mana-mana kaum yang memonopoli kepentingan ekonomi dan politik. Ia

dianggap sebagai satu penindasan kepada kaum lain.

26Ulangtahun DAP ke 15, Democratic Action Party, Petaling Jaya, 1981, hlm. 18.

27 Ibid, hlm. 10.


11/16

ii. DAP turut perjuangkan kebebasan mutlak dalam erti kata lain, ia mengecam corak

pemerintahan diktator dan ia percaya bahawa setiap individu perlu diberi kebebasan

beragama, menyuarakanpendapat, serta berhimpun.

iii. Demokrasi yang benar-benar demokrasi, iaitu peluang rakyat melibatkan diri dalam

semua peringkat institusi politik. Pada masa yang sama, demokrasi tidak seharusnya

dihadkan kepada pilihan raya dan pemerintahan golongan majoriti sahaja. Ia juga

harus melibatkan toleransi dan jaminan kebebasan dan hak-hak kumpulan minoriti.

iv. Dalam sosialisme berdemokratik pula, DAP pertahankan hak bekerja dan menjaga

kebajikan manusia dalam semua kelas, hak menikmati alam sekitar yang bersih, hak

mendapat pendidikan dan latihan mengikut pilihan sendiri.

Asas perjuangan dan prinsip DAP boleh dilihat dengan jelas dalam Deklarasi Setapak yang

diumumkan pada 29 Julai 1967.28

Ia menekankan kebebasan penggunaan bahasa lain dalam

masyarakat. dan mendesak agar bahasa Cina, Tamil dan Inggeris turut diberi peranan dalam

pentadbiran, pendidikan dan media massa. Dari segi sosio ekonomi dan budaya, DAP

memperjuangkan persamaan hak dan mengkritik pengeksplotasian ke atas tenaga manusia

berdasarkan kaum, ekonomi, sosial, dan kawasan di bandar dengan luar bandar.29

DAP telah mengambil bahagian dalam Pilihan Raya Umum 1969 dengan memberi

tumpuan kepada beberapa buah negeri yang mempunyai penduduk Cina yang ramai. Ia

termasuklah Perak, Negeri semblan, Selangor, Melaka, Johor dan Pulau Pinang. Ia telah

bertanding di 24 kerusi parlimen dan 57 kerusi undangan negeri. Dalam pilihan raya sulungnya,

DAP mencapai keputusan yang di luar dugaan. Ia berjaya menguasai 13 buah kerusi parlimen

dengan mendapat peratusan undi sebanyak 13.7% manakala di peringkat undangan negeri pula,

ia memenangi 31 kerusi dengan perolehan undi sebanyak 11.7%.

28 Ibid, hlm.79.29Ibid, hlm. 82-84.


12/16

Perak muncul sebagai kubu terkuat DAP apabila ia berjaya memenangi 5 kerusi parlimen

di kawasan Sitiawan, Batu Gajah, Kampar, Telok Anson dan Batang Padang.30 Di Selangor pula,

DAP mendapat tiga kerusi parlimen berikutan kejayaan Setiausaha Agung, Goh Hock Guan

memenangi kerusi Bangsar dengan majoriti sebanyak 27,402 undi. Selain itu, DAP juga

menawan kerusi parlimen Damansara dan Setapak. Di Negeri Sembilan, ia menambah 3 kerusi

parlimen apabila memenangi kerusi kawasan Seremban Timur yang menerusi Pengerusi DAP,

Chan Man Hin. Dua calon Indianya, Soorian Arjunan dan Sinnathamby Seevartnam turut tidak

mengecewakan apabila berjaya memenangi kerusi masing-masing di Port Dickson dan Seremban

Barat. Baki dua kerusi parlimen diperolehi dari Melaka dan Pulau Pinang. Di Melaka, Lim Kit

Siang menawan kerusi parlimen Bandar Melaka dengan majoriti undi yang begitu besar, 11,216

undi. Manakala di Pulau Pinang, Parlimen Penang Utara menjadi kerusi tunggal yang dimenangi

oleh DAP.

Prestasi DAP di peringkat undangan negeri turut membanggakan khususnya Selangor,

Negeri Sembilan dan Perak. Di ketiga-tiga negeri itu, DAP berjaya memenangi 23 buah kerusi

masing-amsing 9 kerusi di Selangor dan 8 di Negeri Sembilan. Kemenangan DAP di Selangor

diketuai oleh 3 tokoh utamanya iaitu Lee Lam Thye yang menawan kerusi Bukit Nanas, Goh

Hock Guan menawan kerusi Salak dan Yap Pian Hon di Serdang.. Selain itu, kerusi undangan

negeri Pencahala, Sementa, Ampang, Sentul, Bukit Raja dan Kampung Jawa turut ditawan oleh

DAP. Pencapaian DAP di Perak turut memberangsangkan, ia memenangi 6 daripada 8 yang

ditandinginya. Di mana dua daripadanya terletak di daerah Kinta iaitu kerusi Tanjong Tualang

dan Kuala Dipang dan 4 lain terletak di kawasan lain iaitu kerusi Lumut, Batak Rabit, Tapah

Road dan Lekir. Kejayaan DAP lebih bermakna apabila ia turut meluaskan pengaruhnya ke

Melaka, Pulau Pinang dan Johor apabila menawan 4 kerusi di Melaka dan 3 lagi di Pulau Pinang

dan 1 di Johor.

