Kepentingan Hubungan Etnik Yang Harmonis

KEPENTINGAN HUBUNGAN ETNIK YANG HARMONIS

Berdasarkan pengalaman 13 mei 1969, ternyata faktor hubungan etnik yang

harmonis menjadi anak kunci bagi keseimbangan antara kekukuhan ekonomi dan

kestabilan politik. Peristiwa tersebut telah mendedehakan kepada kita semua

bahawa survival Malaysia sebagai sebuah negara bangsa dan sistem sosial yang

kukuh, tidak semata-mata terletak pada pertumbuhan ekonomi yang baik dan

kestabilan politik yang mapan. Apa yang lebih pnting dalam konteks Malaysia

sebagai sebuah masyarakat majmuk ialah usaha berterusan untuk memupuk dan

mengekalkan hubungan etnik yang harmonis. Sekiranya tidak dilakukan, dalam

sekelip mata, pertumbuhan ekonomi dan kestabilan politik yang kita nikmati akan

tergugat sekiranya berlaku lagi konflik etnik secara terbuka seperti peristiwa 13 mei

1969.

Pengajaran daripada Peristiwa 13 mei 1969

Peristiwa 13 mei 1969 telah memberi beberapa pengajaran penting kepada ahli-ahli

politik dan setiap rakyat Malaysia, bak kate pepatah "yang baik buat tauladan, yang

buruk dijadikan sempadan." Pertama, rusuhan kaum tidak menguntungkan sesiapa.

Malahan, rusuhan kaum merugikan semua pihak dengan kehilangan nyawa dan

kerosakkan harta benda. Kedua, langkah-langkah konkrit harus diambil untuk

mengeratkan perpaduan nasional dan keharmonian antara kaum. Ketiga, perpaduan

nasional tidak akan dicapai sekiranya terdapat sebilangan besar rakyat yang miskin.

Keempat dan akhir sekali, peristiwa 13 mei telah memberi pengajaran bahawa

setiap rakyat harus menghormati satu sama lain. Kita harus bersikap toleran dan

menghormati adat resam kumpulan-kumpulan etnik lain. (Ranjit Singh Malhi, 2005)

KONSEP ASAS HUBUNGAN ETNIK

MASYARAKAT

Kumpulan manusia yang hidup bersama di sesuatu tempat dengan aturan dan cara

tertentu. Individu, keluarga dan kumpulan-kumpulan kecil merupakan anggota

sesebuah masyarakat. Jaringan erat wujud dalam anggota tersebut, khususnya

melalui hubungan bersemuka.

ETNIK

Sekelompok manusia yang mengamalkan budaya yang hampir seragam, termasuk

adat resam, pakaian, bahasa dan kegiatan ekonomi. Konsep etnik mempunyai erti

yang berkaitan rapat dengan konsep-konsep ras dan bangsa. Ras dan bangsa

memberikan penekanan pada perbezaan fizikal atau sifat-sifat biologi antara sesama

manusia. Etnik sering berbeza berdasarkan ciri budaya seperti adat resam, pakaian,

pandangan kecantikan, kegiatan ekonomi, hiburan. Di Malaysia, orang Melayu, Cina,

India, Kadazan, Dusun, Melanau dan pelbagai lagi dianggap sebagai etnik.

ETNISITI DAN ETNOSENTRIK

Etnisiti merujuk kepada rasa kekitaan sesuatu kumpulan etnik tertentu. Wujud satu

kebudayaan atau sub budaya yang menyatukan anggotanya dengan satu

tingkahlaku yang sama.

ETNOSENTRISME

Etnosentrisme pula merujuk kepada kepercayaan atau rasa bangga yang wujud

dalam kalangan anggota sesebuah kelompok etnik bahawa budaya mereka adalah

lebih baik daripada kelompok lain.

http://2.bp.blogspot.com/_PCMfMRN72mg/SXm_WD4-MaI/AAAAAAAAAEU/XB8rPBeecec/s1600-h/costume_murut.jpg

RAS

Ras dan etnik kerap kali dicampuradukkan sehingga maknanya menjadi lebih kurang

sama.Ras boleh dikatakan sebagai kelompok social yang mempunyai tanda

pengenalan kolektif berasaskan cirri-ciri fizikal biologikalnya nyata seperti warna

kulit, warna mata dan sebagainya.

RASISME

Pandangan, pemikiran atau kepercayaan negative sesuatu kelompok social atau

para anggotanya terhadap sesuatu kelompok lain berdasarkan ras semata-mata dan

ini ditunjukkan secara terbuka melalui tindakan terbuka. Ia berkait rapat dengan

konsep prejudis dan stereotaip, diskriminasi.

PREJUDIS, STEREOTAIP DAN DISKRIMINASI

Prejudis: Pandangan negative mengenai ahli atau kelompok etnik lain yang

tersemat dalam hati seseorang atau kelompok etnik tertentu; prejudis tidak diluahkan

secara terbuka. Apabila prejudis disuarakan, prejudis menjadi stereotaip.

Stereotaip: Kenyataan umum yang negative terhadap sesuatu etnik.

Diskriminasi: Pandangan, pemikiran dan kepercayaan negative seseorang atau

kelompok etnik terhadap anggota lain. Ia merupakan perbuatan membanding

bezakan seseorang individu atau sesuatu kelompok etnik lain berasaskan cirri-ciri

etnik semata-mata.

BUDAYA

Cara hidup yang diamalkan oleh kumpulan tertentu meliputi system social, politik,

ekonomi, agama, kepercayaan, adat resam, sikap dan nilai.

Ciri budaya: dipelajari, dikongsi, bersifat sejagat, diwarisi, berubah-ubah, mempunyai

unsur simbolik.

PERPADUAN DAN INTEGRASI

Perpaduan: Satu proses menyatupadukan seluruh masyarakat dan Negara supaya

setiap anggota masyarakat dapat membentuk satu indentiti dan nilai bersama serta

perasaan cinta dan banggakan tanah air.

Integrasi: Satu proses bagi mewujudkan satu identity nasional dalam kalangan

kumpulan terpisah dari segi kebudayaan, social dan lokasi dalam sesebuah unit

politik. Unsur integrasi terdiri daripada wilayah, ekonomi, kebudayaan, social,

pendidikan dan politik.

Segregasi: Pemisahan atau pengasingan antara satu kumpulan etnik dengan

kumpulan etnik yang lain dalam sesebuah Negara.

Akulturasi: Proses penyerapan unsur-unsur kebudayaan daripada suatu budaya

kepada budaya lain.

Asimiliasi: Proses percantuman dan penyatuan antara golongan etnik yang

berlainan budaya sehingga membentuk satu kelompok dengan kebudayaan dan

identity yang sama.

Akomodasi: Proses penyesuaian yang merangkumi pelbagai golongan etnik

berlainan budaya yang hidup secara harmonis dan saling menghormati antara satu

sama lain.

Amalgamasi: Proses yang terjadi apabila dua atau lebih budaya bercampur untuk

membentuk satu jenis budaya baharu yang merangkumi elemen budaya-budaya

lama yang bercantum serta elemen baharu.

Aparteid: Dasar segregasi kaum terhadap orang kulit hitam di Afrika Selatan.

KONSEP PERLEMBAGAAN

MAKNA DAN PERANAN PERLEMBAGAAN

Perlembagaan merupakan satu dokumen yang mengandungi semua susunan

peraturan dan undang-undang dasar yang dianggap penting untuk melicinkan

pemerintahan dan pentadbiran sesebuah negara. Perlembagaan menentukan

bidang kuasa pemerintahan, bentuk sesebuah kerajaan dan hak-hak rakyat.

Perlembagaan juga mengandungi prinsip yang membentuk institusi-institusi negara

seperti eksekutif, perundangan dan kehakiman dengan menyatakan kuasa dan

peranan setiap institusi tersebut dalam kerangka pemerintahan dan penradbiran

sesebuah negara.Perlembagaan digubal untuk menjadi garis panduan tentang corak

pemerintahan sistem politik dan pentadbiran sesebuah negara, di samping memberi

jaminan perlindungan kepada rakyat. Perlembagaan juga menyatakan

tanggungjawab dan kewajipan setiap warganegara terhadap pemerintah dan

negara.

KONSEP KETINGGIAN PERLEMBAGAAN

Perlembagaan Persekutuan ialah undang-undang tertinggi di Malaysia dan menjadi

tunggak semua undang-undang, sama ada yang sedia ada atau yang bakal digubal.

Semua undang-undang yang digubal tidak boleh bercanggah dengan Perlembagaan

Persekutuan. Jika wujud percanggahan, undang-undang berkenaan dianggap

terbatal setakat bahagian yang bercanggah tersebut. Kedudukan Perlembagaan

sebagai undang-undang tertinggi amat penting bagi sesebuah negara yang

mengamalkan Sistem Persekutuan seperti Malaysia. Ini memudahkan Kerajaan

Persekutuan menjalankan kuasa pemerintahan dan pentadbiran dengan licin, tanpa

terpaksa bersaing dengan pihak-pihak lain terutama kerajaan negeri.Seiring dengan

kedudukan Perlembagaan sebagai undang-undang tertinggi negara, parlimen

memperolehi kuasanya daripada perlembagaan. Parlimen mempunyai kuasa yang

terhad dan tidak boleh membuat undang-undang untuk perkara-perkara yang

terletak di luar bidang kuasa yang diperuntukkan kepadanya. Makhamah

mempunyai kuasa untuk membatalkan sesuatu undang-undang yang diluluskan oleh

parlimen jika undang-undang tersebut berada di luar bidang kuasanya dan

bertentangan dengan Perlembagaan Persekutuan. Ini bermakna makhamah juga

tertakluk kepada kehendak Perlembagaan Persekutuan. Walaupun yang Dipertuan

Agong menjadi Ketua Negara, baginda juga tertakluk kepada Perlembagaan

Persekutuan. Baginda tidak boleh bertindak sesuka hati tetapi perlu menjalankan

tugas mengikut bidang kuasa yang diperuntukkan kepadanya dalam Perlembagaan.

Oleh itu, tidak ada institusi di Malaysia yang boleh mengatasi kuasa dan kedudukan

Perlembagaan Persekutuan. Kuasa tertinggi Perlembagaan ini dikenali sebagai

ketinggian perlembagaan

RUGI MELAYU TOLAK PERPADUAN, 1MALAYSIA

oleh Feriz Omar ([email protected])

KETIKA pertama kali Datuk Seri Najib Tun Razak melontarkan idea tentang aspirasi

1Malaysia, pelbagai pihak dilihat cuba memberikan takrifan dan andaian terbaik

mereka mengenai istilah berkenaan.

Bermula dari bual bicara pemimpin negara, ahli politik, ahli akademik dan

professional hinggalah ke cakap-cakap kedai kopi, segenap lapisan masyarakat

bagai tercari-cari apakah intipati sebenarnya di sebalik konsep 1Malaysia.

Dalam begitu banyak teori yang dikemukakan, yang paling menyakitkan hati ialah

andaian tidak bertanggungjawab beberapa pihak tertentu yang cuba menyamakan

konsep 1Malaysia dengan perjuangan 'Malaysian Malaysia' dokongan DAP.

Memang sah ia adalah suatu tuduhan yang berniat jahat bertujuan untuk mencalar

imej kerajaan Barisan Nasional (BN) di kalangan masyarakat Melayu!

Sabtu lepas, setelah pelancaran logo dan lagu 1Malaysia, nampaknya masih ada

sebilangan kecil masyarakat Melayu yang salah faham, ragu-ragu atau kabur

dengan makna kepada saranan perpaduan melalui aspirasi tersebut.

Salah tanggap dan kekaburan sebegini banyak dipengaruhi oleh sikap orang Melayu

sendiri. Antaranya, sikap yang berkecenderungan untuk memperoleh maklumat dari

sumber yang tidak betul seperti laman-laman blog yang dikendali oleh bloggers yang

buta hati dan jiwa yang murni.

Bukankah media-media perdana dan laman-laman web kerajaan sudah pun

memberi informasi tentang hal ini dengan cukup terperinci.

Sudah sampai masanya, masyarakat Melayu merujuk kepada media-media perdana

dan jika perlu, media alternatif yang menganjurkan kupasan pemikiran yang 'bebas',

matang lagi mementingkan keharmonian rakyat dan bukannya melayan hujah-hujah

beremosi.

1Malaysia hanyalah satu 'aspirasi' yang dicetuskan untuk mencari persamaan dan

mengelakkan perbezaan di kalangan rakyat Malaysia. Ia adalah asas pembentukan

senario kehidupan yang harmoni dan memupuk semangat erat seiring dengan

kehendak prinsip Rukun Negara.

Terdapat lapan penerapan nilai murni di bawah 1Malaysia iaitu budaya

kecemerlangan, ketabahan, rendah hati, penerimaan, kesetiaan, meritokrasi,

pendidikan dan integriti.

Sewaktu pertama kali slogan '1Malaysia, Rakyat Didahulukan, Prestasi Diutamakan'

dilaungkan, Perdana Menteri sengaja mahukan seluruh rakyat Malaysia terlibat

sama dalam menterjemahkan aspirasi tersebut.

Kita akui bahawa Wawasan 2020 sudah pun menjadi wawasan jangka masa pendek

kerana ia bakal menemui kita beberapa tahun lagi. Malaysia hari ini perlukan suatu

wawasan, visi dan misi baru yang berterusan. Di atas kesedaran ini juga, rakyat

Malaysia yang berbilang kaum dan agama sepatutnya mula menunjukkan gerakan-

gerakan positif untuk bersatu padu dalam menentukan wawasan visi dan misi

negara yang baru.

Nampaknya bagi bangsa Melayu, keutamaan untuk mewujudkan perpaduan di

kalangan bangsa dan agama sendiri bukan menjadi keutamaan. Sebaliknya, dalam

isu Pas menolak usul perpaduan ummah UMNO-Pas yang kian memuncak, falsafah

politik pula yang didahulukan sehingga meranapkan hak Melayu untuk menentukan

hala tuju negara dalam menetapkan visi dan misi memajukan bangsa dan agama.

Begitu juga mengenai dakwaan yang mengatakan 1Malaysia bakal menindas nasib

orang Melayu dan hak Bumiputera adalah tidak benar sama sekali.

Asas kepada dakwaan ini, konon-kononnya ialah tindakan kerajaan yang

memansuhkan Kementerian Pembangunan Usahawan dan Koperasi (MeCD)

sedangkan hal yang sebenar ialah fungsi MeCD sudah pun diserap sepenuhnya ke

Jabatan Perdana Menteri bagi tujuan menambah kecekapan dan mengurangkan

kerenah birokrasi.

Dasar afirmatif yang bersifat menolong kaum Bumiputera sebetulnya tidak pun

disentuh, malah bakal dilaksanakan dengan lebih telus.

Konsep 1Malaysia yang 'sebenar' ternyata bertujuan baik demi keharmonian

pelbagai ras dan keturunan di Malaysia. Melalui nilai murni 'Penerimaan',

masyarakat Malaysia dituntut agar menerima perbezaan kaum dan agama.

Dalam hal ini, sudah tiba masanya perspektif perpaduan negara diubah berbanding

sekadar bertoleransi sebelum ini. Sikap sebegini membuat kita maju setapak ke

hadapan kepada rasa hormat dan saling menerima.

Justeru, 1Malaysia sepatutnya menjadi ruang di mana masyarakat Melayu

melupakan agenda politik buat sementara dan berpadu demi menyokong agenda

perpaduan nasional. Ambil iktibar daripada kaum Cina di Malaysia, yang mana

sekalipun wujud beberapa entiti politik yang menjaga kepentingan orang Cina,

badan-badan bukan kerajaan (NGO) seperti Dong Zhong dan Shiu Qiu sentiasa

menjadi tempat kaum Cina menyatakan kesatuan pendapat mereka.

Orang Melayu sajalah yang nampaknya begitu berpecah bagaikan tiada langsung

titik temu hingga kini. Inilah punca kepada komentar Mufti Perak, Tan Sri Harussani

Zakaria, yang begitu kecewa dengan kegagalan perpaduan Melayu Pas dan UMNO

bersatu baru-baru ini.

Saya menyeru seluruh umat Melayu menyokong aspirasi 1Malaysia yang dibawa

oleh Najib dan melupakan perbezaan yang ada buat seketika demi kepentingan

negara. 1Malaysia hakikatnya adalah rangkuman kepada elemen fundamental yang

cukup perlu bagi merealisasikan cita-cita Wawasan 2020.

Seperti golongan Yahudi yang menetapkan cita-cita 100 tahun untuk kembali dan

menguasai Baitulmaqdis, hendaknya orang Islam di Malaysia juga tidak perlu ralat

untuk bersatu hati, mengejar wawasan yang sudah sedia termaktub ini. Ayuh, mari

kita terjemahkan konsep perpaduan 1Malaysia dan tentukan misi dan visi negara.

FERIZ OMAR ialah Presiden Pertubuhan Profesional Melayu & Pewaris Bangsa

(ProWaris)

ARKIB : 17/03/2009

ISU PPSMI: BAHASA MELAYU TETAP UNGGUL

TUNJUK perasaan jalanan membantah Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan

Matematik dalam Bahasa Inggeris (PPSMI) minggu lalu telah memaksa saya

menyelami perjuangan mengenai isu ini.

Memang benar, sekalipun Matematik dan Sains adalah dua mata pelajaran sahaja

tetapi kedua-dua mata pelajaran itu adalah asas kepada pelbagai pecahan ijazah

serta sijil profesional seperti kejuruteraan, perubatan, arkitektur dan sebagainya. Apa

yang ditakuti adalah apabila bahasa Melayu tidak lagi menjadi bahasa ilmu

ketamadunan Melayu dunia.

Namun demikian, ramai juga rakyat merasakan niat murni kerajaan dalam PPSMI

patut diteruskan dalam membentuk serta menyiapkan bangsa yang mempunyai

tahap survival tinggi demi memudahkan ia bersaing di pentas dunia.

Bagi saya ini adalah dua cadangan yang perlu dipertimbangkan sebijak mungkin

kerana PPSMI adalah suatu saranan yang bernatijahkan kebaikan namun ditentang

sebilangan rakyat Malaysia.

Jika kita kaji usaha pembangunan e-book digital dunia di peringkat akhir yang

diusahakan syarikat Amazon.Com, kita akan dapati buku berbentuk digital bakal

mengambil alih percetakan buku masa hadapan.

Struktur percetakan buku di peringkat global juga menunjukkan martabat golongan

penterjemah bahasa diangkat menjadi golongan terpenting yang memegang

amanah utama untuk membawa generasi masa hadapan memenuhi ilmu di luar

jangkauan.

Oleh demikian, persoalan mengenai sama ada bahasa Inggeris atau bahasa Melayu

sebagai bahasa ilmu di Malaysia sudah pun terjawab sebenarnya! Kedua-duanya

masih relevan selagi golongan penterjemah bahasa Melayu dan Inggeris terus

wujud, masih belum malas, masih boleh menaip dan masih boleh

dipertanggungjawabkan.

