Dato' Usman Awang

Dato' Usman Awang (12 Julai 1929 - 29 November 2001) adalah seorang Sasterawan

Negara Malaysia yang dikurniakan gelaran tersebut pada tahun 1983. Terkenal dengan nama

penanya Tongkat Warrant, beliau adalah seorang penyair dan ahli drama yang prolifik

ketika hayatnya. Usman Awang juga dikenali dengan nama Adi Jaya, Amir, Atma Jiwa,

Manis, Pengarang Muda, Rose Murni, Setiabudi, U.A., Zaini dan mungkin lain-lain. Dalam

tahun 1991, beliau telah di anugerahi Darjah Kebesaran Dato’ Paduka oleh Sultan Perak

Darul Ridzuan yang membawa gelaran Dato’.

Pada tanggal 29 November 2001, pada bulan Ramadhan, beliau meninggal dunia setelah lama

menghidap penyakit jantung. Beliau ketika itu berusia 72 tahun.

Kehidupan awal dan kerjaya

Usman lahir di Kampung Tanjung Lembu, Kuala Sedili, Kota Tinggi, Johor, pada 12 Julai

1929. Beliau diberi nama Wan Osman Wan Awang tetapi menukar namanya ke Usman

Awang. Ibunya bernama Halimah, telah meninggal dunia sewaktu beliau kecil lagi. Ayahnya

seorang nelayan yang mencari& menjual rotan pada waktu musim tengkujuh.Usman melalui

alam kemiskinan semasa alam kanak-kanaknya yang menyebabkan beliau hanya mampu

belajar setakat darjah enam sahaja.

Pendidikan yang diterima oleh Usman Awang hanyalah setakat Darjah 6 Sekolah Melayu

sahaja. Kemiskinan tidak membenarkannya mengecap kejayaan dengan lebih jauh dalam

bidang pendidikan walaupun dia sangat gemar membaca dari kecil lagi. Bersekolah di Kuala

Sedili (1936), Mersing (1937) dan Bandar Maharani (1940) hingga lulus Darjah 6.

Ketika Jepun menjajah Malaya bermula pada tahun 1942, Usman Awang adalah seorang anak

tani di Segamat. Tidak lama kemudian beliau menjadi buruh paksa Jepun selama 6 bulan di

Singapura. Beliau berjaya melepaskan diri dan pulang ke Segamat. Usman Awang pernah

menjadi ‘budak pejabat’ di Pejabat Taliair Segamat. Kemudian beliau memasuki Botai iaitu

pasukan polis Jepun, tetapi selepas beberapa minggu menjalani latihan, pihak Jepun menyerah

kalah.

Usman Awang menjadi anggota polis bila Inggeris kembali memerintah semula pada tahun

1946. Beliau menjalani latihan di Johor Bahru sebelum menjalankan tugasnya di Melaka.

Pada tahun 1951, beliau berhenti dan berhijrah ke Singapura dan bekerja sebagai pembaca

pruf dengan Melayu Raya selama enam bulan, kemudian menjadi pemberita. Sesudah itu

bekerja di Mingguan Melayu sebagai sidang pengarang.

Pada tahun 1952, Usman Awang mendapat tawaran bekerja di Utusan Melayu sebagai sidang

pengarang akhbar Utusan Kanak-Kanak. Beliau diangkat menjadi pengarang Utusan Zaman

dan majalah Mastika selepas itu. Pada tahun Malaya mencapai kemerdekaan, Utusan Melayu

berpindah ke Kuala Lumpur. Usman Awang turut serta berhijrah dengan memegang jawatan

yang sama. Dalam tahun 1961, beliau terlibat dalam peristiwa pemogokan Utusan Melayu.

Akibatnya beliau berhenti dan menganggur seketika.

Pada tahun 1962,Usman Awang bekerja di Penerbitan Federal selama lapan bulan. Kemudian

beliau berkhidmat sebagai sidang pengarang di Dewan Bahasa dan Pustaka. Jawatan

pertamanya adalah sebagai sidang pengarang untuk majalah Dewan Bahasa. Kemudian beliau

menjadi pengarang untuk majalah Dewan Masyarakat, Dewan Sastera dan Dewan Budaya.

Jawatan yang disandang beliau ketika itu ialah Pegawai Penyelidik Kanan. Usman kemudian

di tukarkan ke Bahagian Pembinaan dan Pengembangan Sastera. Mulai Mei 1982 beliau

menjadi ketua bahagian ini sehingga bersara pada bulan Julai 1985.

