Bincangkan sistem pemerintahan di Vietnam dan Filipina selepas Perang Dunia Kedua.

Pendahuluan Selepas Perang Dunia Kedua hampir semua negara di Asia Tenggara telah mencapai kemerdekaan daripada pihak penjajah. Oleh yang demikian, sistem pemerintahan yang diamalkan di negera-negara yang baru mencapai kemerdekaan ini berbeza dari segi strukturnya kerana telah diperintah oleh bangsa sendiri. Filipina telah mencapai kemerdekaan daripada Amerika Syarikat pada 4 Julai 1946 dengan Manual Roxas sebagai Presiden pertama.Vietnam pula telah mencapai kemerdekaan pada 2 September 1945 daripada Perancis dengan pembentukan Kerajaan Republik Demokratik Vietnam tetapi tidak diiktiraf oleh Perancis dan golongan Parti Komunis.

A. Sistem pemerintahan di Filipina

a) Selepas merdeka, sebuah pemerintahan ala Amerika telah dibentuk di Filipina. Filipina telah memulakan pemerintahan bercorak Republik Demokrasi. Walau bagaimanapun, kuasa sebenar masih lagi dipegang oleh Presiden. Presiden memegang kuasa eksekutif, mengawasi kerajaan tempatan, merupakan ketua tertinggi angkatan tentera, melantik ketua jabatan, biro dan pegawai kerajaan. Di samping itu, presiden juga mempunyai kuasa veto dalam kongres. Walau bagaimanapun, dengan undi dua per tiga kongres berhak membatalkan kuasa veto Presiden.

b) Badan perundangan Filipina diletakkan di bawah kuasa kongres. Kongres dibantu oleh Senat yang terdiri daripada 24 orang Senator dan Dewan Perwakilan yang mengandungi tidak lebih daripada 120 orang perwakilan. Senator dipilih oleh rakyat untuk tempoh enam tahun sepenggal. Kongres mempunyai kuasa menggubal undang-undang dan mengisytiharkan perang.

c) Keseluruhan pentadbiran Filipina dibahagikan kepada unit-unit yang lebih kecil iaitu pentadbiran wilayah, perbandaran dan bandar raya. Filipina dibahagikan kepada 56 wilayah dan setiap wilayah diketuai oleh seorang gabenor. Gabenor pula akan dibantu oleh naib gabenor dan dua orang ahli lembaga wilayah yang dipilih untuk tempoh empat tahun.

d) Di peringkat wilayah, kongres telah membentuk sebuah badan pentadbir awam dan dikawal oleh undang-undang perbandaran. Pegawai-pegawai yang bertugas di peringkat ini terdiri daripada Datuk Bandar, Naib Datuk Bandar dan empat hingga lapan orang ahli majlis.

d) Pentadbiran Filipina telah berjaya membentuk 39 buah bandar raya berpiagam. Bandar raya berpiagam ini diberikan kuasa mengenakan cukai, membuat ordinan, menyediakan perlaksanaan kerja-kerja awam dan berfungsi menguruskan pasukan keselamatan.

B. Sistem pemerintahan di Vietnam

a) Setelah mencapai kemerdekaan daripada Perancis, pemerintahan Vietnam telah terbahagi dua, iaitu Vietnam Utara yang berfahaman komunis dan Vietnam Selatan yang mengamalkan demokrasi. Perbezaan ideologi politik turut mewujudkan struktur pentadbiran yang berbeza. Bagi Vietnam Utara yang terletak di bawah rejim komunis diketuai oleh seorang Presiden yang dipilih oleh Dewan Perhimpunan Kebangsaan. Seorang presiden mempunyai kuasa memerintah selama empat tahun . Presiden mempunyai kuasa untuk melantik Perdana Menteri dan anggota kabinet kerajaan. Selain itu presiden mempunyai tugas seperti mengumumkan undang-undang, menganugerahkan pingat

kebesaran , memberi pengampunan dan mengadakan pehubungan dengan negara luar. Seorang Naib Preseden dilantik untuk membantu tugas-tugas Presiden.

b) Pada 1 Januari 1960 sebuah perlembagaan baru diisytiharkan Di Vietnam Utara. Di bawah perlembagaan ini kerajaan Vietnam Utara diletakkan di bawah kekuasaan Regim Presiden. Seiringan dengan itu Dewan Perhimpunan Kebangsaan ditubuhkan. Ia merupakan dewan tertinggi bagi Vietnam Utara dan dipilih oleh penduduk tempatan yang berusia 18 tahun ke atas untuk tempoh 4 tahun. Dewan ini akan bersidang 2 kali setahun dan boleh dipanggil untuk sesi-sesi tertentu. Ketika dewan ini tidak bersidang Jawatankuasa Tetap akan mengambil alih peranannya. Jawatankuasa ini terdiri daripada Pengerusi, Naib Pengerusi, Setiausaha, Penolong Setiausaha dan beberapa ahli yang lain.

c) Vietnam Utara di bahagikan kepada tiga wilayah yang ditiru daripada pembahagian wilayah komunis di China. Bahagian yang paling luas dikenali sebagai wilayah. Ini diikuti dengan wilayah autonomi dan bandar raya di bawah kawalan kerajaan pusat seperti Hanoi dan Haipong. Bagi memudahkan pentadbiran, setiap wilayah akan dibahagikan kepada unit seperti daerah, bandar raya dan sesebuah daerah pula di bahagikan kepada kampung dan bandar. Di peringkat wilayah kerajaan tempatan dibentuk dan dipilih secara langsung oleh rakyat untuk tempoh 3 tahun.