Yang kesalnya, tindakan tunjuk perasaan jalanan dirasakan agak keterlaluan

sedangkan semua tahu bahawa keputusan kajian mengenai isu PPSMI sedang

dirumuskan oleh pihak kerajaan. Untuk menyedapkan hati, biarlah saya yakin ia

didalangi pihak pembangkang.

KRISIS EKONOMI PALING DAHSYAT

SEJAK PERANG DUNIA KEDUA

Pada hari Jumaat lalu, Indeks Komposit Bursa Malaysia (KLCI) terus menjunam di

bawah 850 mata, suatu tahap yang amat rendah sejak tahun 2006. Sekalipun saya

masih tidak setuju dengan kebanyakan rakyat meletakkan KLCI sebagai indeks

kedudukan ekonomi Malaysia, namun indeks ekonomi lain seperti peratus

pertumbuhan ekonomi, KDNK, indeks pengguna dan pelaburan asing langsung

(FDI), juga rata-rata menunjukkan ekonomi Malaysia sudah berada di tahap zon

kritikal.

Ini terbukti setelah Datuk Seri Najib mengisytiharkan Pakej Rangsangan Ekonomi

Kedua Malaysia, disusuli pula dengan tindakan Perdana Menteri Jepun minggu lalu

yang mengeluarkan arahan untuk menyiapkan Pakej Rangsangan Ekonomi Jepun

Ketiga. Senario ekonomi kini diistilahkan Jepun sebagai ‘krisis ekonomi paling

genting selepas Perang Dunia Kedua’.

Kenaikan harga minyak saranan Iran melalui OPEC sememangnya berjaya

membuat rejim Amerika-NATO terkedu terhadap cadangan tindakan untuk

menyerang Iran; negara yang dituduh Bush memiliki senjata pemusnah nuklear.

Sekalipun cadangan Iran itu adalah untuk sementara, namun kesannya berjaya

menghancurkan empayar ekonomi kapitalis anjuran Amerika-Yahudi bukan sahaja di

Amerika tetapi juga menarik jatuh sama blok-blok ekonomi lain. Ini kerana sistem

ekonomi kapitalis termasuk sistem perdagangan bebas WTO/AFTA sudah berakar

umbi di serata dunia.

Ternyata dakwaan mantan Perdana Menteri Malaysia, Tun Dr. Mahathir Mohamad

terhadap penyangak matawang Soros sekitar 1997-1998 membuatkan saya begitu

yakin bahawa sistem kapitalis akan musnah seperti sistem ekonomi sosialisme dan

komunisme.

Membuat keuntungan daripada sistem tukaran asing melalui ‘spekulasi serta

ramalan’ adalah haram. Konsep sistem kewangan Islam yang bersandarkan aset

secara realitinya adalah hakiki dan kini dibuktikan kebal daripada mana-mana krisis

ekonomi.

Buka-bukalah mata, sekalipun kita berdiri megah sebagai pusat kecemerlangan

sistem kewangan Islam dunia, Malaysia masih lagi belum terlepas daripada krisis

ekonomi kerana kebanyakan sistem ekonomi kita dipengaruhi kuat oleh ‘spekulasi

serta ramalan’ terutamanya dalam jual-beli saham dan komoditi, kadar penetapan

pembiayaan kewangan dan harga bon-bon terbitan, kelulusan pembiayaan

perbankan dan keputusan untuk menentukan harga minyak.

Selagi sistem ekonomi Malaysia tidak bersandarkan pada realiti dan kewujudan

sebenar, selagi itulah kita tidak akan merdeka dan sentiasa terjerumus bersama

setiap kali berlakunya krisis ekonomi dunia.

Secara ringkasnya, banyak lagi perlu kita lakukan untuk menghadapi krisis ekonomi

dunia, tetapi sebaliknya kita masih lagi khayal berseronok melayan kerenah politik

negara. Krisis ekonomi paling dahsyat selepas Perang Dunia Kedua sudah pun tiba

dan tidak lagi dapat kita elakkan bak kata pepatah Melayu, ‘membujur lalu melintang

patah’.

FERIZ OMAR ialah Presiden Pertubuhan

Profesional Melayu dan Pewaris Bangsa (ProWaris).

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?

y=2009&dt=0317&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_08.htm&arc=hive

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2009&dt=0317&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_08.htm&arc=hive

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2009&dt=0317&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_08.htm&arc=hive

Wednesday, February 18, 2009

PEMBANGUNAN EKONOMI DAN HUBUNGAN ETNIK DALAM KONTEKS

NEGARA MALAYSIA

Selepas Tragedi 13 Mei 1969, Dasar Ekonomi Baru diperkenalkan dan ia

menunjangi pembangunan ekonomi Malaysia dan hubungan kaum sehingga 1990.

Selepasnya kerajaan memperkenalkan Rancangan Wawasan.

Perkembangan Ekonomi Malaysia dalam Kerangka Kehadiran Masyarakat Pelbagai

Kaum Sejak Abad Ke-15 Sehingga Merdeka.Pada abad ke-15 dengan kemunculan

Melaka sebagai pusat perdagangan bebas, bahasa Melayu menjadi bahasa lingua

franca dan pedagang-pedagang asing menerima hegemoni perdagangan Melayu.

Sifat berkongsi kekayaan ekonomi Melaka di kalangan semua pedagang yang

mengunjungi Melaka dapat diperhatikan dari sikap Sultan dan pembesar Melayu.

Mereka mengguna dan menggalakkan penyertaan pedagang asing seperti Gujarati,

Chulia dan peminjam wang India (Chettiars).Dasar ini juga mengelakkan kelahiran

Melayu kaya yang bakal menggugat kestabilan pemerintah.Hubungan ekonomi di

Melaka mengikut peraturan ekonomi yang ditetapkan oleh raja-raja Melayu mengikut

Hukum Kanun Melaka.Pedagang asing terpaksa menerima syarat-syarat dalam

hukum ini bila menjalankan perdagangan di Melaka.Portugis yang menguasai

Melaka pada abad ke-16 telah melenyapkan budaya perdagangan bebas untuk

seketika.dasar monopoli dan pelbagai sekatan perdagangan dikenakan. Memaksa

kapal-kapal singgah di Melaka untuk membayar cukai; 10% dikenakan untuk

barangan dari negara China dan 8% untuk barangan dari Teluk Benggal.

Pedagang juga dimestikan mendapatkan surat izin untuk berdagang di Melaka.

Pedagang tidak puas hati dan ramai yang berpindah ke Aceh dan Pedir. Keadaan

bertambah buruk apabila Belanda menguasai Melaka pada 1641. Pelbagai dasar

monopoli diperkenalkan Belanda mengawal barangan utama yang diimport dan

dieksport dari Melaka dengan tujuan untuk menetapkan harga jualan barangan

berkenaan.Belanda menguasai monopoli ke atas barangan seperti lada hitam,

http://saiminginsariipkent.blogspot.com/2009/02/pembangunan-ekonomi-dan-hubungan-etnik.html

http://saiminginsariipkent.blogspot.com/2009/02/pembangunan-ekonomi-dan-hubungan-etnik.html

rempah-ratus, kayu cendana, timah dan pelbagai jenis kain.Duti sebanyak 10%

dikenakan ke atas barangan yang diimport dan 5% ke atas barangan eksport.

Semua pedagang dipaksa singgah di Melaka untuk menjalankan urusniaga mereka;

mengikat perjanjian ekslusif dengan pemerintah-pemerintah Melayu di Negeri-negeri

Melayu untuk menjual hasil negeri mereka, khususnya bijih timah kepada Belanda

pada harga yang ditetapkan dan menghadkan urusan perdagangan dengan

pedagang-pedagang India.Senario ekonomi Tanah Melayu berubah dengan

penguasaan Pulau Pinang oleh Francis Light pada 1786, Melaka pada 1795 dan

Singapura pada 1819. Ketiga-tiga pelabuhan ini diisytiharkan sebagai pelabuhan

bebas pada 1826 dan ia menarik pedagang asing, termasuk pedagang Cina dan

India.Ketiga-tiga kelompok pedagang ini tinggal dalam penempatan yang berasingan

dengan kegiatan ekonomi diidentifikasikan dengan kaum. tiada interaksi ekonomi

antara ketiga kaum utama ini (Melayu, Cina dan India). Keadaan ini berubah pada

abad ke-19 apabila lebih ramai buruh asing, khususnya buruh Cina, India dan Jawa

dibawa masuk untuk memajukan sektor perladangan (getah dan kopi) dan

perlombongan.

Pada abad ke-20 pula British mula menyingkirkan penguasaan orang Cina dalam

sektor perlombongan dan bidang komersil lain yang menguntungkan. Buruh India

dan Cina dibawa masuk dalam bilangan yang besar untuk memajukan sektor

perladangan getah dan bijih timah. Ia dengan sengaja membawa kepada ekonomi

duaan iaitu dua keadaan ekonomi yang berjalan serentak dalam satu waktu.

Kawasan pantai barat maju dengan tersedianya pelbagai kemudahan dan pantai

timur pula menumpukan kepada tanaman sara diri. Bentuk ekonomi ini membawa

faedah kepada kebanyakan orang Cina yang menetap di bandar. Orang Melayu

terpinggir di luar bandar dengan kegiatan ekonomi sara diri (tanam padi dan buah-

buahan). Ia disengajakan oleh British dengan harapan orang Melayu akan hasilkan

tanaman untuk keperluan sendiri dan British juga tidak perlu mengimport beras dari

luar.Hubungan Etnik Pada Zaman Melaka sehingga abad ke- 17

Melaka menarik ramai pedagang asing dan ia muncul sebagai pelabuhan

kosmopolitan. Di sini wujud interaksi yang baik antara pedagang Melayu, Cina dan

India. Ini kerana kerajaan Melaka di bawah pemerintah yang bijak menjalankan

dasar pentadbiran yang adil dan ia memberi peluang kepada semua bangsa untuk

menikmati keuntungan perdagangan di Melaka.Kejayaan hidup bersama antara

kesemua kaum ini dapat diperhatikan daripada kewujudan penempatan seperti Bukit

Cina dan perkahwinan orang tempatan dengan pedagang asing yang melahirkan

baba peranakan India dan Cina.

Hubungan ekonomi antara ketiga kaum (Melayu, India dan Cina) terjejas dengan

kehadiran kuasa Portugis dan Belanda yang mula mengawal pelabuhan-pelabuhan

utama Melayu seperti Melaka dan Betawi. Kuasa asing ini juga mengawal

perdagangan antara pulau dan jalan laut utama antara India dan China. Usaha-

usaha diambil untuk memaksa kerajaan-kerajaan Melayu tunduk kepada kuasa baru

ini. Dasar monopoli yang diamalkan oleh kuasa Barat ini memaksa pedagang

tempatan beralih ke pelabuhan-pelabuhan lain yang mengamalkan dasar

perdagangan bebas. Keadaan ini juga memaksa pedagang Melayu berpindah ke

kawasan pedalaman (hinterland) dan mereka terpaksa bekerja mengusahakan

tanah. Keadaan ini membawa kepada kemunculan kelas petani atau komuniti

Melayu luar bandar yang mengusahakan tanah. Kekosongan yang ditinggalkan oleh

orang Melayu di bandar kini diambil alih oleh orang India dan kemudian pada zaman

British oleh orang Cina, Arab dan Eropah.Hubungan Etnik Pada Abad Ke-18Hampir

kesemua kapitan Cina menjalinkan hubungan yang baik dengan British.

Dasar British Ini sebenarnya menjarakkan lagi status ekonomi Cina.

Hubungan Etnik Pada Abad Ke-19Penglibatan orang Cina dalam ekonomi Negeri-

negeri Melayu membawa kepada kerjasama ekonomi antara kaum Melayu dan Cina.

Ini dapat diperhatikan di negeri Selangor, Johor dan Negeri Sembilan.

Kerjasama antara saudagar Cina dan Melayu di Selangor bermula pada tahun 1846

iaitu pada zaman pemerintahan Raja Jumaat (1840-1854). Saudagar Cina Melaka

telah mendahulukan modal untuk memajukan lombong di Lukut. Sebagai balasan

saudagar Cina Melaka mendapat sebahagian keuntungan yang diperolehi oleh

Sultan dari lombong Lukut.Kerjasama Orang China –Melayu Di Johor.Kerjasama ini

bermula apabila Temenggong Johor, Temenggong Ibrahim menggalakkan orang

Cina membuka tanah untuk mengusahakan tanaman lada dan gambir.

Di bawah sistem Kangcu yang diperkenalkan di Johor, seorang ketua Cina yang

dipanggil Kangcu atau raja sungai ditempatkan untuk mengawal setiap batang

sungai di tempat ladang-ladang terbuka. Kangcu akan menerima surat kuasa dari

Temenggong untuk membuka ladang, mengawasi tanaman dan memungut cukai

Kesan Dominasi Langsung Orang Cina Dalam Perlombongan.Selepas pedagang

Cina dibenarkan untuk terlibat secara langsung dalam perkembangan ekonomi

Negeri-negeri Melayu, peranan elit pemerintah Melayu hanya dihadkan kepada

pengutipan cukai eksport dan import dan urusan memperuntukkan konsesi kepada

pelabur.Dengan bermulanya pentadbiran British, peranan ini telah diambil alih oleh

British dan orang Cina kini boleh melangkaui (bypass) pemerintah Melayu untuk

berurusan dengan pentadbir BritishKaum Cina juga bekerja sebagai kontraktor

pembuat jalan, landasan keretapi, sebagai peniaga runcit dan pekedai. Mereka juga

menjadi orang tengah dalam perniagaan. Kaum Cina kekal sebagai komuniti yang

berdikari dan mampu diri. Pada masa itu, rata-rata tidak menganggap Tanah Melayu

sebagai negara mereka Abad ke-18 juga adalah zaman kedatangan buruh India

yang mula menetap di Negeri-negeri Selat. Ada yang datang sebagai pegawai polis,

tentera dan pesalah yang dibawa dari India untuk bekerja sebagai buruh dalam

Jabatan Kerja Raya. Ada juga pedagang India yang terlibat dalam perniagaan di

Negeri-negeri Selat.Selepas pengenalan sistem Residen di Negeri-negeri Melayu

pada 1874, ramai orang India yang direkrut dalam sektor keselamatan Negeri-negeri

Melayu (NNM) seperti Malay States Guides, polis dan juga dalam pembinaan jalan

dan landasan keretapi. Bilangan buruh India ketika ini amat kecil tetapi ia bertambah

pada penghujung abad ke- 19 dengan perkembangan pesat sektor perladangan

getah.Pembangunan Ekonomi dan Hubungan Etnik Pada Abad Ke-20Abad ke-20

adalah era yang menyaksikan perkembangan pesat ekonomi Tanah Melayu dan

penglibatan bukan Melayu, khususnya kaum Cina dalam ekonomi milik British.

Kaum India pula menyumbangkan tenaga yang besar dalam sektor perladangan dan

sebilangan kecil dalam pentadbiran dan sebagai buruh kasar dalam sektor

perladangan dan perlombongan. Kebanyakan orang Melayu pula adalah di luar

bandar dan mereka yang berpendidikan bekerja makan gaji dalam sektor

pentadbiran kerajaan. Pada awal abad ke-20 kaum Cina menjadi pemilik utama

lombong-lombong utama dan hanya pada 1930-an dengan peningkatan

penggunaan teknologi, bangsa Eropah mula mengambilalih dominasi orang Cina

dalam sektor ini Kedudukan ekonomi Cina telah cuba dipulihkan pada zaman

Darurat (1948-1960) iaitu apabila berlaku ancaman komunis.kerajaan telah

mendirikan kawasan penempatan baru yang dikenali sebagai “kampung-kampung

baru” (New Villages) di bawah rancangan Briggs. Hubungan Orang Melayu dengan

India dari sudut ekonomi agak baik pada awal abad ke-20. Ini adalah berasaskan

hubungan orang Melayu golongan peminjam wang India (Chettiar). Hubungan ini

menjadi renggang pada 1930-an apabila orang India membuat tuntutan politik

supaya mereka diberikan lebih banyak keistimewaan.

Kedudukan ekonomi buruh India amat teruk pada zaman pendudukan Jepun. Ramai

yang telah dibawa ke sempadan negeri Thai untuk membina landasan keretapi

maut. Pada zaman Darurat, 1948-1960, tuntutan pekerja bertambah dan ramai

buruh India telah menyertai kesatuan sekerja anjuran anjuran Parti Komunis India.

Pada Mei 1947, buruh India telah menuntut supaya mereka diberikan upah yang

sama dengan buruh Cina.Tuntutan-tuntutan lain adalah tempat kerja yang selesa,

bekalan kemudahan asas dan perlantikan guru sekolah di estet.Berdasarkan

kemajuan ekonomi yang di alami oleh ketiga-tiga kaum pada abad ke-20, amat jelas

konsentrasi ketiga-tiga kaum ini juga berbeza. Kaum Cina juga mewakili separuh

dari penduduk bandar semua negeri Semenanjung kecuali Kelantan, Trengganu dan

Perlis. Orang Melayu pula tertumpu di kawasan luar bandar yang berkait dengan

pertanian sebagai contoh di kawasan pantai barat. Pada tahun 1947, hanya 14%

orang Melayu menetap di bandar, sedangkan Cina mewakili 54% dan India

39%.Kaum India sebahagian besar tinggal di luar bandar dan mereka yang menetap

di bandar tertumpu di negeri Perak, Selangor dan Negeri Sembilan.

Selepas Merdeka: Latar Belakang Perkembangan Ekonomi Malaysia dalam

Kerangka Perlembagaan Merdeka 1957 dan Senario Selepas

MerdekaPerlembagaan Merdeka menyaksikan dominasi politik Melayu diinstitusikan.

Pada tahun 1955 dan 1956 UMNO, MCA dan MIC telah berkompromi dibawah satu

persetujuan (social contract) yang dikenali sebagai “persetujuan bersejarah” (historic

bargain). Melalui persetujuan ini orang Melayu bersetuju kewarganegaraan akan

diberikan kepada orang bukan Melayu yang berkelayakan dan sebagai balasan

bukan Melayu bersetuju mengakui hak-hak istimewa orang Melayu, bahasa Melayu

sebagai bahasa kebangsaan dan kedudukan raja-raja Melayu sebagai raja

berperlembagaan.

