TAHAP KEMISKINAN DAN CAPAIAN PENDIDIKAN DI … · Perbezaan ini menyumbang kepada peningkatan...

Dawood, International Journal of Environment, Society and Space, 2016, 4(2), 16-37

16

TAHAP KEMISKINAN DAN CAPAIAN PENDIDIKAN DI WILAYAH

UTARA SEMENANJUNG MALAYSIA: SATU KAJIAN AWAL

Sharifah Rohayah Sheikh Dawood*

Bahagian Geografi, Pusat Pengajian Ilmu Kemanusiaan, Universiti Sains Malaysia,

11800 Pulau Pinang, Malaysia

Abstrak: Walaupun Malaysia telah mencapai pelbagai pembangunan dalam ekonomi dan berusaha

menuju ke arah negara berpendapatan tinggi, namun masih terdapat isu kemiskinan yang mendominasi

kehidupan masyarakat di beberapa wilayah. Dalam hal ini, walaupun banyak kemajuan dikecapi dalam

membaiki taraf hidup, meningkatkan aliran perdagangan, modal dan teknologi, di samping progres yang

nyata dalam mengurangkan kemiskinan, namun masih terdapat sesetengah kawasan bandar dan luar

bandar yang masih ketinggalan dalam aspek pendidikan dan pembasmian kemiskinan. Dasar dan polisi

pembangunan telah membawa banyak perubahan sama ada perubahan infrastruktur fizikal seperti

jaringan perhubungan jalan raya, pengangkutan mahupun peluang pekerjaan kepada masyarakat di

bandar dan luar bandar. Namun begitu, dari segi pembangunan manusia dan kesaksamaan sosial dan

ruangan, masih berlaku ketidakseimbangan. Artikel ini akan membincangkan sejauh mana tahap capaian

pendidikan di luar bandar dan bandar telah mempengaruhi pembangunan penduduk dan insiden

kemiskinan antara tahun 2011 dan 2013. Satu kajian awal telah dibuat untuk tiga buah negeri di wilayah

utara Semenanjung Malaysia iaitu Perlis, Kedah dan Pulau Pinang. Kajian ini telah menggunakan

penyelidikan perpustakaan dan analisis kandungan daripada data sekunder yang diperolehi daripada

agensi kerajaan. Hasil kajian mendapati negeri Perlis mencatat insiden jumlah kemiskinan tertinggi dan

tahap capaian pendidikan yang paling rendah berbanding Kedah dan Pulau Pinang. Pulau Pinang pula

sebagai wilayah bandar yang terbesar mencatatkan pencapaian yang jauh lebih baik. Dapat disimpulkan

bahawa terdapat jurang yang tinggi dari segi capaian pendidikan di kawasan bandar dan luar bandar.

Pelbagai dasar dan polisi yang dilaksanakan oleh kerajaan perlu dikaji semula dalam usaha untuk

memperbaiki keadaan ini.

Kata kunci: tahap kemiskinan, ketaksamaan, pendidikan, wilayah utara

Abstract: While Malaysia has steadily attained various development in its economy to meet its robust

efforts in moving towards a high income status, there are still some elements of poverty dominating the

lives of the communities in some parts of the country. In this respect, though significant advances have

occured in improving the standards of living, expanding the trade, capital and technology flows, and a

notable progress in poverty reduction, there are still some urban and rural areas that are lagging behind

in terms of education and poverty alleviation. However, despite the various improvements in physical

infrastructure and job opportunities, inequality, social exclusions and uneveness across regions remain

in both rural and urban areas. In terms of absolute human development and social and spatial equality,

some regions are still behind. This article will examine the extent to which education attainment in rural

and urban areas have affected the communities and incident of poverty between the year 2011 and 2013.

A preliminary analysis has been undertaken in three states of the northern region of Peninsular Malaysia

including Perlis, Kedah and Pulau Pinang. It has utilised library research, and content analysis from

secondary data which was retreived from government agencies. The research findings revealed that the

state of Perlis has recorded the highest incident of poverty and lowest level of education attainment as

compared to Kedah and Pulau Pinang. Pulau Pinang as the biggest city region recorded the highest level

of education attainment, thus conforming to the fact that there is a significant gap in terms of education

attainment between urban and rural areas. Various policies and programs by the government and other

agencies need to be revised in order to improve this situation.

Keywords: Poverty level, inequalities, education, northern region

* [email protected]


17

PENGENALAN

Kemiskinan ialah suatu situasi ketidakseimbangan dan kekurangan yang berlaku kepada

isirumah miskin di kebanyakan negara membangun. Pengaruh globalisasi dan pertumbuhan

ekonomi yang pesat tidak mampu menyelesaikan masalah kemiskinan dan ketidakseimbangan

antara kawasan bandar dan luar bandar (Wang, Piesse & Weaver, 2010; Knight, 2013;

Atkinson, 2016). Kemiskinan mempengaruhi tahap ekonomi, membebankan penjagaan

kesihatan dan sistem keadilan, dan kemampuan untuk mencapai tahap pendidikan yang

sebaiknya. Isi rumah miskin boleh ditentukan berdasarkan tahap pendapatan rendah untuk

memenuhi keperluan asas, tahap pendidikan rendah, tidak memiliki rumah/hartanah, tidak

sihat, kekurangan dari segi keperluan pakaian dan makanan, tidak mempunyai kehidupan yang

selesa dan pekerjaan tetap untuk mengharungi kehidupan (Nor Ghani Othman, 1984). Semua

ini memberi kesan terhadap tahap kemampuan golongan miskin itu untuk keluar dari belenggu

kemiskinan jika tidak ada sebarang tindakan diambil samada oleh individu itu sendiri mahupun

oleh pihak berkuasa dan agensi tertentu. Sementara itu pendidikan telah dianggap sebagai

faktor penentu status ekonomi dan sosial seseorang. Pada masa kini, jurang pencapaian antara

yang miskin dan bukan miskin adalah dua kali ganda daripada jurang pencapaian di wilayah-

wilayah maju. Pencapaian kognitif dan perbezaannya di peringkat tadika, sekolah rendah,

sekolah menengah dan kolej atau universiti menunjukkan perbezaan besar dari segi tahap

pendapatan dan status kemiskinan. Perbezaan ini menyumbang kepada peningkatan stratifikasi

dalam aspek siapa yang mengecapi pendidikan tinggi (kolej/univesiti), lantas menghadkan

mobiliti ekonomi dan sosial dan menyumbang kepada jurang antara yang kaya dan miskin.

Begitu juga kepentingan dan penyandaran pembuat dasar terhadap pembangunan bandar dan

kekurangan pelaburan dalam pendidikan di luar bandar telah menyebabkan berlakunya jurang

di antara bandar dan luar bandar dalam tahap pencapaian pendidikan kanan-kanak, kualiti

sekolah dan akses kepada pendidikan tinggi (Connelly & Zheng, 2007; Hannum, 1999).

Dengan adanya perkaitan rapat antara pendidikan dan kekurangan tahap pencapaian ekonomi

isirumah, dapat dikatakan bahawa polisi pendidikan seharusnya fokus kepada cara-cara

mengatasi kesan kemiskinan terhadap kanak-kanak/remaja. Namun polisi pendidikan kini

kurang memberi penekanan pada hal ini.