30 Penyata Pilehanraya Umum Dewan Raayat dan Dewan Undangan Negeri bagi Negeri-Negeri Tanah

Melayu, Sabah dan Sarawak tahun 1969, Jabatan Chetak Kerajaan, Kuala Lumpur, 1972, hlm. 57-59.


13/16

PARTI GERAKAN RAKYAT MALAYSIA ( GERAKAN )

Parti Gerakan diasaskan oleh Lim Chong Eu, di samping beberapa pemimpin bekas pemimpin

Parti Buruh seperti Tan Chee Khoon dan V. Veerappen pada 24 Mac 1968. Pada masa yang

sama, Gerakan turut mendapat perhatian daripada tokoh-tokoh akademik seperti Syed Hussein

Al-Altas, Wang Gungwu dan J.B.A Peter.31

Dalam usaha untuk muncul sebagai sebuah parti

yang benar-benar kuat, Gerakan turut berusaha untuk mendapatkan sokongan daripada kesatuan

pekerja dan ia berhasil apabila dua pemimpin utama dalam kesatuan sekerja, Yeoh Teck Chye

dan V. David menyertai parti itu.32

Di mana kedua-duanya telah menjadi calon Gerakan dalam

Pilihan Raya Umum 1969. V. David telah memenangi kerusi Parlimen Dato Keramat manakala

Yeoh Teck Chye pula memenangi kerusi Parlimen Bukit Bintang.

Perjuangan asal parti itu berlandaskan kepada dasar bukan perkauman dan mengamalkan

fahaman sosialis dan demokrasi.33

Selain itu, Parti Gerakan turut mengiktiraf hak istimewa orang

Melayu, di samping sedia berkompromi mengenai isu bahasa dan pelajaran walaupun ia

menegaskan pelajaran menengah Cina dan Tamil perlu dikekalkan. Dalam usaha mengekalkan

imej bukan komunalnya serta mendapatkan sokongan masyarakat Melayu, Parti Gerakan telah

melantik Syed Hussein Al-Atas sebagai pengerusi parti itu yang pertama. Dalam satu kenyataan

parti itu yang bertarikh 15 April 1968, ia menegaskan bahawa:

We recognize the need to accord special attention and emphasis on the economically

weak Malays and other indigenous peoples. Their problems require a special approachand special remedies. They should be protected from exploitation

and assisted to compete with other communities on a just basis in business, trade and theprofessions.

34

Kenyataan itu jelas menunjukkan pendekatan Gerakan yang agak sederhana dalam usaha

mendapat sokongan daripada orang Melayu walaupun pada dasarnya ia bergantung sepenuhnya

kepada sokongan masyarakat Cina. Namun begitu, pada masa yang sama, ia turut cuba

31 Hussein Alatas seorang pensyarah di University Singapura, manakala Wang Gungwu seorang pensyarah

di Universiti Malaya dan J.B.A Peter pula merupakan presiden Majlis Perubatan Malaysia. Lihat R.K. Vasil, TheMalaysian General Election of 1969, Oxford University Press, Singapore, 1972, hlm. 17.

32Ting Chew Peh, The Chinese in Penisular Malaysia: A study of race in a plural society, hlm. 184.

33R.S Milne dan Diane K Mauzy,Politik dan Kerajaan di Malaysia, Terj. Abd. Rauf Mohd Napis dan

Ramlah Muhamad , hlm.192.34 R.K. Vasil, Ethnic Politics in Malaysia, hlm. 162.


14/16

memenangi hati pengundi Melayu dengan tidak mengemukakan sebarang tuntutan yang

dianggap kontroversi.

Parti Gerakan telah membuat penampilan sulung dalam Pilihan Raya Umum 1969

dengan meletakkan 14 calon bagi kerusi Parlimen dan 37 calon bagi kerusi undangan negeri. Ia

telah menfokuskan kekuatannya di Pulau Pinang dan ia ternyata membuahkan hasil yang

lumayan apabila berjaya menawan Pulau Pinang dan ia menandakan berakhirnya penguasaan

MCA di Pulau Mutiara. Gerakan berjaya menawan Pulau Pinang apabila ia berjaya memenangi

16 kerusi undangan negeri dan pada masa yang sama DAP pula menyumbang 3 lagi kerusi di

kawasan Kelawei, Tanjong Bungah dan Jeluntong.

Kemenangan besar Gerakan di Pulau Pinang turut menyaksikan kekalahan mutlak MCA

di negeri itu. Ia termasuklah kekalahan Wong Pow Nee di Bukit Mertajam kepada calon

Gerakan, Ooh Chooi Cheng dengan majotiti undi sebanyak 4,420. Manakala Lim Chong Eu pula

menang selesa di kerusi Kota dan membolehkannya beliau menjadi ketua Menteri Pulau Pinang.