d) Vietnam Selatan pula, mengamalkan sistem pemerintahan demokrasi. Ketua negara pentadbir ialah Presiden. Vietnam Selatan lebih mencerminkan sebuah negara Republik Demokratik, seperti Filipina dan Indoesia. Pada 26 Oktober 1956 sebuah perlembagaan diumumkan bagi menentang fahaman Komunis. Perlembagaan ini juga menjelaskan pembahagian kuasa kepada Badan Eksekutif, Perundangan dan Kehakiman. Badan Eksekutif mempunyai kuasa yang lebih besar atau lebih khusus yang dirujuk kepada Presiden. Presiden merupakan kuasa tertinggi dalam pemerintahan Vietnam Selatan . Oleh yang demikian, Presiden menguasai semua aspek pentadbiran, perundangan dan kehakiman. Dengan kata lain, Presiden mempunyai kuasa untuk menolak atau menerima mana-mana perkara yang dirasakan perlu. Ia juga merupakan ketua negera dan ahli Badan Eksekutif. Jawatan Presiden dan Naib Presiden dipertandingkan lima tahun sekali melalui pilihan raya. Jawatan Presiden boleh dilanjutkan tempohnya untuk 3 penggal. Presiden bertindak sebagai ketua kerajaan, melantik ahli kabinet dan Ketua Angkatan Tertinggi Tentera Vietnam Selatan.

e) Badan perundangan Vietnam Selatan ialah Dewan Perhimpunan Kebangsaan yang dianggotai oleh rakyat melalui pilihan raya. Seramai 123 orang ahli Dewan Perhimpunan Kebangsaan. Dewan ini bersidang 2 kali setahun dan berfungsi untuk menggubal dan meluluskan undang-undang serta menentukan dasar pemerintahan negara , tetapi boleh diveto oleh Presiden. Ahli Dewan boleh membatalkan veto ini menerusi ¾ undi daripada ahli dewan . Pentadbiran tempatan Vietnam Selatan di bahagikan kepada 40 wilayah (tinh). Setiap wilayah diperintah oleh ketua menteri yang dilantik dan bertanggungjawab ke atas Presiden. Manakala wilayah pula dibahagikan kepada daerah. Daerah di bahagikan pula kepada daerah-daerah tertentu (huyen), kampung , bandar dan bandar raya. Di peringkat bandar-bandar besar diwujudkan Majlis Perbandaran yang diketuai oleh datuk Bandar

Kesimpulan Kesimpulannya, jelaslah menunjukkan bahawa Filipina telah mencapai kemerdekaan daripada Amerika Syarikat dan sistem pemerintahannya adalah berdasarkan kepada sistem pemerintahan bercorak Amerika Syarikat. Di Vietnam pula, sistem pemerintahannya terbahagi kepada dua iaitu Vietnam Utara sistem pemerintahannya bercorak komunis dan Vietnam Selatan bercorak demokrasi. Walaubagaimanapun, akhirnya Vietnam telah disatukan di bawah satu sistem pemerintahan komunis

apabila Vietnam Utara yang berfahaman komunis dapat mengalahkan Vietnam Selatan dalam perang saudara.

Jelaskan sebab-sebab yang membawa kepada kejatuhan Shogun Tokugawa pada 1867 dan Dinasti Manchu pada 1911.

PengenalanJepun ditadbir oleh Keshugunan Tokugawa sejak 1603 hingga 1867. Walaupun maharaja dianggap sebagai ketua ketua negara Jepun, tetapi sejak abad ke-12 kedudukan maharaja hanyalah pada nama sahaja tetapi tanpa sebarang kuasa. Namun begitu pelbagai kelemahan terhadap pentadbiran Shogun Tokugawa terutamanya pada abad ke-19 telah membawa kepada kejatuhannya dan membawa kepada pemulihan kuasa maharaja di Jepun. Di China pula sepanjang abad ke-19 dan awal abad ke-20, diperintah oleh Dinasti Manchu. Namun begitu kelemahan pentadbiran Manchu terutamanya Maharani Dowager dan perkembangan nasionalisme di China telah membawa kepada kejatuhan Dinasti Manchu pada tahun 1911.

A. SEBAB-SEBAB KEJATUHAN SHOGUN TAKOGAWA

a. Politiki. Kelemahan pentadbiranPemerintahan Shogun Tokugawa berada pada tahap lemah terutamanya pada pertengahan abad ke-18 . Kemajuan dan kemakmuran Jepun mulai merosot di bawah pemerintahan Shogun. Pentadbiran Shogun mengabaikan hal ehwal pemerintahan manakala hubungannya dengan Daimyo juga longgar. Ini memberi peluang kepada Daimyo-Daimyo yang kurang setia kepada Shogun supaya menentang Shogun seperti Daimyo Tozama sering menentang Shogun.