Selepas bersara dari Dewan Bahasa Dan Pustaka, Usman Awang bergiat cergas dalam

beberapa pertubuhan masyarakat. Antaranya ialah Persatuan Persahabatan Malaysia-Cina.

Sementara itu dalam tahun 1991, beliau di lantik sebagai Ahli Jemaah Kolej Selatan.

Perlantikan ini di sifatkan oleh beliau sebagai pemangkin ke arah meningkatkan hubungan

antara kaum dalam proses pembentukan satu bangsa Malaysia. Jawatan ini di pegang hingga

tahun 2001. Selain itu beliau dilantik sebagai Penasihat Sastera Maybank mulai 1991 hingga

2001.

Sumbangan

Usman Awang mula membentuk namanya dalam dunia persuratan Melayu Moden dengan

menulis sajak. Sajak-sajaknya sentiasa segar, kukuh serta akrab dengan akar budi Melayu dan

perikemanusiaan. Beberapa buah sajaknya menjadi bahan yang amat menarik. Bukan sahaja

di kalangan masyarakat terbanyak yang cintakan puisinya tetapi menjadi mainan bibir di

kalangan anak-anak sekolah pada waktu itu dalam sebarang upacara mendeklamasi sajak.

Antara sajaknya yang cukup popular adalah “Pak Utih”, “Ke Makam Bonda”, “Nasib Buruh”,

“Bunga Popi”, “Gadis Di Kuburan”, dan “Salam Benua”.

Usman adalah di antara penyair Melayu yang berhasil mengekalkan semangat dan harmoni

pantun di dalam sajak-sajaknya. Dengan menggunakan kata-kata biasa dalam penulisannya,

beliau pintar menjalin kata-kata itu hingga menjadi begitu indah dan berkesan tanpa

melemahkan makna yang hendak disampaikan. Inilah di antara keistimewaan yang ada pada

Usman Awang.

Ketokohan Usman Awang menonjolkan kerana perwatakan peribadinya yang lemah lembut

dan mesra, dan simpatinya terhadap golongan bawahan yang miskin dan manusia yang

malang. Usman adalah seorang seniman yang berjiwa rakyat.

Usman Awang pernah diundang melawat Amerika Syarikat, Indonesia, Filipina, China dan

Rusia, sebagai salah seorang penyair terkenal dari Malaysia. Beberapa buah karyanya telah

diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris, China, Jepun, Korea, Peranchis, Thai,

Czechkoslovakia, Danish, Tamil, Itali, Rusia dan lain-lain. Beliau di anggap sebagai seorang

yang berjiwa besar dalam bidang sastera yang tidak jemu-jemu memperkayakan budaya

negara.

Beliau telah dilantik sebagai salah seorang anggota Panel Hadiah Karya Sastera dan juga telah

dianugerahkan gelaran “Pejuang Sastera” oleh Perdana Menteri pada 29 Mei 1976. Mulai

tahun 1979, kerana ketokohan, pengalaman dan dedikasinya, beliau dilantik menjadi

setiausaha kepada Panel Anugerah Sastera, sebuah badan kehormat yang tertinggi di tanah air.

Dalam tahun 1982 Usman Awang telah dipilih menerima SEA Write Award. Pada 11 Ogos

1983 Usman dianugerahkan pula Ijazah Doktor Kehormat (Persuratan) oleh Universiti

Malaya. Usman Awang juga adalah penerima Anugerah Sastera Negara bagi tahun 1983.

Akhbar Berita Harian telah menganugerahi Usman Awang Zamalah Sastera dalam tahun 1985

iaitu untuk kategori Penulis Terkenal (Veteran). Anugerah ini bertujuan mengadakan

kemudahan berkarya dan memberikan sumbangan kepada perkembangan kesusasteraan tanah

air. Dalam tahun 1995 beliau diberi Anugerah Penyair Johor. Antara karya-karya terkenal

beliau adalah :-

Novel : Tulang2 Berserakan

Cerpen : Untuk Malaya Merdeka, Turunnya Sebuah Bendera, Kami Yang Terlibat dan lain-

lain.

Drama : Muzika Uda dan Dara, Degup Jantung, Malam Kemerdekaan, Tamu Di Bukit Kenny,

Matinya Seorang Pahlawan – Jebat, Serunai Malam dan lain-lain.