Objektif kertas kerja ini adalah untuk menilai hubungan antara kemiskinan dan tahap

pencapaian pendidikan serta menyediakan satu gambaran yang lebih jelas mengenai fenomena

kemiskinan di beberapa wilayah di utara Semenanjung. Ia juga bermatlamat untuk meninjau

bagaimana kerajaan menangani isu kemiskinan terutamanya di luar bandar daripada perspektif

pendidikan. Kajian ini juga memberi satu panduan bagaimana kemiskinan diukur di Malaysia

dan mengkaji beberapa aspek pendapatan dan kemiksinan dalam perspektif yang lebih luas.

Aspek pendidikan merupakan tunjang kepada pembentukan individu, kelompok masyarakat

dan keluarga seterusnya akan menyumbang kepada peningkatan modal insan di sesebuah

negara. Kertas kerja ini bermula dengan pengenalan diikuti dengan sorotan literatur, dan

penerangan ringkas tentang methodologi. Kemudian ia memberi ilustrasi mengenai hasil

dapatan kajian dan disudahi dengan rumusan. Bahagian berikutnya memberikan sorotan

literatur mengenai isu kemiskinan dan tahap pencapaian pendidikan di kawasan bandar dan luar

bandar wilayah utara Malaysia.

UKURAN KEMISKINAN, PENCAPAIAN PENDIDIKAN DAN DASAR KERAJAAN

Ketidakseimbangan wilayah merupakan satu masalah yang tidak dapat dielakkan oleh sesebuah

negara yang berkembang pesat dari segi ekonomi. Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK)

perkapita sering digunakan sebagai pengukur sejauh mana jurang pendapatan yang wujud di

antara wilayah. Jurang pendapatan yang wujud telah menimbulkan isu bagaimana kemampuan

sesebuah negara yang memiliki pendapatan perkapita tinggi memberi kesan terhadap


18

penumpuan wilayah. Pencapaian ekonomi yang berbeza antara wilayah adalah berpunca

daripada empat aspek iaitu sosioekonomi, tahap pendidikan, taraf kesihatan dan tahap

kemakmuran. Hal ini disokong oleh Kenny (2005) yang menganalisis kadar penumpuan

terhadap kualiti kehidupan serta pendapatan perkapita di negara-negara Asia Timur bagi

tempoh antara 1960 hingga 2005. Pemboleh ubah yang diguna pakai adalah taraf kesihatan,

tahap pendidikan, kestabilan politik, kebebasan asasi manusia serta keadaan infrastruktur.

Kenny (ibid) juga membuktikan bahawa sesebuah negara yang mencapai tahap kemiskinan

adalah kerana negara itu mengalami pertumbuhan yang pesat. Masih terdapat jurang yang luas

antara negara kaya dengan negara miskin dari segi taraf kesihatan dan tahap pendidikan.

Faktor-faktor yang mempengaruhi ketidakseimbangan wilayah di Malaysia dari sudut sosio-

ekonomi adalah dipengaruhi oleh jumlah kemasukan pelaburan modal. Jumlah pelaburan

modal juga berkaitan dengan guna tenaga dan kadar pengangguran. Manakala faktor

pendidikan pula adalah dipengaruhi oleh tahap penyertaan pendidikan menengah dan kadar

celik huruf. Faktor kesihatan yang mana dipengaruhi oleh kadar kematian bayi oleh setiap

kelahiran hidup, bilangan doktor setiap 10, 000 orang penduduk dan bilangan katil hospital

setiap 1, 000 orang penduduk. Tahap kemakmuran dapat diukur melalui KDNK, telefon bagi

setiap 1, 000 orang penduduk, peratusan penduduk yang mendapat bekalan air paip, peratusan

penduduk yang mendapat bekalan elektrik, panjang jalan bertar setiap 10 km dan kenderaan

berdaftar setiap 1, 000 orang penduduk. Kesemua elemen tersebut mempengaruhi faktor

ketidakseimbangan wilayah (Farrah Dina et al., 2009). Perbincangan ini merupakan tinjauan

awal latar belakang kajian bagi memperlihatkan tahap kemiskinan dan pendidikan dalam

pencapaian penduduk di wilayah utara semenanjung Malaysia.

Sesebuah isi rumah adalah dianggap miskin sekiranya pendapatan bulanan isi rumah adalah

kurang daripada Paras Garis Kemiskinan (PGK) iaitu RM760 bagi seisi rumah dan pendapatan

yang mencukupi bagi membolehkan isi rumah tersebut memenuhi keperluan asas dari segi

makanan dan bukan makanan yang membolehkan setiap ahlinya berfungsi di dalam

masyarakat. Price Life Index (PLI) adalah menggunakan kiraan Bank Dunia di dalam

menentukan keperluan minima perkhidmatan dan keperluan bukan makanan. PLI dikira

berdasarkan kepada keperluan setiap isi rumah dan Indeks Harga Pengguna atau Consumer

Price Index (CPI) makanan dan bukan makanan mengikut negeri dan strata, bandar dan luar

bandar. PLI untuk barangan bukan makanan akan mengambil kira keperluan asas seperti

pakaian, sewa, minyak dan elektrik, perkhidmatan asas, pengangkutan dan komunikasi.

Sehubungan itu, dengan merujuk kepada Unit Perancang Ekonomi (EPU), PGK tahun 2009

adalah selaras dengan Rancangan Ekonomi Kesepuluh (RMK-10), di mana PGK miskin iaitu

RM760 bagi seisi rumah. Manakala miskin tegar pula adalah RM460 bagi seisi rumah

(Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat, 2012). PGK yang telah ditetapkan oleh Kementerian adalah selaras untuk seluruh negeri, namun begitu wujud

kelainan untuk kawasan bandar dan luar bandar (Pejabat Pembangunan Persekutuan

Pulau Pinang, 2013). Jadual 1 menunjukkan PGK pada tahun 2012 bagi bandar dan luar

bandar di Malaysia.


19

Jadual 1: Paras Garis Kemiskinan (PGK) 2012

Wilayah Miskin Miskin Tegar

PGK 2012 PGK 2012

Isi Rumah Perkapita Isi Rumah Perkapita

Semenanjung

Malaysia

830 210 520 130

Bandar 840 220 510 130

Luar Bandar 790 190 530 120

Sabah &

Labuan

1, 090 240 660 140

Bandar 1, 080 240 630 140

Luar Bandar 1, 120 240 710 150

Sarawak 920 230 600 140

Bandar 960 230 630 150

Luar Bandar 870 220 570 140 Sumber: Unit Perancang Ekonomi & Pejabat Pembangunan Persekutuan Negeri Kedah, 2013.

Pada hakikatnya garis panduan berhubung takrif kemiskinan perlu disemak semula agar ia lebih

mencerminkan realiti semasa. Menurut Denison Jayasooria (2012), garis kemiskinan yang lebih

realistik perlu diwujudkan untuk membolehkan kerajaan menggubal dasar serta program lebih

berkesan untuk menangani masalah berkaitan kemiskinan. Menurutnya "kemiskinan perlu

ditakrifkan semula dan ukuran berbeza perlu digunakan untuk mengetahui keadaan sebenar

yang wujud dalam kalangan mereka di peringkat paling bawah dari segi sosioekonomi," (dalam

Sankara Subramaniam, 24 Ogos 2012).