ii. Kedatangan kuasa-kuasa BaratKedatangan Amerika Syarikat melemahkan turut melemahkan kekuasaan Shogun. Di bawah desakan tentera Amerika, Shogun terpaksa menandatangani Perjanjian Kanagawa pada tahun 1854. Ekoran itu, Jepun juga terpaksa menandatangani beberaa perjanjian dengan Britain, Belanda dan Perancis. Semua perjanjian ini mendedahkan kelemahan Shogun sendiri. Kegiatan anti-Barat yang dijalankan oleh suku-suku Barat memburukkan lagi keadaan. Kuasa-kuasa Barat telah menghantar wakilnya, Sir Haryy Parkes berunding dengan Maharaja Jepun. Ini dengan jelasnya menunjukkan bahawa kuasa-kuasa Barat tidak mengiktiraf pemerintahan Shogun sebagai kuasa yang sah. Pada tahun 1867, Shogun Keiki terpaksa menyerahkan kuasa kepada Maharaja Meiji.

iii. Dasar tutup pintuShogun tidak membenarkan pedagang Jepun mengadakan hubungan perdagangan dengan kuasa-kuasa asing. Kelas pedagang tidak berpuas hati dengan dasar Shoun ini. Mereka menentang Shogun. Golongan pedagang di Osaka bersikap anti-Shogun dan memihak kepada golongan Daimyo Tozama yang juga bersikap anti-Jepun.

iv. Kelemahan sistem feudalPengamalan sistem sosial feudal di Jepun mengakibatkan pembaziran. Kelas Samurai terpaksa berhutang dengan kelas pedagang kerana tiada sokongan ekonomi. Situasi ini menyebabkan mereka kecewa dengan pemerintahan Shogun. Kelas Daimyo pula tidak berpuas hati kerana tindak tanduk mereka diawasi dan mereka dipaksa menghantar ufti tahunan kepada Shogun. Sistem Sankin Kotai pula

memaksa mereka tinggal di Yedo selama empat hingga enam bulan dan mereka dipaksa meninggalkan keluarga mereka sebagai orang tebusan.

b. Sosial

Peranan golongan intelektualGolongan terpelajar telah menyoal kesahan kuasa Shogun. Mereka mengkaji sejarah Jepun dan agama Shinto. Pengajian Shinto menyebabkan golongaan intelektual berpendapat bahawa Maharaja Jepun yang berketurunan dewi matahari patut diberi kuasa mutlak. Mereka berpendapat bahawa kejayaan kuasa-kuasa Barat mencapai kemajuan disebabkan maharaja mereka diberi kedudukan dan kuasa yang sepenuhnya. Golongan pelajar dari Maktab Koge telah melahirkan idea pembaharuan. Pemerintahan Shogun yang bercorak feudal dan konservatif tidak dapat memenuhi hasrat mereka untuk menjadikan Jepun sebgaia sebuah kuasa yang moden. Pengajian Shinto menimbulkan semangat ingin melihat Jepun meninggalkan dasar pemencilannya dan menuju ke zaman pemodenan.

c. Ekonomi

Kemorosotan ekonomiJepun mengalami kemelesetan ekonomi. Shogun Tokugawa tidak berupaya menyelesaikan masalah ekonomi. Kekurangan makanan mula mengancam keamanan masyarakat. Jepun dilanda masalah kemarau dan gempa bumi. Sistem Sankin Kotai menyebabkan golongan Daimyo terpaksa berbelanja tinggi. Mereka juga mengabaikan pentadbiran dan pertanian padi di wilayah mereka. Ini secara tidak langsung menjejaskan ekonomi mereka. Demi menyelesaikan masalah ekonomi ini, Shogun mengambil langkah menurunkan nilai mata wangnya. Ini menguntungkan golongan pedagang dan merugikan golongan daimyo dan samurai. Masalah ini memberi peluang kepada Daimyo untuk memberontak.

B. SEBAB-SEBAB KEJATUHAN DINASTI MANCHU

a. Politiki. Kelemahan pentadbiranKuasa pentadbiran kerajaan Manchu mula merosot sejak pertengahan abad ke-19 lagi. Kerajaan Manchu tidak cekap dan mengamalkan korupsi yang agak serius. Di samping itu kerajaan Manchu tiada pemimpin yang cekap dan bijaksana untuk mempertahankan China daripada pencerobohan Barat. Orang Cina menganggap kerajaan Manchu telah kehilangan mandat dari syurga untuk memerintah sehinga berlakunya beberapa pemberontakan dalaman.

ii. Kedatangan kuasa-kuasa BaratBritain mencerobohi kedaulatan China melalui Perang Inggeris-China 1 pada tahun 1839 – 1842. Kerajaan Manchu terpaksa menandatangani Perjanjian Nanking dengan British.Seterusnya, China terlibat dalam peperangan dengan kuasa Barat yang lain. China juga terpaksa menandatangani Perjanjian Whampao dengan Perancis dan Perjanjian Wang-hsia dengan Amerika Syarikat. Kuasa-kuasa Barat berani menceroboh China dengan menubuhkan lingkungan pengaruh mereka dan mendesak diberi konsesi-konsesi tertentu.Kerajaan Manchu gagal mempertahankan China daripada pencerobohan Barat. Orang Cina tidak berpuas hati dengan Dinasti Manchu alu menganjurkan Revolusi China untuk menggulingkannya. China terpaksa menanggung kerugian kerana terpaksa membayar gantirugi peperangan malah kehilangan maruah sebagai kerajaan Middle Kingdom.

