tugasan individu

TUGASAN INDIVIDU KURSUS INDUKSI SSMKumpulan 1 Kohot 5 (Tahun 2012)

NO SOALAN: 74

TAJUK SOALAN:

Dasar pembangunan Nasional bertujuan mengurangkan kadar kemiskinan di negara

ini. Jelaskan lima (5) aktiviti yang telah dijalankan oleh kerajaan ke arah mencapat

matlamat di atas.

JAWAPAN:

1.0 PENDAHULUAN

Dasar Pembangunan Nasional (DPN) dilancarkan sebagai kesinambungan

Dasar Ekonomi Baru (DEB). DPN telah dilancarkan oleh Y.A.B. Dato' Seri Dr.

Mahathir Mohamad, Perdana Menteri Malaysia pada ketika itu pada 17 Jun 1991.

Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP 2) 1991-2000 telah digubal

berasaskan Dasar Pembangunan Nasional (DPN), menandakan bermulanya satu

lagi era baru di dalam usaha untuk menjadikan Malaysia sebuah negara maju

menjelang tahun 2020. DPN menetapkan satu langkah ke arah membolehkan

Malaysia mencapai taraf sebuah negara yang maju dalam semua segi iaitu dari segi

keadilan sosial, nilai, etika dan moral, kestabilan politik, kualiti hidup, kecekapan

pentadbiran kerajaan, dan kecemerlangan ekonomi. Oleh itu, bagi mencapai

matlamat DPN, Rancangan Malaysia Keenam ( Tahun 1991- Tahun 1995) dan

Rancangan Malaysia Ketujuh (Tahun 1996 – Tahun 2000) dirangka untuk tempoh

perlaksanaan DPN ini.

1


Dasar Pembangunan Nasional (DPN) meletakkan beberapa strategi untuk

mencapai misi dan visi yang ditetapkan. Matlamat Dasar Pembangunan Nasional

(DPN) ialah untuk membasmikan kemiskinan di kalangan penduduk pelbagai kaum

dan mewujudkan negara Malaysia yang maju,aman dan makmur mengikut acuan

sendiri sebagaimana yang digariskan dalam Wawasan 2020.

Dasar Pembangunan Nasional (DPN) mengambil kira beberapa faktor yang

perlu dipertimbangkan. Pendekatan yang lebih terpilih akan dibuat dengan

mengambil kira keperluan bagi mencapai hasil yang berkualiti dan berkekalan.

DPN akan terus mengekalkan strategi asas DEB iaitu pembasmian kemiskinan dan

penyusunan semula masyarakat untuk memperbaiki ketidakseimbangan sosial dan

ekonomi antara kaum dan dengan ini akan menyumbangkan ke arah mengukuhkan

perpaduan negara. Strategi–strategi asas DEB masih dikekalkan tetapi DPN

merangkumi aspek-aspek kritikal seperti berikut:

a) Pertama, dalam proses menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan

termiskin, penekanan akan diberikan kepada pendidikan dan latihan sebelum

bantuan diberi.

b) Kedua, kemampuan negara untuk bersaing dengan lebih berdaya saing perlu

diambil kiradalam pasaran antarabangsa di samping menghadapi

cabaran baru.

c) Ketiga, penyertaan semua kaum hendaklah diambil kira dalam mencapai taraf

negara maju menjelang 2020. Ini bermakna DPN akan digubal dalam

melaksanakan strategi Serampang Dua Mata.

2


Dalam aspek pembasmian kemiskinan, strategi yang dijalankan oleh DPN

adalah memberi penekanan kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan

menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin di samping

mengurangkan kemiskinan relatif. DPN telah mengambil kira kemajuan yang telah

dicapai setakat ini di bawah DEB serta kekuatan dan kelemahan yang wujud semasa

pelaksanaannya. Ia mengandungi beberapa peralihan pendekatan dengan tujuan

mengadakan satu dimensi baru dalam usaha pembangunan, terutamanya dalam

membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat.

Dimensi baru DPN dalam aspek pembasmian kemiskinan adalah memberi

penekanan yang lebih kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan

menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin hardcore poor di

samping mengurangkan kemiskinan relatif. Kerajaan berusaha untuk memastikan

matlamat DPN tercapai sepertimana kejayaan DEB dengan bergiat menjalankan

pelbagai aktiviti bagi membasmi kadar kemiskinan di Malaysia terutamanya.

3


2.0 AKTIVITI–AKTIVITI YANG DIJALANKAN OLEH KERAJAAN UNTUK

MENGURANGKAN KADAR KEMISKINAN.

Kerajaan telah memperuntukkan perbelanjaan untuk menjalankan aktiviti bagi

membasmi kemiskinan dalam kalangan rakyat di negara ini. Peruntukan bagi aktiviti-

aktiviti yang dijalankan dalam tempoh Dasar Pembangunan Nasional (DPN)

terkandung di dalam Rancangan Malaysia Keenam (RMK-6) dan Rancangan

Malaysia Ketujuh (RMK-7).

Antara aktiviti-aktiviti yang dijalankan oleh kerajaan untuk mengurangkan

kadar kemiskinan di negara ini sepanjang tempoh DPN adalah seperti:

i. Mengurangkan jurang perbezaan pendapatan antara kaum,antara

kawasan bandar dan luar bandar dan antara wilayah.

ii. Memodenkan kehidupan di luar Bandar

iii. Mewujudkan kumpulan perusahan dan perdagangan bumiputra .

iv. Mewujudkan peluang pekerjaan untuk semua golongan rakyat yang

mengganggur.

v. Menambah daya pengeluaran dan pendapatan.

vi. Memindahkan orang yang bekerja di sektor yang rendah daya

pengeluarannya kepada sektor yang lebih lumayan atau lebih produktif.

vii. Mengadakan suasana pekerjaan yang mencerminkan komposisi kaum

Malaysia.

viii. Memperbaiki taraf dan kualiti hidup rakyat melalui pendidikan, latihan,

kesihatan, kemudahan-kemudahan infrastruktur dan lain-lain lagi

4


2.1 Mewujudkan peluang pekerjaan untuk semua golongan rakyat yang

mengganggur.

Kadar pertumbuhan pekerjaan yang lebih perlahan menyebabkan kadar

pengangguran meningkat daripada 5.8 peratus dalam tahun 1984 kepada kadar

paling tinggi iaitu 8.3 peratus dalam tahun 1986. Bilangan pekerja yang diberhentikan

semasa kemelesetan ekonomi adalah tinggi. Walaubagaimanapun, definasi

penganggur turut mengambil kira mereka yang tidak mencari pekerjaan secara aktif.

Bagi menangani masalah ini, kerajaan telah mewujudkan peluang pekerjaan untuk

semua golongan rakyat yang menganggur. Kira-kira 1.2 juta pekerjaan baru telah

diwujudkan sepanjang tempoh RMK-6 dan RMK-7 iaitu pertambahan sebanyak

kira¬kira 26 peratus dari yang dicapai dalam tempoh Rancangan sebelumnya.

Peluang pekerjaan yang diwujudkan adalah kebanyakkannya dalam sektor

pembuatan dan pembinaan bagi menampung keperluan ekonomi negara.

Sektor pembuatan yang mencatatkan pertumbuhan output yang tinggi telah

menyumbangkan kira-kira satu per empat daripada jumlah gunatenaga dan

mewujudkan hampir 60 peratus peluang pekerjaan baru. Sektor perkhidmatan pula

menyumbang kira-kira separuh daripada jumlah gunatenaga dan merupakan 47

peratus daripada jumlah pekerjaan yang diwujudkan dalam tempoh 1991 hingga

1995. Penyumbang utama kepada gunatenaga sektor ini adalah sektor-sektor kecil

perkhidmatan lain; perniagaan borong dan runcit, hotel dan restoran; dan kewangan

yang mewujudkan 443,500 pekerjaan.

Gunatenaga dalam sektor pembinaan telah berkembang pada kadar purata

9.2 peratus setahun dan merupakan 19 peratus daripada jumlah pekerjaan yang

diwujudkan. Pekerjaan dalam kategori perkhidmatan berkembang pada kadar 4.8

5


peratus setahun iaitu 16.6 peratus atau 203,900 pekerjaan yang diwujudkan dalam

tempoh 1991 hingga 1995. Kira-kira 40 peratus pekerjaan yang ditawarkan dalam

industri pelancongan adalah seperti sektor kecil penginapan, agensi pelancongan,

penerbangan dan organisasi bukan pengembaraan. Perkembangan industri

perhotelan yang pesat telah meningkatkan permintaan ke atas pekerja yang

berkaitan dengan industri pelancongan. Bilangan pekerjaan yang paling banyak

diwujudkan ialah dalam kategori pengeluaran berjumlah 702,800 pekerjaan baru

atau 57.2 peratus daripada jumlah pewujudan bersih pekerjaan dalam tempoh

tersebut. Permintaan untuk pekerja pengeluaran yang mahir dan tidak mahir telah

berkembang pada kadar 6.7 peratus setahun terutamanya dalam sektor pembuatan.

Kebanyakan golongan yang menganggur adalah di kalangan belia yang

mempunyai pendidikan yang rendah. Oleh itu, kerajaan telah menubuhkan pusat

latihan belia serta penyediaan latihan sambil kerja untuk belia yang menganggur.

Projek-projek belia niaga dan belia peladang akan diteruskan bagi meningkatkan

peluang-peluang untuk menambahkan pendapatan para belia. Di antara bidang-

bidang yang akan diberi penekanan termasuklah pertanian moden, perkilangan dan

perdagangan yang bertujuan untuk mewujudkan semangat keusahawanan di

kalangan belia.

6


2.2 Menambah daya pengeluaran dan pendapatan dalam kalangan rakyat di

negara ini.

Dalam tempoh Rancangan Malaysia Ketujuh (RMK-7), program pengurangan

kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat sedia ada akan diperluas dan

diperkukuhkan untuk menambah keberkesanannya bagi mencapai matlamat dan

sasaran pengagihan, termasuk meningkatkan produktiviti dan pendapatan kumpulan

sasar serta memperbaiki corak agihan pendapatan. Khususnya, program

Pembangunan Rakyat Termiskin (PPRT) dan program-program membantu kumpulan

miskin yang lain akan memberi tekanan yang lebih kepada projek-projek yang dapat

menambah pendapatan dan memberi tumpuan kepada kawasan, kumpulan dan

negeri yang mempunyai kadar kemiskinan atau golongan termiskin yang tinggi.

Program pembasmian kemiskinan akan mengutamakan projek yang dapat

menambah pendapatan. Projek yang boleh menambah pendapatan adalah seperti

tanaman kontan, pemeliharaan ternakan, akuakultur, perniagaan secara kecil-kecilan

serta industri kampung. Untuk melaksanakan projek di bawah PPRT, peruntukan

sebanyak RM522 juta akan disediakan di bawah RMT dengan jumlah yang terbesar

diperuntukkan bagi projek penambahan pendapatan. Kerajaan memainkan peranan

penting dalam usaha ini dengan mengutamakan projek-projek yang dapat

menambah pendapatan, menyediakan infrastruktur dan kemudahan asas yang lebih

baik serta melaksanakan program yang dapat menerap nilai positif di kalangan

golongan miskin. Usaha mengurangkan kemiskinan di kalangan golongan termiskin

dalam tempoh Rancangan diterajui oleh PPRT yang diperkembang dan dilaksanakan

secara lebih tersusun bagi meningkatkan keberkesanannya. PPRT yang

diperkenalkan pada tahun 1989 khusus untuk menangani masalah isirumah termiskin

7


telah dirangka bagi memenuhi pelbagai keperluan kumpulan-kumpulan kecil yang

berbeza di kalangan golongan termiskin. Ianya meliputi projek untuk meningkatkan

pendapatan dan menerap nilai-nilai positif seperti berdikari dan bekerja keras,

disamping menyediakan bantuan kebajikan secara langsung. Kira-kira 16,740

isirumah termiskin menerima manfaat daripada projek-projek meningkatkan

pendapatan, sebanyak 39,060 turut serta dalam program perubahan sikap dan

37,200 menerima bantuan kebajikan secara langsung dengan sebilangan isirumah

menerima lebih daripada satu jenis bantuan.

Kerajaan telah melancarkan skim pinjaman Amanah Saham Bumiputera

(ASB)-PPRT pada tahun 1992 yang membolehkan setiap isirumah termiskin

menyertai Skim ASB melalui penerimaan pinjaman tanpa faedah sebanyak RM5,000.

Ini bertujuan meningkatkan pendapatan golongan isirumah termiskin. Sehingga akhir

tahun 1995, sejumlah RM75.7 juta dalam bentuk dividen dan bonus telah dibayar

kepada isirumah termiskin yang terlibat dalam Skim ini. Bagi memaksimumkan

manfaat skim ASB-PPRT, jadual pembayaran balik akan dikaji semula dengan

tujuan memberi kelonggaran tempoh memulakan pembayaran balik pinjaman ASB.

Ini akan membolehkan golongan termiskin memperolehi jumlah dividen dan bonus

sepenuhnya dalam tempoh tersebut yang seterusnya dapat menyumbang kepada

peningkatan pendapatan isirumah.

Di samping PPRT, pelaksanaan berbagai program oleh NGO, khususnya

Amanah Ikhtiar Malaysia (AIM) dan Yayasan Basmi Kemiskinan (YBK) peringkat

negeri dengan sokongan daripada syarikat swasta, turut membantu usaha Kerajaan

mengurangkan jumlah golongan termiskin. Dalam tempoh Rancangan, AIM telah

mengeluarkan pinjaman tanpa faedah sebanyak RM77.1 juta kepada kira-kira 36,200

8


isirumah miskin dan termiskin bagi membolehkan mereka menceburi bidang

ternakan ayam, itik, lembu dan kambing serta perniagaan secara kecil-kecilan seperti

menjual barangan runcit dan menyelenggara serta membaiki kenderaan.

Kebanyakan perniagaan mereka telah memperolehi kejayaan sebagaimana yang

dapat dilihat dalam peningkatan pendapatan isirumah peserta dan kadar

pembayaran balik pinjaman hampir 100 peratus. Program-program YBK memberi

tumpuan kepada latihan kemahiran dengan jaminan pekerjaan, bantuan pendidikan

dan perumahan yang lebih selesa. Sektor swasta memberi sokongan kepada

program-program NGO melalui bantuan kewangan dan latihan kemahiran.

Tambahan lagi, dalam tempoh Rancangan, sejumlah RM589.5 juta

dibelanjakan bagi 10 program Skim Pembangunan Kesejahteraan Rakyat (SPKR).

Program tersebut memberi tumpuan kepada projek ekonomi dan sosial yang

melibatkan golongan miskin tegar. Di samping itu, badan bukan kerajaan (NGO)

terutamanya Amanah Ikhtiar Malaysia (AIM) dan pelbagai Yayasan Basmi

Kemiskinan di peringkat negeri telah menyediakan bantuan kewangan dan bukan

kewangan untuk membantu isi rumah miskin tegar meningkatkan pendapatan

mereka melalui aktiviti perniagaan secara kecil-kecilan. Di samping itu, NGO lain dan

sektor swasta akan digalakkan untuk memulakan program dan projek yang

menyediakan peluang kepada kumpulan sasar untuk meningkatkan pendapatan

mereka.

Pembukaan tanah-tanah dan pemberian subsidi besar-besaran kepada

petani-petani kecil membantu dalam meningkatkan pendapatan mereka. Pemberian

subsidi dan sokongan akan diteruskan untuk golongan penanam padi dan nelayan

tetapi ianya akan ditumpukan ke arah mempertingkatkan produktiviti pengeluaran

9


mereka. Latihan semula merupakan langkah kerajaan untuk menempatkan para

lepasan SPM dan graduan untuk ditempatkan di sektor yang lebih produktif.

Penubuhan Institut Latihan Perindustrian (ILP), Sabah Skill Training Centre(SSTC)

dan lain-lain badan latihan membolehkan orang yang bekerja di sektor yang rendah

daya pengeluarannya kepada sektor yang lebih lumayan atau lebih produktif.

2.3 Mengurangkan jurang perbezaan pendapatan antara kaum, antara

kawasan bandar dan luar bandar dan antara wilayah.

Ketidaksamaan pendapatan di kalangan kumpulan etnik dan antara kawasan

bandar dengan luar bandar masih besar dan telah meningkat sejak kebelakangan ini.

Salah satu strategi atau aktiviti dalam Dasar Pembangunan Nasional ialah

mengurangkan jurang pendapatan antara semua lapisan rakyat. Usaha-usaha yang

lebih gigih akan dilaksanakan untuk mengurangkan ketidakseimbangan

pembangunan di antara wilayah-wilayah, khususnya di antara negeri Sabah dan

Sarawak dengan negeri-negeri lain.

Program pelaksanaan untuk mengatasi kemiskinan di bandar-bandar juga

akan dipertingkatkan. Di kawasan bandar, kemiskinan relatif akan dikurangkan

menerusi penyediaan peluang yang lebih baik untuk meningkatkan pendapatan dan

kemudahan asas seperti perumahan, pengangkutan dan kemudahan awam.

Langkah-langkah juga akan diambil oleh Kerajaan melalui perancangan dan

penetapan zon pembangunan bandar yang sesuai dalam usaha membangunkan

bandar-bandar secara teratur. Ini bukan sahaja akan dapat mengawal pertumbuhan

10


kawasan-kawasan setinggan tetapi juga menyediakan peluang-peluang kepada

golongan yang terlibat dalam perniagaan dan industri kecil.

PPRT dan program pembasmian kemiskinan yang lain akan ditujukan kepada

pembasmian kemiskinan di kawasan dan di kalangan kumpulan yang mempunyai

kadar kemiskinan yang tinggi. Keutamaan akan diberi kepada negeri-negeri dan

daerah-daerah termiskin, masyarakat Orang Asli serta golongan miskin di bandar.

Usaha pembasmian kemiskinan yang ditujukan ke daerah-daerah termiskin dan

masyarakat Orang Asli akan dipergiat melalui kaedah bersepadu, meliputi berbagai

sektor dengan pendekatan berasaskan kampung yang melibatkan semua kategori

projek PPRT.

Sebagai sebahagian daripada usaha-usaha ini, peruntukan bagi membaikpulih

dan membina semula rumah bagi golongan termiskin khususnya di luar bandar akan

ditambah daripada RM3,000 kepada RM5,000 bagi sebuah rumah. Bagi golongan

miskin di bandar, keutamaan akan diberi kepada projek penambahan pendapatan

serta penyediaan kemudahan asas yang mencukupi termasuk perumahan kos

rendah.

Golongan yang termiskin adalah keluarga berpendapatan 50% atau kurang

daripada Pendapatan Garis Kemiskinan. Bagi tahun 1990, Pendapatan Garis

Kemiskinan adalah sebanyak $370 sebulan bagi saiz isi rumah 5.1 di Semenanjung

Malaysia, $544 bagi saiz isi rumah 5.4 di Sabah dan $452 bagi saiz isi rumah 5.2 di

Sarawak. Kira-kira 143,000 isi rumah atau 4% daripada jumlah isi rumah adalah

tergolong sebagai keluarga termiskin (Sumber: Jabatan Penerangan Malaysia). Di

Semenanjung Malaysia, negeri Kelantan dan Terengganu mencatat kadar

kemiskinan yang paling tinggi. Ketidaksamaan antara negeri dan antara wilayah

11


berterusan dan kekal lebar. Strategi-strategi pembangunan wilayah akan

dilaksanakan untuk mengurangkan ketidakseimbangan yang ketara dalam

pembangunan ekonomi di antara negeri-negeri supaya dengan itu dapat diperbaiki

agihan pendapatan.

Salah satu daripada matlamat penting pembangunan wilayah adalah untuk

meningkatkan integrasi ekonomi negeri-negeri Sabah dan Sarawak bagi memupuk

perpaduan negara, di samping menggalakkan pembangunan ekonomi yang saling

melengkapi di antara negeri-negeri tersebut dengan negeri-negeri di Semenanjung..

Oleh kerana ketidakseimbangan pembangunan wilayah dan jurang pendapatan

antara kaum adalah saling berkait, usaha¬usaha memperbaiki ketidakseimbangan

pembangunan wilayah akan memudahkan pencapaian kesamaan pendapatan

antara kaum di negara ini. Dengan itu, walaupun keseimbangan dalam

pembangunan wilayah mungkin tidak dapat dicapai atau tidak optimum kerana

terdapatnya perbezaan potensi pembangunan antara wilayah, Kerajaan akan terus

membangunkan negeri¬negeri yang kurang maju untuk meningkatkan pendapatan

dan taraf hidup penduduk mereka. Keluaran Dalam Negeri Kasar (KDNK) per kapita

negeri-negeri ini, terutamanya Kedah, Perlis dan Kelantan adalah di bawah paras

purata negara. Walaupun usaha-usaha yang lebih gigih untuk mengurangkan

ketidakseimbangan akan melibatkan kos yang tinggi, Kerajaan akan terus berusaha

ke arah mempercepatkan lagi proses mengurangkan ketidakseimbangan wilayah

yang masih ketara di negara ini.

Selaras dengan ini, program-program untuk mempelbagaikan asas ekonomi

negeri-negeri yang berkenaan akan terus di perluaskan. Memandangkan

pertumbuhan yang pesat adalah lebih mudah dicapai melalui perkembangan sektor-

12


sektor pembuatan dan perkhidmatan, tumpuan yang lebih akan diberi untuk

meningkatkan aktiviti-aktiviti yang mempunyai nilai ditambah serta memperkukuhkan

rantaian dan aktiviti hiliran di sektor pertanian dan perindustrian di negeri-negeri

tersebut. Peningkatan dalam aktiviti pertanian akan diperolehi melalui penyatuan

tanah bagi membolehkan pengurusan yang lebih cekap dan penanaman tanaman

kontan yang bernilai tinggi. Usaha-usaha penyelidikan dan pembangunan (P&P)

berhubung dengan tanaman komersial akan dipertingkatkan. Penyebaran industri

secara terpilih akan juga digalakkan dengan mendorong sektor swasta untuk

menempatkan semula kilang-kilang tambahan di negeri-negeri yang kurang maju.

Oleh kerana semakin sukar untuk mendapatkan tenaga buruh, adalah perlu bagi

industri¬industri ditempatkan lebih hampir kepada punca-punca tenaga kerja di

kawasan-kawasan luar bandar.

Dalam melaksanakan konsep pengkhususan industri mengikut kawasan,

Kerajaan akan menggalakkan proses taburan industri dengan menyediakan

kawasan-kawasan perindustrian yang dilengkapkan dengan kemudahan fisikal dan

kemudahan¬kemudahan lain dengan secukupnya seperti pendidikan, kesihatan dan

perumahan di kawasan tertentu di negeri-negeri kurang maju untuk menjadikan

kawasan luar bandar lebih menarik kepada pelabur-pelabur swasta. Pelaburan

dalam bidang kemudahan infrastruktur dan perkhidmatan sosial akan dirancang bagi

memajukan kawasan-kawasan tersebut untuk menjadikan pusat pertumbuhan baru

yang dapat menyumbangkan kepada pembangunan wilayah.

Pendapatan isirumah semua kumpulan etnik meningkat dalam tempoh

Rancangan. Ini disebabkan pewujudan banyak peluang pekerjaan yang

membolehkan semua rakyat Malaysia tanpa mengira kumpulan etnik mendapat

13


pekerjaan. Pendapatan purata isirumah Bumiputera meningkat pada kadar 9.3

peratus setahun daripada RM940 sebulan pada tahun 1990 kepada RM1,600 pada

tahun 1995, manakala pendapatan bulanan purata isirumah kumpulan etnik Cina

pula meningkat daripada RM1,631 kepada RM2,895 dalam tempoh yang sama.

Pertumbuhan pendapatan isirumah Bumiputera yang lebih perlahan berbanding

dengan 10 peratus pertumbuhan yang dicatatkan oleh isirumah kumpulan etnik Cina

telah menyebabkan ketidakseimbangan pendapatan antara isirumah Bumiputera dan

kumpulan etnik Cina meningkat sebagaimana ditunjukkan oleh kenaikan nisbah

ketidaksamaan pendapatan antara Bumiputera dan kumpulan etnik Cina daripada

1:1.74 pada tahun 1990 kepada 1:1.81 pada tahun 1995. Berkaitan dengan

ketidakseimbangan pendapatan antara Bumiputera dan kumpulan etnik India,

disebabkan kadar pertumbuhan yang lebih tinggi sebanyak 10.1 peratus setahun

yang dicatatkan oleh kumpulan etnik India, nisbah ketidaksamaan pendapatan telah

meningkat daripada 1:1.29 kepada 1:1.35 dalam tempoh yang sama.

Bagi merapatkan jurang kadar pendapatan antara kaum ini, kerajaan telah

menjalankan pelbagai program bagi meningkatkan penglibatan Bumiputera dalam

sektor yang berpendapatan lebih tinggi. Antara program yang diperkenalkan adalah

Mewujudkan perusahaan kecil dan sederhana (PKS) Bumiputera yang berdaya saing

dan berdaya tahan dalam sektor ekonomi yang strategik. Bagi tujuan ini, program

tersebut telah menetapkan syarat yang ketat bagi menyertai program pembangunan

(Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera) MPPB dan memberi

penekanan kepada kualiti usahawan Bumiputera yang akan dipupuk dan tidak hanya

menambah bilangan mereka semata-mata. Bagi meningkatkan lagi

keberkesanannya, setiap program telah dipakej dengan menggabungkan pelbagai

jenis kemudahan seperti latihan formal, pengalaman praktikal, saluran pemasaran,

14


penyediaan ruang niaga, nasihat teknikal dan bantuan kewangan. Pada masa yang

sama, Kerajaan dan sektor swasta terus menyediakan bantuan tidak berpakej

kepada masyarakat peniaga Bumiputera. Usaha untuk mewujudkan MPPB juga telah

diperkukuhkan melalui pelaksanaan resolusi-resolusi Kongres Ekonomi Bumiputera

Ketiga yang telah diadakan pada tahun 1992. Ini termasuk penubuhan Skim

Usahasama Bumiputera oleh sebuah konsortium bank perdagangan untuk

membiayai penubuhan usahasama tulen antara usahawan Bumiputera dengan

bukan Bumiputera.

2.4 Memodenkan kehidupan di luar bandar.

Koperasi mempunyai jasa yang cukup besar dalam membantu meningkatkan

ekonomi masyarakat Malaysia sekali gus perlahan-lahan dapat mengurangkan

kemiskinan masyarakat di luar bandar. Pengenalan koperasi dalam sektor pertanian

sedikit sebanyak telah membangunkan sektor ini dan wilayah serta meningkatkan

taraf hidup golongan pekebun kecil, nelayan, dan penanam padi di kawasan luar

bandar. Koperasi berganding bahu dengan Kerajaan dalam memodenkan kehidupan

di luar bandar. Rancangan Malaysia Pertama (1966-1970), kerajaan

memperuntukkan RM16.5 juta untuk memberi kemudahan kredit jangka pendek bagi

keperluan bermusim petani dan untuk pembelian secara berkumpulan bekalan baja

kimia; kredit jangka sederhana untuk menebus harta tergadai, pembelian tanah baru;

penjenteraan operasi perikanan memperluaskan kemudahan-kemudahan kawasan

baru untuk pemprosesan dan pemasaran ikan; meluaskan rancangan pemprosesan

dan pemasaran padi dan mendirikan kilang-kilang padi yang besar dan moden di

kawasan sesuai; dan memperbaiki dan memperluaskan rancangan-rancangan untuk

15


memproses getah, kelapa kering, kopi dan nenas. Ini merupakan satu contoh projek

dari banyak projek dalam setiap tempoh rancangan pembangunan yang dijalankan

oleh kerajaan menggunakan koperasi sebagai satu jentera untuk membangunkan

kawasan luar bandar melalui sektor pertanian.

Pembangunan luar bandar akan dipergiat melalui pemodenan dan

pengkomersilan aktiviti pertanian serta pelbagaian ekonomi luar bandar bagi

mengurangkan ketidakseimbangan pendapatan antara kawasan luar bandar dengan

bandar dan antara negeri yang kurang membangun dengan yang lebih membangun.

Pemodenan dan pewujudan aktiviti ekonomi baru di kawasan luar bandar

terutamanya melalui program ‘Satu Daerah Satu Industri’ dan pembangunan estet

perindustrian luar bandar akan menyediakan lebih banyak peluang kepada isi rumah

luar bandar mendapat pekerjaan dalam sektor berproduktiviti tinggi.

Di kawasan luar bandar, golongan miskin mendapat manfaat daripada

pelaksanaan berbagai projek Kerajaan seperti Projek Pembangunan Pertanian

Bersepadu (IADP), penyediaan infrastruktur pertanian, skim tanam semula,

penyatuan dan pemulihan tanah serta khidmat sokongan. Program-program ini,

antara lain, telah memperluaskan lagi penggunaan jentera dan amalan agronomik

yang menghasilkan peningkatan dalam produktiviti pekerja pertanian kira-kira 6.1

peratus setahun dalam tempoh Rancangan. Produktiviti yang tinggi dan harga yang

lebih baik bagi kebanyakan komoditi pertanian dalam tempoh Rancangan telah

meningkatkan pendapatan isirumah luar bandar. Di samping itu, peningkatan

pendapatan daripada aktiviti luar ladang dan bukan ladang berpunca daripada

pertambahan peluang pekerjaan telah membantu mengurangkan tahap kemiskinan.

16


2.5 Memperbaiki taraf dan kualiti hidup rakyat melalui pendidikan, latihan,

kesihatan, kemudahan-kemudahan infrastruktur dan lain-lain.

Dalam proses menghapuskan kemiskinan di kalangan golongan termiskin dan

juga mengurangkan ketidakseimbangan, penekanan akan diberikan kepada aspek-

aspek pendidikan dan latihan sebelum bantuan diberikan. Peranan sektor awam

dalam pembasmian kemiskinan akan ditumpukan pada program-program seperti

pendidikan dan latihan, kesihatan, jalan-jalan luar bandar, pengangkutan,

perumahan, bekalan air dan elektrik. Pelaburan sektor awam dalam infrastruktur,

pendidikan dan kesihatan akan ditambah untuk menyokong proses pembangunan

perindustrian dan memperbaiki kualiti kemudahan awam seperti kemudahan-

kemudahan pengangkutan, perhubungan dan latihan terutama di kawasan-kawasan

industri yang cepat berkembang di samping memenuhi permintaan yang meningkat

bagi kemudahan awam yang lebih berkualiti.

Pihak kerajaan telah menubuhkan Kementerian Kemajuan Luar Bandar Dan

Wilayah (KKLW). Penubuhan KKLW ini adalah dipertanggungjawabkan dalam

menyediakan kemudahan-kemudahan infrastruktur terutamanya di kawasan luar

bandar. Penyediaan kemudahan-kemudahan infrastruktur lebih tertumpu mengikut

daerah-daerah yang masih ketinggalan seperti di Daerah Hulu Perak, Perak tengah,

Kerian, Hilir Perak dan Pengkalan Hulu. Perkara paling penting dalam Pembangunan

Masyarakat Luar Bandar adalah tertumpu kepada Pembinaan Jalan Luar Bandar,

Program Jalan Kampung dan program-program bercorak ekonomi komersial.

Tumpuan ini diharapkan dapat meningkatkan lagi taraf hidup dan kualiti penduduk

serta dapat mengurangkan kadar kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat.

Usaha-usaha akan terus dipergiatkan untuk meningkat, memperbaiki, melengkap

17


dan menaiktaraf semua prasarana awam, meliputi jalan raya, sistem bekalan air,

elektrik dan jaringan telekomunikasi. Pembinaan dan penyelenggaraan jalan-jalan

negeri terus diberi perhatian, baik di peringkat Kerajaan Negeri mahupun di peringkat

Kerajaan Persekutuan.

Selain itu, bekalan air bersih di kawasan luar bandar turut diperbaiki dan

diselenggara untuk menjamin keselesaan penduduk. Program ini merupakan

program sambungan bagi menyediakan kemudahan air di kawasan luar bandar

terhadap penduduk yang masih belum menikmati kemudahan ini di samping

menggantikan sistem paip yang sudah uzur. Bekalan air secara alternatif juga turut

disediakan bagi kawasan-kawasan yang sukar dan berjauhan daripada paip utama.

Hasilnya, 92 peratus daripada isirumah miskin di bandar dan 65 peratus di luar

bandar mendapat bekalan air minum yang selamat.

Manakala bagi projek pembangunan Bekalan Elektrik Luar Bandar turut

menjadi salah satu usaha untuk memajukan luar bandar. Program ini tetap

diteruskan demi kesejahteraan rakyat di kawasan pendalaman termasuk masyarakat

orang asli. Program ini tidak melibatkan peruntukan Kerajaan Persekutuan tetapi

ianya menggunakan peruntukan daripada Tabung Amanah (Penjana Bebas

Semenanjung Malaysia). Dalam arus pemodenan kini juga kita perlu menitikberatkan

kesejahteraan rakyat, apa ertinya pembangunan sekiranya kebajikan rakyat

dipertikaikan. Oleh itu, kerajaan telah menubuhkan program kesejahteraan rakyat

iaitu salah satunya ialah program PPRT yang mempunyai sub-projek yang pelbagai.

Walaubagaimanapun, diharapkan program ini dapat mengurangkan kadar

kemiskinan dengan lebih berkesan melalui kaedah perancangan yang lebih teratur

dan terkini. Hasil daripada pelaksanaan program-program ini, kira-kira 88 peratus

18


daripada isirumah miskin di bandar dan 72 peratus di luar bandar telah menerima

bekalan elektrik pada akhir tempoh Rancangan.

Dari segi penyediaan kemudahan kesihatan, kira¬kira 88 peratus daripada

golongan miskin di bandar dan 77 peratus di kawasan luar bandar berada dalam

lingkungan sembilan kilometer dari klinik Kerajaan atau swasta. Kawasan luar

bandar juga mendapat khidmat pasukan pergigian dan perubatan bergerak, pasukan

kesihatan kampung dan perkhidmatan doktor melalui udara ke kawasan pedalaman

dan terpencil.

Beberapa kemajuan juga telah dicapai dalam penyediaan kemudahan

pendidikan bagi isirumah miskin. Sehingga tahun 1995, kira-kira 94 peratus daripada

isirumah miskin di luar bandar dan hampir keseluruhan golongan miskin di bandar

berada dalam lingkungan sembilan kilometer dari sekolah rendah, sementara kira-

kira 60 peratus di kawasan luar bandar dan 96 peratus di kawasan bandar berada

dalam lingkungan sembilan kilometer dari sekolah menengah. Di samping itu,

beberapa bantuan lain yang berkaitan dengan pendidikan, seperti biasiswa dan

pemberian buku teks, makanan dan tempat tinggal serta pakaian sekolah juga

dibekalkan kepada pelajar miskin secara percuma.

19


3.0 RUMUSAN

Kadar kemiskinan negara dijangka akan dapat dikurangkan ke paras 7.2% dalam

tahun 2000 berbanding dengan 19.1% dalam tahun 1990. Kadar pengangguran pula

dijangka berkurangan ke tahap 4% dalam tahun 2000. Seperti DEB, DPN akan

meneruskan usaha-usaha mengurangkan ketidakseimbangan ekonomi bukan sahaja

di kalangan kaum etnik tetapi juga di antara golongan kaya dan miskin dan antara

wilayah. Ketidakseimbangan ekonomi ini akan dapat dikurangkan berasaskan prinsip

pembangunan seimbang dan pengagihan yang saksama untuk mencapai keadilan

sosial dan memperkukuhkan perpaduan negara.

Program pembasmian kemiskinan secara tersusun dan komprehensif bermula

dalam fasa Dasar Ekonomi Baru (DEB, 1971-1990) dan seterusnya diteruskan

dengan lebih berfokus dalam Dasar Pembangunan Nasional (DPN, 1991-2000) dan

Dasar Wawasan Negara (2001-2010). Secara konvensional, pendekatan dan strategi

pembasmian kemiskinan dalam fasa DEB, DPN dan DWN terangkum dalam

pembangunan pertanian, industri, infrastruktur dan pembangunan sosial. Dalam

Rancangan Malaysia Kesembilan (RMK9, 2006 - 2010) kerajaan mensasarkan

pembasmian kemiskinan tegar dan mengurangkan kemiskinan keseluruhan kepada

2.8 peratus pada akhir tahun 2010. Dalam tempoh dua tahun dilaksanakan (2006-

2007) kadar kemiskinan keseluruhan dan kemiskinan tegar bagi tahun 2007.

Usaha-usaha pelbagai projek ekonomi perlu dirancang (secara langsung atau

tidak langsung) untuk mengeluarkan golongan rakyat miskin daripada terus

dibelenggu kemiskinan. Usaha sebegini mesti dilakukan segera agar rakyat benar-

benar menikmati kemanisan kemerdekaan yang dikecapi selama 50 tahun ini.

20


RUJUKAN

Md. Zhahir Kechot dan Mansor Jusoh, 2000. Ekonomi Malaysia-Menghadapi dan Menangani Cabaran. Bangi: Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia.

Jabatan Perdana Menteri, 1991. Rancangan Malaysia Keenam (1991-1995). Putrajaya: Unit Perancang Ekonomi.

Jabatan Perdana Menteri, 1996. Rancangan Malaysia Ketujuh (1996-2000). Putrajaya: Unit Perancang Ekonomi.

Jabatan Perdana Menteri, 2000. Rancangan Malaysia Kelapan (2001-2005). Putrajaya: Unit Perancang Ekonomi.

Dasar Pembangunan Nasional. Diperoleh September 21, 2012 daripada http://www.pmo.gov.my/webnotes

Diperoleh September 21, 2012 daripada http://www.prk.icu.gov.my/BM_PPNPRK/Profil/sejarah.html

Diperoleh September 23, 2012 daripada http://www.prk.icu.gov.my/BM_PPNPRK/Profil/terasperkhidmatan.html

Pembangunan Luar bandar. Diperoleh September 23, 2012 daripada http://pembangunan162.blogspot.com/2008/09/pembangunan-luar-bandar mjt2053.html

Mencapai Pertumbuhan dengan Pengagihan. Diperoleh September 24, 2012 daripada http://www.ipislam.edu.my/index.php/artikel/read/385/BAB-16-MENCAPAI-PERTUMBUHAN-DENGAN-PENGAGIHAN

21

http://www.ipislam.edu.my/index.php/artikel/read/385/BAB-16-MENCAPAI-PERTUMBUHAN-DENGAN-PENGAGIHAN

http://www.ipislam.edu.my/index.php/artikel/read/385/BAB-16-MENCAPAI-PERTUMBUHAN-DENGAN-PENGAGIHAN

http://pembangunan162.blogspot.com/2008/09/pembangunan-luar-bandar-mjt2053.html

http://pembangunan162.blogspot.com/2008/09/pembangunan-luar-bandar-mjt2053.html

http://www.prk.icu.gov.my/BM_PPNPRK/Profil/terasperkhidmatan.html

http://www.prk.icu.gov.my/BM_PPNPRK/Profil/sejarah.html

http://www.pmo.gov.my/webnotes

tugasan individu

Documents

Transcript of tugasan individu