WAJ 3106 HUBUNGAN ETNIK (ESEI)

Globalisasi boleh menjatuhkan dan globalisasi juga mampu membangunkan.

Globalisasi merupakan salah satu isu utama abad ke-21. Globalisasi adalah satu

proses perubahan kesan daripada peningkatan pelbagai aktiviti manusia sejagat

merentasi sempadan ‘geo-politik’ yang dipacu oleh kemajuan pesat teknologi

maklumat di seluruh dunia. Ini bermakna segala bentuk idea, kegiatan serta interaksi

ekonomi, sosial dan politik berkembang tanpa mengambil kira persempadanan

politik sesebuah negara (Razid). Menurut (Bisan-Gunasegaran, 2003), globalisasi

bermaksud liberalisasi dan ekonomi bebas. Apa yang dimaksudkan dengan ekonomi

bebas? Ekonomi bebas ialah pasaran terbuka dan ini membawa dunia ke arah dunia

tanpa sempadan. Dalam mendepani abad millennium ini globasisasi memainkan

peranan yang amat penting dalam memajukan sesebuah negara untuk menjadi

sebuah negara yang mampu berdiri di atas kaki sendiri. Namun, fokus yang akan

diketengahkan di dalam wacana penulisan ini ialah dasar-dasar yang telah atau

akan dilaksanakan oleh kerajaan untuk berhadapan dengan globalisasi ekonomi.

Merujuk kepada frasa “globalisasi ekonomi”, apakah yang terkandung dalam

kotak pemikiran anda apabila frasa ini disebut? Ramai pembaca pasti kurang faham

tentang takrif frasa ini kerana frasa ini jarang disebut di dalam kehidupan seharian.

Namun, apa yang pasti ialah frasa ini amat berhubung kait dengan kemajuan

ekonomi di negara Malaysia kita yang tercinta ini. Bagi negara yang mahu terus

maju maka negara itu harus bergiat aktif dengan melibatkan diri dalam keseluruhan

ekonomi antarabangsa. Ini adalah kerana globalisasi ekonomi

menjadikan persaingan, pengeluaran, kawalan pasaran, pengurusan, teknologi dan

modal insan turut menjadi global (Razid). Justeru, dapatlah disimpulkan di sini

bahawa globalisasi ekonomi ialah suatu bentuk persaingan untuk negara terus maju

dalam mencapai wawasan 2020.

Agenda 1 Malaysia merupakan suatu agenda kerajaan yang telah

diperkenalkan dalam lingkungan masa beberapa tahun kebelakangan ini. Antara

pepatah penting yang sering diwar-warkan berkenaan agenda ini ialah “Rakyat

Didahulukan, Pencapaian Diutamakan”. 1 Malaysia menuntut setiap warganegara

dan pemimpin memainkan peranan masing-masing. Selain itu, di dalam agenda 1

Malaysia, bangsa Melayu sebagai contoh, diminta tidak hanya berfikir dalam skop

bangsa mereka sahaja. Mereka juga diminta tidak hanya membataskan tindakan

mereka kepada perkara-perkara yang menjadi kepentingan mereka sahaja.

Demikianlah juga dengan kaum-kaum yang lain, mereka dituntut melakukan perkara

yang sama. Gagasan 1Malaysia bukanlah satu wawasan atau gagasan pemikiran

baru. Sebaliknya Gagasan 1Malaysia lebih merupakan satu konsep dalam bidang

pentadbiran yang menyarankan pemimpin-pemimpin kerajaan menjalankan tugas

dengan lebih cekap, amanah dan bertanggungjawab demi kepentingan rakyat.

Menjadi asas kepada semua ini adalah prinsip keadilan untuk semua kaum, yang

membawa maksud bahawa nasib semua kaum akan terbela dan tiada mana-mana

pihak akan dipinggirkan. Oleh itu, dasar-dasar kerajaan dan peruntukan-peruntukan

Perlembagaan yang memberikan pembelaan kepada golongan yang

memerlukannya, akan tetap dilaksanakan. (1 Malaysia- Rakyat Didahulukan

Pencapaian Diutamakan) Telah diterangkan tadi bahawa agenda 1 Malaysia

bukanlah suatu agenda baru tetapi merupakan kesinambungan dari usaha yang

telah diperkenalkan oleh pemimpin-pemimpin terdahulu. Oleh itu, pelbagai dasar

telah disediakan oleh kerajaan secara tidak langsung telah memenuhi pencapaian

ekonomi negara dalam menepati kehendak agenda 1 Malaysia ini.