Semua kompromi ini kemudiannya dimaktubkan dalam Perlembagaan Persekutuan

1957.Walaupun semua kehendak dipersetujui sewaktu perlembagaan diterima tetapi

selepasnya ia adalah satu senario yang berbeza. Isu-isu sensitif terus dibangkitkan

oleh parti-parti pembangkang dalam pilihanraya 1963 dan 1969. Pada akhir tahun-

tahun 1960-an, perasaan tidak puas hati dan kemuncaknya ialah Tragedi 13 Mei.Ia

seterusnya membawa kepada pemansuhan Parlimen, penubuhan Majlis Gerakan

Nasional (MAGERAN) dan pengenalan prinsip Rukunegara bagi mengukuhkan

perpaduan negara. Pada awal 1970, Dasar Ekonomi Baru (DEB) diperkenalkan

untuk menyusun semula masyarakat dan membasmi kemiskinan tanpa mengira

kaum. Antara 1970-1990, DEB menunjangi pembangunan negara dan ia berusaha

untuk membasmi dan menyusun semula masyarakat tanpa mengira bangsa dan

agama. Pembangunan Ekonomi dan Hubungan Etnik Dalam Rancangan Malaya

Pertama (1956-1960) dan Kedua (1961-1965)Rancangan Malaya Pertama bertujuan

untuk meningkatkan pertumbuhan ekonomi negara dengan menumpukan kepada

sektor luar bandar;Mempelbagaikan keluaran pertanian supaya negara tidak hanya

bergantung kepada pengeluaran getah Menambahkan peluang pekerjaan bagi

mengurangkan kadar kemiskinan.Dasar pembangunan kerajaan Perikatan selepas

merdeka adalah untuk membawa kemajuan ekonomi kepada semua rakyat Tanah

Melayu.Pada waktu ini tidak banyak wang yang diperuntukkan untuk perbelanjaan

pembangunan ekonomi. Hampir separuh dari perbelanjaan dihalakan kepada

pertahanan dan keselamatan dalam negeri (bagi membendung ancaman komunis).

Status Ekonomi MelayuUntuk membantu orang Melayu di luar bandar kerajaan telah

menubuhkan pelbagai agensi;

RIDA (Rural Industrial Development Authority) berfungsi untuk memajukan

masyarakat luar bandar melalui pembangunan sosial, ekonomi dan infrastruktur.

FELDA (Federal Land Development Authority) pada 1956 untuk membuka dan

memajukan tanah baru secara besar-besaran bagi pertanian dan penempatan

Kementerian Pembangunan Negara dan Luar Bandar pada 1959, satu Kementerian

yang secara khusus menjaga hal-ehwal luar bandar ditubuhkan. FAMA (Federal

Agricultural Marketing Authority) pada 1965.1961 Jawatankuasa Pembangunan

Kampung ditubuhkan bagi melibatkan orang Melayu secara langsung dalam proses

perancangan dan pelaksanaan program pembangunan. Bank Bumiputera

ditubuhkan pada 1965 dengan modal sebanyak RM20 juta untuk berperanan

sebagai institusi yang boleh membekalkan kredit serta khidmat nasihat kepada

peniaga bumiputera.Amanah Saham MARA dilancarkan pada 1967 untuk

menggembling tabung simpanan Melayu. Dewan Perniagaan Melayu Bersekutu

ditubuhkan pada 1967 sebagai urursetia bagi golongan kapitalis Melayu.

Status Ekonomi CinaKedudukan ekonomi Cina amat teguh selepas merdeka

disebabkan kemahiran orang Cina berdagang dan juga sumbangan persatuan-

persatuan Cina untuk mengumpul modal.Konsep perniagaan ala kongsi telah

membantu kaum Cina mengumpul modal dan mengukuhkan modal di kalangan

komuniti mereka. Keadaan ini juga dibantu oleh lokasi orang Cina di bandar yang

telah mendedahkan mereka dengan satu sistem pendidikan yang baik.

Status Ekonomi India.Dasar kerajaan yang baru merdeka untuk mengambilalih

ladang-ladang milik pengusaha asing mempunyai kesan yang serius ke atas buruh

eset. Pengusaha Barat mula menjual ladang-ladang mereka dan meninggalkan

negara. MIC telah cuba menyelamatkan nasib buruh-buruh India dengan membeli

ladang-ladang kecil dengan menubuhkan National Land Finance-Co-operative

Society Lmtd (NLFCS) pada 1960. MIC dan NLFCS telah mendesak kerajaan

menggubal undang-undang untuk mengawal penjualan estet yang luasnya melebihi

100 ekar.

Antara 1961-1969, NLFCS telah membeli 18 estet.Pembangunan Ekonomi dan

Hubungan Etnik Sejak Tragedi 13 Mei 1969 Hingga 1990un Razak menyedari bagi

membangunkan ekonomi negara, kerajaan harus mengelakkan perbalahan kaum.

Untuk itu parti Perikatan diperluaskan dan pada 1974 Barisan Nasional (BN)

dibentuk dan ia menyaksikan penyertaan lebih banyak parti politik dan

mengurangkan politiking. Tujuan utama rancangan ini adalah untuk

memperteguhkan sokongan orang Cina. Ia adalah strategi politik yang digelar

sebagai “ethnic corporatism”.Status Ekonomi MelayuPembangunan ekonomi

sebelum Tragedi 13 Mei adalah dibawah Rancangan Malaysia Pertama (RMP)

(1966-1970). Ia ingin wujudkan perpaduan rakyat dan wujudkan integrasi antara

Semenanjung, Sabah dan Sarawak. Ingin mengurangkan kadar pengangguran,

membangunkan ekonomi luar bandar dan mempelbagaikan ekonomi supaya tidak

bergantung kepada getah dan bijih timah. Tragedi 13 Mei 1969 menyedarkan

kerajaan timbulnya masalah perbalahan kaum adalah disebabkan

ketidakseimbangan dalam pembangunan ekonomi antara kaum Pembahagian buruh

seperti yang disaksikan pada zaman penjajahan berterusan pada tahun-tahun

1960an.

Adalah didapati golongan yang paling menganggur ialah orang Melayu dan ini diikuti

oleh orang India. Dalam sektor pelaburan didapati orang Melayu hanya memiliki 1%

pelaburan dalam perniagaan berdaftar.Oleh itu, satu rancangan ekonomi yang lebih

menyeluruh bagi kesemua kaum mula diperkenalkan dan ia dikenali sebagai Dasar

Ekonomi Baru (DEB). DEB diharapkan dapat menyusun semula masyarakat

Malaysia dengan harapan kegiatan ekonomi tidak lagi diidentifikasikan dengan kaum

seperti yang diperhatikan pada zaman penjajahan.DEB berkembang dibawah

Rancangan Malaysia kedua, 1971-75; Ketiga 1976-1980; Keempat 1981-1985 dan

Kelima, 1986-1990. Matlamat utama DEB dan kesemua Rancangan Malaysia

sehingga 1990 ialah;untuk menyatupadukan masyarakat berbilang kaum menerusi

strategi membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat dari segi fungsi

ekonomi,memodenkan kehidupan masyarakat luar bandar dan mempertingkatkan

penyertaan kaum bumiputera dalam bidang perusahaan dan perniagaan. Objektif ini

mengalami sedikit perubahan pada tahun-tahun 1980-an apabila dinyatakan satu

lagi objektif adalah untuk menggalakkan penyertaan sektor swasta dalam

pembangunan negara.Kerajaan memperkenalkan DEB dan ia menyedarkan orang

Cina betapa perlunya bekerjasama dengan orang Melayu untuk mendapat faedah

ekonomi. Kaum Cina mula mengubah strategi perniagaan mereka daripada berniaga

sebagai individu kepada kumpulan. Pada 1989 kerajaan telah menubuhkan Majlis

Perundingan Ekonomi Negara untuk melahirkan rasa kebimbangannya dengan

nasib kaum India yang ketinggalan di bawah DEB dan ingin mengemukakan

cadangan bagi merangkakan dasar ekonomi bagi tempoh 1991-2000. Majlis ini telah

menyeru supaya kerajaan mengambil tindakan untuk memajukan nasib orang India

dibawah Dasar Pembangunan Nasional yang akan menggantikan DEB.

Pembangunan Ekonomi dan Hubungan Etnik Di bawah Dasar Pembangunan

Nasional (1990-2000) dan Wawasan Negara (2001-2010)DPN digubal berlandaskan

wawasan 2020 untuk menjadikan Malaysia sebuah negara maju menjelang 2020.

Wawasan 2020 menekankan 9 cabaran yang perlu dihadapi oleh rakyat Malaysia

untuk muncul sebagai negara berteknologi tinggi menjelang abad ke-21 .Dasar-

dasar yang menggantikan DEB cuba mewujudkan landasan yang baik bagi

memajukan kesemua kaum di Malaysia. Namun begitu, dari segi perlaksanaan DEB

memang mempunyai kelemahan. Adalah menjadi tanggungjawab kerajaan dan

semua pihak bagi memastikan apa sahaja dasar yang diperkenalkan membawa

faedah kepada semua lapisan masyarakat tanpa meminggirkan mana-mana

komuniti.

Peristiwa 13 Mei 1969

Pengenalan

Peristiwa 13 Mei 1969 merupakan satu tragedi berdarah yang banyak meninggalkan

kesan terhadap politik , ekonomi dan sosial masyarakat Malaysia. Peristiwa 13 Mei

sememangnya bukan suatu peristiwa yang berlaku secara tiba - tiba atau kerana

sebab-sebab yang spontan tetapi ianya merupakan suatu rentetan kepada sebab-

sebab atau peristiwa yang telah berlaku sebelumnya. Kesan pendudukan Jepun di

Tanah Melayu merupakan salah satu faktor yang turut menyumbang kepada

peristiwa 13 Mei . Selain itu kesan peninggalan penjajah Inggeris juga boleh dilihat

sebagai punca kepada peristiwa tersebut. Amalan diskriminasi oleh Inggeris

contohnya telah banyak merenggangkan lagi hubungan antara kaum di Tanah

Melayu.

Dari sudut ekonomi peristiwa 13 Mei, banyak meninggalkan kesan yang negetif

terrhadap masyarakat Melayu khasnya dan golongan bumiputera amnya.

Pengenalan ekonomi mengikut ras umpamanya adalah bukti yang jelas kepada

persoalan ini.Keadaan ini merupakan suatu kesan yang nyata selepas penjajahan

British.Dasar ekonomi baru yang dirancangkan oleh kerajaan pada 1971 merupakan

satu usaha bertujuan untuk mengimbangi kembali kedudukan ekonomi dan

hubungan antara kaum di Malaysia.

Punca-Punca Yang Membawa Kepada Peristiwa 13 Mei 1969

1. Layanan Berat Sebelah Oleh Tentera Jepun

Pada zaman pendudukan Jepun, masyarakat Tanah Melayu telah dilayan secara

berbeza-beza. Masyarakat Cina umpamanya telah dilayan dengan begitu teruk oleh

tentera Jepun berbanding dengan orang-orang Melayu. Keadaan ini berikutan Jepun

yang pernah berperang dengan China sebelum ini menyebabkan perasaan saling

mendendami antara satu sama lain masih segar dalam ingatan. Layanan berat

sebelah ini telah menyemai perasaan permusuhan antara orang-orang Melayu dan

Cina.

2. Dasar Pecah & Perintah Penjajah Inggeris

Dasar penjajah Inggeris yang mengamalkan konsep pecah dan perintah merupakan

satu tindakan yang berkesan dan telah menjadi punca wujudnya jurang antara kaum

sama ada dari sudut ekonomi dan juga polarisasi kaum. Umpamanya orang-orang

Cina tinggal di bandar-bandar menjalankan perniagaan dan juga di kawasan

kawasan lombong sebagai pelombong dan merekalah sebenarnya memiliki aset

yang tinggi dalam ekonomi masyarakat Malaysia. Sementara orang-orang Melayu

tinggal di luar bandar sebagai petani atau nelayan kecil. Kaum India kebanyakannya

pula sebagai buruh kasar kerajaan dan pekerja di ladang.1 Pada hakikatnya

kegiatan ekonomi orang-orang Melayu dan India adalah bercorak sara diri .

Keadaaan ini menyebabkan kedudukan ekonomi masyarakat bumiputera khususnya

Melayu menjadi lemah dan ketinggalan. Corak penglibatan ekonomi antara kaum

dalam kegiatan ekonomi yang berbeza telah menjadikan kedudukan sosio-ekonomi

mereka tidak seimbang

3. Latar belakang pendidikan yang berbeza

Latar belakang pendidikan yang berbeza juga telah dikaitkan sebagai punca yang

membawa kepada meletusnya peristiwa 13 Mei. Hal ini berlaku apabila sistem

pendidikan yang wujud di Tanah Melyu sebelum merdeka terbahagi kepada empat

aliran mengikut kaum iaitu sekolah Melayu, Cina, India dan Inggeris. Kempat-empat

aliran ini mempunyai kurikulum yang tersendiri. Sekolah Melayu menekankan

kemahiran menulis, membaca dan mengira sekadar keperluan peringkat rendah

sahaja. Manakala kurikulum sekolah Cina dan India pula masing-masing

berkiblatkan negeri asal mereka, malah buku-buku teks dan guru-guru yang

mengajar juga telah dibawa dari Negeri China dan India .4 Keadaan ini telah

mengukuhkan lagi keadaan keperibadian etnik yang telah sedia wujud. Sekolah

Inggeris pula hanya dapat dinikmati oleh orang-orang Cina dan India yang tinggal di

bandar-bandar sahaja.

4. Pertelingkahan Parti Politik

Dalam pilihan raya 1964 Parti Tindakan Rakyat (Petir) atau PAP Singapura telah

turut serta dalam pilihan raya . Walaupun sudah ada persetujuan antara Tunku dan

Lee Kuan Yew sebagai pemimpin PAP yang tidak akan menyertai pilihan raya itu

tidak akan menyertai pilihan raya itu .Namun apabila pilihan raya itu berlangsung

PAP telah meletak calonnya seramai sembilan orang .

Bagaimanapun setelah Tunku membuat perisytiharan bahawa beliau tetap

mengekalkan keanggotaan MCA dalam perikatan, 5 maka PAP yang gagal untuk

menyertai Perikatan telah menukar corak kempennya dengan menyerang UMNO

dan orang-orang Melayu . Mereka mula membangkitkan kedudukan istimewa orang

Melayu, soal bahasa, malahan taraf bumiputera orang-orang Melayu turut

dipersoalkan tanpa menghiraukan rasa tersinggung orang-orang Melayu.

Sedangkan segala-galanya telah dipersetujuinya sebelum ini . Setelah gagal dalam

pilihan raya, PAP telah menubuhkan Konvensyen Perpadauan Malaysia (KPM)

dengan disertai oleh Parti Progresif Rakyat dan Parti Rakyat Bersatu Sarawak. KPM

juga telah menyebarkan cogan kata "Malaysia hak orang Malaysia " (Malaysian

Malaysia) dengan tujuan supaya hak istimewa orang Melayu atau bumiputera

dihapuskan .

5. Perasaan tidak puas hati terhadap hak istimewa orang melayu

PAP telah secara lantang menyuarakan rasa tidak puashati terhadap apa yang

disebut sebagai hak istimewa orang Melayu dalam perlembagaan . Mereka

mendakwa hak kaum-kaum lain telah diketepikan kononnya mereka telah tersisih

daripada keadilan . Oleh sebab itu menurut Jomo dalam bukunya "Pembangunan

Ekonomi dan Kelas Sosial di Semenanjung Malaysia " , isu sebenar yang

mencetuskan peristiwa 13 Mei adalah perasaan tidak puas hati terhadap hak

istimewa orang Melayu.Namun hakikat sebenarnya kedudukan taraf ekonomi orang

Melayu adalah terkebawah berbanding dengan kaum Cina .

6. Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara

Isu bahasa juga tidak kurang pentingnya dalam menyumbangkan faktor kepada

peristiwa 13 Mei . Berikutan perisytiharan kemerdekaan Tanah Melayu 1957, sebuah

perlembagaan Persekutuan telah dibentuk yang antara lainnya menyatakan dengan

jelas tentang kedudukan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris adalah sebagai

bahasa rasmi negara.10 Selepas sepuluh tahun merdeka kerajaan akan mengkaji

semula tentang kedudukan bahasa Inggeris dengan tujuan untuk mengugurkannya

daripada status bahasa rasmi dan hanya bahasa Melayu sahaja yang diiktiraf

sebagai bahasa rasmi. Untuk mencapai tujuan itu, pada 31 Ogos 1967 kerajaan

telah mengadakan pelbagai kegiatan bagi tujuan memperluaskan penggunaan

bahasa Melayu . Antara kempen yang dijalankan ialah Hari Bahasa Kebangsaan ,

Minggu bahasa Kebangsaan dan Bulan Bahasa Kebangsaan . Pelaksanaan

penggunaan Bahasa Kebangsaan telah dipelopori oleh Dewan Bahasa dan Pustaka

dengan dipimpim oleh Syed Nasir bin Ismail.

Kesimpulan

Peristiwa pahit 13 Mei 1969 bukan sahaja dicatat sebagai sejarah pertelingkahan

kaum yang menggariskan sempadan - sempadan yang harus diteliti dan dipelihara

oleh semua pihak, malah ia turut memaparkan rahsia-rahsia pembinaan

negarabangsa yang mencakupi bidang-bidang politik, sosial dan ekonomi serta

betapa pentingnya integrasi nasional. Andaikata petanda-petanda yang diperolehi itu

gagal dimenafaatkan sudah tentu cita-cita untuk membina Malaysia sebagai sebuah

negara maju dan makmur akan menjadi bayangan sahaja.

pengajaran hakikat peristiwa 13 mei

Peristiwa 13 Mei 1969

Pengenalan Peristiwa 13 Mei 1969 merupakan satu tragedi berdarah yang banyak

meninggalkan kesan terhadap politik, ekonomi dan sosial masyarakat Malaysia.

Peristiwa 13 Mei sememangnya bukan suatu peristiwa yang berlaku secara tiba-tiba

atau kerana sebab-sebab yang spontan tetapi ianya merupakan suatu rentetan

kepada sebabsebab atau peristiwa yang telah berlaku sebelumnya.

Kesan pendudukan Jepun di Tanah Melayu merupakan salah satu faktor yang turut

menyumbang kepada peristiwa 13 Mei . Selain itu kesan peninggalan penjajah

Inggeris juga boleh dilihat sebagai punca kepada peristiwa tersebut. Amalan

diskriminasi oleh Inggeris contohnya telah banyak merenggangkan lagi hubungan

antara kaum di Tanah Melayu. Dari sudut ekonomi peristiwa 13 Mei, banyak

meninggalkan kesan yang negetif terrhadap masyarakat Melayu khasnya dan

golongan bumiputera amnya.

Pengenalan ekonomi mengikut ras umpamanya adalah bukti yang jelas kepada

persoalan ini.Keadaan ini merupakan suatu kesan yang nyata selepas penjajahan

British.Dasar ekonomi baru yang dirancangkan oleh kerajaan pada 1971 merupakan

satu usaha bertujuan untuk mengimbangi kembali kedudukan ekonomi dan

hubungan antara kaum di Malaysia.

Punca-Punca Yang Membawa Kepada Peristiwa 13 Mei 1969

1. Layanan Berat Sebelah Oleh Tentera Jepun

Pada zaman pendudukan Jepun, masyarakat Tanah Melayu telah dilayan secara

berbeza-beza. Masyarakat Cina umpamanya telah dilayan dengan begitu teruk oleh

tentera Jepun berbanding dengan orang-orang Melayu. Keadaan ini berikutan Jepun

yang pernah berperang dengan China sebelum ini menyebabkan perasaan saling

mendendami antara satu sama lain masih segar dalam ingatan. Layanan berat

http://syed-ikhwan.com/2009/02/24/pengajaran-hakikat-peristiwa-13-mei/

sebelah ini telah menyemai perasaan permusuhan antara orang-orang Melayu dan

Cina.