iii. Dasar tutup pintuKerajaan Manchu turut mengamalkan dasar tutup pintu. Mereka menyekat dan menghalang kegiatan perdagangan asing. Perdagangan asing hanya boleh dijalankan di pelahuhan Canton sahaja dan mesti melalui Co-Hong. British sangat memerlukan barangan dari China seperti teh dan sutera. Britain kemudiannya memaksa China membuka pintunya kepada perdagangan asing. Kekalahan China dalam Perang Candu I menyebabkan, Kerajaan Manchu terpaksa membuka Negara China kepada kuasa-kuasa Barat.

iv. Kelemahan sistem feudalSusun lapis masyarakat China menyebabkan rancangan pembaharuan kurang berkesan. Kerajaan Machu juga kurang berminat dengan pembaharuan dan pemodenan. Pemerintahan Manchu mengamalkan dasar diskriminasi. Pegawai-pegawai istana dan wilayah bertindak mementingkan diri sendiri. Kerajaan Manchu hanya menjaga kepentingan kuasa dan kaum mereka sahaja.

b. Sosiali. Peranan golongan intelektualPembaharuan yang dimulakan oleh Dinasti Manchu melahirkan golongan intelektual yang sangat radikal. Pelaja-pelajar China dihantar ke Amerika Syarikat dan Eropah.Golongan intelektual memainkan perana penting dalam merintis pembaharuan dan menghidupkan keinginan bagi perubahan politik di China. Contohnya, Liang Chi-Chao dan Kang Yu Wei. Dr. Sun Yat Sen seorang tokoh nasianalis China telah memainkan peranan penting dalam pembentukan dan perkembangan gerakan menentang kerajaan Manchu. Beliau telah mempengaruhi pelajar-pelajar Cina di luar negara supaya menyokong Revolusi China. Beliau juga mendapat sokongan rakyat China yang tidak berpuas hati dengan kerajaan China. Beliau telah merancang, mengatur dan mengetuai sepuluh pemberontakan dalam usaha menggulingkan kerajaan Manchu.

c. Ekonomii. Kemorosotan ekonomiSejak pertengahan abad ke-19, China mengalami kemerosotan ekonomi. Ramai orang Cina menyokong Revolusi China 1911 kerana kesengsaraan sosial dan ekonomi. Kawasan pertanian tidak dapat mengimbangi tambahan pesat dalam jumlah penduduk. Ini mengakibatkan masalah kekurangan makanan dan kemorosotan taraf hidup rakyat Cina. Bencana alam sering berlaku di China. Beribu-ribu orang telah mati akibat banjir dan kemarau di wilyah-wilayah Anhui, Kiangsu, Shantung dan Hupeh. Kerajaan Manchu tidak menghantar bantuan malah telah menaikkan dan memperkenalkan cukai-cukai baru. Ini memburukkan lagi keaadan ekonomi dan sosial rakyat Cina.

KesimpulanSebagai kesimpulan, penjelasan di atas telah membincangkan faktor-faktor yang menyumbang kepada kejatuhan pentadbiran Shugun Tokugawa di Jepun dan Dinasti Manchu di China. Kejatutuhan Shogun Takugawa telah memulihkan kedudukan dan kuasa Maharaja di Jepun manakala di China kejauhan Dinasti Manchu menyebabkan pembentukan kerajaan bercorak republik.

Huraikan faktor-faktor yang mencetuskan Revolusi China pada tahun 1911 dan Revolusi Siam pada tahun 1932.

Pengenalan ( 3/2 m )

Revolusi China yang berlaku pada tahun 1911 dan Revolusi Siam pada tahun 1932 tidak bertujuan untuk mengusir penjajahan Barat; sebaliknya merupakan peristiwa penentangan yang berpunca daripada rasa tidak puas hati rakyat terhadap pemerintah di negara masing-masing. Kedua-dua revolusi ini telah digerakkan oleh golongan intelektual yang merasakan pembaharan perlu dilakukan untuk membangunkan negara dan ianya mendapat sokongan luas daripada golongan massa. Revolusi China dipimpin oleh Dr. Sun Yat Sen dan Kang Yu Wei sementara Revolusi Siam diketuai oleh Pridi Panomyong.

Isi (20 m)

A. Faktor-faktor Yang Mencetuskan Revolusi China 1911 (10m)

i. Kelemahan pemerintahan Manchu

a. Revolusi ini bertujuan untuk menggulingkan pemerintahan Dinasti Manchu yang dianggap oleh rakyat sebagai lemah dan telah kehilangan mandat dari tuhan untuk terus memerintah China. Kelemahan kerajaan Manchu bermula dengan kekalahan China kepada Inggeris dalam Perang China-Inggeris Pertama (Perang Candu 1) pada tahun 1839-1842, dan kalah sekali lagi dalam Perang Inggeris-China Kedua (Perang Candu 2) pada tahun 1856.

b. Kekalahan China dalam kedua-dua peperangan itu yang diikuti dengan termeterainya perjanjian-perjanjian berat sebelah menyebabkan pintu negara China dibuka secara paksa oleh kuasa-kuasa Barat, keadaan huru hara, masalah rasuah dan inflasi yang meruncing. Keadaan ini menyebabkan tercetusnya beberapa gerakan penentangan seperti Pemberontakan Taiping (1850-1864), Pemberontakan Panthay (1885), Pemberontakan Nien (1853-1868), serta munculnya gerakan kongsi-kongsi gelap seperti White Lotus Society (Kumpulan Teratai Putih) dan Tried Society (Kumpulan Bertiga Syurga). Kedaaan ini telah menelan perbelanjaan yang banyak sehingga menyebabkan masalah kewangan. Tambahan pula, Putera Kung yang dilantik sebagai pemangku raja selepas kemangkatan Maharaja Kuang-Hsu pada tahun 1908 merupakan seorang raja yang tidak berwibawa dan gagal menstabilkan keadaan politik dan ekonomi China.