Sejajar dengan globalisasi ekonomi, Malaysia telah mengambil langkah untuk

memperkenalkan dasar-dasar yang dianggap mampu untuk membangunkan negara

dari aspek ekonomi, sosial dan lain-lain. Pendek kata, dasar ialah kerangka,

panduan, pelan. strategi, petunjuk dirangka untuk menterjemahkan wawasan politik

kerajaan kepada program dan tindakan untuk mencapai hasil yang diingini (Armyn

Fahmy Bin Mohd Fahmy). Antara dasar-dasar utama yang telah disediakan dan

diperkenalkan oleh kerajaan untuk pembangunan negara ialah Dasar Ekonomi Baru

(1971-1990), Dasar Pembangunan Nasional (1991-2000), Dasar Wawasan Negara

(2001-2010), Dasar Perindustrian Negara, Dasar Persyarikatan Malaysia, Dasar

Penswastaan dan bermacam-macam dasar lagi manakala Rangka Rancangan

Jangka Panjang 1 (1971-1990), Rangka Rancangan Jangka Panjang 2 (1991 ‐ 2000), Rangka Rancangan Jangka Panjang 3 (2001 ‐ 2010) serta Wawasan 2020

(1991-2020) merupakan rangka yang telah mewujudkan dasar-dasar ini.

Antara dasar yang telah diperkenalkan oleh kerajaan untuk berhadapan

dengan globalisasi ekonomi ialah Dasar Ekonomi Baru (DEB). Asas kepada

pembentukan DEB ini ialah Dasar ‘Pecah & Perintah’ dan Peristiwa 13 Mei 69

(Armyn Fahmy Bin Mohd Fahmy). Menurut (R.S. Milne dan Diane K. Mauzy, 1992),

hampir keseluruhan pembangunan ekonomi di Tanah Melayu sebelum tahun 1900

dijalankan oleh orang bukan Melayu, terutama sekali oleh orang Eropah dan Cina.

Pedagang-pedagang Cina telah membawa masuk imigran Cina tetapi pada mulanya

imigran-imigran Cina ini datang tidak bertujuan untuk menetap, tujuan mereka

seperti juga pedagang British adalah urituk mendapat keuntungan dan balik semula

ke tanah air mereka. Namun, apabila pertempuran antara orang Cina dengan Jepun

bertambah hebat, kaum imigran telah menetap di sini dan tidak lagi pulang ke China.

Kebanyakan orang India di Tanah Melayu berasal dari India Selatan, sebahagian

besarnya terdiri daripada orang Tamil. Ramai orang India telah 'diimport', seolah-

olah mereka sejenis barang dagangan, untuk bekerja di ladang getah, dan

'dieksport' semula apabila permintaan ekonomi terhadap mereka berkurangan.

Kesan Dasar “Pecah dan Perintah  (divide and rule) ” ialah penduduk Melayu telah

dibiarkan di kawasan pedalaman untuk mengerjakan sektor pertanian tradisional.,

kaum Cina ditempatkan di bandar dan lombong bagi menjalankan aktiviti perniagaan

dan perlombongan serta kaum India ditempatkan di estet untuk mengerjakan

ladang-ladang British (Wikipedia). Peristiwa 13 Mei 1969 merupakan satu titik hitam