Di Malaysia, usaha membanteras kemiskinan telah menjadi sebahagian daripada dasar integral

kerajaan sejak negara mencapai kemerdekaan. Pengumuman kerajaan mengenai peruntukan

sebanyak RM100 juta dalam bentuk saham amanah untuk keluarga miskin di bandar-bandar di

negara ini sebenarnya merupakan manifestasi iltizam kerajaan dalam menangani kemiskinan

(Awang Selamat, 2009). Tanggapan terhadap kemiskinan perlulah diubah, khususnya miskin

itu tidak sepatutnya dianggap sebagai satu penyakit kronik atau “miskin kronik”. Sebaliknya

kemiskinan itu perlu dilihat sebagai “miskin sementara” yang beransur-ansur akan pulih dan

berubah. Selain itu untuk negeri-negeri yang berbeza pendapatan isi rumah miskin dan miskin

tegar perlulah dikenalpasti dan ditangani secara lebih berfokus. Polisi yang berbeza perlulah

diwujudkan untuk menilai aspek keperluan manusia dan fizikal dan perlu juga diwujudkan

objektif polisi untuk “miskin sementara” (Jalan, & Ravallion, 1997).

Bagi negara mundur gejala kemiskinan adalah lebih serius di mana penduduknya hidup dalam

kemiskinan dengan tahap pekerjaan dan pendapatan yang tidak cukup untuk menyelesaikan

masalah yang dihadapi oleh penduduk. Penduduk juga sering dibelenggu masalah kesihatan

dan diundang oleh pelbagai penyakit kerana sanitasi tidak dapat diuruskan dengan baik (Lewis,

O., 1966).

Pembasmian kemiskinan merupakan salah satu keutamaan dan teras dalam agenda

pembangunan global seperti Millenium Development Goals (MDGs) dan Sustainable

Development Goals (SDGs). Begitu juga di Malaysia, matlamat membasmi kemiskinan telah

menjadi teras utama pembangunan. Matlamat di bawah Dasar Ekonomi Baru (DEB), 1970-

1990 adalah untuk mengurangkan kadar kemiskinan daripada 49.3% pada tahun 1970 kepada

16.7% pada tahun 1990. Seterusnya, di bawah Dasar Pembangunan Nasional (DPN), 1991-

2000, matlamatnya adalah untuk mengurangkan kadar kemiskinan daripada 7.2% kepada 0.7%

pada tahun 2000. Di bawah Dasar Wawasan Negara (DWN), 2001-2010 pula, kadar

kemiskinan dikurangkan kepada 0.5% menjelang tahun 2010. Strategi dan program utama

pembasmian kemiskinan adalah mewujudkan lebih banyak peluang pekerjaan dalam pekerjaan

bergaji tinggi. Bantuan kewangan secara terus adalah terhad kepada golongan tua dan kurang


20

upaya yang sukar untuk mendapat pekerjaan. Program pembasmian kemiskinan sebahagian

besarnya diperuntukkan kepada sektor pertanian memandangkan sebahagian besar golongan

miskin yang berada di dalam sektor ini. Ini termasuklah menempatkan semula golongan yang

tidak mempunyai tanah dan mereka yang memiliki saiz tanah yang tidak ekonomik ke dalam

skim pembangunan tanah baru.

Dalam tempoh DPN, Program Pembangunan Rakyat Termiskin (PPRT) telah diperkenalkan

bagi membantu golongan tersebut. Program ini mewujudkan daftar profil isi rumah termiskin

dan satu pakej projek yang disesuaikan dengan keperluan khusus seperti meningkatkan peluang

untuk mendapatkan pekerjaan dan pendapatan, menyediakan perumahan yang lebih baik dan

makanan tambahan kepada kanak-kanak dan bantuan pendidikan. Bantuan kewangan secara

terus juga telah diberikan kepada golongan kurang upaya dan tua. Di samping itu, golongan

paling miskin juga diberikan kemudahan pinjaman tanpa faedah untuk membeli saham dalam

skim amanah saham (ASB-PPRT) bagi menambahkan pendapatan mereka. Dalam tempoh

DPN, program pembasmian kemiskinan lebih menjurus kepada kumpulan sasar yang khusus.

Program dan projek juga disasarkan untuk mengurangkan kemiskinan dalam kalangan

kelompok kecil miskin masyarakt terutamanya Orang Asli di Semenanjung Malaysia dan

minoriti Bumiputera di Sabah dan Sarawak. Langkah-langkah khusus dilaksanakan bagi

menangani kemiskinan di kawasan bandar dan luar bandar. Di samping itu, usaha juga diambil

bagi meningkatkan pendapatan dan memperbaiki kualiti hidup kumpulan pendapatan isi rumah

30% terendah (Unit Perancang Ekonomi, 2013).

Sementara itu untuk memperkasakan pendidikan khususnya pendidikan luar bandar merupakan

teras utama dalam Pelan Induk Pembangunan Pendidikan (PIPP) yang telah dilancarkan pada

2007. PIPP bermatlamat merapatkan jurang pendidikan antara lokasi dengan membangunkan

infrastruktur dan kemudahan pendidikan luar bandar di seluruh negara. Selain itu, ia turut

memfokuskan peningkatan kadar penyertaan dan mengurangkan risiko keciciran pelajar.

Membangunkan modal insan, memperkasakan sekolah kebangsaan dan merapatkan jurang

pendidikan merupakan kunci dalam mencapai matlamat memperkasakan pendidikan

khususnya dalam aspek pendidikan luar bandar (Zalika Adam et al., 2009). Salah satu faktor

yang menyebabkan kualiti pendidikan di luar bandar berada di tahap sangat rendah adalah isu

kemiskinan. Kemiskinan telah membataskan keluarga pelajar dalam usaha membolehkan anak

mereka mendapat pendidikan yang baik. Ibu bapa lebih menitikberatkan pencarian rezeki dan

memperoleh pendapatan demi kelansungan hidup setiap hari. Bagi mereka pendidikan anak-

anak adalah di bawah tanggungjawab sekolah. Dalam artikel oleh Zalika Adam et al. (2009),

menyatakan bahawa pada tahun 2004, negeri Kedah dan Perlis mencatatkan tahap kemiskinan

keseluruhan paling tinggi di wilayah utara iaitu masing-masing pada kadar 7% dengan bilangan

isi rumah sebanyak 27, 300 buah isi rumah dan 6.3% dengan bilangan isi rumah sebanyak 3,200

buah isi rumah. Kedua-dua kadar tersebut mengatasi kadar purata kemiskinan keseluruhan

negara iaitu 5.7%. Pada tahun yang sama, negeri Perlis, Kedah dan Perak turut mencatatkan

kadar kemiskinan tegar yang lebih tinggi daripada kadar purata kemiskinan tegar negara iaitu

0.7% di mana kadar kemiskinan tegar di Perlis, Kedah dan Perak dianggarkan masing-masing

adalah 1.7%, 1.3% dan 1.1% (Zalika Adam et al., 2009).

Lantaran itu, kajian ini akan meninjau tahap kemiskinan dan capaian pendidikan di luar bandar

dan bandar dengan menumpu kepada tiga buah negeri di wilayah utara Semenanjung Malaysia

iaitu Kedah, Perlis dan Pulau Pinang.

METODOLOGI

Kajian ini telah menggunakan kaedah penyelidikan perpustakaan dan data sekunder yang

diperolehi daripada jabatan kerajaan dan agensi-agensi yang terlibat di dalam pembangunan

ekonomi dan isu-isu berkaitan kemiskinan dan pendidikan. Dokumen dan laporan-laporan yang

dikumpulkan kemudiannya telah dianalisis untuk mendapatkan data yang relevan dan berkaitan


21

dengan statistik kemiskinan dan tahap pendidikan di negeri-negeri dan daerah di wilayah utara

termasuk Pulau Pinang, Kedah dan Perlis. Kajian menfokuskan kepada data kemiskinan dan

pendidikan antara tahun 2011 dan 2013 bagi ketiga-tiga negeri tersebut.