Sajak : Pak Utih, Ke Makam Bonda, Salam Benua, Gadis Di Kuburan, Kekasih, Bunga Popi

dan lain-lain.

Dalam kegiatan dan organisasi penulis tanahair, sumbangan dan penyertaan Usman Awang

amat dirasakan. Beliau banyak terlibat secara aktif dalam banyak aktiviti penulis. Bukan saja

hidupnya sebagai pencipta karya yang asli dan halus tetapi juga sebagai penggerak yang

berani memberi inspirasi dan semangat kepada ramai penulis muda. Sejak tahun 1950-an

beliau merupakan salah seorang pengasas Ikatan Persuratan Melayu Melaka (IPM),

Setiausaha ASAS 50 di Singapura dan Ketua PENA yang pertama (1962-1965). Beliau juga

adalah salah seorang yang mengambil daya inisiatif untuk mengadakan Hari Puisi, Cempaka

Berbunga, Malam Gema Puisi dan Gentar Rasa di Panggung Anniversary, Manifestasi Dua

Seni dan banyak lagi aktiviti lain. Kumpulan Puisi “Keranda 152” dan “Telok Gong” juga

adalah daya usaha Usman Awang bersama penyair lain.

Ketokohan Usman Awang dalam Melayu Moden, khususnya sajak dan drama, amat banyak

diperkatakan. Maka itu nama Usman Awang paling terkenal kepada semua pengkaji dan

peminat sastera melayu di pelbagai peringkat dan golongan, di dalam atau luar negara.

Kejayaannya mempertahankan dirinya sebagai seorang penyair dan budayawan yang terus

kreatif memberikan rasa keteguhan terhadap tradisi baru sastera melayu. Beliau adalah

seorang penyair yang tidak pernah luntur dan dapat menyesuaikan diri dalam pelbagai zaman

dan situasi.

Penulisan

Dalam bidang penulisan beliau lebih terkenal dengan lebih 200 puisi dan drama. Antara judul

sajak yang sinonim dengan Usman Awang ialah:

Bunga Popi

Gadis Kecil

Ke Makam Bonda

Kekasih

Kurang Ajar

Pak Utih

Suara Dari Pusara

Dramanya yang terkenal ialah:

Matinya Seorang Pahlawan

Tamu Bukit Kenny

Serunai Malam

Malam Kemerdekaan

Drama muzikalnya ialah "Uda dan Dara". Hanya ada satu novel karya Usman Awang iaitu

"Tulang-tulang Berserakan" (terjemahan ke dalam bahasa Rusia dengan judul "Tam Gde Ikh

Nastigka Pulya" - Di sana mereka kena peluru - Moscow, 1984)

Dato' Dr. Usman Awang juga pernah menggunakan nama pena Adi Jaya, Amir, Atma Jiwa,

Manis, Pengarang Muda, Rose Murni, Setiabudi, U.A., dan Zaini.

Pada tahun 1983, beliau dianugerahkan gelaran "Sasterawan Negara", SEA Write Award

1982 dan Ijazah Kehormat Doktor Persuratan Universiti Malaya 1983 serta Zamalah Sastera

1985. Pada tahun 1991 dianugerahi Darjah Kebesaran Dato' Paduka oleh Baginda Sultan

Perak yang membawa gelaran Dato'.

Sifat

Dato' Usman merupakan seorang penulis yang berani menyatakan sikap dalam hal-hal besar

yang menimpa negara. Baginya, seseorang hanya layak digelar penulis bila sudah berani

menyatakan sikap. Kalau tak berani tak payah jadi penulis.

Antara lain, Dato Usman pernah berkata “Saya menentang prejudis terhadap bahasa Melayu

ini. Saya hampa kerana pemimpin negara sendiri yang tidak percaya kepada kemampuan

bahasa kebangsaan.”

Dato' Usman Awang, penyair yang berjiwa rakyat meninggal pada 29 November 2001 pada

bulan Ramadan. Jenazah beliau dikebumikan di tanah perkuburan Bukit Kiara Taman Tun Dr

Ismail, Kuala Lumpur di mana bersemadinya dua Sasterawan Negara, Keris Mas dan kini

Tongkat Warrant. Penulis-penulis yang mengenali beliau turut hadir, antara lain Dr Anwar

Ridhwan, Sutung Umar RS, Dato A. Samad Said, Dato Baha Zain, Dato Shanmugalinggam

dan Profesor Muhammad Haji Salleh.