yang telah mencacat keamanan dan keharmonian rakyat yang berbilang kaum di

negara ini. Bibit-bibit perpecahan kaum ini wujud sejak negara mencapai

kemerdekaan lagi disebabkan ketidakpuasan hati kaum lain terhadap hak-hak

keistiemwan orang Melayu seperti yang termaktub dalam perlembagaan

terutamanya yang menyentuh mengenai bahasa dan pelajaran. Rentetan daripada

ketidakpuasan hati itu, maka setiap perkara yang menjurus kepada hak-hak

keistimewaan orang Melayu dipertikaikanm khususnya oleh kaum Cina. Keadaan

kempen yang tidak dikawal ini merupakan punca tercetusnya peristiwa 13 Mei 1969

(Tahir). Sebelum DEB diperkenalkan di bawah Rancangan Malaysia Kedua pada

1971, sebahagian besar daripada pembangunan ekonomi negara yang dibiayai dan

diuruskan oleh sektor awam tertumpu pada usaha menggalakkan pertumbuhan

ekonomi. DEB merupakan satu pendekatan baru dalam rancangan pembangunan

negara, bertujuan membetulkan ketidakseimbangan sosial dan ekonomi yang wujud

di antara kaum dan wilayah serta kawasan dalam wilayah yang sama di Malaysia.

(INTAN, 2006). DEB adalah satu formula yang telah dilancarkan oleh Kerajaan

Malaysia pada tahun 1970 iaitu menerusi Rancangan Malaysia Kedua. Dasar ini

bertujuan untuk memulihkan ketidakseimbangan sosioekonomi yang wujud di antara

kaum, antara wilayah dan di antara kawasan dalam wilayah yang sama. Matlamat

utama DEB ialah perpaduan rakyat atau perpaduan negara (Malaysia Kita; Panduan

dan Rujukan Untuk Peperiksaan Awam Malaysia, 2008). Secara amnya, Dasar

Ekonomi Baru ini bertujuan memulihkan dan membetulkan kembali

ketidakseimbangan sosial dan ekonomi yang telah berlaku. Strategi yang telah

dilaksanakan semasa DEB ini ialah membasmi kemiskinan dan penyusunan semula

masyarakat. Di bawah DEB, strategi dan usaha kerajaan mengurangkan dan

seterusnya menghapuskan kemiskinan telah kemiskinan di luar bandar dan

kemiskinan di bandar. Prinsip utama yang telah dijadikan panduan oleh kerajaan

dalam usaha menyusun semula masyarakat Malaysia ialah pelaksanaan usaha yang

tidak merampas hak milik kaum-kaum lain. Penyusunan ini dibuat secara

membahagi-bahagi faedah perkembangan dan kemajuan ekonomi secara adil

supaya keadaan tidak seimbang dapat dikurangkan. Di samping mewujudkan

suasana bagi menggalakkan kemajuan ekonomi semua golongan dan lapisan

rakyat, usaha telah ditumpukan ke arah mempercepatkan kadar kemajuan golongan

bumiputera supaya jurang perbezaan antara bumiputera dan bukan bumiputera

dapat dihapuskan. Strategi-strategi yang telah dilaksanakan dalam proses

penyusunan semula masyarakat mengandungi beberapa matlamat. Pertama,

meninggikan daya pengeluaran dan taraf kehidupan golongan miskin di luar bandar

menerusi pemodenan struktur kawasan luar bandar. Kedua, mengurangkan

keadaan yang tidak seimbang dalam struktur guna tenaga yang ada dengan cara

yang lebih progresif menerusi pertumbuhan ekonomi keseluruhan supaya

penyertaan semua kaum di dalam sektor-sektor utama ekonomi mencerminkan

kedudukan tenaga buruh mengikut komposisi kaum pada tahun 1990. Ketiga,

meningkatkan pemilikan modal produktif dengan kadar yang segera dalam ekonomi

dan stok sektor syarikat untuk rakyat Malaysia (Malaysia Kita; Panduan dan Rujukan

Untuk Peperiksaan Awam Malaysia, 2008). Pencapaian daripada dasar ini ialah

kadar kemiskinan dapat dikurangkan dan masyarakat telah dapat disusun semula.