ii. Kesengsaraan hidup rakyat

a. Majoriti rakyat China adalah petani yang mendiami wilayah-wilayah di selatan China terutamanya Kwangsi dan Kwantung. Bilangan penduduk China telah meningkat dengan pesat kepada lebih 400 juta orang menjelang awal abad ke-20. Ini menimbulkan masalah kekurangan tanah pertanian dan meningkatnya pengangguran. Kehidupan petani tambah menderita akibat bencana alam terutamanya banjir dan kemarau seperti yang berlaku di Ahnwei, Chiking dan Shantung yang mengurangkan hasil pertanian. Kerajaan Manchu juga banyak berhutang dengan negara barat seperti Rusia dan Peranchis bagi membayar gantirugi perang. Bagi meningkatkan pendapatan kerajaan, kadar cukai telah ditingkatkan dan ini menambahkan lagi beban rakyat. Keadaan ini meningkatkan kemarahan rakyat kepada kerajaan Manchu. Rakyat menyalahkan kerajaan Manchu yang dianggap ‘penyebab’ kesengsaraan hidup rakyat.

iii. Pencerobohan kuasa Barat

a. Kemasukan orang Barat ke China telah memberi kesan negatif kepada aspek perdagangan dan keagamaan. Masyarakat China merasakan untuk menjadi maju mereka perlu menerima idea-idea

daripada Barat dan disesuaikan di China. Malangnya idea ini tidak disenangi oleh pemerintah Manchu lalu melaksanakan dasar tutup pintu. Pada waktu yang sama, Jepun telah membenarkan Dr. Sun Yat Sen menubuhkan Tung Meng Hui semasa di Jepun dan memberikan penerangan serta mendorong orang Cina di seberang laut untuk menyokong gerakan revolusioner.

iv. Penguasaan ekonomi oleh kuasa asing

a. Termeterainya beberapa siri perjanjian seperti Perjanjian Nanking (1842), Perjanjian Bogue (1844) dan Perjanjian Tientsin (1858) di antara China dan Inggeris selepas kekalahan China dalam Perang Candu pertama dan kedua telah membuka ruang kepada kuasa-kuasa Barat menceroboh wilayah dan menguasai ekonomi China. Akibatnya kuasa Barat seperti British, Peranchis, Rusia dan Amerika Syarikat telah menguasai pelabuhan-pelabuhan utama di China dan bandar utama Peking. Menerusi perjanjian ini juga, China kehilangan punca kewangannya kerana terpaksa membayar pampasan perang kepada kuasa Barat dan Timur. Contohnya Perjanjian Shimonoseki yang ditandatangani bagi menamatkan Perang Jepun-China (1894-1895) memaksa China membayar gantirugi sebanyak 450 juta tael kepada Jepun.

v. Peranan golongan intelektual

a. Golongan terpelajar seperti Dr. Sun Yat Sen telah memainkan peranan penting dalam mempengaruhi masyarakat dan meniupkan semangat nasionalisme mengenai kelemahan pemerintahan Manchu. Usaha ini telah menyumbang secara langsung kepada meletusnya Revolusi China 1911.

vi. Kemudahan sistem perhubungan

a. Kemudahan sistem perhubungan yang terdapat di China seperti rangkaian jalan keretapi, jalanraya, perkhidmatan pos, telegraf dan media cetak telah mempercepatkan lagi penyebaran sentimen anti-Manchu. Dr. Sun Yat Sen sendiri misalnya pernah menerbitkan akhbar Min Pao atau The People untuk menyemarakkan lagi semangat nasionalisme dan revolusi.

vii. Isu pembinaan jalan keretapi

a. Tindakan kerajaan Peking meminjam wang dari Britain, Jerman, Amerika Syarikat dan Peranchis untuk membina jalan keretapi yang menghubungkan Hankow-Szechwan diprotes oleh pemerintah wilayah Kwantung, Hunan, Hupen dan Szechwan. Mereka bimbang dan marah kerana terpaksa menanggung beban hutang tersebut Pinjaman itu juga dilihat sebagai bertambahnya dominasi kuasa-kuasa Barat ke atas China. Akibatnya tercetus beberapa rusuhan di wilayah-wilayah terbabit yang menyebabkan sentimen anti-Manchu semakin memuncak.

B. Faktor-faktor Yang Mencetuskan Revolusi Siam 1932 (10m)

i. Kelemahan pemerintahan Raja Vajiravudh (Rama VI 1910-1925)

a. Zaman pemerintahan Vajiravudh (Rama VI 1910-1925) menyaksikan pelbagai kelemahan dan masalah pentadbiran. Usaha Vajiravudh cuba memperkukuhkan semula sistem raja berkuasa mutlak dan institusi diraja dilihat sebagai satu langkah anakronis berbanding pemerintahan Mongkut dan Chulalongkorn

sebelumnya. Akibatnya tercetus percubaan rampasan kuasa untuk menggulingkan baginda dalam Pemberontakan R.S. 130 tetapi gagal.