HASIL DAPATAN KAJIAN

Perbincangan hasil dapatan meliputi kadar kemiskinan bagi daerah di negeri Kedah, Perlis dan

Pulau Pinang. Daerah yang mempunyai bilangan dan peratusan kemiskinan tertinggi diambil

perhatian bagi mengetahui ketidaksamaan ruangan antara ruang wilayah tersebut. Seterusnya

akan dikaitkan dari segi tahap pendidikan penduduk. Data mengenai tahap pendidikan dan

kemasukan ke peringkat pengajian tinggi juga dianalisis. Jadual 2 menunjukkan bilangan

kemiskinan bagi daerah di negeri Kedah pada tahun 2011.

Jadual tersebut menunjukkan bahawa statistik kemiskinan paling tinggi bagi kategori miskin

ialah daerah Baling iaitu sebanyak 1, 572 orang dan kategori miskin tegar iaitu sebanyak 2, 113

orang berbanding daerah lain. Ini boleh juga dirujuk dalam Rajah 1. Hal ini menunjukkan

bilangan ketua isi rumah yang miskin adalah sebanyak 3, 685 isi rumah.

Jadual 2: Statistik Kemiskinan Negeri Kedah Mengikut Daerah, 2011

Kategori Kemiskinan

Bil Daerah Miskin Miskin Tegar Jumlah

1. Baling 1, 572 2, 113 3, 685

2. Bandar Baharu 86 170 256

3. Kota Setar 634 2, 067 2, 701

4. Kuala Muda 607 1, 473 2, 080

5. Kubang Pasu 389 877 1, 263

6. Kulim 348 629 974

7. Padang Terap 258 574 832

8. Pendang 264 719 983

9. Pokok Sena 519 662 1, 181

10. Pulau Langkawi 109 172 281

11. Sik 941 2, 050 2, 991

12. Yan 349 819 1, 168

Jumlah 6, 073 12, 322 18, 395

Sumber: Unit Perancang Ekonomi Negeri Kedah, 2011


22

Rajah 1: Graf Statistik Kemiskinan di Negeri Kedah, 2011

Jadual 3 pula menunjukkan jumlah bilangan ketua isi rumah miskin. Bilangan tertinggi ialah

daerah Baling. Kedua tertinggi ialah daerah Sik. Manakala ketiga tertinggi ialah daerah Kota

Setar. Hal ini dapat dikaitkan dari segi pekerjaan penduduk, sektor ekonomi utama penduduk,

kemudahan asas yang diperoleh dan ketersampaian terhadap pendidikan. Tidak dinafikan

bahawa daerah Baling terletak di kawasan terpencil negeri Kedah dan tumpuan sektor ekonomi

di daerah Baling ialah pertanian sara diri yang menyebabkan Baling tidak begitu membangun

dan penduduk masih berada dalam kemiskinan. Hal yang sama juga berlaku di daerah Sik. Jika

dibandingkan dengan daerah Bandar Baharu, Kulim dan Langkawi yang merupakan tumpuan

sektor pelancongan, perindustrian dan pertanian ladang, daerah ini lebih membangun dan

kebanyakan penduduk berpeluang untuk keluar dari kategori miskin dan miskin tegar.

Tumpuan pembangunan dan peningkatan infrastruktur untuk kemudahan penduduk adalah

lebih baik di kawasan tersebut. Faktor-faktor sosio-ekonomi yang telah mempengaruhi

pendapatan dan peningkatan kualiti hidup penduduk seperti pekerjaan, pendidikan, kemudahan

asas, perhubungan dan pengangkutan.

Jadual 3: Bilangan Ketua Isi Rumah Daerah Negeri Kedah, 2011

Bil Daerah Bilangan Ketua Isi Rumah

1. Baling 3, 685

2. Bandar Baharu 256

3. Kota Setar 2, 701

4. Kuala Muda 2, 080

5. Kubang Pasu 1, 265

6. Kulim 974

7. Padang Terap 832

8. Pendang 984

9. Pokok Sena 1, 181

10. Pulau Langkawi 281

11. Sik 2, 991

12. Yan 1, 168

Jumlah 18, 398 Sumber: Unit Perancang Ekonomi Negeri Kedah, 2011

0

500

1000

1500

2000

2500

3000

3500

4000

Miskin

Miskin Tegar

Jumlah


23

Jadual 4 dan Rajah 2 menunjukkan statistik kemiskinan di negeri Kedah pada tahun 2013.

Jadual ini berbeza dengan statistik kemiskinan tahun 2011. Pada tahun 2011 data hanya

menunjukkan kemiskinan bagi kategori miskin dan miskin tegar sahaja. Tetapi pada tahun 2013

jadual menunjukkan kemiskinan bagi kategori miskin, miskin tegar, mudah miskin dan miskin

terkeluar. Bagi kategori miskin jumlah tertinggi ialah di daerah Baling iaitu bilangan KIR

sebanyak 903. Manakala kategori miskin tegar pula, jumlah tertinggi ialah di daerah Sik iaitu

bilangan KIR sebanyak 245. Kategori mudah miskin jumlah tertinggi ialah di daerah Kuala

Muda iaitu bilangan KIR sebanyak 1409 dan kategori terkeluar jumlah tertinggi ialah di daerah

Kuala Muda iaitu bilangan KIR sebanyak 1396.


24

Jadual 4: Statistik Kemiskinan Bagi Suku Tahun Semasa Mengikut Daerah & Mukim, 2013

Negeri / Daerah / Mukim

2013

Suku Tahun Keempat

Disember

Status Kemiskinan

Miskin Miskin

tegar

Mudah

Miskin Terkeluar

Jumlah

Bil KIR Bil KIR Bil KIR Bil KIR Bil KIR

Kedah

Baling 903 217 647 1206 2973

Bandar Baharu 128 29 242 254 653

Kota Setar 817 214 724 907 2662

Kuala Muda 1026 223 1409 1396 4054

Kubang Pasu 784 151 805 933 2673

Kulim 324 73 387 493 1277

Langkawi 179 34 354 423 990

Padang Terap 478 108 503 742 1831

Pendang 281 84 300 439 1104

Pokok Sena 149 43 190 218 600

Sik 879 245 891 1159 3174

Yan 386 71 477 416 1350

Jumlah 6334 1492 6929 8586 23341


25

Rajah 2: Graf Statistik Kemiskinan di Negeri Kedah Tahun 2013

0

500

1000

1500

2000

2500

3000

3500

4000

4500

Baling BandarBaharu

Kota Setar KualaMuda

KubangPasu

Kulim Langkawi PadangTerap

Pendang PokokSena

Sik Yan

Miskin

Miskin Tegar

Mudah Miskin

Terkeluar

Jumlah


26

Sementara itu kadar kemiskinan bagi negeri Perlis dapat dirujuk melalui parlimen Arau, Kangar

dan Padang Besar (sila rujuk Jadual 5 dan Rajah 4). Untuk kategori miskin tegar paling tinggi

dicatatkan ialah parlimen Padang Besar sebanyak 94 orang. Manakala parlimen Arau dan

Kangar masing-masing mencatat sebanyak 86 orang. Akan tetapi bagi kategori miskin pula,

parlimen Kangar yang mencatat bilangan miskin paling tinggi iaitu sebanyak 803 orang.