Selain itu, dasar ini juga telah mengurangkan perbezaan ekonomi antara orang

Melayu dan bukan Melayu, merapatkan jurang pendapatan antara kaum, sektor

bandar dan luar bandar, pertanian dan industri, serta kaum-kaum tidak lagi dikenali

mengikut sektor atau pekerjaan (HAMIDAH AB RAHMAN, MUHAMMAD BIN DAUD,

NORLIN BINTI AHMAD). Dasar ini juga telah berjaya merealisasikan salah satu

konsep gagasan 1 Malaysia iaitu memupuk perpaduan di kalangan rakyat Malaysia

yang berbilang kaum (1 Malaysia).

Dasar Pembangunan Nasional (DPN) telah dllancarkan oleh Perdana Menteri

Malaysia keempat, Tun Dr. Mahathir Mohamad pada 17 Jun 1991. Rangka

Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP 2) 1991-2000 telah digubal berasaskan

Dasar Pembangunan Nasional (DPN), rnenandakan bermulanya satu lagi era baru

dalam usaha untuk menjadikan Malaysia sebuah negara maju menjelang tahun

2020. DPN akan terus mengekalkan strategi asas DEB, iaitu pembasmian

kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat untuk memperbaiki

ketidakseimbangan sosial dan ekonomi antara kaum. Hal ini juga akan menyumbang

kepada pengukuhan perpaduan negara (Ruslan Zainuddin, Mohd. Mahadee Ismail,

Zaini Othman, 2005). Selain itu, menurut (Armyn Fahmy Bin Mohd Fahmy), strategi

yang telah digunakan di dalam DPN ialah memperbaiki ketidakseimbangan sosial

dan ekonomi antara kaum bagi memperkukuhkan lagi perpaduan negara,

mewujudkan corak pembangunan yang lebih seimbang yang merangkumi aspek‐aspek kritikal dan juga mengambilkira kemajuan yang telah dicapai di bawah DEB

danmenganalisa kekuatan & kelemahan pelaksanaannya. Tambahan pula, strategi

pembasmian kemiskinan DPN ialah mengurangkan kemiskinan drp 19.1% pada

tahun 1990 kepada 7.2% pada tahun 2000, mengurangkan pengangguran ke tahap

4% pada tahun 2000 dan mempertingkatkan latihan kemahiran kepada belia luar

bandar untuk menggantikan pemberian subsidi kerajaan. Dalam strategi

penyusunan semula masyarakat di bawah DPN pula kerajaan ingin menghapuskan

pengenalan kaum berdasarkan fungsi‐fungsi ekonomi, meningkatkan guna tenaga

dan penyertaan Bumiputera dlm pengurusan sektor moden dgn membentuk

“Masyarakat Perdagangan & Perundustrian Bumiputera” di samping memberikan

latihan dlm pengurusan harta & etika perniagaan termasuk program

UsahawanMuda, penyertaan Bumiputera dlm Industri Kecil & Sederhana (IKS)

menerusi program sub-kontrak dan francais, mewujudkan 2.4 juta pekerjaan baru

dari tahun 1991‐2000, memperkukuhkan Permodalan Nasional Berhad (PNB) untuk

mengembleng tabungan Bumiputera, misalnya ASB, ASN dan AHB, mewujudkan

harta‐harta baru dan membeli kepentingan tertentu bagi pihak Bumiputera serta

dasar penswastaan digunakan bagi mempercepat & memperluaskan penyertaan

Bumiputera dlm sektor swasta serta mencapai hasrat penyusunan semula modal

saham (Armyn Fahmy Bin Mohd Fahmy). Kesan daripada DPN ini, perpaduan

menjadi stabil dan ekonomi pula dapat ditingkatkan. Antara asas 1 Malaysia ialah

perpaduan. Perpaduan sememangnya telah membentuk teras utama dalam hala

tuju negara menuju kecemerlangan bermula sejak kemerdekaan dicapai. 1 Malaysia

bertujuan menyemarakkan semula semangat perpaduan dan persaudaraan di

kalangan rakyat Malaysia (1 Malaysia). Jadi, DPN telah berjaya merealisasikan

salah satu asas di dalam gagasan 1 Malaysia.