2. Dasar Pecah & Perintah Penjajah Inggeris



sama ada dari sudut ekonomi dan juga polarisasi kaum.

Umpamanya orang-orang Cina tinggal di bandar-bandar menjalankan perniagaan

dan juga di kawasan-kawasan lombong sebagai pelombong dan merekalah

sebenarnya memiliki aset yang tinggi dalam ekonomi masyarakat Malaysia.

Sementara orang-orang Melayu tinggal di luar bandar sebagai petani atau nelayan

kecil. Kaum India kebanyakannya pula sebagai buruh kasar kerajaan dan pekerja di

ladang.

Pada hakikatnya kegiatan ekonomi orang-orang Melayu dan India adalah bercorak

sara diri . Keadaaan ini menyebabkan kedudukan ekonomi masyarakat bumiputera

khususnya Melayu menjadi lemah dan ketinggalan. Corak penglibatan ekonomi

antara kaum dalam kegiatan ekonomi yang berbeza telah menjadikan kedudukan

sosio-ekonomi mereka tidak seimbang.

3. Latar belakang pendidikan yang berbeza

Latar belakang pendidikan yang berbeza juga telah dikaitkan sebagai punca yang

membawa kepada meletusnya peristiwa 13 Mei. Hal ini berlaku apabila sistem

pendidikan yang wujud di Tanah Melyu sebelum merdeka terbahagi kepada empat

aliran mengikut kaum iaitu sekolah Melayu, Cina, India dan Inggeris. Kempat-empat

aliran ini mempunyai kurikulum yang tersendiri. Sekolah Melayu menekankan

kemahiran menulis, membaca dan mengira sekadar keperluan peringkat rendah

sahaja.

Manakala kurikulum sekolah Cina dan India pula masing-masing berkiblatkan negeri

asal mereka, malah buku-buku teks dan guru-guru yang mengajar juga telah dibawa

dari Negeri China dan India . Keadaan ini telah mengukuhkan lagi keadaan

keperibadian etnik yang telah sedia wujud. Sekolah Inggeris pula hanya dapat

dinikmati oleh orang-orang Cina dan India yang tinggal di bandar-bandar sahaja.

4. Pertelingkahan Parti Politik




tidak akan menyertai pilihan raya itu. Namun apabila pilihan raya itu berlangsung

PAP telah meletak calonnya seramai sembilan orang.

Bagaimanapun setelah Tunku membuat perisytiharan bahawa beliau tetap

mengekalkan keanggotaan MCA dalam perikatan, 5 maka PAP yang gagal untuk

menyertai Perikatan telah menukar corak kempennya dengan menyerang UMNO

dan orang-orang Melayu. Mereka mula membangkitkan kedudukan istimewa orang

Melayu, soal bahasa, malahan taraf bumiputera orang-orang Melayu turut

dipersoalkan tanpa menghiraukan rasa tersinggung orang-orang Melayu.

Sedangkan segala-galanya telah dipersetujuinya sebelum ini.

Setelah gagal dalam pilihan raya, PAP telah menubuhkan Konvensyen Perpadauan

Malaysia (KPM) dengan disertai oleh Parti Progresif Rakyat dan Parti Rakyat

Bersatu Sarawak. KPM juga telah menyebarkan cogan kata “Malaysia hak orang

Malaysia” (Malaysian Malaysia) dengan tujuan supaya hak istimewa orang Melayu

atau bumiputera dihapuskan .

5. Perasaan tidak puas hati terhadap hak istimewa orang melayu

PAP telah secara lantang menyuarakan rasa tidak puashati terhadap apa yang

disebut sebagai hak istimewa orang Melayu dalam perlembagaan . Mereka

mendakwa hak kaum-kaum lain telah diketepikan kononnya mereka telah tersisih

daripada keadilan. Oleh sebab itu menurut Jomo dalam bukunya “Pembangunan

Ekonomi dan Kelas Sosial di Semenanjung Malaysia”, isu sebenar yang

mencetuskan peristiwa 13 Mei adalah perasaan tidak puas hati terhadap hak

istimewa orang Melayu. Namun hakikat sebenarnya kedudukan taraf ekonomi orang

Melayu adalah terkebawah berbanding dengan kaum Cina .

6. Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara Isu bahasa juga tidak kurang

pentingnya dalam menyumbangkan faktor kepada peristiwa 13 Mei .

Berikutan perisytiharan kemerdekaan Tanah Melayu 1957, sebuah perlembagaan

Persekutuan telah dibentuk yang antara lainnya menyatakan dengan jelas tentang

kedudukan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris adalah sebagai bahasa rasmi

negara. 10 Selepas sepuluh tahun merdeka kerajaan akan mengkaji semula tentang

kedudukan bahasa Inggeris dengan tujuan untuk mengugurkannya daripada status

bahasa rasmi dan hanya bahasa Melayu sahaja yang diiktiraf sebagai bahasa rasmi.

Untuk mencapai tujuan itu, pada 31 Ogos 1967 kerajaan telah mengadakan pelbagai

kegiatan bagi tujuan memperluaskan penggunaan bahasa Melayu. Antara kempen

yang dijalankan ialah Hari Bahasa Kebangsaan , Minggu bahasa Kebangsaan dan

Bulan Bahasa Kebangsaan. Pelaksanaan penggunaan Bahasa Kebangsaan telah

dipelopori oleh Dewan Bahasa dan Pustaka dengan dipimpim oleh Syed Nasir bin

Ismail.

Kesimpulan Peristiwa pahit 13 Mei 1969 bukan sahaja dicatat sebagai sejarah

pertelingkahan kaum yang menggariskan sempadan – sempadan yang harus diteliti

dan dipelihara oleh semua pihak, malah ia turut memaparkan rahsia-rahsia

pembinaan negarabangsa yang mencakupi bidang-bidang politik, sosial dan

ekonomi serta betapa pentingnya integrasi nasional.

Andai kata petanda-petanda yang diperolehi itu gagal dimenafaatkan sudah tentu

cita-cita untuk membina Malaysia sebagai sebuah negara maju dan makmur akan

menjadi bayangan sahaja.

Apakah sebab berlakunya peristiwa 13 mei 1969?

Punca-Punca Yang Membawa Kepada Peristiwa 13 Mei Pada zaman pendudukan

Jepun, masyarakat Tanah Melayu telah dilayan secara berbeza-beza. Masyarakat

Cina umpamanya telah dilayan dengan begitu teruk oleh tentera Jepun berbanding

dengan orang-orang Melayu. Keadaan ini berikutan Jepun yang pernah berperang

dengan China sebelum ini menyebabkan perasaan saling mendendami antara satu

sama lain masih segar dalam ingatan. Layanan berat sebelah ini telah menyemai

perasaan permusuhan antara orang-orang Melayu dan Cina.



sama ada dari sudut ekonomi dan juga polarisasi kaum. Umpamanya orangorang

Cina tinggal di bandar-bandar menjalankan perniagaan dan juga di

kawasankawasan lombong sebagai pelombong dan merekalah sebenarnya memiliki

aset yang tinggi dalam ekonomi masyarakat Malaysia.

Sementara orang-orang Melayu tinggal di luar bandar sebagai petani atau nelayan

kecil. Kaum India kebanyakannya pula sebagai buruh kasar kerajaan dan pekerja di

ladang. Pada hakikatnya kegiatan ekonomi orang-orang Melayu dan India adalah

bercorak sara diri . Keadaaan ini menyebabkan kedudukan ekonomi masyarakat

bumiputera khususnya Melayu menjadi lemah dan ketinggalan.

Corak penglibatan ekonomi antara kaum dalam kegiatan ekonomi yang berbeza

telah menjadikan kedudukan sosio-ekonomi mereka tidak seimbang . Suasana yang

seperti ini menyebabkan hubungan masyarakat antara kaum di negara ini menjadi

terbatas.

Di sisi penjajah keadaan seumpama ini amat baik baginya untuk mengukuhkan

kedudukannya serta mengekalkan kuasa mereka. Suasana yang tidak seimbang ini

telah berlanjutan sekalipun negara telah mencapai kemerdekaan . Bahkan suasana

sosio-ekonomi yang tidak seimbang itu semakin melebar akibat daripada penekanan

yang berlebihan terhadap pertumbuhan ekonomi tanpa menghiraukan

ketidakseimbangan sosio-ekonomi dalam masyarakat Malaysia.

Perkembangan rumit yang melibatkan kelas dan kaum ini akhirnya telah membawa

kepada meletusnya peristiwa 13 Mei 1969. Kerajaan yang sedar akan keresahan

dan perasaan tidak puas hati yang berlaku antara kaum tidak seyharusnya dibiarkan.

Berikutan inilah lahirnya Dasar Ekonomi Baru(DEB) yang dilancarkan pada tahun 1971

sebagai usaha untuk memulihkan keadaan . Latar belakang pendidikan yang berbeza juga

telah dikaitkan sebagai punca yang membawa kepada meletusnya peristiwa 13 Mei.

Hal ini berlaku apabila sistem pendidikan yang wujud di Tanah Melayu sebelum

merdeka terbahagi kepada empat aliran mengikut kaum iaitu sekolah Melayu, Cina,

India dan Inggeris. Kempat-empat aliran ini mempunyai kurikulum yang tersendiri.

Sekolah Melayu menekankan kemahiran menulis, membaca dan mengira sekadar

keperluan peringkat rendah sahaja. Manakala kurikulum sekolah Cina dan India pula

masing-masing berkiblatkan negeri asal mereka, malah buku-buku teks dan guru-

guru yang mengajar juga telah dibawa dari Negeri China dan India . Keadaan ini

telah mengukuhkan lagi keadaan keperibadian etnik yang telah sedia wujud.

Sekolah Inggeris pula hanya dapat dinikmati oleh orang-orang Cina dan India yang

tinggal di bandar-bandar sahaja.




tidak akan menyertai pilihan raya itu .Namun apabila pilihan raya itu berlangsung

PAP telah meletak calonnya seramai sembilan orang . Bagaimanapun setelah Tunku

membuat perisytiharan bahawa beliau tetap mengekalkan keanggotaan MCA dalam

perikatan, maka PAP yang gagal untuk menyertai Perikatan telah menukar corak

kempennya dengan menyerang UMNO dan orang-orang Melayu .

Mereka mula membangkitkan kedudukan istimewa orang Melayu, soal bahasa,

malahan taraf bumiputera orang-orang Melayu turut dipersoalkan tanpa

menghiraukan rasa tersinggung orang-orang Melayu. Sedangkan segala-galanya

telah dipersetujuinya sebelum ini . Setelah gagal dalam pilihan raya, PAP telah

menubuhkan Konvensyen Perpadauan Malaysia (KPM) dengan disertai oleh Parti

Progresif Rakyat dan Parti Rakyat Bersatu Sarawak. KPM juga telah menyebarkan

cogan kata “Malaysia hak orang Malaysia ” (Malaysian Malaysia) dengan tujuan

supaya hak istimewa orang Melayu atau bumiputera dihapuskan .

Perlu ditegaskan di sini bahawa tuntutan KPM itu adalah bercanggah sama sekali

derngan kandungan perlembagaan Malaysia yang memberikan hak istimewa

kepada orang Melayu dan bumiputera lain yang telah dipersetujui oleh PAP sewaktu

menyertai Malaysia pada 16 Sept. 1963. Perikatan sememangnya menerima

persamaan hak tetapi perkara ini perlu di selesai secara berperingkat . Peringkat

awal perlu dilaksanakan langkah-langkah untuk memulihkan kedudukan ekonomi

orang Melayu dan bumiputera lain yang telah jauh tertinggal di belakang .

Ketidakseimbangan juga merupakan suatu jurang yang harus diperbetulkan demi

sebuah keadilan. Bagaimanapun PAP telah secara lantang menyuarakan rasa tidak

puas hati terhadap apa yang disebut sebagai hak istimewa orang Melayu dalam

perlembagaan. Mereka mendakwa hak kaum-kaum lain telah diketepikan kononnya

mereka telah tersisih daripada keadilan.

Oleh sebab itu menurut Jomo dalam bukunya “Pembangunan Ekonomi dan Kelas

Sosial di Semenanjung Malaysia ” , isu sebenar yang mencetuskan peristiwa 13 Mei

adalah perasaan tidak puas hati terhadap hak istimewa orang Melayu . Namun

hakikat sebenarnya kedudukan taraf ekonomi orang Melayu adalah terkebawah

berbanding dengan kaum Cina . Pendeknya apa yang didakwa oleh orang-orang

Cina yang mereka terjejas oleh peruntukan hak istimewa orang Melayu ini adalah

sebagai alat semata-mata umtuk mereka berlindung di sebaliknya bagi menarik

perhatian dan sokongan ramai terutama menjelang pilihan raya 1964.

Menyedari akan bahayanya pengaruh majoroti Cina dari Singapura ini , Tunku telah

mengambil keputusan untuk memaksa Singapura keluar dari Malaysia pada 9 Ogos

1965 . Namun keadaan ini tidak mematahkan semangat PAP untuk cuba membela

nasib orang-orang Cina di Tanah Melayu. Berikutan itu sebuah parti baru telah

ditubuhkan di Malaysia bagi mengambilalih fungsi PAP sebelum ini.

Parti baru itu diberi nama Parti Tindakan Demokratik (DAP). Menjelangnya

pilihanraya 1969 parti DAP dan parti -parti pembangkang lain telah memainkan isu-

isu sensitif dan perkauman termasuk membangkitkan soal-soal ketidakadilan

menyebabkan perasaan tidak puas hati dan kegelisahan di kalangan rakyat menjadi

bertambah . Sebenarnya apa yang cuba dilakukan oleh parti-parti politik ini bertujuan

untuk mendapatkan kemenangan dalam pilihanraya, di mana mereka tidak

mempedulikan sentimen antara kaum yang boleh membahayakan itu.

Isu bahasa juga tidak kurang pentingnya dalam menyumbangkan faktor kepada

peristiwa 13 Mei . Berikutan perisytiharan kemerdekaan Tanah Melayu 1957, sebuah

perlembagaan Persekutuan telah dibentuk yang antara lainnya menyatakan dengan

jelas tentang kedudukan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris adalah sebagai

bahasa rasmi negara.

Selepas sepuluh tahun merdeka kerajaan akan mengkaji semula tentang kedudukan

bahasa Inggeris dengan tujuan untuk menggurkannya daripada status bahasa rasmi

dan hanya bahasa Melayu sahaja yang diiktiraf sebagai bahasa rasmi. Untuk

mencapai tujuan itu, pada 31 Ogos 1967 kerajaan telah mengadakan pelbagai

kegiatan bagi tujuan memperluaskan penggunaan bahasa Melayu. Antara kempen

yang dijalankan ialah Hari Bahasa Kebangsaan , Minggu bahasa Kebangsaan dan

Bulan Bahasa Kebangsaan. Pelaksanaan penggunaan Bahasa Kebangsaan telah

dipelopori oleh Dewan Bahasa dan Pustaka dengan dipimpim oleh Syed Nasir bin

Ismail .

Dasar Pelajaran Kebangsaan yang dirasmikan sebagai Ordinan Pelajaran 1957

telah dikecam oleh pelbagai pihak bukan Melayu . Ini kerana mereka merasakan

langkah itu terlalu mengutamakan bahasa Melayu, namun Kesatuan Guru-Guru

Melayu Semenanjung (KPGMS) pula tidak berpuas hati dengan perlaksanaannya.

Mereka berasa kecewa dengan sikap kerajaan yang tidak menubuhkan sekolah

menengah dan universiti yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa

pengantar pada awal 1958 sebagaimana yang telah dirancangkan.

Bagaimanapun berkat perjuangan beberapa orang tokoh termasuk Tuan Syed Nasir

bin Ismail, sebagai pengerusi dan Dr. Mahathir Mohamad sebagai naib pengerusi,

termasuk juga antaranya dua orang tokoh UMNO ketika itu iaitu Tun Razak bin

Hussain, Dato` Dr.Ismail bin Abdul Rahman, akhirnya gagasan Universiti

Kebangsaan yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar telah

mendapat sokongan UMNO dan kerajaan perikatan dan ianya berjaya ditubuhkan

pada 18 Mei 1970.

Berikutan penubuhan Universiti Kebangsaan ini telah mendapat reaksi yang kurang

menyenangkan daripada kaum Cina, apabila mereka juga telah mengemukakan

permohonan untuk menubuhkan Universiti Merdeka. Oleh kerana pilihan raya 1969

sudah hampir maka pihak MCA telah mendakwa bahawa sekiranya mereka tidak

menyokong projek Universiti Merdeka maka ramai pengundi keturunan Cina akan

menolak mereka dalam pilihan raya nanti. Untuk itu kerajaan telah menyelesaikan

tuntutan itu secara memberi kebenaran kepada MCA menubuhkan Kolej Tunku

Abdul Rahman (KTAR). Suatu keganjilan di sini apabila kerajaan telah memberi

bantuan kepada sebuah institusi pendidikan yang bercanggah dengan Dasar

Pelajaran Kebangsaan .

KTAR sebenarnya menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantarnya .

Namun itulah hakikatnya kerajaan sedapat mungkin cuba bertolak ansur demi

menjaga keharmonian masyarakat Malaysia yang berbilang bangsa. Keputusaan

pilihanraya pada 10 Mei 1969 telah menunjukkkan kemerosotan pengaruh Perikatan

di kalangan rakyat.

Hakikat ini sebenarnya membuktikan apa sahaja kelemahan yang cuba ditonjolkan

oleh parti-parti pembangkang khususnya DAP telah mendapat sambutan dari

kalangan rakyat malah mereka boleh dikatakan berjaya dalam meniupkan sentimen

perkauman antara Melayu dan bukan Melayu. Dalam pilihan raya itu Perikatan telah

terlepas Pulau Pinang ke tangan parti Gerakan , sementara Kelantan pula tetap di

tangan PAS . Bagaimanapun bagi negeri-negeri seperti Selangor dan Perak,

Perikatan hampir-hampir gagal untuk menubuhkan kerajaan kerana kelebihan

majoritinya yang sangat sedikit.

Berikutan sedikit kejayaan di pihak DAP itu telah menggawatkan lagi suasana yang

sedia tegang ketika itu. Orang-orang Cina merasakan yang mereka sudah menang

dan dapat menewaskan orang-orang Melayu lantaran itu mereka berasa sangat

angkuh lalu mengeluarkan kata-kata yang menghina terhadap UMNO dan

orangorang Melayu amnya.Peristiwa ini berlaku sewaktu satu perarakan

kemenangan oleh DAP dan Gerakan . Mereka telah melalui jalan-jalan yang tidak

dibenarkan bahkan melanggar batasan waktu yang telah dibenarkan oleh pihak

polis.