Penduduk di parlimen Padang Besar kebanyakannya berpendapatan kurang daripada RM720

ke bawah. Bagi kategori miskin, kebanyakan penduduk berpendapatan lebih dari RM720.

Jadual 6 dan Rajah 5 menunjukkan kadar kemiskinan di negeri Perlis mengikut KIR dan AIR

pada tahun 2013 yang mana miskin tegar paling tinggi ialah di parlimen Kangar iaitu sebanyak

5, 117, miskin sebanyak 342 dan mudah miskin sebanyak 1, 646. Manakala KIR dan AIR

kategori terkeluar tertinggi ialah di Parlimen Arau iaitu sebanyak 11, 498.

Jadual 5: Kadar Kemiskinan Mengikut Parlimen Negeri Perlis, 2011

Kadar Kemiskinan

Bil Parlimen Miskin Tegar Miskin Mudah Miskin Terkeluar

1. Arau 86 781 1, 585 1, 109

2. Kangar 86 803 1, 482 1, 309

3. Padang

Besar

94 533 1, 307 887

Jumlah 266 2, 117 4, 374 3, 305 Sumber: Unit Perancang Ekonomi Perlis, 2011

Rajah 4: Graf Kadar Kemiskinan Mengikut Parlimen di Negeri Perlis Tahun 2011

0

200

400

600

800

1000

1200

1400

1600

1800

Arau Kangar Padang Besar

Miskin Tegar

Miskin

Mudah Miskin

Terkeluar


27

Jadual 6: Kadar Kemiskinan Negeri Perlis Mengikut KIR & AIR Tahun 2013

Kategori Miskin, Miskin Tegar, Mudah Miskin

dan Terkeluar bagi KIR & AIR sehingga

Disember 2013

Bil Parlimen Miskin

Tegar

Miskin Mudah

Miskin

Terkeluar Jumlah

1. Arau 4,756 208 1,425 11,498 17,887

2. Kangar 5,117 342 1,646 10,511 17,616

3. Padang Besar 3,636 153 829 9,288 13,906

Jumlah 13,509 703 3,900 31,297

Rajah 5: Graf Kadar Kemiskinan di Negeri Perlis Mengikut KIR & AIR Tahun 2013

Hal ini berbeza untuk statistik kemiskinan bagi daerah Pulau Pinang, pada tahun 2011 Pulau

Pinang masih mencatat bilangan kemiskinan bagi kategori miskin tegar iaitu penduduk masih

berpendapatan RM770 ke bawah. Jadual 7 dan Rajah 6 mencatat bilangan kemiskinan bagi

setiap bulan tahun 2011 untuk lima buah daerah di Pulau Pinang. Dengan merujuk pada jadual

tersebut bilangan miskin tegar paling tinggi pada tahun 2011 ialah daerah Seberang Prai Utara

(SPU). Kombinasi peningkatan pertumbuhan ekonomi dalam mengurangkan kemiskinan

adalah dipengaruhi oleh globalisasi. Contoh di Malaysia, pendapatan termiskin dalam

pertumbuhan penduduk tahunan ialah 5.4%. Begitu juga keadaannya di negara China. Ia

merupakan peningkatan yang tidak berkualiti (Dollar, D., & Kraay, A., 2007). Jadual 8

merujuk pada statistik kemiskinan mengikut daerah di Pulau Pinang pada bulan Januari hingga

Oktober 2013. Pada tahun 2013, penduduk di Pulau Pinang tidak lagi berada dalam kategori

miskin tegar kerana pendapatan mereka sudah mencapai RM770 ke atas yang dikategorikan

dalam kelompok miskin. Namun begitu, statistik tertinggi juga di daerah SPU. Rajah 7 dapat

menunjukkan dengan jelas kemiskinan tertinggi adalah di daerah SPU.

0

2000

4000

6000

8000

10000

12000

14000

Arau Kangar Padang Besar

Miskin Tegar

Miskin

Mudah Miskin

Terkeluar


28

Jadual 7: Statistik Kemiskinan Mengikut Daerah Pulau Pinang, 2011

Daerah Miskin Tegar

Jan Feb Mac April Mei Jun Julai Ogos Sept Okt Nov Dis

SPU 343 342 342 323 323 323 323 323 272 272 272 295

SPT 201 187 185 187 186 188 186 186 185 186 188 187

SPS 63 64 64 65 66 66 66 66 66 66 66 66

DTL 38 38 38 40 41 41 42 43 43 43 44 47

DBD 125 128 127 126 126 125 125 125 124 124 126 126

Jumlah 770 759 756 741 742 743 742 743 690 691 696 721

Jumlah

Bantuan

(RM)

202,

435

199,

165

198,

365

192,

670

192,

670

188,

620

188,

135

188,

465

175,

685

176,

925

176,

925

182,

515

Sumber: Unit Perancang Ekonomi Penang, 2013


29

Rajah 6: Graf Statistik Kemiskinan Mengikut Daerah di Pulau Pinang, Jan-Dis 2011

0

50

100

150

200

250

300

350

SPU SPT SPS DTL DBD

Jan

Feb

Mac

April

Mei

Jun

Julai

Ogos

Sept

Okt

Nov

Dis

Miskin Tegar


30

Jadual 8: Statistik Kemiskinan Mengikut Daerah Pulau Pinang, 2013

Daerah Miskin

Jan Feb Mac April Mei Jun Julai Ogos Sept Okt Nov Dis

SPU 396 396 397 387 387 416 426 426 434 441 - -

SPT 185 185 181 181 181 180 179 179 178 189 - -

SPS 60 60 60 55 55 55 64 69 69 69 - -

DTL 68 68 55 55 57 57 57 60 65 67 - -

DBD 116 116 114 110 110 111 111 111 114 114 - -

Jumlah 825 825 807 788 790 819 837 845 860 880 - -

Jumlah

Bantuan

(RM)

211,

325

211,

025

203,

930

198,

170

198,

150

209,

911

219,

591

222,

305

227,

570

231,

250

- -

Sumber: Unit Perancang Ekonomi Penang, 2013


31

Rajah 7: Graf Statistik Kemiskinan Mengikut Daerah di Pulau Pinang, Jan-Okt 2013

0

50

100

150

200

250

300

350

400

450

SPU SPT SPS DTL DBD

Jan

Feb

Mac

April

Mei

Jun

Julai

Ogos

Sept

Okt

Miskin


32

PROGRAM PEMBASMIAN KEMISKINAN MELALUI PENDIDIKAN DAN

ENROLMEN DI PERINGKAT PENGAJIAN TINGGI

Terdapat beberapa kaedah untuk memperkasakan pendidikan di luar bandar. Antaranya ialah

mengadakan lebih banyak pilihan pendidikan kepada ibu bapa dan pelajar. Kementerian

Pendidikan Malaysia (KPM) berusaha meneruskan kewujudan pelbagai jenis sekolah, aliran,

mata pelajaran dan bidang pengkhususan. Pendaftaran Sekolah Agama Rakyat (SAR) dan

Sekolah Agama Negeri (SAN) diteruskan. Pelaksanaan mata pelajaran vokasional (MPV) di

sekolah-sekolah juga diperluaskan. Peruntukan belanja mengurus juga ditingkatkan bagi

sekolah kerajaan dan sekolah bantuan. Melalui peranan KPM juga, peningkatan keupayaan dan

minat pelajar untuk menguasai ilmu pengetahuan dan kemahiran telah dijalankan. Pelaksanaan