Di samping itu, Dasar Wawasan Negara (DWN) adarah dasar yang

dilaksanakan di bawah RRJP3 yang memberi tumpuan kepada beberapa teras

strategik untuk pembangunan mapan. Penggubalan DWN adalah selaras dan

bertepatan dengan kehendak rakyat Malaysia yang berbilang kaum dan ia adalah

hasil perakuan Majlis Perundingan Ekonomi Negara Kedua (MAPEN II). Pandangan

dan cadangan yang dikemukakan oleh gabungan pemikiran pelbagai lapisan

masyarakat termasuk parti politik, kerajaan, pertubuhan swasta, orang awam dan

NGO telah diambil kira dalam penggubalan RRJP3 dan DWN. Teras utama DWN

adalah membangunkan Malaysia sebagai negara yang mempunyai

masyarakatberasaskan pengetahuan, menjana pertumbuhan yang didorong oleh

sumber dan kekuatan dalam negeri, menjadikan sektor pertanian, pembuatan dan

perkhidmatan lebih dinamik, membasmi kemiskinan dalam kalangan kelompok kecil

yang miskin, mencapai penyertaan bumiputera yang berkesan serta pemilikan ekuiti

sekurang-kurangnya 30 peratus menjelang 2010, meningkatkan penyertaan

bumiputera dalam sektor utama ekonomi, dan mengorientasikan semula

pembangunan sumber manusia bagi menyokong pembentukan masyarakat yang

berasaskan pengetahuan. Asas kepada pelaksanaan DWN ini adalah kerana

kerajaan merasakan ekonomi negara yang lemah perlu diperbaiki. Asas ekonomi

negara sekarang adalah sempit kerana terlalu bergantung kepada beberapa

barangan eksport utama, barangan pembuatan yang terhad, rangkaian industri yang

lemah, persaingan yang merosot dan wujudnya beberapa kelemahan dalam system

galakan pelaburan. Pelan Induk perindustrian telah digubal semasa DWN ini

dijalankan untuk mengatasi masalah ini dengan mempelbagaikan asas ekonomi

negara. Dalam menentukan kejayaan pelaksanaan DWN, nilai, cara bekerja dan

amalan pengurusan yang mengutamakan kerajinan, dedikasi, bekerjasama, taat

setia dan sebagainya diterapkan dalam kalangan rakyat (INTAN, 2006). Hal ini

menepati salah satu aspek utama 1 Malaysia iaitu Penerapan Nilai-Nilai Aspirasi

dalam kalangan masyarakat. Nilai-nilai aspirasi akan membantu dalam mewujudkan

tenaga kerja yang berdaya maju dan mampu bersaing dalam persekitaran global

dan ini seterusnya membantu melonjakkan kedudukan ekonomi negara ke tahap

yang lebih kukuh dan mantap.

Wawasan 2020 bertujuan mewujudkan negara bermatlamat iaitu Malaysia

akan menjadi negara maju dengan caranya tersendiri tanpa terikut kepada cara dan

corak negara maju yang ada sekarang. Wawasan 2020 bukanlah merupakan satu

dasar khas tetapi merupakan tindak balas kepada perkembangan ekonomi, sosial

dan politik yang berlaku di peringkat nasional dan antarabangsa yang telah memberi

cabaran hebat kepada negara. Wawasan ini telah diketengahkan sebagai satu garis

panduan dan rangka kerja mengenai pendekatan yang harus diambil dalam

memulakan langkah bagi perjalanan jauh yang akan ditempuh oleh negara.