b. Vajiravudh juga bersikap pilih kasih apabila baginda menubuhkan Kong Sua Pa (Pasukan Harimau Liar / Wild Tiger Corps) yang membangkitkan kemarahan angkatan tentera sedia ada. Sepanjang tempoh pemerintahannya, Vajiravudh banyak menerima kecaman terhadap pendekatan politik dan peribadinya. Rasa tidak puas hati di kalangan pegawai dan rakyat timbul kerana tidak menyukai cara baginda menggantikan pegawai-pegawai berkebolehan dan setia dengan pegawai-pegawai berpangkat rendah dan kurang berpengalaman.

c. Vajiravudh juga kurang mengambil berat tentang tugas dan tanggungjawabnya sebagai Perdana Menteri kabinetnya, sebaliknya lebih suka meluangkan masa dengan kegiatan sastera, seni dan drama. Dasar kewangan dan ekonomi yang dilaksanakan oleh Vajiravudh juga mengakibatkan keadaan ekonomi yang hampir muflis. Sir Edward Cook Penasihat Kewangan Siam melaporkan bahawa ketidakcekapan Vajiravudh dalam urusan kewangan dan sikap borosnya dalam membiayai aktiviti-aktiviti kesenian dan sastera merupakan punca utama kemerosotan ekonomi Siam pada tahun 1925.

ii. Kelemahan pemerintahan Raja Prajadhipok (Rama VII 1925-1935)

a. Pada masa pemerintahan baginda, masalah ekonomi dan kewangan Siam kian meruncing antara tahun 1913-1925 dalam mana perbelanjaan negara meningkat sehingga 50% berbanding pendapatan hanya sekitar 25%. Dasar retrenchment (berjimat cermat) yang dilaksanakan Prajadhipok dengan memotong gaji pegawai dan mengurangkan jumlah kakitangan serta mengenakan cukai baru untuk memulihkan ekonomi Siam ternyata kurang disenangi oleh pegawai kerajaan dan rakyat amnya.

b. Tindakan Prajadhipok membubarkan Pasukan Harimau Liar yang telah ditubuhkan oleh Vajiravudh telah menimbulkan kemarahan di kalangan anggota tentera berkenaan yang kehilangan pekerjaan. Rasa tidak puas hati golongan tentera terbukti apabila mereka melancarkan percubaan menggulingkan Prajadhipok pada tahun 1912 dan 1917 tetapi gagal.

iii. Dasar pilih kasih Prajadhipok

a. Baginda juga dituduh bersikap diskriminasi dengan melantik golongan kerabat diraja menjawat jawatan-jawatan tinggi kerajaan sehingga mengabaikan rakyat yang berpendidikan. Baginda cenderung mempercayai golongan diraja sahaja dalam membantu pemerintahan negara melalui penubuhan kementerian. Misalnya pada tahun 1925, baginda telah menubuhkan Majlis Penasihat yang dianggotai oleh putera-putera diraja. Ini telah membangkitkan semangat penentangan terhadap institusi diraja.

iv. Peranan golongan berpendidikan Barat

a. Idea pembaharuan politik, ekonomi dan sosial Siam dicetuskan oleh Profesor Nai Pridi Panomyong yang mendapat sokongan golongan berpendidikan Barat seperti Mejar Phibul Songkram iaitu Ketua Turus Angkatan Tentara Siam. Mereka terpengaruh dengan idea demokrasi Barat dan anti kuasa mutlak raja serta sistem monarki yang dianggap telah ketinggalan zaman dan menghalang kemajuan. Golongan ini juga merasakan hak mereka untuk menjawat jawatan yang setaraf dengan kelulusan mereka telah dinafikan kerana kebanyakan jawatan penting didominasi oleh golongan aristokrat.

v. Perselisihan antara golongan pemerintah / istana

a. Imej golongan diraja / istana di mata rakyat mula terjejas pada tahun 1931 akibat perselisihan di antara Putera Bovaradej (Menteri Pertahanan) dengan Putera Purachatra (Menteri Perdagangan). Perselisihan berkisar mengenai langkah penyelesaian masalah ekonomi Siam. Bovaradej mencadangkan kenaikan gaji untuk golongan tentera tetapi ditolak oleh Prajadhipok.

vi. Peranan Parti Rakyat

a. Pemimpin Parti Rakyat seperti Pridi Panomyong, Pya Bahul dan Phibul Songkram telah melancarkan satu cop de’tat (rampasan kuasa tanpa pertumpahan darah) pada 26 Jun 1932 ketika Prajadhipok berada di luar negara. Sekembalinya baginda dua hari selepas pemberontakan, baginda telah bersetuju untuk menerima perlembagaan yang diusulkan oleh Parti Rakyat. Peristiwa ini menandakan berakhirnya sistem pemerintahan monarki atau raja berkuasa mutlak di Siam.

Kesimpulan ( 2/3 m )

Revolusi China dan Revolusi Siam merupakan dua peristiwa revolusi yang tercetus akibat daripada rasa tidak puas hati rakyat terhadap sistem pemerintahan beraja yang dianggap mengongkong pembaharuan dan pembangunan politik, ekonomi dan sosial di negara masing-masing. Bezanya di China, revolusi ditujukan kepada menggulingkan pemerintahan Dinasti Manchu yang merupakan sebuah kerajaan asing yang berasal dari Manchuria; manakala di Siam, golongan revolusioner bertujuan menamatkan absolutisme pemerintahan beraja Dinasti Chakri khususnya Prajadhipok. Kebangkitan golongan terpelajar berpunca daripada kegelisahan terhadap kelemahan-kelemahan pentadbiran pihak pemerintah yang menghakis kepercayaan rakyat terhadap institusi diraja.