Kurikulum Baru Sekolah Rendah (KBSR) dan Kurikulum Baru Sekolah Menengah (KBSM)

juga telah dikaji semual dan kini ditukarkan kepada Kurikulum Standard Sekolah Rendah

(KSSR) dan Kurikulum Standard Sekolah Menengah (KSSM) dalam tahun 2017. Kedua-

duanya lebih menekankan kemahiran berfikir aras tinggi. Budaya cintakan ilmu pengetahuan

juga dipupuk dengan menggalakkan tabiat membaca. Penerbitan dan penterjemahan pelbagai

jenis bahan bacaan sama ada dalam bentuk bercetak atau bahan bukan bercetak turut

dipergiatkan. Selain itu, kelengkapan infrastruktur juga penting bagi menjayakan Program

Pembestarian Sekolah, di mana infrastruktur yang mencukupi disediakan seperti komputer,

televisyen dan cakera video digital (DVD). Bagi memastikan program tersebut beroperasi

dengan lancar, program latihan dan bimbingan diadakan iaitu Latihan Asas Penggunaan

Komputer, Latihan Penggunaan Komputer untuk pengajaran dan pembelajaran (P & P), Latihan

Pengggunaan Perisian Khusus dan Latihan Penggunaan Televisyen Pendidikan (TVP) dalam P

& P. Beberapa pendekatan P & P baru telah diperkenalkan supaya dapat menarik minat para

pelajar seperti program F1 Technology Challenge dan Robotik. Tambahan lagi, kemahiran dan

ketrampilan juga diperlukan bagi merentas kurikulum dan kokurikulum dengan

memperbanyakkan aktiviti literasi. Mata Pelajaran Vokasional (MPV) turut diperluaskan di

sekolah-sekolah selain memastikan pelajar menguasai kemahiran ICT (Kandar et al. 2002).

Bagi membina penampilan diri yang positif, aktiviti bina diri seperti kerja berpasukan dan

pembinaan karakter juga diperbanyakkan. Ceramah, seminar, motivasi dan bengkel berunsur

pembangunan insan ditingkatkan bagi memupuk nilai-nilai murni, budi bahasa dan adab dalam

kalangan pelajar. Kerja amal dalam masyarakat setempat seperti di rumah orang tua dan anak

yatim juga diperbanyakkan. Aspek keselamatan, kesihatan dan kebersihan (3K) turut diberi

keutamaan. Program Amalan Kebersihan Sekolah turut dimantapkan sepanjang RMK-9.

KPM juga memantapkan sistem pentaksiran dan penilaian supaya lebih holistik. Mengubah

penekanan peperiksaan awam daripada berasaskan kandungan kepada kemahiran atau daripada

bersifat ujian kepada kebolehan am. Bilangan mata pelajaran dalam peperiksaan awam juga

perlu dikurangkan bagi mata pelajaran tertentu. Sistem penggal telah dikaji semua dan

digantikan dengan sistem semester bagi menjadikan suasana persekolahan tidak

berorientasikan peperiksaan. Bagi memantapkan kualiti sistem pentaksiran dan penilaian,

standard prestasi kebangsaan diperkenalkan untuk dibandingkan dengan standard negara lain.

Peningkatan program juga dikenalpasti untuk meningkatkan tahap pendapatan dan

kesejahteraan masyarakat luar bandar. Strategi utama adalah untuk membuat peralihan kepada

ekonomi moden di mana aktiviti-aktiviti ekonomi yang bernilai tinggi, produktif dan

menguntungkan telah dibangunkan. Syarikat swasta yang besar digalakkan untuk membantu

masyarakat, khususnya penduduk di kawasan luar bandar untuk memodenkan dan

meningkatkan lagi pengeluaran hasil-hasil pertanian dan kraftangan. Inisiatif pembangunan

ekonomi disokong oleh inisiatif ke arah pembangunan sosial. Pelaksanaan inisiatif

pembangunan sosial tersebut diharap dapat membantu mencapai beberapa matlamat tertentu.

Matlamat pertama adalah untuk menaikkan tahap keupayaan penduduk luar bandar supaya

mereka berupaya melibatkan diri dalam aktiviti ekonomi. Matlamat kedua adalah untuk

membolehkan bantuan secara langsung dapat dihulurkan dengan segera kepada mereka yang

memerlukan bantuan seperti golongan miskin tegar (Zalika Adam et al., 2009). Usaha-usaha


33

tersebut adalah untuk meningkatkan kualiti kehidupan masyarakat di luar bandar dalam semua

aspek fizikal, pendidikan mahupun insani.

Jadual 9 menunjukkan bilangan kemasukan, enrolmen dan graduan bagi pelajar tempatan

mengikut jantina berdasarkan negeri kelahiran pada tahun 2012 hingga tahun 2013.

Jadual 9: Bilangan Kemasukan, Enrolmen dan Graduan bagi Pelajar Tempatan

Mengikut Jantina Berdasarkan Negeri Kelahiran, 2012-2013

Negeri Tahun Kemasukan Enrolmen Graduan

L P J L P J L P J

Perak 2013 6,178 10,582 16,760 20,293 33,641 53,934 4,341 7,586 11,927 2012 6,145 10,968 17,113 18,748 30,756 49,504 3,995 6,829 10,824 Kedah 2013 4,800 8,543 13,343 15,356 26,637 41,993 3,137 6,160 9,297 2012 4,804 9,194 13,998 14,595 25,262 39,857 2,797 5,308 8,105 P.Pinang 2013 3,145 4,994 8,139 10,183 16,009 26,192 2,181 3,801 5,982 2012 2,991 4,919 7,910 9,593 15,103 24,696 2,027 3,269 5,296 Perlis 2013 771 1,320 2,091 2,383 4,087 6,470 504 1,047 1,551

2012 700 1,350 2,050 2,235 3,822 6,057 467 888 1,355 Sumber: Kementerian Pendidikan Malaysia, 2012; Laporan Statistik Pelajar, Perangkaan Pendidikan Tinggi

Negara, 2013

Taburan penduduk di bandar dan luar bandar bagi setiap negeri dapat menunjukkan

perbandingan mengenai jumlah kemasukan pelajar, enrolmen dan yang bergraduan. Contohnya

dalam tahun 2013, taburan penduduk luar bandar di Kedah ialah seramai 671.0 (‘000) orang

dan bilangan kemasukan ke IPTA, IPTS, politeknik dan kolej komuniti adalah seramai 13,343

orang pelajar. Hal ini menunjukkan bahawa hampir sebahagian penduduk melanjutkan

pengajian ke peringkat tinggi. Begitu juga dengan negeri Pulau Pinang yang mana jumlah

taburan penduduk adalah seramai 117.3 (‘000) orang dan jumlah kemasukan pelajar ke institusi

pengajian tinggi adalah seramai 8,139 orang. Bagi negeri Perlis, taburan penduduk luar bandar

adalah seramai 104.8 (‘000) orang dan jumlah kemasukan pelajar ke institusi pengajian tinggi

adalah seramai 2,091 orang. Jumlah tersebut menunjukkan perbezaan yang ketara dalam

melihat peluang pendidikan di Malaysia dan bantuan-bantuan pelajaran yang diberikan untuk

mereka yang ingin melanjutkan pengajian ke peringkat tinggi. Secara tidak langsung penduduk

di luar bandar masih mendapat kekangan untuk menikmati peluang melanjutkan pengajian

tinggi dan juga kemudahan-kemudahan pendidikan yang disediakan. Walaupun bagi keluarga

yang berpendapatan rendah dan sederhana berpeluang memohon pinjaman pengajian dan juga

biasiswa, namun kadarnya adalah lebih rendah berbanding kawasan bandar dan wilayah yang

lain. Selain itu, bagi pelajar yang mendapat keputusan cemerlang dalam pengajian juga

berpeluang memperoleh biasiswa dan tajaan daripada kerajaan serta agensi-agensi lain.