Menjelang tahun 2020, Malaysia diharapkan akan menjadi sebuah negara merdeka

yang benar-benar maju, bersatu, mampu berdikari, progresif dan makmur. Rakyat

akan menikmati kehidupan yang sempurna dalam satu masyarakat yang demokratik,

bertoleransi, bermoral, adil, mampu bersaing, dinamik dan mempunyai daya

ketahanan yang tinggi. Sembilan cabaran Wawasan 2020 ialah pertama,

mewujudkan negara Malaysia bersatu yang mempunyai matlamat yang serupa dan

dikongsi bersama, kedua, mewujudkan masyarakat yang berjiwa bebas, tenteram

dan maju dengan keyakinan terhadap diri sendiri, bangga dengan apa yang dicapai

serta gagah menghadapi pelbagai masalah, ketiga, mewujud dan membangunkan

masyarakat demokratik yang matang, mengamalkan satu bentuk persefahaman

yang matang, demokrasi Malaysia berasaskan masyarakat yang boleh menjadi

contoh kepada banyak negara membangun, keempat, mewujudkan masyarakat

yang sepenuhnya bermoral dan beretika, kelima, mewujudkan masyarakat liberal

dan bertolak ansur, rakyat pelbagai kaum bebas mengamalkan adat, kebudayaan

dan kepercayaan agama masing-masing dan pada masa yang sama, meletakkan

kesetiaan mereka kepada satu negara, keenam, mewujudkan masyarakat saintifik

dan progresif, mempunyai daya perubahan tinggi dan memandang ke depan, yang

bukan sahaja menjadi pengguna teknologi tetapi juga menyumbang kepada

tamadun saintifik dan teknologi masa depan, ketujuh, mewujudkan masyarakat

penyayang dan budaya menyayangi, iaitu sistem sosial yang mana kepentingan

masyarakat lebih utama daripada diri sendiri dan kebajikan insan tidak berkisar

kepada negara atau individu tetapi di sekeliling sistem kekeluargaan yang kukuh,

kelapan, memastikan masyarakat yang adil dalam bidang ekonomi, dan kesembilan,

mewujudkan masyarakat makmur yang mempunyai ekonomi bersaing, dinamik, giat

dan kental. Cabaran-cabaran ini telah membangkitkan satu isu penting iaitu

pembentukan satu negara bangsa. Konsep satu negara bangsa mempunyai makna

yang dalam kerana ia bermaksud sebuah negara berdaulat yang rakyatnya tidak

dapat diidentifikasikan melalui kaum, keturunan atau warna kulit. Pembentukan satu

negara bangsa adalah menjadi pra-syarat kepada kemajuan kerana tanpa rakyatnya

mempunyai satu pemikiran terhadap satu negara dan bangsa, sebarang bentuk

kerjasama untuk maju tidak akan terjalin. Bagi mengisi konsep ini istilah seperti

perpaduan negara, kesetiaan kepada negara, keharmonian dan toleransi perlulah

difahami dan diamalkan (PERSPEKTIF WAWASAN 2020). Bagi meletakkan negara

pada landasan lebih kukuh dalam mendepani pelbagai cabaran untuk mencapai

Wawasan 2020, Perdana Menteri, YAB Dato‘ Sri Mohd Najib bin Tun Haji Abdul

Razak telah mengumumkan pelaksanakan Program Transformasi Kerajaan (PTK)

yang dirangka berdasarkan Gagasan 1Malaysia: Rakyat Didahulukan Pencapaian

Diutamakan. PTK menggariskan secara terperinci  objektif, keberhasilan dan set

tindakan permulaan dalam Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA) dan Bidang

Keberhasilan Utama Kementerian (MKRA) bagi meghasilkan perubahan yang

diharapkan melalui pelaksanaan program pembangunan dan sistem penyampaian

perkhidmatan kepada rakyat. Bagi menjayakan PTK, kerajaan dan perkhidmatan

awam saling bergantung dan saling melengkapi antara satu sama lain, khususnya

dalam pelaksanaan NKRA dan MKRA. PTK akan dilaksanakan dalam tiga fasa iaitu

Fasa 1 (dari 2010 hingga 2012), Fasa 2 (dari 2012 hingga 2015), dan Fasa 3 (dari

2015 hingga 2020). Fasa 1 menjurus kepada langkah menentukan perubahan dan

menyampaikan keberhasilan dengan cepat kepada rakyat melalui penetapan dan

penyampaian sasaran NKRA dan MKRA manakala untuk Fasa 2, transformasi

kerajaan dilihat lebih melebar serta mendalam dan kehidupan harian rakyat diharap

menjadi lebih baik, manakala struktur ekonomi negara akan berkembang sejajar

dengan matlamat Model Baru Ekonomi (MBE) dalam menghasilkan sektor-sektor

yang mempunyai nilai tambah lebih tinggi. Fasa 3 pula menekankan matlamat

Wawasan 2020 akan tercapai di mana rakyat menikmati taraf kehidupan dan

kemakmuran lebih tinggi, manakala kualiti perkhidmatan awam juga meningkat.