Huraikan kesan-kesan perjanjian Kanagawa tahun 1854 (Jepun) dan perjanjian Bowring tahun 1855 (Siam) ke atas kedua-dua negara.

PENDAHULUAN ( 2/3 M )Kedatangan Barat ke Asia adalah untuk meluaskan pengaruh mereka terhadap negara-negara Asia. Kuasa Barat telah melakukan campur tangan ke atas negara-negara di Asia melalui perjanjian, peperangan dan pengilhakan. Kedatangan Barat ke Thailand dan Jepun telah mengancam kedaulatan kedua-dua buah negara tersebut. Bagi menggelakkan kedaulatan dan campur tangan Barat ke atas kedua-dua buah negara ini ,kedua-dua pemerintahan negara tersebut iaitu Raja Mongkut dan Shogun telah menandatangani perjanjian dengan kuasa Barat. Raja Mongkut telah menandatangani perjanjian Bowring pada tahun 1855 dengan British. Jepun pula telah menandatangani perjanjian Kanagawa pada tahun 1854. Kedua-dua perjanjian ini sangat penting kerana perjanjian ini merupakan langkah pertama kepada perubahan dasar pintu tertutup kepada dasar pintu terbuka Siam dan Jepun bagi mengelakkan campur tangan kuasa Barat.

ISI

A. JEPUN (10 M)

Penjanjian Kanagawa diadakan kerana Amerika Syarikat tertarik dengan

banyak potensi yang terdapat di Jepun iaitu

a. Jepun mempunyai potensi perdagangan.b. Perusahaan menangkap ikan paus Amerika Syarikat di Lautan Pasifik berkembang pesat dan anak kapal Amerika Syarikat sering terkandas dipinggir laut Jepun dan sering diberi layanan buruk.c. Perdagangan Amerika Syarikat dengan China semakin meningkat dan Amerika Syarikat memerlukan arang batu daripada Jepun.

Pada tahun 1853 , Komodor Perry yang dilantik oleh kerajaan Amerika Syarikat menjadi wakil ke Jepun. Komodor Perry telah memaksa Jepun mengadakan hubungan perdagangan dengan Amerika Syarikat. Bagi mengelakkan campur tangan Amerika Syarikat Jepun terpaksa menandatangani suatu penjanjian dengan Amerika yang dipanggil Penjanjian Kanagawa pada tahun 1854.

Antara syarat-syarat perjanjian Kanagawa ialah

a. Pelabuhan Shimoda dan Hakodate dibuka kepada kapal Royal Amerika Syarikat bagi mendapat bekalan dan berdagang.b. Amerika Syarikat dibenarkan melantik seorang konsul yang akan di tempatkan di Shimoda.c. Amerika Syarikat akan dilayan sebagai negara yang paling digemari (most favoured nation ) Perjanjian kanagawa ini merupakan perjanjian yang pertama yang ditandatangani oleh Jepun dengan kuasa Barat. Perjanjian ini memberi kesan yang sangat besar terhadap Jepun dan hubungannya dengan kuasa Barat lain

Kesan-kesan Perjanjian Kanagawa 1854.

1. Kesan Politik

a. Permulaan dasar buka pintu

Perjanjian Kanagawa telah menamatkan dasar pintu tertutup kepada dasar pintu terbuka yang telah diamalkan oleh Shogun Tokugawa. Selepas perjanjian ini pada tahun 1854, Laksamana Sir James Stirling yang mewakili British telah menandatangani Perjanjian Nagasaki. Melalui perjanjian ini British mendapat kemudahan perdagangan di Hakodate dan Shimoda. Pada tahun 1855 Russia melalui Laksamana Putyyatin telah menandatangani Perjanjian Shimoda dengan Jepun. Antara isi penjanjian ini ialah :

a. Pulau-pulau Kuril termasuk Etorufu diserah kepada Russia.b. Pelabuhan Nagasaki, Shimoda dan Hokadate dibuka kepada Russia.c. Pulau Sakhalin tetap menjadi milik bersama antara Russia dengan Jepun.

Pada tahun 1856, Belanda telah menandatangi perjanjian dengan Jepun di Nagasaki. Belanda juga diberi kebenaran berdagang di pelabuhan-pelabuhan Jepun

Pada tahun 1858, Amerika Syarikat telah berjaya mengadakan perjanjian Jepun. Townsend Harris telah menjadi wakil kerajaan Amerika Syarikat telah menandatangani Perjanjian Edo. Melalui perjanjian ini lima buah lagi pelabuhan Jepun dibuka kepada Amerika Syarikat iaitu Hyogo, Hakodate, Kanagawa,

Nagasaki dan Nugata. Hak asasi bagi kes-kes civil dan jenayah hendaklah diberikan kepada semua orang Amerika. Cukai-cukai kastam hendaklah ditetapkan mengikut persetujuan bersama.

Kejatuhan Shogun Tokugawa kerana perjanjian-perjanjian yang ditandatangani ini telah membuktikan kelemahan pemerintahan Shogun. Suku-suku Barat seperti Toza, Tozama, Chosu dan Ronin menentang pentadbiran Jepun. Shogun Keiki terpaksa menyerah kuasa kepada Maharaja Meiji pada tahun 1867. Dengan ini Maharaja Meiji telah kembali berkuasa ke atas seluruh wilayah Jepun. Apabila maharaja Jepun berjaya menguasai Jepun baginda telah melakukan permodenan terhadap Jepun bagi menggelakkan campur tangan Barat.