Walau bagaimanapun, kerajaan telah memperuntukkan pelbagai keperluan kewangan dan

infrastruktur untuk meluaskan peluang pendidikan kepada masyarakat terutama di luar bandar.

Jadual 10 menunjukkan peruntukan dana dan kos subsidi kerajaan kepada Perbadanan Tabung

Pendidikan Tinggi Negara (PTPTN) untuk pembiayaan pinjaman kepada pelajar pengajian

tinggi.


34

Jadual 10: Peruntukan Dana dan Kos Subsidi Kerajaan kepada PTPTN untuk

Pembiayaan Pinjaman Pelajar Pengajian Tinggi

RMK-9 (RM’

bilion)

RMK-10 (RM’

bilion)

RMK-11 (RM’

bilion)

Keperluan dana pinjaman

pengajian tinggi

19.83 38.85 71.40

Subsidi kerajaan 3.36 9.68 16.12

Sumber: UTEM, 2012

Dalam tempoh RMK-9, kerajaan telah meluluskan peruntukan dana pinjaman sebanyak

RM19.83 bilion kepada PTPTN. Daripada jumlah ini, sebanyak RM2.2 bilion telah diagihkan

kepada para pelajar dan baki sebanyak RM17.63 bilion dikeluarkan secara berperingkat.

Keperluan dana pinjaman bagi RMK-10 dan RMK-11 masing-masing adalah sebanyak

RM38.85 bilion dan RM71.40 bilion. Sehingga kini, KWSP merupakan institusi pembiayaan

pinjaman terbesar kepada PTPTN. Memandangkan kadar pinjaman yang dikenakan oleh

PTPTN kepada pelajar lebih rendah daripada kadar pinjamannya daripada KWSP, maka

kerajaan perlu menyediakan subsidi pengajian tinggi dalam bentuk bayaran perbezaan kadar

pinjaman. Peruntukan kerajaan yang disediakan melalui PTPTN dianggarkan sebanyak

RM3.36 bilion bagi RMK-9, RM9.68 bilion bagi RMK-10 dan RM16.12 bilion bagi RMK-11.

Jadual 11 menunjukkan bilangan peminjam dan amaun pinjaman PTPTN dari tahun 2000

hingga tahun 2006.

Jadual 11: Bilangan Peminjam dan Amaun Pinjaman PTPTN, 2000-2006

Tahun IPTA IPTS Jumlah keseluruhan

Bil.

peminjam

Amaun

pinjaman

(RM’

000)

Bil.

peminjam

Amaun

pinjaman

(RM’

000)

Bil.

peminjam

Amaun

pinjaman

(RM’

000)

2000 78,606 1,427,129 7,835 287,684 86,441 1,714,813

2001 78,507 1,388,271 20,433 558,672 98,940 1,946,943

2002 82,797 1,496,750 15,057 353,589 97,854 1,850,339

2003 86,114 1,351,219 22,540 409,298 108,654 1,760,517

2004 88,500 1,557,136 29,614 675,423 118,114 2,232,559

2005 2,729,140 1,565,332 44,169 1,163,808 142,205 98,036

2006 98,845 1,733,182 31,478 1,025,865 130,323 2,759,047

Sumber: UTEM, 2012


35

Seiring dengan pertambahan bilangan pelajar dan persaingan untuk mendapatkan tempat di

IPT, sumber bantuan kewangan yang terhad menghalang peluang pelajar untuk melanjutkan

pengajian. Peranan dan status PTPTN perlu dilihat semula untuk membolehkan PTPTN

menampung bilangan pelajar yang semakin meningkat. Justeru, sumber pembiayaan alternatif

perlu diterokai bagi membolehkan semua orang berpeluang menyertai pengajian tinggi. Selain

bantuan kewangan, masih terdapat perbezaan dari segi prasarana, teknologi, sumber dan bahan

pembelajaran. Pada masa yang sama, kekurangan pendedahan kepada peluang latihan dan

pembudayaan pembelajaran masih wujud di antara institusi pengajian tinggi. Maka

transformasi pengajian tinggi dapat menjamin sekurang-kurangnya piawaian minimum bagi

memastikan semua pelajar didedahkan kepada peluang pengalaman pembelajaran yang

saksama. Penambahan bilangan pelajar bertaraf sijil dan diploma adalah cabaran yang besar

bagi memastikan nisbah pelajar bukan ijazah dengan ijazah mencapai nisbah 2:1. Hal ini

memerlukan peningkatan prasarana dan pembinaan lebih banyak institusi pengajian yang

menawarkan kursus di peringkat sijil dan diploma. Dalam konteks ini, kerajaan perlu mengkaji

keperluan untuk menggiatkan pembinaan

politeknik dan kolej komuniti.

KESIMPULAN

Walaupun pembangunan ekonomi dan sasaran negara maju menjelang 2020 menjadi agenda

utama Malaysia, kerajaan perlulah memastikan bahawa tiada jurang yang tinggi di antara

wilayah dan juga pembangunan di bandar dan luar bandar. Ini untuk memastikan supaya tidak

ada lagi rakyat Malaysia yang ketinggalan. Terdapat juga kemungkinan bahawa terjadinya

jurang pendapatan yang signifikan atau bagi kumpulan tertentu yang tidak dapat menikmati

hasil pertumbuhan ekonomi yang seimbang. Harus ditekankan bahawa isu kemiskinan adalah

punca utama peningkatan masalah sosial. Walaupun pelbagai program, perancangan dan

pelaksanaan dasar yang dilakukan oleh kerajaan bagi menangani isu kemiskinan namun ia

harus seimbang dan perlu sampai kepada semua isi rumah miskin supaya negara dapat

mencapai kemiskinan sifar. Dalam mengejar status negara maju, Malaysia juga perlu sentiasa

meningkatkan taraf hidup rakyat supaya semua golongan mendapat peluang pendidikan,

pekerjaan dan kemudahan asas. Hal ini adalah bertujuan untuk merapatkan jurang miskin dan

kaya dan mencapai negara kemiskinan sifar. Selain itu, individu juga perlu sedar dan perlu

meningkatkan tahap kehidupan dengan mengambil peluang yang telah diberikan supaya

sasaran bantuan kerajaan terhadap kemiskinan dapat mengeluarkan golongan miskin dari

belenggu hidup yang serba kekurangan. Dapat dilihat bahawa langkah dan strategi kerajaan

dalam usaha memberi peluang pendidikan kepada masyarakat di luar bandar yang tercicir

dalam pelajaran perlu diberi keutamaan supaya golongan tersebut dapat membaiki keadaan

mereka dan keluar daripada belenggu kemiskinan. Kerajaan juga perlu komited terhadap

peluang pendidikan yang perlu diperoleh oleh masyarakat bermula dari peringkat tadika lagi,

kemudian ke peringkat rendah dan menengah sehingga ke peringkat yang lebih tinggi. Keadaan

ketidakseimbangan yang masih wujud antara bandar dan luar bandar perlulah ditangani untuk

memastikan penduduk mendapat peluang dan akses kepada pendidikan yang diperlukan.