Perarakan ini telah melalui Kampung Bharu iaitu kampung terbesar yang didiami

oleh orang-orang Melayu di Kuala Lumpur di mana terdapat lebih tiga puluh ribu

penduduk Melayu tinggal di situ. Sewaktu melalui kawasan itu mereka yang terdiri

daripada gabungan ahli-ahli DAP dan Gerakan telah menghamburkan kata-kata

kesat seperti “Melayu sudah jatuh”, “Kuala Lumpur sekarang Cina punya,” “Ini negeri

bukan Melayu punya, kita mahu halau semua Melayu”.

Orang-orang Cina juga dikatakan telah mengikat penyapu besar pada lori sebagai

simbol untuk menyapu orang-orang Melayu keluar dari Kuala Lumpur. Berikutan itu

pada petang 13 Mei 1969, UMNO Selangor telah menyeru ahli-ahlinya supaya

datang dan berkumpul di rumah Menteri Besar ketika itu iaitu Dato` Harun Idris untuk

mengadakan perarakan balas di mana mereka sebenar bukannya kalah tetapi

sekadar kurang majoriti sahaja namun masih boleh membentuk kerajaan .

Menurut laporan seorang pegawai polis, pada petang itu sekumpulan orang Melayu

dari Gombak yang lalu mengikut Setapak telah diserang oleh orang Cina. Ada

sebahagian daripada mereka yang terlepas daripada serangan itu telah pergi ke

rumah Menteri Besar dan menyampaikan berita itu lalu dengan segera orang-orang

Melayu yang sedang berkumpul di situ telah mengambil tindakan balas, maka

bermulalah pergaduhan antara kaum yang dikenali sebagai peristiwa 13 Mei 1969.

Dalam pada itu ada juga sumber-sumber sejarah yang mengatakan peristiwa

sebenar berkaitan peristiwa 13 Mei ini telahpun bermula di Pulau Pinang tidak lama

sebelum itu.

Peristiwa ini dikaitkan dengan suatu tindak balas yang berupa simpati golongan

pemudapemuda pelampau Cina terhadap perjuangan komunis. KESAN PERISTIWA

13 MEI DARI SUDUT EKONOMI Ketidakseimbangan ekonomi di kalangan kaum

merupakan suatu faktor yang telah dikenalpasti sebelum ini sebagai salah satu

sebab yang membawa kepada peristiwa 13 Mei. Perasaan kurang senang ekoran

daripada ketidakseimbangan sosio-ekonomi antara kaum telah menimbulkan

pelbagai tanggapan salah dan perasaan resah serta irihati yang berterusan di

kalangan masyarakat dan inilah keadaan yang sebenar berlaku sebelum peristiwa

13 Mei.

Oleh yang demikian pihak kerajaan tidak teragak-agak lagi untuk merangka suatu

pelan tindakan yang menyeluruh bagi membendung dan mengatasi masalah itu.

Atas alasan itulah pada tahun 1971 kerajaan telah melancar Dasar Ekonomi Baru

(DEB).

DEB telah dilancarkan bersama-sama Rancangan Malaysia Kedua.Terdapat dua

matlamat utama dalam pelancaran DEB, iaitu iaitu pembasmian kemiskinan ‘tanpa

mengira kaum,’ dan kedua penyusunan semula masyarakat Malaysia bertujuan

untuk menghapuskan pengenalan kaum berdasarkan fungsi ekonomi.

Sementara objektif utama pelancaran Dasar Ekonomi Baru ialah untuk memulihkan

hubungan dan ketidakseimbangan sosio-ekonomi antara kaum. Adalah menjadi

harapan agar melalui langkah ini proses agihan kekayaan dan pendapatan serta

peluang ekonomi yang lebih seimbang dan menyeluruh akan dapat

dilaksanakan .Dengan itu diharapkan perpaduan negara akan lebih terpelihara. DEB

telah dirancang untuk tempoh 20 tahun iaitu dari tahun 1971 hingga tahun 1990.

Matlamat yang hendak dicapai dalam tempoh tersebut ialah seperti berikut:

Peratus penanaman modal dalam syarikat Bhd. 1971 1990 Bumiputera 1.5% 30%

Bukan Bumiputera 23.7% 40% Asing 62.1% 30% Membasmi Kemiskinan

Sesungguhnya usaha untuk membasmi kemiskinan bukanlah suatu perkara yang

mudah. Perlaksanaan DEB sendiri agak perlahan. Usaha untuk membasmi

kemiskinan hanya melibatkan tindakan yang tidak mengancam kepentingan

golongan yang berharta. Umpamanya tindakan kerajaan menyediakan kemudahan

pemasaran dan kredit kepada kaum tani tidak menampakkan tamparan terhadap

kepentingan para kapitalis bukan Melayu. Antara langkah kerajaan ialah rancangan

penerokaan tanah bagi mereka yang tidak mempunyai tanah, peluang pekerjaan

bagi penganggur, serta produktiviti dan kenaikan harga barangan bagi petani .

Namun begitu tindakan seumpama ini akan dibatasi oleh keadaan ekonomi.

Contohnya kerajaan mungkin berjaya mengawal harga padi dalam pasaran

tempatan melalui langkah-langkah tertentu yang diambil, sebaliknya kerajaan tidak

terdaya untuk berbuat demikian bagi getah yang dijual di pasaran antarabangsa.

Bagaimanapun langkah kerajaan dalam menangani masalah kemiskinan kaum

bumiputera sedikit sebanyak telah berhasil. Sekitar tahun-tahun 70-an pertumbuhan

ekonomi Malaysia adalah pesat .

Sekalipun barangan ekspot seperti getah didapati sukar bagi kerajaan untuk

mengawal kestabilan harganya kerana dipengaruhi oleh pasang surut pasaran

antarabangsa di mana ia turut mempengaruhi kadar kemiskinan di kalangan pekerja

ladang contohnya naik daripada 40.0 peratus pada tahun 1970 kepada 47.0 peratus

(1975), sebelum jatuh kepada 35.1 peratus (1980), kemudian meningkat semula

kepada 54.6 peratus (1983). Berbalik kepada kadar kemiskinan di kalangan

penanam padi telah turun daripada 88.1 peratus pada tahun 1970 kepada 77.0

peratus (1975), dan turun lagi kepada 52.7 peratus (1980), tetapi ianya meningkat

semula kepada 54.0 peratus (1983). Kadar penurunan yang nyata daripada tahun

1970 adalah kesan daripada subsidi yang dibekalkan oleh kerajaan. Sebaliknya

peningkatan kos pengeluaran termasuk kenaikan harga input-input pertanian seperti

baja dan racun menyebabkan peratusnya meningkat semula.

Strat egi dan Usaha Membasmi Kemiskinan Dalam usaha membasmi kemiskinan

kerajaan telah mengkategorikannya kepada dua bahagian iaitu kemiskinan di bandar

dan kemiskinan luar bandar. Berdasarkan bancian penduduk 1970 terdapar kira-kira

49.3 peratus daripada semua keluarga di Semenanjung Malaysia menerima

pendapatan di bawah paras kemiskinan. 86 peratus daripadanya berada di kawasan

luar bandar dan 14 peratus di kawasan bandar. Bagi kemiskinan luar bandar,

program pembangunan lebih tertumpu kepada penyediaan kemudahan asas dan

pembangunan tanah. Golongan sasarannya ialah petani, pekebun kecil getah dan

kelapa, nelayan, pekerja ladang, penduduk kampung baru dan buruh kasar

pertanian.

Antara langkah yang dijalankan ialah menyedia dan menambah kemudahan asas

seperti bekalan air, elektrik, pengairan, perumahan, kesihatan, pengangkutan,

pelajaran atau latihan, kemudahan kredit serta pemasaran dan subsidi pertanian

seperti benih dan baja.

Kerajaan juga melipatgandakan pembangunan dan pembukaan, penerokaan dan

kemajuan tanah baru. Langkah seterusnya, kerajaan berusaha menyalurkan

teknologi moden di bidang pertanian, perikanan dan penternakan . Selain itu kaedah

penanaman dua kali setahun, tanaman luar musim dan tanaman kontang turut

diperluaskan . Badan-badan berkanun yang bertanggungjawab dalam

melaksanakan rancangan ini seperti FELDA, RISDA, FELCRA, MADA dan KADA.

Kemiskinan di bandar pula biasanya dikaitkan dengan migrasi masyarakat luar

bandar ke bandar. Oleh sebab itu di bandar juga turut memerlukan penyediaan

kemudahan asas seperti pembinaan rumah kos rendah, kemudahan air, elektrik dan

peluang pekerjaan yang lebih banyak. Pendeknya langkah menyediakan

kemudahan asas yang lebih sempurna adalah suatu usaha untuk mengurangkan

kemiskinan di bandar.

Dari segi pencapaian usaha ini, kerajaan didapati berjaya dalam usaha

mengurangkan kemiskinan di negara ini, di mana sebanyak 78100 keluarga miskin

pada 1970 telah berjaya dikurangkan kepada 66100 pada tahun 1980. Ia merupakan

kadar kemiskinan yang jatuh daripada 49.3 peratus kepada 29.2 peratus.

Sementara pendapatan purata RM76 pada tahun 1970 telah bewrtambah menjadi

RM186 pada tahun 1979. Sekalipun ia masih di bawah garis kemiskinan namun ia

telah menampakkan satu peningkatan. Pemerhatian ini dibuat berdasarkan angka

tunjuk antara tahun-tahun 1975 dan 1980.

Pada hakikatnya Kerajaan melalui Rancangan Malaysia kedua cuba menggariskan

beberapa tujuan baru, antaranya berusaha mempelbagaikan ekonomi dan pertanian

untuk mengurangkan pergantungan kepada getah dan bijih timah , kedua ia juga

bertujuan untuk mempergiatkan perusahaan pembuatan dengan tujuan

mempelbagaikan kegiatan ekonomi serta mengurangkan masalah pengangguran di

samping mengubah corak negara ke arah sebuah negara Industri.

Keadaan ini lebih jelas lagi apabila Malaysia di bawah kepimpinan Datuk Sri Dr.

Mahathir Mohamad. Ketiga ia bertujuan meningkatkan lagi pengeluaran bahan-

bahan makanan terutamanya beras kerana negara ketika itu hanya mampu

mengeluarkan satu pertiga sahaja daripada keperluan kependudukan negara. Bagi

melaksankan segala tujuan dan rancangan ini kerajaan telah memperuntukkan

sebanyak 14 350 juta ringgit melalui Rancangan Malaysia Kedua. Apa yang jelas

pelancaran DEB bersama Rancangan Malaysia Kedua ini ialah kerajaan cuba

memberi penekanan terhadap pembelaan nasib kaum bumiputera khasnya orang-

orang Melayu secara lebih terbuka.

Walaupun kadar kemiskinan negara telah berkurangan namun masalah kemiskinan

masih berterusan terutama di kalangan penduduk luar bandar dan golongan

termiskin . Untuk itu ia telah menjadi teras bagi pencapaian matlamat pengagihan

dalam Dasar Pembanguinan Nasional (DPN) sebagaimana yang terdapat dalam

Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP2). Tahun 1990 adalah tahun

berakhirnya tempoh pelaksanaan DEB. Sekalipun DEB tidak menampakkan satu

kejayaan yang menyeluruh namun telah banyak juga kejayaan yang dicapai. Maka

bagi memenuhi segala hasrat yang dirangka dalam DEBlah kerajaan telah

memperkenalkan RRJP2 .

DPN telah dilancarkan oleh Y.A.B Dato` Sri Dr. Mahathir Mohamad pada 17 Jun

1991. Antara objektifnya ialah membina dan mengukuhkan perpaduan negara malah

ianya sangat penting bagi mengekalkan kestabilan sosial dan politik serta dapat

mengekalkan pembangunan ekonomi yang berterusan . DPN juga merupakan satu

langkah untuk membolehkan Malaysia mencapai taraf sebuah negara maju. DPN

telah mengambilkira segala kemajuan yang telah dicapai di bawah DEB serta

kekuatan dan kelemahan yang wujud semasa perlaksanaannnya.Antara dimensi-

dimensi baru yang terdapat dalam DPN ialah seperti berikut:

i) Memberi penekanan yang lebih kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk

tujuan menghapus kemiskinan di kalangan keluarga termiskin hardcore poor di

samping mengurangkan kemiskinan relatif. (Golongan termiskin adalah keluarga

berpendaptan 50% atau kurang kurang daripada Pendapatan Garis Kemiskinan.

Bagi tahun 1990, Pendapatan Garis Kemiskinan ialah sebanyak RM370 sebulan

bagi saiz isi rumah 5.1 di Semenanjung Malaysia, RM544 bagi saiz isi rumah 5.4 di

Sabah dan RM452 bagi saiz isi rumah 5.2 di Sarawak. Kira-kira 143,000isi rumah

ataau 4% daripada jumlah isi rumah adalah tergolong sebagai keluarga termiskin;

ii) Menumpukan perhatian kepada pembangunan sebuah masyarakat Perdagangan

dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) sebagai satu strategi penting kearah

meningkatkan dan seterusnya mengekalkan penyertaqan Bumiputera dalam

kegiatan ekonomi;

iii) Meningkatkan penekanan kepada sektor swasta untuk melibatkan diri dalam

proses penyusunan semula masyarakat; dan

iv) Memberi lebih tumpuan kepada pembangunan sumber manusia termasuk sistem

nilai dan etika bagi mencapai matlamat pertumbuhan ekonomi dan pengagihan yang

saksama.

Strategi Penyusunan Semula Masyarakat Strategi kedua DEB ialah penyusunan

semula masyarakat dengan menekankan penglibatan kaum Melayu atau Bumiputera

dalam kegiatan ekonomi moden dan yang bertapak di bandar . Strategi ini bertujuan

untuk menseimbangkan kedudukan dan penyertaan semua kaum dalam sektor

ekonomi.

Jika diperhatikan taburan penduduk mengikut kaum yang dipengaruhi oleh dasar

penjajah dulu masih lagi berterusan di mana orang-orang Melayu tinggal di

kampung-kampung , kaum India tinggal di kawasan pedalaman sebagai buruh di

estet-estet dan Cina pula di bandarbandar sebagai peniaga. Hakikatnya bukan

sahaja tempat tinggal malah dari segi sosioekonomi dan politik juga turut berbeza.

Keadaan yang sedemikian merupakan penghalang kepada usahausaha untuk

mencapai integrasi nasional. Kesan daripada penjajahan, pemilikan dan

penguasaan modal kebanyakannya adalah dikuasai oleh orang asing.

Kalangan rakyat Malaysia pula pemilikan dan penguasaan kebanyakan modal

berada dalam tangan kaum Cina . Dengan itu strategi penyusunan semula hak milik

dan kekayaan telah disusun supaya pemilikan asing dapat dikurangkan . Begitu juga

dengan penguasaan modal oleh kaum Cina dalam industri dan perniagaan

seharusnya diagih semula bagi menseimbangkan penguasaan modal.

Untuk itu DEB telah menyusun strategi supaya menjelang tahun 1990, kaum

Bumiputera dapat menambah saham syarikat kepada 30% berbanding dengan 40%

bagi warga Malaysia bukan Bumiputera dan 30% bagi pihak asing. 26 Matlamat ini

masih dikekalkan ke dalam Rancangan Malaysia keenam tetapi tiada jangka masa

tertentu ditetapkan untuk pencapaiannya.

Adakah corak yang ditunjukkan itu memungkinkan tercapainya sasaran?

Beberapa ciri berikut boleh diteliti:

i. Dalam tempoh 1971 – 90, peratusan hak milik pendudik Malaysia telah meningkat

daripada 38.3% pada tahun 1971 kepada 57.1% pada tahun 1980 dan 74.9 pada

tahun 1990.

ii. Dalam tempoh yang peratus hak milik Bumiputera perseorangan dan agensi

amanah telah meningkat daripada 4.3% pada tahun 1971 kepada 44.6%pada tahun

1980dan 20.3% pada tahun 1990 .

iii. Dalam tempoh yang sama juga hak milik rakyat Malaysia lain telah meningkat

daripada 34.0%pada tahun 1971 kepada 44.6%pada tahun 1980dan 54.6%pada

tahun 1990.

iv. Dalam tempoh yang sama juga hak milik penduduk asing telah menurundaripada

61.7%pada tahun 1971 kepada 42.9% pada tahun 1980dan 25.1 pada tahun 1990.

v. Membandingkan nisbah 30:40:30 yang ingin dicapai , didapati hanya hak milik

penduduk Malaysia bukan Bumiputera yang perlu diagih semula untuk

meningkatkan peratusan hak milik Bumiputera. Penelitian jadual di atas

menunjukkan pencapaian kepada penyusunan semula hak milik adalah lebih cepat

pada separuh masa pertama dekad 70-an.27 Pertambahan nilai saham kaum

Bumiputera lebih bergantung kepada agensi-agensi sektor awam yang berfungsi

sbagai pemegang amanah bagi pihak kaum Bumiputera .

Oleh sebab itu pemilikan saham individu kaum Bumiputera amat rendah.

Bagaimanapun melalui RML perkembangan sebahagian besar hak milik Bumiputera

datang dari sumbangan syarikat swasta milik Bumiputera di samping Skim Amanah

Saham Nasional (ASN) dan Amanah Saham Bumiputera (ASB) yang dilaksanakan

oleh Permodalan nasional Berhad (PNB). Dalam pada itu Skim ASN telah berjaya

memindahkan kekayaan Bumiputera yang disimpan secara amanah oleh kerajaan

menerusi agensi-agensi kepada segolongan besar masyarakat Bumiputera .

Lewat tahun 1985, skim tersebut berjaya menarik ramai pelabur Bumiputera iaitu

kira-kira 43% daripada jumlah yang layak melabur. Dalam pada itu hak milik dan

penyertaan Bumiputera dalam sektor perniagaan dan perkhidmatan kecil

menunjukkan kemajuan yang boleh dibanggakan .

Contohnya dalam sektor perdagangan runcit bilangan pertubuhan milik Bumiputera

telah meningkat dari 13% dalam tahun 1971 kepada 34.2% pada tahun 1981.

Pertambahannya kira-kira sepuluh kali ganda dalam tempoh 1971 – `81.28

Bagaimanapun jumlah pemilikan modal Bumiputera daripada saham-saham tersebut

masih lagi kecil. Daripada jumlah pelabur itu , 85% melabur sebanyak 500 unit atau

kurang. Jadi matlamat DEB masih tidak tercapai dan ia memerlukan masa dan

usaha yang lebih giat ke arah itu.

Dalam usaha mewujudkan sebuah negara industri, penglibatan Bumiputera amatlah

perlu demi mengelakkan wujud ketidakseimbangan. Oleh itu strategi untuk

menggalakkan penyertaan kaum Melayu atau Bumiputera dalam sektor perkilangan

dijangka akan meningkatkan bilangan pemodal Melayu dan seterusnya membantu

mewujudkan kesan lelehan kekayaan yang dihasilkan oleh mereka. Dalam proses ini

dijangka lebih banyak penduduk Melayu akan menikmati menafaat daripda

pertumbuhan berteraskan pengayaan golongan pemodal Melayu atau Bumiputera.

Namun andaian itu sukar untuk direalisasikan.

