Anggota Parlimen berkenaan yang dikenali dalam bahasa Inggeris sebagai Ahli-ahli Parlimen Eropah (MEPS). Mereka dipilih setiap lima tahun dengan hak mengundi dewasa sejagat dan duduk mengikut kesetiaan politik; kira-kira satu pertiga adalah wanita. Sebelum 1979 mereka telah dilantik oleh parlimen negara mereka.

Di bawah Perjanjian Lisbon, kerusi diperuntukkan kepada setiap negeri mengikut penduduk dan bilangan maksimum ahli ditetapkan pada 751.

Kerusi diagihkan mengikut "kekadaran yang turun", iaitu, yang lebih besar negeri ini, lebih banyak rakyat diwakili setiap MEP. Akibatnya, pengundi Malta dan Luxembourg mempunyai pengaruh lebih kurang 10x lebih setiap pengundi daripada warganegara daripada enam negara-negara besar.

Ahli-ahli

Sehingga 2014, Jerman (80.9 juta penduduk) mempunyai 96 kerusi (sebelum ini 99 kerusi), iaitu satu kerusi untuk 843,000 penduduk. Malta (0.4 juta penduduk) mempunyai 6 kerusi, iaitu satu kerusi untuk 70,000 penduduk.

Sistem baru ini dilaksanakan di bawah Perjanjian Lisbon, termasuk menyemak semula tempat duduk yang baik sebelum pilihan raya, bertujuan untuk mengelakkan perdagangan kuda politik apabila peruntukan perlu dikaji semula untuk mencerminkan perubahan demografi.

Menurut pembahagian ini, kawasan terbentuk. Dalam enam negara anggota EU (Belgium, Perancis, Ireland, Itali, Poland, dan United Kingdom), wilayah negara dibahagikan kepada beberapa kawasan. Di negara-negara anggota yang tinggal, seluruh negara membentuk kawasan tunggal. Semua negara anggota mengadakan pilihan raya untuk Parlimen Eropah menggunakan pelbagai bentuk perwakilan berkadar.

Pembahagian kebangsaan kerusi MEP Germany 96 (12.8%) France 74 (9.9%) Italy 73 (9.7%) United Kingdom 73 (9.7%) Spain 54 (7.2%) Poland 51 (6.8%) Romania 32 (4.3%) Netherlands 26 (3.5%) Belgium 21 (2.8%) Czech Republic 21 (2.8%) Greece 21 (2.8%) Hungary 21 (2.8%) Portugal 21 (2.8%) Sweden 20 (2.7%) Austria 18 (2.4%) Bulgaria 17 (2.3%) Denmark 13 (1.7%) Finland 13 (1.7%) Slovakia 13 (1.7%) Croatia 11 (1.5%) Ireland 11 (1.5%) Lithuania 11 (1.5%) Latvia 8 (1.1%) Slovenia 8 (1.1%) Cyprus 6 (0.8%) Estonia 6 (0.8%) Luxembourg 6 (0.8%) Malta 6 (0.8%)

Memandangkan bahawa Parlimen tidak membentuk kerajaan dalam erti kata yang tradisional sistem Parlimen, politik yang telah dibangunkan mengikut garisan lebih rela daripada peraturan majoriti parti yang bertanding dan pihak.

Walau bagaimanapun, ini tidak selalu menghasilkan perjanjian, dan masing-masing dan bukannya boleh cuba untuk membina pakatan lain, EPP biasanya dengan lain-lain pusat-hak atau Kumpulan sayap kanan dan PES dengan Kumpulan sayap pusat-kiri atau ke kiri.

Kadang-kadang, Kumpulan Liberal kemudian dalam kedudukan yang penting. Terdapat juga keadaan di mana bahagian-bahagian parti politik sangat tajam telah muncul, sebagai contoh lebih peletakan jawatan Suruhanjaya Santer.

Gabungan Besar

Apabila dakwaan awal terhadap Suruhanjaya muncul, mereka telah diarahkan terutamanya terhadap Édith Cresson dan Manuel Marín, kedua-dua ahli sosialis.

Apabila parlimen enggan mempertimbangkan untuk melaksanakan bajet Komuniti, Presiden Jacques Santer menyatakan bahawa undi tidak akan sama kepada undi tidak percaya.

Kumpulan Sosialis disokong Suruhanjaya dan melihat isu ini

sebagai satu percubaan oleh EPP untuk menjatuhkan parti mereka menjelang 1999 pilihan raya.

Pemimpin sosialis, Pauline Green MEP, cuba undi keyakinan dan EPP mengemukakan usul kaunter. Dalam tempoh ini kedua-dua pihak mengambil peranan serupa dengan kerajaan pembangkang dinamik, dengan Sosialis menyokong eksekutif dan EPP isi sokongan pakatan sebelum ini dan mengundi ke bawah.

Dalam jangka kelima, 1999 hingga 2004, terdapat gabungan pusat-hak antara Liberal dan parti Rakyat. [80] Ini dicerminkan oleh Presiden Parlimen dengan terma dikongsi antara EPP dan ELDR, daripada EPP dan Sosialis.

Dalam jangka masa berikut kumpulan liberal berkembang untuk memegang 88 kerusi, bilangan terbesar kerusi yang dipegang oleh mana-mana pihak ketiga di Parlimen.