Bahasa Melayu dimaktubkan dalam perlembagaan untuk menyatukan penduduknya.

BAHASA MELAYU

Bahasa Melayu telah menjadi bahasa perantaraan (lingua franca)

semenjak abad ke-15 dengan wujudnya Kesultanan Melayu Melaka. Pada masa itu, bahasa

Melayu merupakan bahasa utama yang digunakan pedagang-

pedagang yang datang dari serata

Kedudukan Bahasa Melayu telah dimaktubkan dalam Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan yang memperuntukkan bahasa Melayu mestilah digunakan untuk maksud-maksud rasmi.

Perkara 152 merujuk kepada Bahasa Melayu.

Sesiapa yang mempersoalkan

kedudukan Bahasa Melayu sebagai

bahasa rasmi akan didakwa di bawah Akta Hasutan 1948

KEDUDUKAN ISTIMEWA RAJA-

RAJA MELAYU

Majlis Raja-raja merupakan sebuah badan rasmi yang ditubuhkan

mengikut Perkara 38 Perlembagaan Persekutuan Malaysia sebagai

tempat bagi Raja dan Yang Dipertua Negeri bertemu dan berbincang

Majlis ini dianggotai oleh semua sembilan Raja Melayu dan empat

Yang Dipertua negeri Malaysia. Mengikut peraturan, hanya Duli Yang Maha Mulia (DYMM) raja-

raja sahaja layak mempengerusikan mesyuarat

dan ianya dipengerusikan mengikut giliran yang ada dalam

susunan sebagaimana yang ditetapkan oleh Majlis

Mesyuarat Pertama Majlis Raja-Raja Melayu Bersekutu atau lebih

dikenali sebagai Mesyuarat Durbar telah diadakan pada 13-17 Julai 1897 di Istana Negara, Bukit Chandan, Kuala Kangsar,

Perak

YAB Menteri Besar atau Ketua Menteri hadir sebagai penasihat kepada DYMM raja-raja dan TYT Yang Dipertua Negeri

masing-masing. Seri paduka Baginda Yang Di-Pertuan Agong hanya akan

berangkat hadir pada mesyuarat hari kedua dengan diiringi oleh YAB

Perdana Menteri sebagai penasihat. Ini menjadikan mensyuarat ini sebagai

mesyuarat ‘tertinggi di Malaysia’

Yang di-Pertuan Agong biasanya hanya hadir jika mesyuarat

tersebut akan melantik Yang di-Pertuan Agong atau Timbalan Yang di-Pertuan Agong yang

seterusnya atau majlis membincangkan polisi negara. Penyimpan Mohor Besar Raja-raja dilantik sebagai setiausaha

Majlis Mesyuarat Raja-raja

Agama Islam telah bertapak di Tanah Melayu sejak awal abad ke-13 lagi melalui penemuan Batu Bersurat Terengganu yang bertarikh 1292

Masihi dan berkembang maju pada zaman pemerintahan Kesultanan Melayu Melaka pada abad ke-15.

Perkara 3 (1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia

memperuntukkan agama Islam sebagai agama bagi Persekutuan

tetapi Perlembagaan Persekutuan juga memberi kebebasan kepada

semua individu untuk mengamalkan agamanya sendiri

ISLAM SEBAGAI AGAMA

PERSEKUTUAN

Agama Islam telah bertapak di Tanah Melayu sejak awal abad ke-13 lagi melalui penemuan Batu Bersurat Terengganu yang bertarikh 1292

Masihi dan berkembang maju pada zaman pemerintahan Kesultanan Melayu Melaka pada abad ke-15.

Majlis Raja-raja juga bertindak sebagai Ketua Agama Islam di negeri masing-masing. Biasanya, Majlis Raja-Raja di setiap negeri akan bertindak secara bersama atau persetujuan ramai dalam menentukan hal-hal mengenai agama Islam di Persekutuan seperti penentuan tarikh mula puasa dan tarikh 1 Syawal. Dalam hal ini,Majlis Raja-Raja akan bersama-sama bersetuju dan YDPA akan bertindak mewakili Raja-raja. Kedudukan ini diperuntukkan dalam perkara 3 (2) Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Pada 17 Oktober 1968, bagi menyelaraskan pentadbiran hal ehwal agama Islam di peringkat Persekutuan, sebuah Majlis Kebangsaan hal-Ehwal Agama Islam telah ditubuhkan oleh Majlis Raja-raja.

Perkara 3 (1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia

memperuntukkan agama Islam sebagai agama bagi Persekutuan

tetapi Perlembagaan Persekutuan juga memberi kebebasan kepada

semua individu untuk mengamalkan agamanya sendiri

KEWARGANEGARAAN

Konsep kewarganegaraan wujud semenjak pemberontakan Perancis dan Amerika Syarikat pada abad yang ke-18. Konsep ini mustahak bagi menubuhkan sebuah negara kebangsaan

yang baru sama ada berasaskan kedaulatan raja atau republik. Pengertian yang biasa diterima tentang kewarganegaraan

ialah ketaatan yang diberikan kepada sesuatu wilayah, bandar, negeri, atau negara dan sanggup menerima segala tugas dan

tanggungjawab

Individu tersebut mempunyai tugas-tugas tertentu terhadap negaranya seperti mempertahankan negaranya dari ancaman musuh, memajukan negaranya dan sebaliknya pula negaranya

mempunyai tugas-tugas tertentu terhadap dirinya seperti menjaga dan melindungi hak-haknya sebagai rakyat,

menjadikan negaranya sebagai tempat tinggal yang sah dan sbg.

Dalam konteks Malaysia, peruntukan-peruntukan pemerolehan

kewarganegaraan disenaraikan dalan Bahagian 3, perkara 14 hingga Perkara

22 Perlembagaan Persekutuan Malaysia, Perkara 23 hingga Perkara 28

Perlembagaan Persekutuan pula menyenaraikan ciri-ciri yang berkaitan dengan kehilangan kewarganegaraan

Pemerolehan kewarganegaraan :

1. secara kuat kuasa undang-undang

2. secara pendaftaran

3. secara kemasukan naturalisasi

4. secara percantuman wilayah

Seorang warganegara boleh kehilangan

kewarganegaraan melalui dua cara iaitu:

1. individu tersebut menolak

kewarganegaraannya.

2. kerajaan negara tersebut melucutkan

kewarganegaraan individu tersebut.

Perkara 160 (2) Perlembagaan Malaysia, orang Melayu

Seorang yang beragama Islam, bertutur Bahasa Melayu, mengamalkan adat istiadat Melayu, lahir sebelum hari merdeka atau pada hari merdeka dia bermastautin di

Persekutuan Malaysia atau di Singapura.

Antara perkara yang termasuk dalam soal hak keistimewaan orang Melayu sebagai kaum

bumiputera ialah perkhidmatan awam, ekonomi dan pendidikan

Perkara Kebebasan5 Kebebasan daripada pengabdian5 Hak seseorang yang ditangkap diberitahu

sebab ditangkap12 Hak memperoleh pendidikan yang sama

Kebanyakan orang Melayu dan Bumiputera di Sabah dan

Sarawak menjadi petani dan nelayan dan tinggal di kawasan

luar bandar

Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan Malaysia menghuraikan tentang keistimewaan khas orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak

dalam bidang ekonomi

Salah satu peruntukan utama untuk orang Melayu

ialah kemasukan anak-anak Melayu ke universiti

dan skim biasiswa.