2. Kesan Ekonomi

Melalui perjanjian ini Jepun menceburi bidang ekonomi komersial akibat berlakunya perdagangan dengan negara-negara barat akibat pembukaan pelabuhan-pelabuhan Jepun. Kemajuan dalam bidang ekonomi menyebabkan lahirnya syarikat-syarikat besar dari golongan zaibatsu yang memajukan ekonomi Jepun.

3. Kesan sosial.

Agama kristian telah dibenarkan dibawa masuk dengan bebas oleh para pedagang dan mubaligh kristian. Agama kristian semakin berkembang di Jepun.

Thailand (10 M)

Perjanjian Bowring

Raja Mongkut telah melihat perkembangan politik yang berlaku di Asia Tenggara di mana kuasa Barat telah campur tangan di Tanah Melayu, Myanmar, Indonesia dan Vietnam. Raja Mongkut sedar jika Siam meneruskan dasar pintu tertutup ini akhirnya Siam juga akan ditakluki oleh kuasa Barat.

Demi mengelakkan pencerobohan dan campur tangan kuasa Barat ke atas Siam Raja Mongkut telah mengadakan dasar buka pintu dan pemodenan Siam. Langkah pertama ke arah pemodenan adalah mengadakan perjanjian persahabatan dan perdagangan dengan British. Perjanjian ini dikenali dengan perjanjian Bowring pada tahun 1855.

Antara syarat-syarat perjanjian Bowring ialah

a. Cukai dikenakan ke atas barang-barang yang dibawa masuk oleh saudagar-saudagar British setinggi 3 % sahaja.b. Saudagar-saudagar British dibenarkan berdagang di semua pelabuhan Siam.c. Warganegara British dibenarkan membeli atau menyewa khasnya di sekitar empat batu dari ibu negera.d. Konsul British hendaklah ditubuhkan di Bangkok dan diberi hak wilayah asingan ( extra-territorial rights ) Warganegara British tidak tertakluk di bawah peraturan dan undang Siam dan mereka tertakluk di bawah undang-undang British.e. Konsul British yang hendak dilantik mendapat persetujuan dan kepercayaan Siam.

f. Pedagang-pedagang British dibenarkan mengimport candu tetapi tertakluk kepada peraturan-peraturan yang ketat dan kawalan rapi.

Kesan Perjanjian Bowring.

1. Kesan Politik.

Hubungan Siam dengan British semakin erat. Raja Mongkut telah mengamalkan diplomasi dengan menghantar satu perutusan ke Britain. Utusan ini diketuai oleh Phraya Suriwongse.

Siam dapat mengelakkan negaranya daripada dijajah oleh kuasa Barat lain. Siam telah mengadakan perjanjian-perjanjian perdagangan dengan kuasa Barat lain seperti Perancis ( 1856 ), Amerika Syarikat ( 1856 ), Denmark ( 1858 ), Portugal ( 1859 ), Holland ( 1860 ), Prusia ( 1862 ), Belgium ( 1868 ), Italy (1868), Norway ( 1868 ), dan Sweden ( 1868 ).

Raja Mongkut juga telah melakukan permodenan di Siam dengan mengambil pakar-pakar asing dalam menguruskan pentadbiranya.

Kesan ekonomi.

Perjanjian Bowring telah membuka Siam kepada pedagangan antarabangsa. Bilangan kapal yang berlabuh di Siam bertambah hampir 10 kali ganda.

Sistem ekonomi sara diri Siam telah diganti dengan sistem ekonomi komersial. Siam mengeksport kayu jati, beras dan gula. Pada tahun 1850 jumlah eksport beras Siam hanya 5% daripada jumlah pengeluarannya tetapi pada tahun 1905 jumlah eksport Siam telah meningkat sehingga 50%.

Britain telah menguasai perdagangan asing di Siam. Pelabuhan-pelabuhan asing seperti Singapura dan Hong Kong telah menjalankan perdagangan Siam. Siam telah muncul sebagai “ satelit ekonomi” Britain.

Penguasaan orang Cina dalam perdagangan asing telah tamat. Kerajaan Siam telah memajakkan monopoli eksais yang baru seperti loteri, candu dan minuman keras.

Sistem kewangan Siam telah mengalami perubahan. Siam telah menyusun semula sisten kewangannya mengikut sistem kewangan Barat. Siam telah mengambil penasihat-penasihat ekonomi daripada Barat.

Perjanjian ini juga telah menamatkan monopoli perdagangan golongan bangsawan. Sebelum ini golongan bangsawan yang memonopoli perdagangan tertentu seperti batu permata dan kayu jati .

KESIMPULAN.

Perjanjian Kanagawa dan perjanjian Bowring memberi pergertian yang sangat besar kepada Jepun dan Thailand. Melalui perjanjian ini Jepun dan Thailand telah mengubah dasar tutup pintu kepada dasar buka pintu. Melalui perjanjian ini juga Jepun dan Thailand telah melakukan permodenan terhadap

negara masing-masing. Kedua-dua perjanjian ini telah berjaya menyelamatkan Jepun dan Thailand daripada dikuasai oleh kuasa-kuasa Barat.