Ini kerana dalam pasaran bebas terutama dalam kontek masyarakat Melayu

sehingga kini, hanya segelintir sahaja golongan pemodal Melayu yang muncul. Maka

selagi bilangan pemodal tidak bertambah, selagi itulah negara menghadapi masalah

untuk mewujudkan kesan lelehan.

Tambahan pula satu syarat penting ke arah itu, pertumbuhan ekonomi mestilah

tinggi. Dengan demikian masalah agihan pendapatan di kalangan Bumiputera masih

di tahap mendukacitakan. Malah ada pendapat yang mengatakan walaupun faedah

yang dinikmati oleh kaum Melayu atau Bumiputera semenjak pelancaran DEB

meningkat , namun pertambahan ini tidak sama rata kerana ada kumpulan yang

mengecap nikmat lebih daripada yang lain.

Andainya corak ini berterusan, maka jurang perbezaan di kalangan kaum Melayu

akan bertambah . Jadi arus perubahan ini akan meluaskan lagi masalah

ketaksamaan di kalangan kaum Melayu.30 Kesimpulan Peristiwa pahit 13 Mei 1969

bukan sahaja dicatat sebagai sejarah pertelingkahan kaum yang menggariskan

sempadan – sempadan yang harus diteliti dan dipelihara oleh semua pihak, malah ia

turut memaparkan rahsia-rahsia pembinaan negarabangsa yang mencakupi bidang-

bidang politik, sosial dan ekonomi.

Andaikata petanda-petanda yang diperolehi itu gagal dimenafaatkan sudah tentu

cita-cita untuk membina Malaysia sebagai sebuah negara maju dan makmur akan

menjadi bayangan sahaja.

Peristiwa 13 Mei memberikan kesan positif kepada Malaysia yang terdiri dari

pelbagai kaum. Sekarang Malaysia menjadi sebuah negara yang pesat membangun

bersama iklim politik yang sehat. Dalam kelompok ASEAN, Malaysia merupakan

contoh terbaik dari segi pembangunan ekonomi dan kebebasan politik. Tragedi

berdarah 13 Mei mesti menjadi iktibar pada rakyat Malaysia, ianya merupakan

insiden yang melagukan pesan bahawa rasa saling hormat menghormati antara

kaum, merupakan resepi paling penting dalam menjaga keharmonian negara.

Peristiwa 13 Mei 1969 Jadi Pengajaran

Oleh: Roseline Mapong Sabai

Pada tanggal 13.5.1969, telah berlaku tragedi 13 Mei yang merupakan catatan hitam

dalam sejarah negara itu, telah menggugat kemamanan dan kestabilan politik di

negara ini. Kesan dari tragedi itu ramai nyawa yang tak berdosa terkorban telah dan

harta benda juga turut musnah. Bagaimana pun peristiwa hitam tersebut merupakan

satu rahmat yang tersembunyi. Ini kerana ia merupakan titik perubahan corak dan

falsafah sosio-politik dan ekonomi negara, juga telah menyedarkan semua pihak

betapa jurang perbezaan tersebut adalah merupakan masalah asas masyarakat

Malaysia. Untuk menenangkan keadaa tersebut, tindakan segera telah diambil oleh

kerajaan dengan perisytiharan darurat di seluruh negara oleh Seri Paduka Baginda

Yang Di Pertuan Agong. Pada keesokan harinya Majlis Gerakan Negara atau

ringkas ‘MAGERAN’ telah ditubuhkan untuk bertindak sebagai badan pemerintah.

Pada 16 Mei 1969 Timbalan Perdana Menteri Tun Abdul Razak telah dilantik

sebagai Pengarah MAGERAN. Dengan Pembubaran Parlimen oleh DYMM Yang Di

Pertuan Agong, MAGERAN telah menubuhkan MAJLIS PERUNDINGAN NEGARA

pada bulan Januari 1970 yang mengandungi 66 orang ahli dari semua golongan

masyarakat. Majlis Perundingan Negara itu mengadakan satu dialog di antara

semua wakil golongan masyarakat bagi mencari jalan untuk menguatkan tahap

perpaduan di negara ini. Perbincangan itu juga bagi mendapatkan satu panduan

yang positif dalam usaha-usaha mencapai kerjasama antara kaum dan identiti

masyarakat yang tulen. Hasil dari pertemuan, kesemua wakil dari semua golongan,

maka lahirlah konsep RUKUN NEGARA sebagai menifestasi ideologi kebangsaan.

Sesungguhnya Peristiwa 13 Mei, yang berlaku pada hari ini dalam tahun 1969,

adalah satu pengajaran bagi seluruh rakyat di negara ini supaya saling hormat-

menghormati dan sentiasa bertolak ansur demi menjamin keamanan dan

kesejahteraan.

Intergrasi http://www.jpnin.gov.my/home

Masyarakat Pluralistik Alam Melayu Zaman pluraliti Penjajahan

Perkembangan sejarah Malaysia memperlihatkan proses pembentukan masyarakat

plural yang ada pada hari ini.

Bercirikan pemaksaan dan perbezaan.

Kuasa penjajah telah membawa masuk imigran yang hidup berdampingan tetapi

berasingan.

Kewujudan masalah polarisasi etnik dan kegagalan asimilasi disebabkan oleh politik

kolonial Inggeris yang menjalankan dasar pecah dan perintah.

Setiap etnik dilayan, dibayar dan diberi kemudahan berasingan dan berbeza.

Berlaku segregasi pada Abad ke-19- unit politik Melayu ialah negeri dikuasai oleh

seorang Sultan.Setiap negeri terdiri daripada beberapa buah kampung diketuai

penghulu.Keseluruhan struktur sosial terbahagi kepada kelas pemerintah dan rakyat.

Berdasarkan keturunan dan ditandai dengan adat resam dan kepercayaan.

Setelah kedatangan Inggeris – dilantik seorang Residen di setiap negeri.Sultan tidak

lagi mempunyai kuasa mutlak.Dua bentuk eksploitasi ekonomi utama yang dilakukan

oleh penjajah ialah perlombongan dan perladangan getah.Mewujudkan

pembahagian etnik berdasarkan pembahagian pekerjaan – Melayu dalam sektor

kerajaan dan pertanian, Cina sebagai pelombong dan peniaga, orang India sebagai

pekerja estet dan ladang.Portugis – 1511Belanda kurun ke-17, 1641.Persetiaan

Belanda-Inggeris – 1824, Pulau Pinang, Melaka dan Singapura (Negeri-negeri Selat)

milik Inggeris.Perjanjian Pangkor 1874 – campur tangan Inggeris di Negeri-negeri

Melayu.Perang Perak 1875Perang Negri Sembilan 1875.Pemberontakan Pahang

1891.

KESAN: Inggeris membawa masuk tentera dari India dan Hong Kong.Bermula

dengan suku-suku Melayu, Cina dan India.Proses penghijrahan disebabkan oleh

faktor ekonomi, politik, sosial dan fizikal, kedekatan lokasi, kemiskinan,

http://saiminginsariipkent.blogspot.com/2009/08/masyarakat-pluralistik-alam-melayu.html

pengangguran, peluang perdagangan, penindasan, perbalahan, perselisihan,

perkhidmatan, rekreasi dan migrasi.Tertumpu di lombong bijih timah di Perak, Negeri

Sembilan dan Selangor.Penghijrahan pesat pada 1880-1914, lombong-lombong

milik pengusaha Eropah atau Cina.Faktor-faktor penarik : pembukaan ladang dan

lombong.Faktor-faktor penolak : penderitaan atau kemiskinan, kekacauan

(pemberontakan), bencana alam, kegiatan jenayah.Selain daripada sebagai

pelombong dan petani, penghijrahan orang Cina telah menukar corak pekerjaan asal

mereka dengan menjadi pedagang dan peniaga – kawasan bandar.Para penghijrah

baru dinamakan singkeh (selepas bebas dinamakan laukeh).Orang Cina ditadbir

oleh Kapitan Cina mentadbir hal ehwal ekonomi dan undang-undang di kawasan

lombong-lombong di Kuala Lumpur. Mereka juga menjadi pelindung dan penjamin

keselamatan ahli-ahlinya.1877- British menubuhkan Jabatan Perlindungan Cina di

Singapura bagi mengawal kegiatan orang Cina secara langsung. Pada zaman

penjajahan kedatangan orang India telah berlaku secara perlahan dan

sistematik.Daripada Madras, Utara dan Selatan Arcot, Salem, Coimbatore,

Trichinopoly, Madura, Ramnadpuram, Chinglepet, Tanjore dan Tinnevelly.Bekerja di

ladang-ladang getah, kopi dan tebu Berhijrah melalui buruh kontrak, sistem Kangani

1907, buruh bebas.Tenaga kerja dari India generasi kedua lebih banyak sebagai

kerani, pengetua sekolah dan pentadbiran.Faktor-faktor kedatangan: adat resam

dan kasta, lebihan penduduk, pengangguran dan kemiskinan, cukai tanah tinggi,

kebuluran.Faktor-faktor penarik : perkembangan perusahaan getah, pembinaan

jalan raya dan landasan kereta api.Jepun memberi layanan yang baik pada orang

India kerana perlukan kerjasama mereka untuk melaksanakan dasarnya memerangi

Inggeris di India.Pada awalnya, Jepun mengambil sikap yang keras terhadap orang

Cina sejak Perang Jepun-China 1937. Kemudian menukar sikap kerana perlukan

sokongan ekonomi.Pada tahun 1955, pilihan raya umum pertama diadakan. Tiga

buah parti politik mewakili bangsa Melayu, Cina dan India bersetuju menubuhkan

satu perikatan dan menghadapi pilihan raya .

Kemerdekaan diperolehi pada 1957 dengan mengkaji beberapa perkara seperti isu

status, bahasa, agama dan keistimewaan orang Melayu kedatangan orang Cina ke

Sabah didorong oleh galakan yang diberikan oleh syarikat-syarikat tembakau dan

Kompeni Berpiagam Borneo Utara British.Pada tahun 1880an, ladang tembakau

mula dibuka di Sabah dan hampir kesemua tenaga buruh yang digunakan dibawa

masuk dari negara China. Penglibatan orang India dalam aktiviti ekonomi di Sabah

lebih tertumpu pada beberapa sektor tertentu seperti pentadbiran, sokongan dan

teknikal. Mereka terdiri daripada orang Sikh, Pathan, Telegu dan Tamil yang

ditempatkan di beberapa buah jabatan seperti Jabatan Audit, Jabatan Pelabuhan,

Jabatan Pos dan Telegrafi, Jabatan Keselamatan dan Jabatan Polis dan Penjara.

Penghijrahan orang Cina ke Sarawak semakin meningkat pada akhir abad ke-19

dan awal abad ke-20, terutama semasa pemerintahan Charles Anthony Brooke.

Kumpulan pendatang ini berhijrah ke Sarawak melalui kawasan Sambas-Pontianak

di Kalimantan. Kongsi Cina daripada suku kaum Hakka telah melombong emas di

kawasan tersebut sejak tahun 1760-an. Orang India merupakan kelompok kecil

dalam kalangan masyarakat bukan bumiputera di Sarawak. Mereka terdiri daripada

orang Sikh dan Punjab yang dibawa masuk oleh James Brooke untuk bekerja

sebagai anggota polis.Di samping orang Sikh dan Punjab terdapat sebilangan kecil

orang India berketurunan India-Muslim yang bekerja sebagai peniaga kain dan

pedagang. Pluraliti bukanlah sesuatu yang baru dalam masyarakat Malaysia namun

ianya juga bukanlah merupakan sesuatu yang mudah untuk diakhiri terutama sekali

dalam masyarakat pelbagai etnik di Malaysia yang masih kaya dengan adat budaya

kaum masing-masing.

Pemantapan Hubungan Etnik Berteraskan Prinsip Islam Hadhari

14 December 2006

KEPELBAGAIAN kelompok etnik di negara ini diterima oleh semua dan ia

merupakan sumber kekuatan. Dari segi sejarah, kerjasama dan ikatan perpaduan

pelbagai bangsa dan kaum di negara kita bermula dengan apa yang dinamakan

sebagai kontrak sosial antara etnik terbesar di negara ini. Kontrak sosial adalah satu

persetujuan di kalangan masyarakat berbilang kaum melalui proses muafakat dan

musyawarah ke arah peralihan kuasa pemerintahan sendiri daripada pihak Inggeris

dan dimanifestasikan melalui kemenangan Perikatan dalam pilihan raya 1955.

Semangat kontrak sosial ini berasaskan semangat kerjasama dan setiakawan serta

perkongsian kuasa yang kemudiannya terjelma dalam perjuangan menuntut

kemerdekaan dan penggubalan Perlembagaan Persekutuan. Pemuafakatan formula

perkongsian kuasa telah dipersetujui oleh semua pihak sejak daripada dulu lagi.

Semangat dan falsafah Islam Hadhari telah terjelma ketika itu lagi dengan adanya

sikap bermuafakat, bermusyuawarah dan keadilan dalam menjalani kehidupan

secara bersama dengan aman, harmoni, saling menghormati dan memahami antara

satu sama lain walaupun berbilang agama, bangsa dan keturunan.

1. Keimanan dan Ketakwaan kepada Ilahi

Hubungan etnik yang utuh lagi jitu akan dapat dibina sekiranya ia dijalin berteraskan

ajaran agama bersekali dengan keimanan dan ketakwaan kepada Allah s.w.t. Islam

sebagai Al-Din telah secara holistik mengintegrasikan hubungan kemanusiaan dan

kemasyarakatan (termasuk komuniti dan hubungan etnik) dengan hubungan

manusia-Allah, manusia-makhluk dan hubungan manusia-alam. Justeru, hubungan

kemanusiaan dan sosial sudah terkandung dalam ajaran Islam yang mementingkan

perpaduan, perdamaian, keharmonian dan keamanan tanpa mengira bangsa, ras,

kaum dan etnik. Kesejahteraan hidup hanya akan dapat direalisasikan sekiranya

manusia dan masyarakat berpandukan ajaran Allah s.w.t.

Integrasi iman dan takwa serta amal bukan hanya dijuruskan dalam aspek hubungan

etnik tetapi dilihat secara menyeluruh dalam komponen pembangunan insan,

komuniti dan negara yang akhirnya menganjak paradigma dalam aspek peningkatan

kualiti hidup dan taraf hidup, kehidupan bermasyarakat dan bernegara, kemajuan

dan pembangunan negara (emosi, mental, fizikal dan spiritual masyarakat).

Orang yang kuat iman dan takwanya adalah mereka yang menjalin dan memelihara

hubungan baik dan beradab sesama manusia walaupun dengan bukan Islam kerana

ia adalah ajaran Islam dan suruhan Allah serta Junjungan Besar Rasulullah s.a.w.

Islam mewajibkan penganutnya menjalin hubungan yang baik sama ada sesama

Muslim ataupun dengan bukan Muslim. Islam juga mengajarkan penganutnya agar

menghindarkan diri daripada mewujudkan permusuhuan, perseteruan, perselisihan

faham yang negatif dan fitnah. Firman Allah s.w.t dalam Surah Al-Anfal, ayat 25

yang bermaksud:

”Dan jagalah diri kamu daripada berlakunya dosa (yang membawa bala bencana)

yang bukan sahaja akan menimpa orang-orang yang zalim di antara kaum secara

khusus, (tetapi akan menimpa kaum secara umum).”

Dengan kekuatan imanlah, orang Islam boleh menjalin hubungan dengan orang lain,

bukannya dengan dasar keturunan atau pertalian darah atau kewarganegaraan

semata-mata. Allah s.w.t telah menjelaskan dalam Surah Ali Imran ayat 102 – 103,

bahawa takwa adalah asas perpaduan sesama Muslim dan dalam konteks

bernegara orang Muslim menjadikan takwa sebagai tunggak untuk menjamin

hubungan etnik yang baik dengan kaum agama lain.

Orang-orang Islam juga tidak dapat bertolak ansur untuk menjalin hubungan dan

memperkukuhkannya sesama Muslim. Ia adalah satu kemestian dan kewajipan

sepertimana dalam sabda Rasulullah s.a.w. yang bermaksud:

”Kasih sayang Mukmin itu dengan Mukmin yang lain bagaikan struktur binaan yang

saling mengeratkan.”Dalam sebuah hadis yang lain, baginda menjelaskan, yang

bermaksud:

”Orang Mukmin, dalam soal kasih sayang, cinta dan belas ihsan sesama mereka,

bagaikan badan, jika ada anggota yang sakit, maka seluruh badan itu juga turut

berasa sakit, lalu demam dan tidak dapat tidur.”

2. Kerajaan Adil dan Beramanah

Dasar keadilan dan amanah kerajaan juga telah lama dilaksanakan dalam konteks

memantap dan memperkukuhkan hubungan etnik. Kerajaan Malaysia dalam ruang

yang ada sejak daripada selepas Peristiwa 13 Mei 1969 berusaha membentuk

perpaduan dan keutuhan masyarakat berbilang kaum yang mempunyai identiti

nasional dan tidak menghalang hak-hak bukan Islam dalam menjalani semua aktiviti

kehidupan. Kepelbagaian budaya dan agama diterima sebagai satu entiti kekuatan,

bukannya melemahkan. Kerajaan juga sentiasa berwaspada dan berusaha

mengelakkan ketegangan dan pergaduhan etnik walau apapun puncanya. Respons

kerajaan kepada tuntutan etnik minoriti sentiasa adil dan saksama, maka kerana

itulah ketegangan dan perbalahan antara etnik dapat diatasi dengan bijak dan

saksama.

Etnik majoriti merasa selamat dan etnik minoriti pula turut menikmati keamanan,

pembangunan dan kemajuan negara secara bersama. Ini mengurangkan rasa

tersisih dan kurang selamat di kalangan etnik minoriti. Kita percaya, tidak ada

sebuah negarapun yang mampu melahirkan rasa selamat golongan minoriti kecuali

dalam kes Malaysia. Golongan minoriti kadangkala menikmati lebih kelebihan

(walaupun kebiasaannya sedikit berkurang) dalam sektor pekerjaan, kemajuan

ekonomi dan pembangunan fizikal kerana peluang, dasar dan ruang yang

diwujudkan oleh pihak kerajaan.

Kerajaan juga telah secara perlahan-lahan menghapuskan pengkelasan dan

identifikasi kelompok etnik mengikut jenis pekerjaan ataupun aktiviti ekonomi kesan

daripada strategi penjajahan British ke atas negara kita dahulu.

Kerajaan telah mengatur pelan dan strategi perpaduan melalui beberapa dasar

sedia ada untuk membentuk masyarakat berbilang kaum yang utuh lagi padu. Dasar

Kebudayaan Kebangsaan (DKK) telah digubal sebagai garis panduan dalam

membentuk, mengwujud dan mengekalkan identiti nasional negara dan masyarakat

berbilang kaum yang bersatu padu. Mengakui kerumitan pelaksanaannya, kerajaan

meminta rakyat agar insaf serta faham tentang kepentingan perpaduan antara kaum

dan perlunya dihakis kebudayaan kesukuan yang menidakkan kebudayaan nasional.