Kerusi-kerusi lain yang dimenangi Gerakan termasuklah Tanjong Utara, Tanjong Barat, Tanjong

Selatan, Tanjong Timur, Sg. Bakam, Alma, Nibong Tebal, Butterworth, Bagan Alam, Glugor,

Dhoby Ghaut, Tasik Gelugor, Sungai Pinang dan Air Hitam. Perikatan yang mampu memenangi

4 kerusi undangan negeri di Pulau Pinang menerusi 4 calon UMNO di kawasan Muda yang

dimenangi oleh Haji Ismial b. Che Chik, Kepala Batas oleh Haji Ahmad b. Haji A. Fahin,

Permatang Pauh oleh Haji Mohamad Nur b. Haji Bakar dan Bayan Lepas oleh Ismail b. Hashim.

Ia jelas menunujukkan penolakan para pengundi Cina di Pulau Pinang terhadap MCA yang

dianggap gagal membela nasib komuniti tersebut. Selain itu, Gerakan turut berjaya menawan 4

kerusi undangan negeri di Selangor apabila Tan Chee Khoon memenangi kerusi Kepong dan V.

David memenangi kerusi Pantai di samping kerusi Serendah dan Kuang. Ia turut menawan 4 lagi

kerusi undangan negeri di Kedah dan Perak. Di Kedah, parti tersebut memenangi dua kerusi

yang terletak di kawasan bandar iaitu Pekan Alor Setar dan Pekan Sungei Petani. Manakala di

Perak pula, ia menguasai kerusi Taiping dan Matang. Pengaruh Parti Gerakan turut dirasai di

Melaka dan Pahang di mana ia berjaya memenangi satu kerusi di kedua-dua buah negeri

tersebut.


15/16

Populariti Parti Gerakan diperkukuhkan lagi dengan kemampuanya memenangi 8 kerusi

parlimen dan 5 daripadanya diperolehi dari Pulau Pinang. Kejayaan di Pulau Pinang diketuai

oleh presiden Gerakan, Lim Chong Eu yang memenangi kerusi Tanjung, V. David di kerusi

Datuk Keramat, V.Veerappan di Seberang Selatan. Mustapa b. Hussain muncul sebagai ahli

parlimen tunggal Melayu Parti Gerakan di Pulau Pinang apabila berjaya menguasai kerusi

Seberang Tengah. Sebuah lagi kerusi parlimen di Pulau Mutiara diperolehi di Penang Selatan

menerusi Gabriel Thomas Selvaraj yang menewaskan Ismail bin Idris dari Perikatan dengan

majoriti undi sebanyak 7,551. 35 Di Selangor pula, Gerakan berjaya menguasai dua kerusi

parlimen menerusi dua tokohnya iaitu Tan Chee Koon di Batu dan Yeoh Teck Chye di Bukit

Gerakan, Ng Hoe Hun memenangi kerusi itu dalam pertarungan tiga penjuru yang melibatkan

calon Perikatan Lim Swee Aun dan Calon PAS Haji Mohamed Tahir dengan undi majoriti

sebanyak 4,867.

Kehadiran parti-parti poltik orentasi Cina yang pro-pembangkang jelas menunjukkan

perasaan tidak puas hati masyarakat Cina terhadap prestasi MCA dan menolak kerjasama yang

dibentuk dalam Parti Perikatan. Penguasaan UMNO dalam Parti Perikatan mengakibatkan MCA

gagal berfungsi dengan sewajarnya dan mengakibatkan martabatnya selaku juara masyarakat

Cina terjejas. Ini membawa kepada terbentuknya parti-parti pembangkang yang berorentasikan

Cina sebagai protes terhadap kegagalan MCA. Perkembangan ini jelas mengugat kedudukan

MCA dalam Perikatan di mana parti berkenaan dianggap tidak lagi relevan dan gagal

memenangi hati pengundi Cina. Ia begitu ketara dalam Pilihan Raya Umum 1969 yang

menyaksikan kekalahan teruk parti MCA dan ia hanya mampu memenangi 13 daripada 33 kerusi

parlimen yang ditandinginya .36 Ia jelas merupakan satu tamparan yang hebat kepada MCA

sehinggakan ia mengumumkan penarikan diri MCA daripada Kabinet Parti Perikatan.

35Penyata Pilehanraya Umum Dewan Raayat dan Dewan Undangan Negeri bagi Negeri-Negeri Tanah

Melayu, Sabah dan Sarawak tahun 1969, hlm. 56.36

Antara tokoh MCA yang tersungkur dalam Pilihan Raya Umum 1969 termasuklah Wong Pow Nee,

wakil MCA dalam Suruhanjaya Cobbold yang tewas di kerusi Parlimen Bukit Mertajam, Dr Lim Swee Aun ,Mneteri Perdagangan dan Industri yang tewas dijuga tewas di Pulau Pinang dan Dr Ng Kam Poh, Menteri

Kabajikan yang tewas di kerusi Parlimen Teluk Intan, Perak.


16/16

Respon Masyarakat Cina Terhadap Persekutuan Tanah Melayu 1957

Documents

Transcript of Respon Masyarakat Cina Terhadap Persekutuan Tanah Melayu 1957