Kemuncaknya, setiap rakyat Malaysia memiliki jati diri dan semangat cinta negara

dengan melihat diri masing-masing terlebih dahulu sebagai rakyat Malaysia dan

kemudian barulah mengikut agama, bangsa, kawasan geografi, latar belakang

sosial, ekonomi dan kecenderungan politik (PROGRAM TRANSFORMASI

KERAJAAN (PTK/GTP)). Secara keseluruhannya, Wawasan 2020 bertujuan

merealisasikan aspirasi 1 Malaysia di samping memperkasa ekonomi negara supaya

negara dapat bersaing dengan lebih kompetitif dengan negara-negara lain. Di

samping persaingan yang sihat, rakyat juga digalakkan untuk memiliki nilai-nilai

aspirasi seperti yang terkandung di dalam gagasan 1 Malaysia iaitu budaya

berprestasi tinggi, budaya ketepatan, budaya ilmu, integriti, ketabahan, kesetiaan,

kebijaksanaan, dan budaya inovasi. Hal ini penting kerana hasrat kerajaan bukan

sahaja ingin memajukan negara tetapi juga ingin membangunkan jati diri rakyat.

Globalisasi juga boleh mendatangkan cabaran yang amat hebat dari

perspektif sosioekonomi. Kita sudah maklum bahawa situasi sosioekonomi di

Malaysia agak unik. Dalam konteks masyarakat Malaysia, pribumi dan bumiputera

iaitu penduduk asalnya agak terkebelakang di dalam aspek ekonomi dan

perdagangan. Pada zaman penjajahan British, orang Melayu telah dinafikan

penglibatan mereka dalam sektor ekonomi komersil dan bidang pekerjaan

professional. Akibat polisi pecah dan perintah Inggeris, orang Melayu telah

dipencilkan dan hidup di kampung-kampung, menjalani kehidupan tradisional dan

ekonomi sara diri. British nampaknya selesa dengan keadaan ini bagi mengekalkan

kuasa mereka di Tanah Melayu walaupun mereka amat sedar bahawa fenomena ini

akan mendatangkan bahaya kepada masyarakat setempat. Akibat daripada

ketidakseimbangan sosio-ekonomi, ketegangan kaum mula terzahir selepas

kemerdekaan, yang kemuncaknya melahirkan satu peristiwa berdarah dalam lipatan

sejarah hubungan etnik di Malaysia. Pada 13 Mei 1969, akibat daripada ketidak-

puasan hati dalam aspek politik, sosial dan ekonomi antara kaum, meledaklah

rusuhan kaum di Kuala Lumpur, Pulau Pinang dan Johor Bahru. Globalisasi boleh

menggugat keharmonian masyarakat jika kita tidak berhati-hati. Ada tanda-tanda

bahawa kuasa-kuasa konglomerat dan syarikat-syarikat multinasional bakal

mengambil alih peranan peniaga-peniaga kecil dan sederhana yang rataratanya

daripada kalangan bumiputera. Keseimbangan boleh tergugat dan boleh melahirkan

ketegangan kaum seperti yang terjadi pada masa lampau (MUHAMMED FAUZI BIN

OTHMAN, MOHD. KOHARUDDIN BALWI, MOHD AZHAR ABDUL HAMID). Jadi,

globalisasi di sini boleh memberi kesan baik dan juga kesan buruk kepada negara

kita, Malaysia.

Kesimpulannya, dengan pelaksanaan dasar-dasar yang bersesuaian dengan

agenda 1 Malaysia, diharapkan semua rakyat dapat menikmati faedah dan

seterusnya bersyukur dengan segala program yang telah kerajaan lancarkan. Di

samping itu, semua rakyat hendaklah berhati-hati agar tidak terpengaruh dengan

agenda-agenda yang ingin memecah belahkan rakyat agar Malaysia sentiasa aman

dan penduduknya hidup bersatu padu dengan keharmonian sejagat.