Apa yang lebih penting ialah kerajaan ingin melihat masyarakat berbilang kaum

berbudaya keperibadian kebangsaan Malaysia yang lebih ekstensif menjangkau

batasan suku kaum sempit dengan Islam dijadikan sebagai komponen utama

kebudayaan nasional. Betapa pentingnya perpaduan kaum dan semangat muhibah

dipupuk di peringkat awal lagi, kerajaan telah memperkenalkan Rancangan Integrasi

Murid Untuk Perpaduan (RIMUP) hasil daripada ilham YAB Perdana Menteri, Datuk

Seri Abdullah Haji Ahmad Badawi. Polisi ”Bersih, Cekap dan Amanah” pula

menampilkan integriti tinggi yang dikehendaki kerajaan di kalangan kakitangan

awam khususnya.

3. Rakyat Berjiwa Merdeka

Setiap kelompok etnik menyumbang kepada perjuangan menuntut kemerdekaan.

Maka sebagai rakyat Malaysia, kita mestilah menghayati hakikat perjuangan

tersebut dan sama-sama memastikan kesinambungan kemerdekaan negara

dikecapi oleh generasi masa hadapan.

Hubungan etnik di Malaysia tidak lagi berkisar dalam soal-soal keagamaan

(walaupun agama adalah sandaran) tetapi yang lebih penting ialah keadilan

kerajaan dalam memenuhi kehendak dan keperluan rakyat yang berbilang agama

dan kaum, program-program sosioekonomi untuk meningkatkan status ekonomi

mereka yang memerlukan, pembangunan yang lebih ditumpukan di kawasan luar

bandar dan desa, pembangunan sektor pertanian dan industri asas tani dan

seumpamanya.

Kerajaan sedang berusaha untuk membentuk bangsa Malaysia menerusi berbagai-

bagai usaha termasuklah pengukuhan konsep perpaduan nasional agar terhasil

rakyat Malaysia yang berjiwa merdeka, iaitu yang menyumbang dan berbakti kepada

negara serta menumpahkan ketaatsetiaan yang tidak berbelah bahagi kepada

negara di samping bersatu padu, saling menghormati, tolong menolong dan

berkongsi masa depan. Kerajaan juga telah memperkenalkan pendekatan

’Membudayakan Perpaduan, Meraikan Kepelbagaian’ dalam proses pembentukan

bangsa Malaysia yang kuat. Islam mewajibkan manusia Muslim sentiasa tolong

menolong atas dasar kebaikan dan ketaqwaaan dan bukannya atas dasar perlakuan

dosa, pencerobohan atau perseteruan.

Sebagai warganegara Malaysia yang berjiwa merdeka, Rukun Negara merupakan

teras ke arah mengwujudkan bangsa yang berwibawa dan berprinsip. Rakyat

mestilah mendokong kepercayaan kepada Tuhan dan menolak atheisme.

Oleh sebab itu, bukanlah seseorang itu dianggap sebagai warganegara Malaysia

sekiranya ia mengaku tidak beragama atau tidak mempercayai Tuhan. Rakyat juga

sama-sama tanpa mengira bangsa dan agama menumpahkan kesetiaan kepada

Raja dan negara, pemimpin dan pemerintah, menjunjung kedaulatan undang-

undang dan menghayati kesopanan dan kesusilaan dalam masyarakat berbilang

kaum.

Ancaman penjajahan pemikiran, ekonomi, politik dan budaya serta globalisasi

negatif adalah dua musuh yang dihadapi oleh semua kelompok etnik di Malaysia.

Oleh kerana masalah yang ditimbulkan oleh keduanya sama-sama memberikan

kesan buruk kepada setiap kelompok etnik, maka kelompok etnik yang bersatupadu

akan lebih kuat menghadapi musuh-musuh ini. Justeru, Islam sentiasa menyuruh

umatnya untuk berpegang teguh dengan agama Allah dan jangan berpecah belah.

Sepanjang sejarah Islam juga kita akan dapati rekod pemerintahan Islam dan

layanan yang baik untuk kelompok agama lain dan dari sudut hubungan diplomatik

dan antarabangsa. Begitu juga rekod pemerintahan negara kita

4. Penguasaan Ilmu Pengetahuan

Kerajaan sentiasa menganjurkan rakyatnya agar sentiasa menguasai ilmu

pengetahuan. Islam mewajibkan umatnya untuk mencari dan menuntut ilmu

pengetahuan. Dalam konteks Malaysia, jalinan hubungan etnik akan menjadi lebih

padu sekiranya masing-masing melihat signifikan hubungan etnik dalam konteks

ilmu dan realiti, bukannya emosi, perasaan dan prasangka.

Dialog tamadun atau dialog antara agama akan berlaku dengan wujudnya interaksi

individu. Nabi Muhammad s.a.w banyak menggunakan dialog dan hikmah ketika

berhujah dengan orang Musyrikin Mekah. Orang Melayu tidak mempunyai masalah

dalam interaksi tamadun. Agama-agama lain seperti Buddha, Hindu dan Kristian

dapat berkembang di Kepulauan Melayu kerana pemahaman orang Islam

berasaskan ilmu al-Quran yang mementingkan toleransi dan menerima hakikat

kepelbagaian agama dan keturunan dan hidup bersama dalam kerukunan, aman

dan damai kecuali pada waktu darurat. Orang Melayu juga menerima bahasa

kelompok etnik lain walaupun bahasa kebangsaan adalah Bahasa Melayu. Pakaian

kebangsaan yang berasaskan kemelayuan diterima oleh semua kelompok etnik

walaupun setiap kelompok etnik mempunyai pakaian etnik masing-masing. Kerana

Islam mengharuskan mengambil makanan yang halallah, orang-orang Melayu boleh

menerima makanan orang asing (yang halal) seperti makanan segera Barat (asal

daripada Barat), Char Koay Teaw (asal daripada China) dan Tosai (asal daripada

India). Semua ini diterima oleh orang Islam berasaskan pemahaman ilmu.

Tamadun India yang masyhur dengan falsafah dan matematik, tamadun China

dengan ilmu hisab, perpuluhan dan aritmatik dan tamadun Islam yang menampilkan

konsep angka dan meletakkan asas dalam matematik moden dan bidang astronomi

cerapan telah bersama-sama menjayakan interaksi tamadun hasil daripada

penguasaan ilmu pengetahuan. Maka kelompok etnik Cina, India dan Melayu dan

lain-lain sepatutnya tidak mempunyai masalah memperkukuh hubungan etnik di

Malaysia hasil daripada interaksi sains dan teknologi dan interaksi budaya tamadun

masing-masing terdahulu. Penguasaan ilmu pengetahuan adalah faktor

pembentukan dan kesinambungan kejayaan ketiga-tiga tamadun di atas. Ungkapan

Arab, ”Tuntutlah ilmu walau sampai ke negeri China” membuktikan dua aspek;

pertama interaksi dan dialog tamadun, kedua; transmisi ilmu dan pengejaran ilmu

pengetahuan.

YAB Perdana Menteri juga telah menawarkan Malaysia sebagai `focal point` untuk

mengadakan usaha-usaha perbincangan terbuka berkaitan Islam. [Ucapan PM, Asia

Society of Australia, Sydney, Australia, 8 April 2005] Maksudnya ialah sebagai pusat

dialog antara agama ataupun dialog peradaban. Usaha yang lebih perlu

dilipatgandakan oleh berbagai pihak bermula daripada masyarakat awam, pemimpin

masyarakat, pemimpin tinggi, pertubuhan bukan kerajaan dan institusi pendidikan

untuk mengadakan dialog antara Muslim dan bukan Islam. Dialog, perbincangan dan

interaksi sebenarnya menambahkan ilmu pengetahuan dan maklumat tentang

hakikat kelompok etnik dan agama-agama lain. Ruang-ruang untuk perbincangan

mestilah dibuka dan dikendalikan dengan keadaan yang baik dalam suasana dan

semangat setiakawan. YAB Perdana Menteri telah melahirkan keyakinannya,

katanya:

“Islam sebenar yang toleran, berkebajikan dan yang utama mengajarkan keamanan

antarabangsa, keselamatan dan kerjasama akan melonjak. Orang-orang Islam di

mana-mana sahaja bukan sahaja mempunyai kewajipan untuk mengembalikan

kegemilangan Islam, bahkan menganjurkan rasa saling bersama antara satu sama

lain di kalangan agama-agama di dunia.” [Ucapan YAB Perdana Menteri, Asia

Society of Australia, Sydney, Australia, 8 April 2005]

Apa yang disarankan oleh YAB Perdana Menteri adalah berlandaskan kepada

ajaran Islam yang menganjurkan keamanan, kedamaian dan kesejahteraan.

5. Pembangunan Ekonomi yang Komprehensif dan Seimbang

Malaysia adalah sebuah masyarakat berbilang kaum yang sentiasa hidup dalam

aman dan harmoni, penuh dengan perasaan saling menghormati dan bertoleransi.

YAB Perdana Menteri telah menekankan bahawa perkara ini tercapai bukanlah

secara kebetulan tetapi menerusi pengurusan hubungan etnik berlandaskan

perkongsian kuasa dalam pembentukan kerajaan dan penumpuan kepada

pengurusan ekonomi yang mampan serta pembahagian ekonomi yang seimbang.

[Ucapan PM, Asia Society of Australia, Sydney, Australia, 8 April 2005]

Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang mensasarkan pembasmian kemiskinan dan

penyusunan semula masyarakat harus dilihat juga signifikannya dari sudut

hubungan etnik. Pencapaian DEB yang diharapkan iaitu 30 peratus pemilikan

Bumiputera dalam semua bidang dan peringkat ekonomi akan memobilasikan

Bumiputera untuk bergerak maju dan berdaya saing seiring dengan bukan

Bumiputera.

Status sosial dan pendapatan Bumiputera diharapkan akan setara dengan bukan

Bumiputera. Objektif penyusunan semula masyarakat yang menyumbang kepada

pengukuhan hubungan etnik akan dapat direalisasikan. Sebab itu, DEB harus dilihat

signifikannya daripada sudut hubungan etnik.

Pelan dan strategi pembangunan jangkamasa pendek dan panjang akan memberi

impak yang positif kepada keutuhan perpaduan kaum. Antara dasar berkaitan ialah

seperti Dasar Pembangunan Nasional (DPN), Dasar Ekonomi Baru (DEB), Dasar

Kependudukan Malaysia Ke Arah 70 Juta Penduduk, Dasar Pertanian Nasional

Ketiga (1998-2010), Halacara Baru Dalam Pembangunan Kampung dan Luar

Bandar, Dasar Urbanisasi Negara (DUN), Dasar Sains dan Teknologi Negara dan

Dasar Pendidikan Kebangsaan.Pembentukan dan kejayaan integrasi nasional

sepatutnya juga dilihat kepada pelaksanaan dan kejayaan Dasar Sosial Negara,

Dasar Pembangunan Negara, Dasar Ekonomi Baru, Dasar Wawasan Negara dan

Dasar Kebudayaan Kebangsaan secara komprehensif di mana setiap komponen

masyarakat majmuk dan kerajaan turut sama menyumbang dan berbakti. Semua

dasar negara akan tercapai sekiranya orang Islam memahami bahawa asas

keimanan dan ketakwaan kepada Ilahi adalah pemangkin kepada kehidupan

bermasyarakat dan bernegara.

6. Kehidupan Berkualiti

Hubungan etnik yang baik akan menyumbang kepada kehidupan yang berkualiti.

Berdasarkan kepada Indeks Kualiti Hidup Malaysia, kita dapati hubungan etnik boleh

dikaitkan dengan banyak perkara dalam kehidupan kita. Indeks Kualiti Hidup

Malaysia merangkumi 11 aspek, iaitu:

(i) Dunia pekerjaan – Hubungan etnik boleh dimantapkan dengan menjalin

hubungan yang baik di tempat kerja. Dalam aspek pekerjaan, semua

kaum mendapat peluang yang sama rata untuk memberikan tenaga dan

bakti dalam apa jua profesion.

(ii) Pengangkutan dan komunikasi – Kemalangan jalan raya kadangkala

mengakibatkan perbalahan berasaskan sentimen etnik. Ini perlu

dielakkan, biarlah mahkamah menentukan sesiapa yang bersalah ataupun

tidak. Berbudi bahasa dan bersopan santun di jalanraya dan ketika

menggunakan pengangkutan awam adalah amalan mulia dan amalan

kesedaran sivik yang tinggi. Alat telekomunikasi seperti fax, telegraf, e-

mail dan SMS boleh menyumbang kepada pengukuhan hubungan etnik.

(iii) Kehidupan berkeluarga – Individu yang baik dan beradab akan

melahirkan keluarga yang baik. Keluarga yang baik akan melahirkan

komuniti dan masyarakat yang baik. Masyarakat yang baik adalah

pemangkin kepada kemajuan dan kesejahteraan negara. Di Malaysia,

walaupun keakraban keluarga semakin baik, setiap ahli keluarga perlulah

mempunyai hubungan yang baik dengan ahli keluarga kelompok etnik

yang lain.

(iv) Keselamatan dan ketenteraman awam – Rakyat pelbagai kaum

mestilah sama-sama memastikan keselamatan dan ketenteraman awam

sentiasa terpelihara dan mengelakkan daripada menjadi pencetus kepada

perselisihan faham ataupun konflik etnik, menimbulkan provokasi ataupun

isu-isu sensitif.

(v) Pendapatan dan pengagihannya – Kita mendapat tempat untuk

mencari rezeki hasil daripada kemakmuran dan kesejahteraan negara

yang diusahakan pemerintah dan rakyat dengan izin Allah s.w.t. Tidak lagi

timbul rasa cemburu dan iri hati kerana kita sama-sama menyumbang

kepada kemajuan dan pembangunan negara. Wang pembayar cukai

digunakan untuk membangunkan keluarga, masyarakat dan juga negara.

(vi) Kesihatan – Isu-isu seperti HIV AIDS, dadah, sakit jantung dan kanser

melibatkan semua kaum. Kita mesti bersatu untuk memerangi dan

menanganinya.

(vii) Pendidikan – Bidang pendidikan sendiri sama ada di peringkat

rendah, menengah dan tinggi adalah satu wadah yang boleh digunakan

untuk menyatupadukan kaum. Secara teorinya, semakin tinggi pendidikan

seseorang itu, semakin tinggilah juga kesedaran dan amalan dalam

memperkasa hubungan etnik dan intra etnik.

(viii) Perumahan – Terdapat kecenderungan pembeli rumah membeli

rumah di kawasan kelompok etnik sendiri. Sikap ini perlu dibendung

kerana ia boleh mengwujudkan polarisasi kaum. Banyak kawasan

perumahan yang mempunyai pelbagai kelompok etnik. Maka usaha perlu

dijalankan untuk memperkukuh hubungan etnik di kawasan kediaman

terlebih dahulu.

(ix) Alam sekitar – Isu alam sekitar sebaiknya ditangani secara bersama.

Kempen gotong royong pembersihan taman perumahan yang melibatkan

pelbagai kelompok etnik boleh mengwujudkan semangat dan sikap

kerjasama berkumpulan dan tolong menolong.

(x) Penglibatan sosial – Kerja-kerja sukarela sama ada di peringkat

komuniti dan masyarakat boleh mewujudkan sikap sayang menyayang

dalam konteks hubungan etnik. Begitu juga kerja sosial dan pembangunan

komuniti dan masyarakat.

(xi) Budaya dan hiburan – Program kebudayaan dan hiburan yang

melibatkan penyertaan pelbagai kelompok etnik mestilah sentiasa

digalakkan kerana ia boleh memperkukuhkan hubungan etnik.

Sukan ternyata boleh mewujudkan semangat patriotisme yang tinggi di

kalangan rakyat Malaysia sekali gus mempereratkan hubungan kaum dan

integrasi nasional. Sudah ada langkah-langkah menggunakan sukan

sebagai alat untuk memupuk hubungan kaum yang erat. Orang Cina

sudah ada yang bermain sepak takraw yang sebelum ini didominasi oleh

orang Melayu. Orang Melayu sudah bermain bola keranjang walaupun

sebelum ini sukan ini didominasi oleh orang Cina. Kita perlu sukan yang

boleh menaikkan imej negara di persada antarabangsa. Badminton, hoki,

bola sepak dan squasy adalah di antara sukan yang boleh

membangkitkan perasaan patriotisme rakyat.

Orang boleh menangis kesedihan kalau negara kalah dalam sesuatu jenis

sukan, dan begitu juga orang boleh menangis kegembiraan kalau negara

menang dalam sesuatu jenis sukan.

7. Pembelaan Hak Kumpulan Minoriti dan Wanita

Islam telah lebih 1400 tahun yang lampau memperjuangkan konsep

hubungan etnik dan hak-hak asasi manusia. Islam menjamin hak-hak

bukan Islam dan warga dunia. Jaminan ini akan memperkukuhkan

hubungan etnik di negara yang diperintah oleh orang Islam.

Pengisytiharan Universal Islam Mengenai Hak-hak Asasi Manusia di Paris

pada September 1981 antara lain mengiktiraf hak-hak manusia untuk

hidup, hak kebebasan manusia, hak persamaan dan larangan diskriminasi

terlarang, hak keadilan, hak perbicaraan yang saksama, hak mendapat

perlindungan daripada penyalahgunaan kuasa, hak perlindungan daripada

penyeksaan, hak perlindungan maruah dan reputasi, hak pelarian, hak-

hak minoriti, hak dan obligasi untuk menyertai pengurusan hal ehwal

awam, hak untuk menganut mana-mana agama dan berucap, hak amalan

keagamaan, hak untuk berkumpul dan menubuhkan persatuan, hak

melakukan aktiviti ekonomi, hak perlindungan harta benda, status dan

maruah pekerja, hak keselamatan sosial, hak berkeluarga dan yang

berkaitan dengannya, hak wanita yang telah berkahwin, hak pendidikan,

hak ‘privacy ‘ dan hak bergerak dan menginap.

Kumpulan minoriti terdiri daripada golongan bukan Islam, anak yatim,

warga emas, kanak-kanak istimewa, orang kurang upaya, fakir miskin dan

ibu tunggal. Prinsip ini menampilkan hak-hak kumpulan minoriti dan wanita

akan dijaga dan dibela serta memastikan mereka berada dalam arus

perdana kemajuan dan pembangunan negara.

8. Keutuhan Budaya dan Moral

Rakyat Malaysia yang berbilang kaum mestilah bersama-sama

memerangi elemen negatif budaya dan pemikiran Barat yang

bertentangan dengan nilai agama dan ketimuran. Budaya dan moral

bangsa Malaysia mestilah dipertahankan demi keutuhan budaya

kebangsaan dan menghalang ia daripada dicemari oleh budaya yang

merosakkan akhlak dan moral serta budi bahasa rakyat Malaysia.

