keadaan sana yang menyumbang kepada kebolehpercayaan dan

kesahihan langkah bergantung kepada jenis ukuran

yang digunakan. Keputusan mengenai mana ujian perlu mengambil

tempat, siapa yang patut mentadbir penilaian, dan jenis

kemahiran dinilai akan berbeza untuk ujian standard dan

langkah-langkah yang tidak formal. Untuk skor ujian standard boleh dipercayai

dan sah, kriteria berikut hendaklah dipenuhi:

1. ujian yang standard harus mengandungi perkara yang cukup

untuk membenarkan skor untuk mewakili pelbagai jenis

keupayaan individu. Untuk mengenal pasti dan membezakan

kalangan kanak-kanak rendah, sederhana dan tinggi tahap kebolehan,

skor standard mesti terpakai kepada kanak-kanak sama ada

berakhir spektrum dan sensitif kepada yang agak kecil

perbezaan tahap kemahiran.

2. Ujian perlu mengambil tempat dalam persekitaran yang terkawal

bahawa sekurang-kurangnya menyamai keadaan

yang dialami oleh penduduk di mana

langkah telah dipiawaikan. Kebanyakan ujian perlu

diberikan di kawasan yang tenang, agak bebas daripada

gangguan. Jika ujian sering diganggu atau jika

perhatian kanak-kanak itu adalah ditarik kepada perkara-perkara lain, keputusan tidak akan

tepat mencerminkan keupayaan. Memenuhi permintaan alam sekitar

terutamanya mencabar dengan penilaian berasaskan sekolah

kerana ruang dan privasi adalah pada apa-apa premium di sekolah.

3. Pemeriksa harus sesuai terlatih dan

biasa dengan ujian bahan dan prosedur.

Kerana pentadbiran standard matlamat, pemeriksa

mesti memahami kepentingan pertimbangan itu

sebagai pacing, nada suara, dan mewujudkan hubungan yang positif

dengan kanak-kanak. Sebaik-baiknya, pemeriksa akan dialami

dan selesa bekerja dengan kanak-kanak.

Membuat penilaian formal yang sah untuk kanak-kanak muda

tugas yang sukar yang menuntut pertimbangan yang unik. Ia

mesti bermakna dan sahih, menilai sampel yang sah

tingkah laku, berdasarkan standard prestasi yang

penanda aras yang tulen, dan mempunyai jaringan sahih. Jika skor pada

langkah-langkah ini untuk menyerupai prestasi semula jadi, ia adalah

tanggungjawab pencipta alat penilaian rasmi

untuk mereka bentuk instrumen yang mencapai yang berikut:

1. penilaian formal perlu mengambil tempat di, atau

simulasi, alam semula jadi di mana

tingkah laku yang dinilai berlaku. Ia harus mengelak daripada

meletakkan anak itu dalam keadaan yang tiruan. Jika tidak,

penilaian boleh mengukur tindak balas kanak-kanak untuk

tetapan dan bukannya keupayaan kanak-kanak untuk melaksanakan

pada kandungan.

2. Penilai perlu berpengetahuan mengenai

kedua-dua bahan penilaian dan kanak-kanak

yang dinilai. Sebaik-baiknya, orang yang mentadbirkan

penilaian adalah seorang guru atau orang dewasa lain yang berinteraksi

kerap dengan kanak-kanak itu, selagi kebiasaan ini tidak

tidak membatalkan penilaian melalui berat sebelah peribadi.

Apabila penyelidik luar atau penilai mesti mentadbir

penilaian, adalah lebih baik jika individu (s) menghabiskan masa

di dalam kelas terlebih dahulu, menjadi biasa dan

angka mesra kepada anak-anak. Penilai yang tidak

biasa dengan kanak-kanak perlu belajar apa yang kanak-kanak biasa

interaksi dengan orang dewasa seperti.

3. Penilaian perlu mengukur pengetahuan sebenar

dalam konteks aktiviti sebenar. Dalam erti kata lain,

aktiviti penilaian dan penetapan itu tidak patut

dibuat-buat. Mereka harus menyerupai aktiviti biasa kanak-kanak

seberapa mungkin, sebagai contoh, membincangkan buku sebagai

dewasa membacanya. Ibu atau bapa atau guru penilaian perlu menilai

berlaku secara semulajadi sampel tingkah laku.

4. Setakat yang mungkin, penilaian harus

dilakukan sebagai sebahagian semula jadi aktiviti harian dan bukan

daripada sebagai aktiviti masa tambah atau sisipan. Mesyuarat ini

kriteria membantu untuk memenuhi piawaian yang lebih awal daripada yang biasa

tempat dan penilai, terutamanya jika penilaian boleh

ditadbir dalam konteks sebahagian normal harian

rutin (contohnya, menilai pengetahuan buku semasa

tempoh bacaan yang biasa). Di samping itu, penilaian yang

disepadukan dalam rutin standard mengelakkan meletakkan suatu

beban tambahan ke atas guru atau mengurangi

masa pengajaran kanak-kanak.