Individu yang berkelayakan sepatutnya berpeluang memperoleh pendidikan tinggi tidak

mengira gender, umur, miskin, bandar, luar bandar, bumiputera, bukan bumiputera, orang asli

dan OKU. Ekuiti boleh ditingkatkan melalui agihan bantuan kewangan yang seimbang untuk

semua pelajar supaya mereka tidak ketinggalan dalam mengejar arus pendidikan tinggi dan

untuk mencapai masyarakat berpengetahuan.

Penghargaan

Penulis ingin merakamkan penghargaan kepada Universiti Sains Malaysia yang telah

membiayai penyelidikan ini melalui Geran Penyelidikan Bersama (RUT) bertajuk “Education

as a Sustainable Intervention Strategy: Challenges in Eliminating Socio-Spatial Exclusion and


36

Inequalities for Developing Innovative Knowledge Societies in Malaysia” (di bawah geran

utama yang bertajuk “Spatial Inequalities: Framing Phenomena & Formulating Policies”, No.

Akaun: 1001/PHUMANITI/856002).

Rujukan:

Atkinson, A.B. (2016). Education for citizenship in an era ofglobal connection. Studies in Philosophy

and Education, 21,289–303.

Awang Selamat.(30/08/2009). Kemiskinan bandar. Utusan Online, Diakses pada 7 November 2013.

Daripada Artikel Penuh: http://www.utusan.com.my/utusan.

Connelly, R., & Zheng, Z. (2007). Enrollment and graduation patterns as China's reforms deepen,

1990–2000. In E. Hannum, & A. Park (Eds.), Education and reform in China (pp. 81–92).

London: Routledge.

Dollar, D., & Kraay, A. (2007). Trade, Growth and Poverty, in Clift, J., & Diehl, E. (Ed.). (2007).

Financial Globalization: The impact on trade, policy, labor, and capital flows. Diakses pada

12 Disember 2013. Daripada http://nber.org.pdf.

Farrah Dina.,& Hasnal Ali. (2009). Analisis faktor mempengaruhi ketakseimbangan ekonomi wilayah

di Malaysia. Prosiding PERKEM IV, Jilid I, 2009, 118-141. Dikases pada 14 Januari 2015.

Daripada http://www.ukm.my/fep/perkem/pdf/perkemIV/PERKEM2009-1-08.pdf

Hannum, E. (1999). Political change and the urban-rural gap in basic education in China, 1949-1990.

Comparative Education Review, 43, 193–211.

Jabatan Kebajikan Masyarakat. (2011). Jurnal Kebajikan Masyarakat, 37, Jun 2011.

Diakses pada 26 Jun 2014. Daripada http://www.jkm.gov.my

Jalan, J.,& Ravallion, M. (1997). Transient Poverty in Postreform Rural China. Journal of Comparative

Economics, 26 (1998): 338-357. Diakses pada 11 Disember 2013. Daripada

http://ulaval.ca.pdf.

Kandar Selamat, Yahya Buntat & Muhammad Rashid Rajuddin, (2002). Mata Pelajaran Vokasional

(MPV) di Sekolah Menengah Hariah: Penyediaan Guru MPV, Isu dan Cabaran. Eprints.

UTM.

Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat. (2012). Definisi Miskin Tegar. Diakses

pada 6 November 2013. Daripada http://www.kpwkm.gov.my/nkra/definisi.

Kementerian Pendidikan Malaysia. (2012). Laporan Statistik Pelajar, Perangkaan Pendidikan Tinggi

Negara, 2013. Diakses pada 16 Disember 2014. Daripada http://www.mohe.gov.my

Kementerian Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah. 2012. Buletin Perangkaan.

Diakses pada 16 Januari 2015. Daripada http://www. rurallink.gov.my

Knight, J. (2013). Inequality in China: An overview. Policy research working papers. TheWorld Bank.

Lewis, O. (1966). The Culture of Poverty. Scientific American. (October 1966): 215

(4). Diakses pada 12 Disember 2013. Daripada http://ccmaine.org/pdf.

Pejabat Pembangunan Persekutuan Pulau Pinang. (2013). Takrif Miskin. Pulau Pinang: Pejabat

Pembangunan Persekutuan Pulau Pinang.

Sanz, R. Alfredo, J.P. & Escamez, J. (2017). Higher education in the fight against poverty from the

capabilities approach: The case of Spain, Journal of Innovation & Knowledge 2(2017): 53-66.

http://www.utusan.com.my/utusan

http://nber.org.pdf/

http://www.ukm.my/fep/perkem/pdf/perkemIV/PERKEM2009-1-08.pdf

http://www.jkm.gov.my/

http://www.kpwkm.gov.my/nkra/definisi

http://www.mohe.gov.my/

http://ccmaine.org/pdf


37

Unit Perancang Ekonomi & Pejabat Pembangunan Persekutuan Negeri Kedah. (2013). Paras Garis

Kemiskinan. Kedah: Pejabat Pembangunan Persekutuan Negeri Kedah.

Unit Perancang Ekonomi. (2013). Komponen Indeks Kualiti Hidup Malaysia. Diakses pada 13

Disember 2013. Daripada http://www.epu.gov.my

Unit Perancang Ekonomi Negeri Kedah. (2011). Statistik Kedah Sejahtera 2011. Kedah: Unit

Perancang Ekonomi Negeri Kedah.

Unit Perancang Ekonomi Negeri Perlis. (2011). Perangkaan Sosioekonomi Negeri Perlis. Perlis: Unit

Perancang Ekonomi Negeri Perlis.

Unit Perancang Ekonomi Negeri Pulau Pinang. (2013). Statistik Kemiskinan Daerah Pulau Pinang.

Penang: UPEN.

Universiti Utara Malaysia. (2014). Peratusan Bilangan Pelajar di IPTA dan IPTS Mengikut Pendapatan

Isi Rumah, 2010. Pembentangan.

Universiti Teknikal Melaka. (2012). Meluaskan Akses dan Meningkatkan Ekuiti. BAB 3; Pelan

Strategik Pengajian Tinggi Negara. Diakses pada 15 Januari 2015. Daripada

http://www.utem.edu.my/pjka/download/Bab3.pdf

V Sankara Subramaniam. (24 Ogos 2012). Penyelidik gesa kaji semula takrif kemiskinan. Bernama,

Diakses pada 7 November 2013. Daripada http://www.malaysiakini.com/news/206999.

Wang, X., Piesse, J., & Weaver, N. (2010). Mind the gaps: A political economy of the multiple

dimensions of China's rural-urban divide. SSRN Electronic Journal.

Zalika Adam., Faridah Kassim.,& Mohamad Johdi Salleh. (2009). Memperkasakan

pendidikan luar bandar. Prosiding “Persidangan Kebangsaan Pendidikan Luar Bandar

2009”, 3-5 Februari 2009, Hotel Baverly, Kota Kinabalu, Sabah: Sekolah Pembangunan dan

Pendidikan Sosial, University Malaysia Sabah.

Zhang, H. (2017). Opportunity or new poverty trap: Rural-urba education disparity and internal

migration in China, China Economic Review 44 (2017): 112-124.

http://www.epu.gov.my/

http://www.utem.edu.my/pjka/download/Bab3.pdf

http://www.malaysiakini.com/news/206999

TAHAP KEMISKINAN DAN CAPAIAN PENDIDIKAN DI … · Perbezaan ini menyumbang kepada peningkatan...

Documents

Transcript of TAHAP KEMISKINAN DAN CAPAIAN PENDIDIKAN DI … · Perbezaan ini menyumbang kepada peningkatan...