Budaya dan moral yang kuat lagi jitu adalah pemangkin dalam usaha kita

menjadi negara maju dan ke arah pencapaian Wawasan 2020. Nilai-nilai

murni dan budi bahasa rakyat Malaysia adalah di antara identiti rakyat

Malaysia yang mesti dipertahankan walaupun kita sudah moden dan

membangun. Ketua keluarga mestilah memastikan keutuhan budaya dan

moral ahli keluarga masing-masing. Pemimpin masyarakat pula

bertanggungjawab terhadap masyarakat masing-masing. Kerajaan ingin

wujudkan masyarakat yang mempunyai personaliti unggul (towering

personality) agar bangsa Malaysia dapat duduk dan berdiri sama tinggi

dengan bangsa-bangsa lain. Personaliti unggul terletak pada diri dengan

kekuatan hemah yang tinggi, berilmu pengetahuan tinggi, tinggi

pencapaian, ketokohan dan keintelektualan.

Perayaan-perayaan kaum di Malaysia boleh menjadi satu mekanisme

memupuk semangat muhibah di kalangan masyarakat berbilang kaum.

Bagi orang Islam, amalan kunjung mengunjung ke rumah kaum lain ketika

perayaan tertentu bukanlah bermakna merestui sistem kepercayaan

agama lain, tetapi lebih sebagai satu amalan mengeratkan perasaan

saling menghormati, persefahaman dan persahabatan dengan kawan-

kawan lain walaupun yang bukan seagama dengan mereka. Ini patut

dijadikan budaya hidup kita

9. Pemeliharaan dan Pemuliharaan Alam Sekitar

Rakyat Malaysia pelbagai kaum mestilah sama-sama memelihara dan

memulihara alam sekitar demi kepentingan bersama dan untuk generasi

akan datang. Alam sekitar dan persekitaran yang kondusif bersekali denan

penjagaan kesihatan yang sempurna akan memastikan masyarakat yang

sihat, kuat dan sejahtera.Rakyat Malaysia mestilah memperjuangkan isu-

isu alam sekitar mengikut saluran yang betul dan peraturan dan benar-

benar ikhlas demi kepentingan negara, bukannya kepentingan peribadi

atau kelompok berkepentingan tersendiri.Kempen gotong royong

kebersihan dan seumpamanya di kawasan penempatan masyarakat

berbilang kaum boleh mempupuk perasaan muhibah, kasih sayang dan

tolong menolong.

10. Kekuatan Pertahanan

Program Latihan Khidmat Masyarakat (PLKN) sudah menunjukkan tanda-

tanda penumpuan dan perkembangan integrasi nasional, perpaduan kaum

dan semangat patriotisme. Generasi muda perlu disedarkan tentang

keperluan mempertahankan kedaulatan negara daripada sebarang

ancaman musuh. Mungkin sudah ada usaha sedemikian di peringkat

pendidikan rendah yang lebih bersifat kekuatan jatidiri.

Penyertaan kelompok etnik bukan Melayu dalam pasukan beruniform

seperti Angkatan Tentera Malaysia dan Polis Diraja Malaysia masih

ditahap yang rendah dan perlu dipertingkatkan.Penyertaan berbagai-bagai

kelompok etnik dalam Ikatan Sukarelawan Rakyat (RELA) dan pasukan

Pertahanan Awam boleh dibanggakan. Ini juga boleh memantapkan

perpaduan kaum. ”Bersatu kita teguh, bercerai kita roboh” adalah pepatah

yang melambangkan perpaduan dan kerjasama. Jika dikaitkan dengan

kekuatan pertahanan, maka asas kepada perfahaman yang utuh ialah

perpaduan yang jitu. Perumpamaan ”bulat air kerana pembetung, bulat

manusia kerana muafakat” menggambarkan signifikan kerjasama

berkumpulan, bermesyuwarah dan saling memahami serta tolong

menolong. Tanpa muafakat dan terlalu banyak persengketaan akan

menyebabkan negara kita mudah untuk ditewaskan oleh musuh.

”Menang sorak, kampung tergadai” menggambarkan bahawa yang

penting ialah “substance” (isi) bukannya slogan atau cakap-cakap kosong.

Kita perlu mengotakan apa yang telah dijanjikan dan konteks sayangnya

kita kepada negara dan para pemimpin. Rakyat Malaysia berbilang kaum

mestilah menanam dalam diri mereka prinsip ”biar putih mata, jangan

putih tulang” dalam konteks pertahanan negara. Semua bangsa mestilah

menanam dalam diri mereka semangat dan sikap sayangkan negara dan

sanggup mempertahankannya ke titisan darah terakhir dan sentiasa

komited sebagai warganegara yang baik dan berguna. Dalam Islam, orang

yang mempertahankan negara dan mati kerana mempertahankan agama

dan negara diberi penghormatan tinggi oleh Allah.

Iklan TV3 ”Ikan di laut, asam di darat” membuktikan bahawa rakyat

Malaysia yang berbilang kaum boleh menjalin hubungan baik dan bersatu

padu. Media massa adalah mekanisme paling berkesan untuk memupuk

perasaan muhibah dan hubungan etnik yang positif. Sebab itu media

massa perlu memainkan peranan lebih proaktif untuk memupuk integrasi

nasional dan perpaduan kaum bukannya perpecahan dan polarisasi.

Bantuan-bantuan kemanusian (humanitarian) terhadap mangsa

peperangan atau malapetaka alam menonjolkan ciri terbaru hubungan

etnik yang menjangkau batas geografi dan sempadan antarabangsa.

Rakyat Malaysia tanpa mengira kaum telah sama-sama menyumbang

bagi menolong mangsa gempa bumi di Qum, Iran, mangsa perang

Amerika-Iraq, mangsa gempa bumi di Kashmir dan malapetaka Tsunami.

Kesimpulannya, pendekatan Islam Hadhari diperkenalkan bertujuan untuk

membawa perubahan kepada mentaliti dan sikap masyarakat serta

peralihan kepada yang lebih baik dalam konteks kemajuan dan

pembangunan negara. Pendekatan ini akan membawa pembaikan dalam

semua aspek kehidupan untuk menuju ke arah sebuah masyarakat dan

negara maju dan mencapai objektif Wawasan 2020. Orang bukan Islam

tidak perlu bimbang terhadap pendekatan ini kerana ia akan membawa

kebaikan kepada semua golongan tanpa mengira perbezaan agama dan

etnik.

Apa matlamat sebenar Gagasan 1Malaysia?

OLEH EN. M.PERIASAMY ( PANEL PEMIKIR JASA)

TERJEMAHAN ARTIKEL SIARAN AKHBAR TAMIL ‘MALAYSIA NANBAN’,

EDISI HARI AHAD PADA 22 OGOS 2010, MUKA SURAT S11

TAJUK ARTIKEL: ‘APAKAH WARNA 1 MALAYSIA?’ bermaksud Apakah Matlamat

Sebenar Gasan 1 Malaysia?

Y.A.Bhg.Tun Dr.Mahathir Mohamad, mantan perdana menteri menzahirkan

pendapat bahawa walaupun sudah lebih daripada 1 tahun Gagasan 1

Malaysia diumumkan, orang ramai masih kurang memahami matlamat

sebenar Gagasan 1 Malaysia.

YAB Tan Sri Muhyiddin Yasin, Timbalan Perdana Menteri turut mengakui

kenyataan Dr.Mahathir malah mengesa agensi-agensi kerajaan

meningkatkan kempen penerangan mengenai Gagasan 1 Malaysia.

Sebelum itu, YAB Perdana Menteri, Dato’ Seri Mohd.Najib Tun Razak juga

pernah menyarankan agensi-agensi media mempertingkatkan penjelasan

mengenai 1 Malaysia.

Hakikat Gagasan 1Malaysia

Gagasan 1 Malaysia menganjurkan nilai-nilai yang mampu membantu

mengukuhkan perpaduan nasional . Nilai-nilai ‘inclusive’ diterapkan dalam

masyarakat Malaysia dalam membina sebuah nation-state atau sebuah

negara Malaysia.

Gagasan 1 Malaysia menganjurkan buday hidup bahawa walaupun agama,

budaya, cara hidup dan keutamaan pelbagai kaum di Malaysia berbeza-beza,

mereka perlu mendekati sesuatu isu daripada perspektif “Malaysian”.

Gagasan 1 Malaysia menekankan pendekatan di mana kerajaan membantu

semua kaum dan golongan yang memerlukan bantuan agar tiada siapapun

merasa bahawa mereka telah dipinggirkan dalam arus perdana

pembangunan Negara.

Adalah menjadi tanggungjawab setiap anggota masyarakat untuk membantu

usaha meningkatkan perpaduan malah menyuburkan cara hidup harmonis

antara kaum. Setiap anggota dalam masyarakat berbilang kaum perlu

menganggap dirinya sebagai seorang ahli dalam satu keluarga besar

‘keluarga Malaysia’.

Persoalan:

Persoalannya, ada yang beranggapan bahawa Gagasan 1 Malaysia member i

hak sama rata kepada rakyat pelbagai kaum dan mendakwa kaum

Melayu,Cina ,India dan kaum lain setaraf dari segi Perlembagaan. Sekiranya

1 Malaysia melaungkan perinsip semua kaum adalah sama rata dan penting

bagi kerajaan , kenapakah dasar kedudukan keistimewaan kaum bumiputra

masih diteruskan? Kenapa kaum bumiputra dibeli kemudahan khas dalam

bidang pendidikan, lesen, perjawatan dalam sektor kerajaan?

Jawapannya:

Gagasan 1 Malaysia adalah bersandarkan kepada Perlembagaan Malaysia.

Perlembagaan Malaysia adalah merupakan undang-undang tertinggi

Malaysia. Perlembagaan Malaysia pula merupakan satu dokumen yang

mengandungi semua perkara-perkara yang telah dipersetujui oleh semua

kaum semasa negara mencapai kemerdekaan (kontrak sosial).

Tidak dapat dinafikan bahawa menurut Perlembagaan Malaysia, semua

orang adalah sama rata di sisi undang-undang (Perkara 8) dan berhak

mendapat perlindungan yang sama rata di sisi undang-undang, kecuali

sebagaimana dibenarkan dengan nyatanya oleh Perlembagaan Malaysia.

Dalam konteks ini, Perkara 153 dalam Perlembagaan Malaysia memberi hak

yang terasas kepada golongan Bumiputra (orang Melayu).

Perkara 153, sambil menjamin kedudukan keistimewaan kepada kaum

bumiputra, ia juga memelihara kepentingan-kepentingan sah kaum-kaum lain

mengikut peruntukan ini.Kerajaan tidak menghalang atau sekat kemajuan

mana-mana kumpulan masyarakat atas dasar kaum atau etnik.

Perkara-perkara yang tersebut dalam Perlembagaan Malaysia boleh dipinda

dengan sokongan majoriti 2/3 dalam parlimen.Namun, beberapa Perkara

penting, terutamnya Perkara 153, tidak mudah dipinda kerana ianya perlu

mendapat persetujuan daripada Majlis Raja-Raja.

Definisi Perlembagaan

Perlembagaan merupakan undang-undang tertinggi yang menjadi asas kepada

pembentukan sesebuah kerajaan. Professor A. V. Dicey menyatakan bahawa

perlembagaan menentukan pengagihan kuasa sesebuah negara atau masyarakat

politiknya. Perlembagaan dijadikan dokumen rasmi dan di dalamnya terkandung

segala peraturan dan prinsip sebagai panduan kepada kerajaan untuk mentadbir

negara. Parti politik yang memerintah akan mengetahui hala tuju pentadbiran negara

dan hal ini menjamin kerajaan menunaikan tanggungjawab kepada rakyat melalui

peruntukan yang terkandung di dalamnya.

Perlembagaan Malaysia yang diperkenalkan pada 16 September 1963 mengandungi

183 perkara dan dibahagikan kepada 15 Bahagian. Perlembagaan ini mengandungi

pelbagai peruntukan seperti Senarai Kerajaan Persekutuan dan Kerajaan Negeri,

Institusi Yang di-Pertuan Agong, Parlimen, Jemaah Menteri dan Badan Kehakiman.

Memandangkan Malaysia merupakan sebuah negara persekutuan, Perlembagaan

Malaysia telah membuat pembahagian kuasa antara Kerajaan Persekutuan dengan

Kerajaan Negeri. Negeri-negeri yang bergabung dalam persekutuan Malaysia

diberikan hak, kuasa dan tanggungjawab seperti yang diperuntukkan dalam

Perlembagaan Negeri. Perlembagaan Malaysia telah memperuntukkan Senarai

Persekutuan, Senarai Negeri dan Senarai Bersama.

Perlembagaan Malaysia

Malaysia telah mengamalkan sistem pemerintahan bercorak demokrasi selepas

mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957. Sistem ini kemudiannya diperkenalkan

di Sabah dan Sarawak apabila Persekutuan Malaysia dibentuk pada tahun 1963.

Demokrasi berasal daripada istilah Yunani iaitu ‘demos’ dan ‘kratos’. Demos

bermaksud “rakyat” dan kratos bermaksud “kuasa”. Berdasarkan istilah tersebut,

demokrasi dapat didefinisikan sebagai “pemerintahan dari rakyat, untuk rakyat”.

Demokrasi merupakan amalan pemerintahan yang berasaskan suara rakyat, iaitu

rakyat yang menentukan corak pemerintahan melalui pemilihan pemimpin-pemimpin

bagi membentuk sebuah kerajaan. Meskipun demokrasi menetapkan hak bersuara

secara bebas, namun kebebasan secara mutlak sememangnya tidak diamalkan di

Malaysia. Keadaan ini bermakna dalam hal-hal tertentu, kuasa dalam pemerintahan

adalah ditentukan oleh Parlimen.

Di Malaysia, bukan semua urusan negara seperti aspek perundangan ditentukan

oleh rakyat. Di Malaysia, kerajaan dibentuk oleh rakyat melalui pilihanraya yang

dijalankan lima tahun sekali. Pilihan raya pula dilakukan secara bebas oleh

Suruhanjaya Pilihan Raya iaitu sebuah badan yang dilantik oleh Yang di-Pertuan

Agong (YDPA). Dalam pilihan raya tersebut, rakyat berhak memilih wakil-wakil

mereka dalam Dewan rakyat dan Dewan Undangan Negeri. YDPA bersama-sama

Sultan atau Yang di-Pertua Negeri pula akan melantik ahli-ahli Dewan Negara.

Semua wakil yang telah dipilih akan menduduki Parlimen yang akan menjana corak

pemerintahan negara berasaskan Perlembagaan Persekutuan sebagai sumber

perundangan tertinggal .Dari perspektif sejarah, sistem demokrasi sebenarnya telah

pun diamalkan oleh masyarakat tradisional. Pada awalnya, sistem politik yang

berunsurkan demokrasi telah pun diamalkan oleh masyarakat Minangkabau di

Negeri Sembilan yang berpegang teguh kepada adat perpatih.

Pada zaman penjajahan British, Negeri Sarawak merupakan perintis kepada amalan

demokrasi berparlimen di Malaysia. Ini bermula pada tahun 1868 apabila

terbentuknya Dewan Undangan Negeri semasa pemerintahan Raja Charles Brooke.

Semasa pemerintahan Charles Vyner Brooke pula, Majlis Tertinggi telah dibentuk

dan dianggotai oleh Datuk Patinggi, Datuk Bandar, Datuk Temenggung, dan Datu

Imam bagi membantu pentadbiran raja-raja Brooke.

Di Semenanjung Malaysia pula, negeri pertama yang menubuhkan Dewan

Undangan Negeri ialah Johor. Pada tahun 1873, sebuah badan perundangan telah

ditubuhkan di Johor yang dikenali sebagai Majlis Negeri atau State Council. Lanjutan

daripada itu, sistem pemerintahan Raja Berpelembagaan telah dimulakan di Johor

pada tahun 1895 di bawah pemerintahan Maharaja Abu Bakar dengan pembentukan

perlembagaan bertulis. Perlembagaan ini berdasarkan perlembagaan di Britain

merupakan perlembagaan pertama di Semananjung Tanah Melayu. Malaysia hari ini

mengamalkan sistem pemerintahan demokrasi berparlimen berdasarkan Perjanjian

Persekutuan pada tahun 1957.

Keluhuran perlembagaan

Keluhuran perlembagaan merupakan prinsip Rukun Negara yang ketiga. Keluhuran

perlembagaan bermaksud keagungan dan ketertinggian undang-undang atau

perlembagaan itu sendiri. Keluhuran perlembagaan Malaysia mengatasi Yang di-

Pertuan agong, Parlimen, Jemaah Menteri dan Mahkamah. Dengan itu, semua jenis

undang-undang yang bercanggah dengan Perlembagaan Malaysia adalah tidak sah.

Selain itu, undang-undang negeri mestilah selaras dengan Perlembagaan

Persekutuan. Perkara 75 menyatakan , undang-undang negeri yang bertentangan

dengan perlembagaan Persekutuan adalah terbatal dengan sendirinya.

Perlembagaan persekutuan memperuntukkan kuasa kepada Mahkamah untuk

membatalkan akta yang diluluskan di luar bidang kuasa Parlimen atau bercanggah

dengan Perlembagaan Malaysia. Mahkamah berkuasa menentukan kesahihan

setiap undang-undang bagi menjamin keluhuran dan ketertinggian Perlembagaan

Malaysia

Tugasan isl.

Minggu 2 :

Cari maklumat daripada internet dan sumber rujukan tentang Peristiwa 13 Mei 1969.

Minggu 3

Kumpul maklumat berkaitan kepentingan perpaduan dan integrasi dalam konteks

hubungan etnik di Malaysia.

Minggu 4

Hasilkan carta garis masa tentang proses pembentukan masyarakat pluralistik di

alam Melayu.

Minggu 5

Cari maklumat daripada internet dan sumber rujukan tentang proses pencapaian

perpaduan di Malaysia sebelum 1970.

Minggu 6

Kumpul bahan-bahan daripada pelbagai sumber tentang perkembangan modenisasi

dan pembangunan ekonomi Malaysia dan luar negara

Minggu 7

Cari dan kumpul maklumat tentang pembangunan ekonomi di Malaysia.

Minggu 8

Hasilkan borang pengurusan grafik tentang pembangunan ekonomi (Rancangan

Lima Tahun)

Minggu 9

Kumpul bahan-bahan tentang Rancangan Lima Tahun bermula pada 1964 hingga

kini dalam konteks hubungan etnik.

Minggu 10

Kenalpasti fasal-fasal dalam perlembagaan berkaitan dengan unsur-unsur tradisi

Minggu 11

Hasilkan peta minda tentang unsur-unsur tradisi dalam perlembagaan negara 1948

sehingga 1963

Minggu 12

Kumpul dan dapatkan maklumat tentang Islam Hadhari daripada agensi-agensi dan

badan-badan kerajaan yang berkaitan.

Minggu 13

Hasilkan laporan ringkas tentang cabaran globalisasi serta implikasi kepada

hubungan etnik di Malaysia berdasarkan pelbagai sumber rujukan.

Minggu 14

Hasilkan borang pengurusan grafik tentang peranan masyarakat dan kerajaan dalam

konteks hubungan etnik.

Minggu 15

Kumpul dan cari bahan tentang Dasar pendidikan kebangsaan dan PIPP daripada

pelbagai sumber.

Kepentingan Hubungan Etnik Yang Harmonis

Documents

Transcript of Kepentingan Hubungan Etnik Yang Harmonis