(2987 patah perkataan)

SUMBER RUJUKAN

BUKU:

1. (2006). Bahagian III Dasar-Dasar Utama Negara. In INTAN, Pentadbiran dan

Pengurusan Awam Malaysia (pp. 187-208). Kuala Lumpur: Institut Tadbiran

Awam Malaysia (INTAN).

2. Malaysia Kita; Panduan dan Rujukan Untuk Peperiksaan Awam Malaysia. (2008).

Petaling Jaya: International Law Book Services.

3. R.S. Milne dan Diane K. Mauzy. (1992). Politik dan Kerajaan di Malaysia.

Ampang/Hulu Kelang: Percetakan Dewan Bahasa dan Pustaka.

4. Ruslan Zainuddin, Mohd. Mahadee Ismail, Zaini Othman. (2005). Kenegaraan

Malaysia. Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd.

INTERNET:

1. 1 Malaysia. (n.d.). Retrieved February 24, 2013, from pmo.gov.my:

http://www.pmo.gov.my/dokumenattached/1Malaysia_B.pdf

2. 1 Malaysia- Rakyat Didahulukan Pencapaian Diutamakan. (n.d.). Retrieved

February 25, 2013, from penerangan.gov.my:

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/component/content/article/474-apa-

itu-1malaysia/7084-1malaysia-rakyat-didahulukan-pencapaian-

diutamakan.html

3. Armyn Fahmy Bin Mohd Fahmy. (n.d.). Dasar-Dasar Kerajaan. Retrieved

February 23, 2013, from pendaftar.uitm.edu.my:

http://pendaftar.uitm.edu.my/latihan/images/stories/Nota_Induksi/Kump1/

dasar_kerajaan.pdf

4. Bisan-Gunasegaran, S. (2003). Globalisasi. Retrieved February 25, 2013, from

penita.org: http://www.penita.org/index.php?

option=com_content&view=article&id=49&Itemid=81

5. HAMIDAH AB RAHMAN, MUHAMMAD BIN DAUD, NORLIN BINTI AHMAD.

(n.d.). PEMBANGUNAN EKONOMI DALAM HUBUNGAN ETNIK. Retrieved

February 24, 2013, from penerbit.utm.my:

http://www.penerbit.utm.my/bookchapterdoc/2009/malay/Book10/Bab09.pdf

6. MUHAMMED FAUZI BIN OTHMAN, MOHD. KOHARUDDIN BALWI, MOHD

AZHAR ABDUL HAMID. (n.d.). GLOBALISASI DAN HUBUNGAN ETNIK.

Retrieved February 25, 2013, from penerbit.utm.my:

http://www.penerbit.utm.my/bookchapterdoc/2009/malay/Book10/Bab12.pdf

7. PERSPEKTIF WAWASAN 2020. (n.d.). Retrieved February 25, 2013, from

penerangan.gov.my:

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/component/content/article/88-dasar-

dasar-negara/255-perspektif-wawasan-2020.html

8. PROGRAM TRANSFORMASI KERAJAAN (PTK/GTP). (n.d.). Retrieved February

26, 2013, from penerangan.gov.my:

http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/component/content/article/466-

pengenalan-nkra/6815-program-transformasi-kerajaan-ptk.html

9. Razid, M. A. (n.d.). Globalisasi ekonomi tuntut negara lakukan transformasi.

Retrieved February 25, 2013, from jasa.gov.my:

http://www.jasa.gov.my/index.php/en/media/articles-collection/3-economy/

398-globalisasi-ekonomi-tuntut-negara-lakukan-transformasi.html

10. Tahir, M. Z. (n.d.). 13 MEI SEJARAH HITAM YANG PERLU DIULANGKAJI &

DIIKTIBARI. Retrieved February 25, 2013, from yazidothman.com:

http://yazidothman.com/content/view/87/12/

11. Wikipedia. (n.d.). Dasar Ekonomi Baru. Retrieved February 25, 2013, from

wikipedia.org: http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru